งานให้คุณหญิงนะคะ" ดวงแขเห็นแววตามุ่งมั่นของหญิงสาวตรงหน

พอดีลูกชายของฉันเค้าประสบอุบัติเหตุตอนนี้เดินไม่ได้ม

อยเริ่มงานวันไหนดีคะ" สาวเจ้ายิ้มตาเป็นประกา

ยแต่ลูกชายฉันน่ะ อารมณ์ร้า

่ะ สู้ค่ะ" พลอยไพรินเอ่ยเสียงชัดแจ๋วจากที่เคยมีประสบการณ

ลอยไพลินเธอเอ็นดูสาวน้อยตรงหน้าคนนี้จริงๆเลยคิดในใจหวังว่าหน

นูชมพูนะฉันจะให้หนูพลอยกับยัยหนูชมพูและหนูแก้วไปอยู่ที่เรือนเล็กในฐ

ดินทางไปกลับได้ค่ะอีกอย่างยัยหนูก็ฝากลูกแ

มั้นเค้าก็เลยทิ้งถ้ามียัยหนูชมพูไปอยู่ด้วยคงหายเหงา เพราะฉันกะว่าจะวางมือเรื่องงานจร

ัยหนูชมพูตั้งแต่แรกเห็นยิ่งรู้ว่าเป็นลู

อคงเหงาจริงๆและถ้ายัยหนูชมพูทำให้ผู้มีพระคุณของเธอมีความสุขได้โดยที่

่โชคร้ายประสบอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้แล้วยังจะโดนคู่หมั้นทิ้งอีกพลอยไพลินรู้ดีว่าคุณห

ขาผู้บริหารด้วยเพราะฉันไว้ใจและเชื่อใจว่าลูกของแม่น้อยไว้ใ

แยกย้ายกันกลับคุณหญิงดวงแขให้พลอยไพรินกลับไปเตรียมตัวย้ายมาอยู่ท

ยหนูชมพูย้ายไปอยู่ที่โน่นซะเลยส่วนกิจการซักรีดคุณหญิงบอกว่าจะจ้างคนมาดูแลต่อให้ไม่ต้องห่วงขอแค่พลอยไพรินช่วยลู

ุณหญิงดวงแขจะให้ทั้งคู่ไปช่วยงานและก็ย้ายไปอยู่ที่โน่นเลยซึ่งล

ดีตที่แ

หรือป่าว" น้ำฝนเพื่อนที่เป็นพยาบาลและทำงานอยู่แผนกเดียวกับพลอยไพลินเด

เธอเองก็ไม่ค่อยได้รู้จักกับใครมากนักเพื่อนที่เรียนด้วยกันก็ห่างหายกันไปเพราะเธอไม่ค่อยได้ไปเจอเพื่อนเท่าไรหญิงสาวมัวแต่มุ่งทำแต่งานอย่างเดียวจ

รงโต๊ะหินอ่อนหญิงสาวไม่แน่ใจว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเธอจะใช่คนที่มารอพบเธอห

" หญิงสาวตรงหน้าพลอยไพลิน หันมามองเธ

งงว่าผู้หญิงคนนี้รู้จักตัวเธอได้ยังไงแถมน้ำเสียงที่ถาม

กอยู่ตรงนี้นาน ในเมื่อผู้หญิงตรงหน้ามีธุระที่จะคุยกับเธอเธอก็อยากค