ินเลยมาดูเจ
ับภานุกรเสมอ สุดแต่
ห็นเงาแม่ผัวโผล่วอบแวบมาด้านเรือนพ
หักคอมัน
จะเอ
้ำนม...ไม่อย่างนั้นนางจะให้เขาด
นผู้หญิง มีความเป็นแม่อยู่ในตัวเอง...ทำไมเธอจะไม่รู้
าเจ้าตัวแสบมั
ด้ยิ
อบ
ลค่ะ...แล้วอะไรก็เ
ก็มีเทือ
.ไม่อยากให้ผ
โชคดีข
จะมาผูกพัน...แล้วหากไม
อะไรมากมาย มัน
นี้ใ
อาจจะมา
ห้หรอ
วนะ ไหวหรือ...
ไม่ได้...หากกาวรักลูก...หกเดือน
ทีไรเธอก็สะท้อนนึกถึงยายแก่ผิวดำกร้าน หน้าตากร้านเพราะกรำงานหนัก...กับตาแก่อีกคน...ก็จะใครที่ไหนอีก ก็สองคนตายายของเจ้าขวัญ...เจ้
ลุนผลันจากไปเลย...พูดกันว่าตั้งแต่วันที่ข่าวแพร่ออกไปว่า
ว แต่ดูเหมือนจะยิ่
าโชคแต่ต้องลับหลัง เพราะหากไปหัวเราะต่อหน้ามันไ
็อยากรู้ว่าเจ
้หรือ
.ก็พวกเชื้อสายมักง่าย...แม่ของเจ้าขวัญเป็นผู้ห
คิดอ
่อเห็นเธอจ้องภา
งตานุน
ห้เราเดือ
ำทำนาย
..เลือ
่องการเลี้ย
ลองเสี
กของมล...มลอยากมีลูก รอมานาน...แท้งครั้งแล้วครั้งเล่า...แล้วฟ้าก็ดลให้กาวท
******
่าง...อย่างแรกแม่ซัดเหล้ามาจนแม่เมาแล้วอารมณ์ดี...ยามแม่เมาแม้แต่หมาข้างทางแม่ยังพูดคุยด้วยได้ อย่างหลังคือแม่ได้ลูกค้ากลับมาด้วย...นั่นหม
.ก็ลูกค้
จรับก็คือแม่เป็นโสเภณี...ไม่มีชั้น...แม่เป็นแค่ผู้หญิงราคา
..แม่อาจจะกระเป๋าเต็มด้วยเงินวันพรุ่
” แม่ร้องหาเข
มสองตาของเขานั้นทำให้เขาเ
า...ภาพอ
ม่ซื้อบะห
ที่มากับแม่ของเข
ชู้ในบ้า
ตะหากล่
กชา
ช่
่หร
งแต่อายุส
แล้ว...หน้าย
ณวิมออกปาก “
่าไม่รู้เลย ตอนนี้ม
ำไ
ามหน้าละ...ต้องเผ่นมากรุงเทพฯ ยังไม่รู้จะให้ม
นหนังสือ
ียนมาหล
ำความดีนั่นเอง...เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูล ‘สุริย์ศรี’ เขารู้ว่าคุณแวววรรณฝากความหวังในตัวเขามากเหลือเกิน แต่เขาก็ทำได้แค่หกสิบเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น.
ไวภพก็คือสีขาว...เขาไม่ได้อิจฉาน้อง เพราะเ
็ต้องนึกถึง ‘แพร’ เ
งละเมอเพ้อหาหล่อน...แต่แน่ละ...เขา
กระนั้นเขาก็ไม่ทำ ‘ระยำ’ ใ
นแพรว่านังบ้านนอกทุกคำ...แต่เขาไม่มองแพรแบบนั้น เขามองหล่อนด้วยความลึกซึ้ง...ด้
ู่ขา’ ของเ
ชีวิตทำให้หล่อนร่วงโรยเร็วเกินไป เขายังจำวันที่หล่อนสวยสดได้ดี...เวลาผ่านไปเร็วนัก ผกาไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เขาจะเรียกร้องเอาคว
รียกเขา “ฝากงานใ
ยนดีกว
งินหรอก
จะส่
หล่อนเองกำลังได้ยินเรื่องโกหกร้ายกาจที่สุดในชีวิต แต่
ค้าอย่างที่เธออยากจะทำ...ฉันจะลงทุนให้...ลูกชายเธอก็กลับ
ะกรุณาขนาดนั
บัติเก่ามาก เงินเดือนก็มาก ลูกไม่มี เมียไม่มี...ฉันเป็นคนอาภัพ หาผู
ขวัญมองตาม มือข้างหนึ่งเอื้อ
มองตาม
รอีกรึ
.คุณใจ
จ้าขวั
ัญยอมทำก็คือทรุดต
ถดถอยออกห่างพร้อ
มาก่งกราบ
ย...มันคงจะหวนกลับไปอยู่บ้านนอกไม่ได้อีกแล้ว มันก่อเรื่องใหญ่เกินไป...ผกาไม่รู้จักสกาวดีนัก เพราะหล่อนเอาแต่ทำมาหากินอยู่ในกรุงเทพฯ...แต่หล่อนก็รู
่มันก็เลี
อนเลี้ยงเจ้า