ที

และก็วิ่งจนตามเขาได้ทัน มือบางคว้าหมับที่ท่อนแขนในเสื้อสูทสีเข้ม และกระชากให้เขาหันกล

ู้จักกัน

งซ่านด้วย

โทษนะคะ ดิฉ

ที่เจ็บช้ำ นี่หล่อนมองอะไรก็เป็นเจอรัลด์ไปหมดหรือไงนะ ทำไมจะต้องมองทุกอย่างเป็นเขาด้วย ทำไมจะต้อ

่า เพราะคนที่เจอรัลด์รัก รักหมดหัวใจ

แต่เจอรัลด์ก็ยังรัก รักและภักดีไม

นำมาเสิร์ฟไว้ตรงหน้าหาได้น่าสนใจไม่ เพราะตอนนี้หัวใจของหล่อนคิดถึงแต่เจอรัลด์เพี

บางคนก็จับจ้องมาที่ร่างเล็กๆ นั้นนิ่ง โหยหา หิวกระหาย และต้องการครอบครอง มันคือความรู

มีทางหนีฉันไปไหนไ

ประดุจสายลม แต่หนัก

ป็นผู้หญิงข

ณะเดียวกันที่ญาดามินทร์มองไปทางนั้นพอดี แต่หล่อนก็ไม่ได้เห็นเขา

ที่กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ที่ล้อรถด้านหน้ารถ

ามมากเหลือเ

งหน้าซีดเผือด กลีบปากอิ่มสีแดงสดเผยอออกจากกันด้วยอารามตื่นตกใจ ยิ่งได้เ

ย..

ไรแม่คู

ยุดใกล้ๆ ร่างเล็กตอนนี้ก็ผุด

หนุ่มหรี่ตามองอย่างคาดคั้น

ย ก็เห็นอยู่น

่ซ่อนเอาไว้ด้านหลังของตันหยงไปบีบจนมือบาง

วนี่

นหยงก็ยังปากแข็งเช่นเดิม “ก็ตะป

ามาวางยายางรถฉันให้รั่วใช่ไหมล่ะ แม

้หล่อนพลั้งปากพูดทุกอย่างออกไป “ใช่..

็กน

บ่าบอบบางของคู่สนทนาแทน เขากระชากร่างเล็กเข้าม

อมาก ดังนั้นอย่าโผล

แต่ก็พยายามอย่างที

นายก็จะยิ่งต้องเจอฉันมากขึ้

ัวเองเต็มแรง แต่ก็ไม่สามา

นนะ ฉันจ

และผลักร่างอรชรออก

้ฉันเห็นหน้าอีก ไปอยู่กั

าหล่อนเช่นไร หล่อนไม่เคยโกรธจนหน้ามืดตา

่ามาด่าพ่

ได้ ในเมื่อพ่อขอ

ีย

สบรรณหันไปตามแรงปะทะจ

ม่มีสิทธิ์มาด

ันกลับมา ดวงตา

่อของจะต้องได้รับผล

งตันหยงในยามนี้ เขากัดฟันหมุนตัวเดินกลับเข้าไปภายในภั

คยมีฉันอยู่เลยจริงๆ

หยุด แต่หัวใจมันไม่ยอมฟัง ยังตามรัก ตามหลงผู้ชายใจร้ายอย