นิ่มนวล

ุด ดวงตาของเด็กสาววัย 18 ปี สุกใสยิ่งนัก ยามเห็นดอกบัวชูช่อเต็มท

ลุ้ง ก่อนจะเปิดขึ้นมองแหล่งรายได้ที่ดีของครอบคร

อยาวจากตลิ่งไปไกลร่วม 10 เมตร ไว้สำหรับผูกเรื

ได้ ซึ่งหล่อนก็เห็นตามนั้น นิ่มก้าวเดินไป ใจก็คิดถึงเ

แล้วที่พี่นางย้ายไ

ก’ ทั้งที่พี่นางไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด วันนั้นหล่อนแ

น้ำแล้งมาก หากไม่ทำอะไรเลย มีหวังหนี้สินคงพอกพูน และถึงวันนั้นหากพ่อกำนันจะยึดเอาที่นาทั้งหมดไปก็ย่อมได

อกำนัน หล่อนไม่กลัวอยู่แล้ว เพราะหล่อนก็แข็งแรงกว่าพี่นาง ให้พี่นางอยู่บ้านดูแ

ปให้พ่อแม่เห็นว่าหล่อนแอบฟังอยู่ และไม่กล้าแม้แต

้กล้าส่งลูกไปบำเรอกามพ่อกำนัน พี่ไ

ม้หล่อนจะเพิ่งอายุ 16 ปี แต่ความแก่นแก้วก็ทำให้รู้ความหมายสิ่งนั้น ‘ขัดดอก-บำเรอกาม’ ให้กับผู้ชายแก่ค

อแม่ไป แม่ยังคงร้องไห้ขอให้พ่อเปลี่ยนใจ หล่อนอยากบอกพี่นางให้รู้ว่าจะต้องไปเจอกับอะไรบ้าง แต่หล่อนก็

่อกลับมาจากบ้านพ่อกำนันแต่ไม่มีพี่นางกลับมาด้วย นั่นหล่อนก็ยิ่งหวาดผวา ตื่นกลัว ร้องไห้ตัวสั่น

่เคยได้กิน รวมทั้งผลไม้มากมายที่เคยร้องขอให้แม่ซื้อให้กินตอนเด็ก แต่ตอนนั้นหล่อนจำไม่ได้ว่าแม่บอกปัดว่าอย่างไร รู้แต่ว่าพอโตมา หล่อน

ห้ทุกวัน ทั้งน้ามุกแม่บ้านของกำนันอัฐและเป็นเพื่อนของแม่ก็มักจะหอบเสื้อผ้าดีๆ

่ดีขึ้นมากมาย หล่อนและน้องๆ ได้เงินไปกินขนมที่โรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆ ได้มีเสื้อผ้าดีๆ ใส่ ได้กิน

คนเดิมของหล่อน ยังรักหล่อนและน้องๆ ไม่เสื่อมคลาย พี่นางย้ำนักหนาให้หล่อนตั้งใจเรียนเพื่อเป็นเสาหลักให้พ่อแม

พี่นางเลือกที่ดินในละแวกบ้าน แปลงไหนก็ได้ พ่อกำนันจะโอนให้เป็นช