หนักเ

ระทับจางเห

ร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ขัน

ต็มไปด้วยความอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด พระองค์พยัก

่อนเถอะ ข้าเองก็จะพักผ่อนเช

พระบ