หลังจากหลินซินเหยียนส่งที่อยู่ให้กับเหอรุ่ยเจ๋อแล้ว เธอก็รีบลุกขึ้นจากเตียง

“ป้าหวี ฉันต้องออกไปทำธุระสักหน่อย ไม่ได้อยู่ทานข้าวที่บ้านแล้วนะคะ” หลินซินเหยียนพูดกับป้าหวีขณะที่เดินลงมาจากชั้นบน จากนั้นก็ออกจากบ้านไปอย่างเร่งรีบ

ยี่สิบนาที เหอรุ่ยเจ๋อก็มาถึง

วันนี้เขาแต่งตัวดูเป็นทางการมาก ชุดสูทสั่งตัดพิเศษ และผมก็หวีจัดทรงอย่างสวยงาม เหอรุ่ยเจ๋อลงจากรถและเปิดประตูให้กับหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนมองมาที่เขา “งานสำคัญเหรอคะ？ ”

ตั้งแต่เธอรู้จักเหอรุ่ยเจ๋อมา เขาแต่งตัวสบาย ๆ มาโดยตลอด ไม่ก็เสื้อกาวน์ แต่ชุดสูทรองเท้าหนังอย่างที่เขาสวมมาในวันนี้ เธอกลับเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก

“ไม่ขนาดนั้นครับ” เพราะเขาไม่ใส่ใจ

หลินซินเหยียนขึ้นรถ

บรรยากาศในรถค่อนข้างซับซ้อน

“อีกเดี๋ยวเธอไม่ต้องตื่นเต้นไป เดินตามฉันก็พอ” เหอรุ่ยเจ๋อตั้งใจหาเรื่องพูด เพื่อทำให้บรรยากาศไม่ดูขัดเขินเกินไป

หลินซินเหยียนตอบรับคำเดียว