าน อารยานั่งอยู่ที่นั่นราวครึ่ง

เอ่ยออกมาเอง และได้รู้ว่าทุกอย่างมันช

ขาไว้แหล

อะไรตรงนี

าและยิ้มให้พี

อะไรมากกว่านั้น