ต่ก็อุตส่าห์เดินย้อนกลับมาเมื่อจิตใจคอยกังวล เวเนสซ่านั่งกอดอกแน่นและร้องไห้กระสิกๆ จนปลายจมูก
เรากำลังมองสำลีลอยอยู