ขวัญปัฐน์-ป.ศิลา

ชารีดา พิมพร อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร : เพื่อคุณชายวังกุหลาบขาว เธอยอมทำทุกอย่าง หม่อมราชวงศ์เตชิษฏ์ ปารเมศ : เพื่อให้ได้เธอมา มารยา เล่ห์เหลี่ยมใดในโลกหล้า เขาก็พร้อมขุดมาใช้ ---------------------- “อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ” ชารีดาขอร้องเสียงอ่อน เมื่อเขายอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา แล้วก็เป็นฝ่ายรั้งเขาลงมาหาเสียเอง โอบกอดเขาเอาไว้ แนบริมฝีปากกับปากหยักสวยของเขา บดเบียดเงอะงะ ขบเม้มสเปะสปะลงบนริมฝีปากบนและล่างอย่างที่เขาเคยสอนอย่างไม่ประสีประสา หากเพียงเท่านั้นก็ทำให้คนเศร้าเสียใจส่งเสียงครางฮือในลำคอได้ไม่ยากเลย โดยเฉพาะเมื่อริมฝีปากอิ่มเผยอออกต้อนรับปลายลิ้นอุ่นนุ่มที่แทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากชุ่มชื้น ดูดซับเอาลมหายใจและความฉ่ำหวานเอาไว้เต็มๆ ปลุกอารมณ์หลากหลายในตัวให้ปั่นป่วนพลุ่งพล่านจนไม่อาจยับยั้ง กลิ่นฮอร์โมนเพศชาย กลิ่นกุหลาบขาวหอมกรุ่นจากร่างนุ่มนิ่มของคนใต้ร่าง กลิ่นความรักและความโหยหา กลิ่นตัณหาและความมึนเมาเย้ายวนอยู่รอบตัวสองหนุ่มสาว จนไม่คิดว่าจะมีอะไรมาหยุดยั้งไว้ได้แล้วในตอนนี้.... ชารีดาโน้มใบหน้าคมสันลงแนบชิดยิ่งขึ้น หลังปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายรุกมากว่าห้านาที.... ประสบการณ์สดๆ ร้อนที่เขาเพิ่งสอนไป ถูกนำมาใช้อย่างกระตือรือร้นเมื่อได้สัมผัสและรู้จักกับรสชาติของการจูบอย่างถึงแก่น...เรียวปากอิ่มประกบติดปากได้รูปสวยของเขาอย่างไม่อาจห้ามใจเอาไว้ได้ ละเลียดชิม เลาะเลม ดูดเม้มริมฝีปากบนและล่างของเขาอย่างกระตือรือร้นปนตื่นเต้น ก่อนจะส่งลิ้นนุ่มออกมาเลียไล้แผ่วหวิวจนคนได้รับการเยียวยาครางกระหึ่มด้วยความถูกใจ พอทนไม่ไหว ก็ส่งลิ้นอุ่นนุ่มออกมาเกี่ยวกระหวัด สำรวจกันและกันอย่างไม่มีใครยอมใคร.... สัมผัสความหวานล้ำ ดื่มด่ำ หลงวนอยู่กับความฉ่ำชื้นแสนหวานปานน้ำผึ้งนานตราบเท่าที่ต้องการ จนกระทั่งร่างเล็กสั่นระริกอ่อนระทวย นอนซบร่างแกร่งหนาอย่างคนหมดแรงเมื่อเขาพลิกตัวลงรองรับ โอบกอดเอาไว้แน่นหนาราวกับกลัวว่าเธอจะหนีจาก

สำหรับทิพย์วารีแล้ว เจ้าชายทาริซ วัฟซาลัม อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร เปรียบดั่งแผ่นฟ้ากว้างใหญ่ สูงไกลสุดเอื้อมถึง แต่เธอจะทำเช่นไร เมื่อฟ้าที่คิดว่าสูงสุดเอื้อม อยากหลอมรวมดวงใจให้แผ่นฟ้าจรดผืนน้ำ...ตลอดไป ------------------ “คนเราถ้าลองได้รักใครสักคน เวลามันไม่สำคัญไปกว่าเรารู้ว่าใจของเราคิดและรู้สึกอย่างไรหรอก...รักก็คือรัก แค่ได้มองสบตา เราก็รู้แล้วว่าใช่ และเราก็ไม่ควรถามหาเหตุผลกับความรักด้วย เพราะเมื่อไหร่ที่เราถามหานั่นหมายความว่าใจของเราเริ่มไม่มั่นคง และเราก็จะไม่มีทางได้คำตอบจากมัน เพราะเราจะคอยหาเหตุผลนั่นนี่มาเข้าข้างตัวเองจนลืมฟังเสียงของหัวใจ...สำหรับเราสองคน ถึงเราเพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็อยากให้น้ำเชื่อใจผม ว่าผมจะไม่เปลี่ยนใจไปจากน้ำแน่ เพราะผมถูกสอนมาตลอดชีวิตว่าเมื่อไหร่ที่ผมเอ่ยคำพูดใดออกไป นั่นหมายความว่ามันจะต้องเป็นไปตามนั้น เพราะฉะนั้นถ้าผมไม่มั่นใจผมจะไม่พูดเด็ดขาด....ผมบอกว่าจะรอ จะให้โอกาสน้ำก็จริง แต่ผมก็จะไม่อยู่เฉย ถ้าหากว่ามีคนอื่นเข้ามาในชีวิตของน้ำ แล้วเวลาไม่กี่วันที่น้ำว่า ผมก็ได้แสดงตัวตนที่แท้จริง และเปิดเผยทุกอย่างกับน้ำจนหมดเปลือก....ถึงตอนนี้ ก็อยู่ที่น้ำแล้ว ว่าจะกล้าวางชีวิตและหัวใจให้ผมดูแลหรือเปล่า” “...ช่วยกอดหน่อยสิคะ” “หือ?”

ชารีฟ อิสมาอีล อาห์เม็ด อุมัร กิวาซ ถูกภรรยาขอหย่าเพราะไม่สามารถมีลูกได้ แต่เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งกลับทำให้เขารู้สึกสะกิดใจเข้าอย่างจัง เขาก็เลยต้องหาทางพิสูจน์... ไม่ใช่กับใครที่ไหน แม่ของหนูน้อยแชรีที่หน้าตาถอดแบบมาจากเขาราวกับแกะนั่นแหละ! -------------- “คุณว่ามันเป็นเรื่องน่าอายไหม ที่ผู้ชายคนหนึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นหมัน” “เป็นหมัน!” เสียงแหบแห้งเพราะโดนพิษไข้เล่นงานอุทานออกมาเสียงดังเท่าที่จะดังได้ หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าเขาหน้าตื่น เขาแข็งแรง แข็งแกร่ง สมบูรณ์ไปหมดทุกสัดส่วน และเขาก็เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างสวยงามมาก แต่พระเจ้า! เขาบอกว่าเขาเป็นหมัน หมายความว่าจะไม่ใครสามารถสืบต่อกรรมพันธุ์แสนเพอร์เฟกต์นี้ได้อีกต่อไปแม้กระทั่งลูกของเธอ ที่เธออุตส่าห์หมายหมั้นปั้นมือ และเลือกเฟ้นมาแล้วเป็นอย่างดีว่าจะต้องเป็นเขา “อย่ามองผมแบบนี้ แล้วก็ไม่ต้องสงสารผมด้วย” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจในยามจ้องมองทำให้ชายหนุ่มต้องเอาตัวหญิงสาวลงนอนพิงอกกว้างอีกครั้ง “ทำไมคะ” “ที่ผมเป็นหมันน่ะเหรอ” “ค่ะ” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมเคยประสบอุบัติเหตุก็เป็นได้” “คุณพูดเหมือนไม่มั่นใจ” หญิงสาวท้วง “แล้วใครเป็นคนบอกคุณคะ” “ผมถูกภรรยาขอหย่าเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ และหมอก็ยืนยันแบบนั้น” “คุณแต่งงานแล้ว” “เคยแต่ง แต่ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว” ชารีฟบอกไม่เดือดร้อน “เพราะว่าคุณไม่สามารถมีลูกได้แค่นั้นเองเหรอคะ” ชาลินีเหมือนจะลืมเรื่องของตัวเองไปชั่วคราว เมื่อรู้เรื่องของเขา เขาถามว่าน่าอายไหม สำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย แต่น่าสงสารมากกว่า ผู้ชายที่เพียบพร้อมเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ถูกภรรยาขอหย่าเพียงเพราะว่าไม่สามารถมีลูกได้ แล้วแบบนี้จะเรียกว่าความรักและการร่วมชีวิตได้อย่างไร "เพราะแบบนี้ผมถึงบอกว่าคุณสบายใจได้ คุณไม่มีทางท้องแน่นอน” เขาย้ำถึงความเป็นจริง โดยไม่เห็นว่าหญิงสาวหน้าซีดเพียงใดเมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของเขา ไม่มีอะไรให้สงสัยอีกต่อไป... เธอเสียตัวฟรีแน่แล้ว!!

"หนูดีเกลียดพี่ธิษณ์" "ไม่จริงหรอก พี่รู้ว่าในโลกใบนี้จะหาใครที่รักพี่ได้เท่าหนูดีไม่ดีอีกแล้ว" คนรู้ใจบอกอย่างรู้แจ้งเห็นจริงให้คนได้ครอบครองหัวใจพูดอะไรไม่ออก "นาทีนี้พี่ตามใจหนูดีทุกอย่างนั่นแหละ หนูดีจะว่าพี่รักพี่หลงไม่ลืมหูลืมตา หรือจะมองว่าพี่ไม่มีเหตุผล เป็นคนเห็นแก่ตัว หรือว่าเอาแต่ใจยังไงก็ได้ แต่พี่ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว พอกันทีกับความทรมานที่ผ่านมา" พิมดาวพูดอะไรไม่ออกอีกครั้งเมื่อคู่หมั้นจัดเต็มและจริงจังกับการเปิดเปลือยความรู้สึกมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา จากที่โกรธที่ไม่พอใจก็กลายเป็นว่าต้องเก็บคำพูดของเขามาคิด แล้วเธอล่ะ ต้องการอะไร

สัญญาในวัยเด็กนำเขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง "นี่ยายฟันกระต่าย หัดเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่หือ...ทีแต่ก่อนขี่คอผมชมสวนทุกวัน ไม่เห็นจะคิดมากเลย" เขาจงใจเท้าความหลังให้อีกฝ่ายเกิดปฏิกิริยา "...ก็ตอนนั้นยังเด็กไง" "อ้อ! ตอนนี้โตแล้ว มีตัวเลือกเยอะ ก็เลยจะถีบหัวส่งเพื่อนวัยเด็กอย่างผม" คีรินทร์จงใจใช้คำพูดยั่วยุเต็มที่ ขณะที่หัวใจก็รู้สึกสดชื่นกระชุ่มกระชวยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชีวิตของเขาจากนี้คงจะหายเหงาไปเยอะเลยล่ะ หากได้ปะทะคารมกับยายฟันกระต่ายทุกวัน ซุปเปอร์สตาร์คนดังคิดอย่างครึ้มใจ

"ลิลลี่เป็นผู้หญิงนะคะ แล้วก็เป็นสาวแล้ว จะให้เที่ยวมานอนบ้านผู้ชายได้ยังไง" โรมต้องยิ้มบ้าง ไม่ได้เอะใจเลยว่าฝ่ายนั้นกำลังกระตุ้นเตือนตนกลายๆ ว่าให้เขามองเธอเป็นผู้ใหญ่เสียที "พี่ก็ไม่ได้ว่ายังไม่เป็นสาว" ก็เพราะว่าเธอโตเป็นสาวสวยแล้วนี่แหละ จากความเอ็นดูในหัวใจมันถึงได้กลับกลายเปลี่ยนแปลงเป็นความทรมานแทน ที่ได้แต่แอบรัก และเฝ้ามองดอกลิลลี่แสนสวยเติบโตขึ้นทุกวันๆ หลังจากเลี้ยงต้อยเธอด้วยสายตามานานปี

เธอคือคนที่เขาเลือกแล้วที่จะหายใจร่วมกันไปจนวันตาย "นะจ๊ะ...อย่ารออีกเลยนะ ผมบอกเรื่องของเรากับคุณพ่อคุณแม่แล้ว แล้วท่านก็อนุญาตแล้วด้วย" คำบอกเล่าของเขา ทำให้มาธวีมองใบหน้าคมด้วยความแปลกใจปนค้นคว้ากลายๆ เพราะไม่คิดว่าแม่ของเขาจะยอมรับเธอได้ง่ายๆ "ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่ที่เมย์แล้วว่าจะเห็นผมเป็นทางผ่าน ของเล่นชั่วคราว หรือว่า...เพื่อนคลายเหงา" ถ้าตอนที่เขาพูดไม่มีรอยยิ้มติดอยู่ที่ริมฝีปาก คงไม่แค่เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อเท่านั้น ที่จะตามมาหลังคำพูดของคนกวนประสาท "แล้วถ้าเห็นเป็นทางผ่าน" สายตาของเขาทำให้มาธวีนึกอยากเอาคืนเขาบ้าง ทั้งที่ตอนนี้เวลาล่วงเลยเที่ยงคืนมาแล้ว "ก็รักแบบผ่านๆ" พอได้คำตอบกับจุมพิตเฉียดฉิวบนริมฝีปาก คนถามก็แทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่ "แล้วถ้าเห็นเป็นของเล่นชั่วคราว" "ก็รักกันชั่วคราว...จากนี้ไปถึงเช้า" ริมฝีปากสีหวานแยกยิ้ม เมื่อได้คำตอบ... ชั่วคราวของเขา หลายชั่วโมงน่าดูเลย "แล้วเพื่อนคลายเหงา" "ก็รักกันทุกครั้งที่ผมรู้สึกเหงา...แล้วผมก็สะสมความเหงาเอาไว้ตั้งแต่เราจากกัน เมย์ลองคิดดูสิว่าจะรักผมกี่ครั้ง ความเหงาถึงจะหมดไปจากใจผม...แต่ถ้ารับผมเป็นสามี เมย์ไม่ต้องรักผมเลย" "...?" "เดี๋ยวผมรักเมย์เอง"

แค่นี้แหละที่เขาต้องการ... ความสุขของเธอ ขอแค่เธออยู่แบ่งปันลมหายใจกับเขา แชร์ทุกเรื่องราวกับเขา ตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเขา และให้เขากล่อมเธอหลับไปกับอกเขาทุกคืน เขาพร้อมจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่ข้างกายเขาตลอดไป "ผมรักแพมนะจ๊ะ"

"...ผมมีอะไรจะบอกอาย" "...?" "อายอย่าเสียใจนะ" "เรื่องอะไร" "ผมยังไม่เคย" "...?" "ผมยังเวอร์จิน" "...!" อารยามองหน้าเจ้าบ่าวตาโตราวกับเป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลกก็ไม่ปาน พลางถามตัวเองในใจว่า แล้วผู้หญิงเราควรจะรู้สึกยังไงดีล่ะ เมื่อเจ้าบ่าวมาบอกว่ายังไม่เคยผ่านมือหญิงใดมาก่อน

หลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอ โดยมีเขาเข้ามาอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเกือบทุกครั้ง มันทำให้เธออดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าเธอเกิดมาเพื่อเป็นของเขา และเขาก็เกิดมาเพื่อเป็นองครักษ์พิทักษ์เธอ... และเธอก็ค้นพบหัวใจตัวเอง ว่าเธอตกหลุมรักเขาโดยไม่รู้ตัว... รัก โดยไม่สนใจด้วยว่าเขาจะรักเธอตอบหรือเปล่า... รัก โดยไม่สนใจว่าเขาจะมองเธอเป็นแค่ลูกสาวของเพื่อนรักของเขา... รัก โดยไม่สนใจว่าเขาอายุมากกว่าเธอเกือบสองรอบ และนี่ก็ดูจะเป็นอุปสรรคใหญ่ ที่เธอจะต้องทะลวงทะลุเข้าไปในหัวใจของเขาให้ได้ เพื่อจะบอกกับเขาว่า 'เด็กกว่าแล้วไงล่ะ' เธอก็หนึ่งหัวใจ เขาก็หนึ่งหัวใจ ในหัวใจมันก็ไม่ได้มีตัวเลขกำกับอยู่ หรือว่าแปะเอาไว้เสียหน่อยว่าความห่างจะทำให้ความรักหมดอายุเร็วขึ้น เธอไม่เข้าใจเลยว่า... เขาจะกลัวอะไร

"ทุกครั้งที่อาคิดว่าจะไม่สนใจหยา จะตัดใจจากหยา ก็มักจะมีเสียงทวงถามขึ้นในหัวของอาทุกครั้ง คล้ายกับว่าอาไปสัญญาอะไรกับใครเอาไว้ แล้วไม่ได้ทำตามสัญญา และความรู้สึกก็บอกกับอาว่า ใครคนนั้นก็คือหยา...ความรู้สึกอยากจะทำทุกๆ อย่างเพื่อหยา เพื่อให้ได้หยามาเป็นของอามันรุนแรงขึ้นทุกวัน พอๆ กับที่อาต้องต่อสู้กับความรู้สึกผิดในหัวใจของตัวเอง...มันทรมานมากเลยนะคะ มากเสียจนบางครั้งอาอดคิดไม่ได้ว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่อาทำเอาไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว หรือไม่ชาติที่แล้วอาก็คงจะติดค้างอะไรหยาไว้ ความรู้สึกนี้มันถึงตามมาเล่นงานอาในชาตินี้....ให้โอกาสอาได้ไหมคะ อาสัญญาตรงนี้เลยว่าถ้าอาได้รับเกียรติในครั้งนี้...ได้ความไว้วางใจจากหยา อาจะไม่ทำให้หยาของอาเสียใจเลยแม้แต่น้อย...จะรัก จะถนอม จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำทุกอย่างเพื่อความสุขของคนที่รักได้" ญารินดาประสานสายตากับดวงตาคู่คม ซึ่งยังมีความกลัวหลงเหลืออยู่ในนั้น ทั้งที่เขาไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว...และหญิงสาวก็จัดการปัดเป่าความกลัวในดวงตาของเขาออกไปให้ ด้วยการยกมือทั้งสองขึ้นกอบประคองใบหน้าคมสันเอาไว้ในอุ้งมือ จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของนิ้วเรียวกับริมฝีปากอุ่นนุ่มที่ช่วยกันขับไล่ความกลัว ความไม่แน่ใจออกไปจากดวงตาและหัวใจของเขา ก่อนแขนเรียวเสลาทั้งสองจะได้ทำหน้าที่ของตัวเอง...เพิ่มความมั่นใจให้กับเขาด้วยอ้อมกอดแห่งรัก "ชีวิตของหยานับจากวินาทีนี้ เป็นของอาชินะคะ...หยาไม่อยากให้เราอยู่ห่างกันอีกแล้ว...ไม่อยากให้อาชิไปไหนอีกแล้ว...อยู่ที่นี่กับหยานะคะ...อยู่ที่นี่...ที่บ้านของเรา"

สัมผัสบนหัวไหล่จากมือใหญ่ทั้งสองข้าง และการขยับเข้ามายืนซ้อนแผ่นหลังของร่างสูงใหญ่ ธวัลยาแทบจะไม่ได้สนใจเลย เพราะมัวแต่ตื่นตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า รูปเหมือนตัวเธอราวกับส่องกระจก ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ข้างกันคือหนุ่มหล่อในชุดสูททักสิโด้โก้หรูยืนเคียงคู่งามสง่า ทั้งสองถูกคั่นกลางด้วยกรอบข้อความรูปหัวใจข้างในเขียนว่า 'Navinda Adirut..Love Never Dies' "ได้โปรดเถอะคนดี...ช่วยเชื่อผม และไว้ใจผมเหมือนเดิมได้ไหม...ไม่ต้องจำผม หรือจำเรื่องราวในอดีตของเราได้ก็ได้ แต่ช่วยเชื่อว่าเราเป็นของกันและกัน และให้โอกาสผมได้ดูแลคุณเหมือนที่ผ่านมา ผมสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด...ผมขอแค่นี้เท่านั้น" เขาขอแค่นี้... ทุกภพทุกชาติ

นางเคยมอบความรัก ความภักดี ให้เขาด้วยความจริงใจ แต่เขากลับตอบแทนนางด้วยการทรยศ หักหลัง สกุลของนางต้องล่มสลาย ยามที่สวรรค์มอบโอกาสให้นางได้หวนคืนชะตา นางจึงตั้งมั่นไม่ขอหวนกลับไปยุ่งเกี่ยวพัวพันกับเขาอีก เพียงแต่นางพยายามหลีกหนี คนหน้าหนากลับพยายามไล่ตาม ใช้ความเจ้าเล่ห์ทั้งหลอกล่อบีบคั้นจนนางไร้หนทางหลีกหนี ในเมื่อมิอาจหลีกหนีเช่นนั้นครั้งนี้นางก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า สตรีสกุลหลิวจะไม่ยอมโง่เขลาเป็นครั้งที่สอง "กู่เหว่ยหยวน ตลอดชีวิตของข้า สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุด คือมอบใจให้บุรุษชั่วช้าเช่นเจ้า หากสวรรค์มีจริง ไม่ว่าจะกี่ภพชาติอย่าได้พบกันอีกเลย"

ความสุขในฐานะคุณหนูอันดับหนึ่งของหนานอิงต้องพังลงทันใด เมื่อนางถูกโจรชั่วจับตัวมาและยังกระทำย่ำยี กระทั่งมารดาของนางยังถูกคร่าชีวิต สาวใช้ข้างกายถูกตัดลิ้นจนเสียสติกลายเป็นคนบ้าใบ้ ทั้งหมดด้วยความริษยาของฮูหยินใหญ่ผู้นั้น หนานอิงได้พบกับหานเซียวและลู่หนิงหวังสองอ๋องพี่น้องที่คอยช่วยเหลือนาง อ๋องผู้ป่าเถื่อนโหดร้ายและแสนเย็นชา แม้จะให้การช่วยเหลือแต่นางก็กลายเป็นนางบำเรอของพวกเขาเช่นกัน ไม่ว่าสองอ๋องจะโหดร้ายแต่นางจำต้องอดทน สุดท้ายนางกลายเป็นมือสังหารที่วางชีวิตไว้กับพวกเขาเพื่อแลกกับการแก้แค้น นางถูกฝึกอย่างหนักจนเก่งกาจยิ่ง หนานอิงจะทำเช่นใดเมื่อได้รู้ว่า คนที่ย่ำยีนางและเป็นศัตรูที่นางต้องการสังหารคือ สองอ๋องทั้งสองที่เป็นผู้กระทำย่ำยีนางจนปางตาย ฆ่า หรือ ไม่ฆ่า ล้วนเป็นนางที่ต้องเลือก! หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้เป็นความรักแบบ 3P โปรดดาวน์โหลดตัวอย่างก่อนอ่านค่ะ ภาคต่อของนิยายเรื่องนี้คือเรื่อง Trigger warning: 3P

นางขอสมรสพระราชทานเพราะรัก แต่คืนแต่งงาน เขารังเกียจนางและทิ้งไป ห้าปีผ่านไปพระชายาที่ถูกลืม กลับเป็นสตรีที่เขาต้องตามจีบ และศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของเขาก็คือลูกชายของตนเอง

“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีเหรอครับ” เขาเอ่ยถามในขณะที่เธอเดินหนี รันนรินทร์ชะงัก เธอหันมาสบตากับเขา ว่างเปล่าและเฉยชา มันไม่มีความรักอยู่ในดวงตาคู่นี้อีกแล้ว เขาเหมือนอีกคนที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน “ฉันสบายดีค่ะ คุณก็คงสบายดีกับมะปราง” ตอกกลับไป เขาคงจะหน้าหงายหรือหน้าซีดที่ผิดต่อเธอ แต่เขากลับหัวเราะ “ครับ พวกเราสบายดี” รันนรินทร์รู้สึกว่าเธอเจ็บจุกไปถึงขั้วหัวใจ เขาใช้คำว่า “เรา” เขากับมะปราง... เธอบอกตัวเองว่าอย่าร้องไห้เด็ดขาด อย่ามีท่าทีอ่อนแอให้เขาเห็นอีก เธอพยายามทำให้น้ำตามันไหลย้อนกลับเข้าไปในหัวใจอันแสนเจ็บปวด “ก็ดีแล้วนี่คะ” หญิงร้ายชายเลว หญิงชั่วชายโฉด ผีเน่ากับโลงผุ อยากจะด่าออกไปแต่เธอจุกจนพูดไม่ออก ก้อนอะไรสักอย่างมันแล่นขึ้นมาจุกอยู่ที่คอหอย เธอรู้สึกถึงอาการพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วก! “คุณก็คงสบายดีกับ... ผัวใหม่” สารเลวด้วยกันทั้งคู่ เห็นเขาเป็นไอ้งั่ง เป็นควาย กันภัยกัดกรามจนขึ้นสัน สิ่งที่เขาคิด แต่ไม่ได้พูดออกไปเพราะมันน่ารังเกียจที่จะเอ่ย คนทำก็ย่อมจะรู้อยู่แก่ใจ “ฉันสบายดีค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” “ไม่ทราบว่าเดินมาที่นี่ทำไมครับ มาระลึกความหลังว่าจะได้เจอไอ้คนโง่ๆ บ้านนอกเหรอครับ หรืออยากให้มันปรนเปรอจนร้องครางลั่นด้วยความเสียวซ่านเหมือนสมัยก่อนล่ะ” เพียะ!!! วินาทีนั้นเอง!!! รันนรินทร์ฟาดฝ่ามือลงบนซีกแก้มของเขาอย่างโมโห เขามีสิทธิ์อะไรมาพูดจาดูถูกเธอแบบนี้ มันยิ่งตอกย้ำว่าเขาหลอกลวงเธอ เห็นเธอเป็นของเล่น

“อะไรนะ เดี๋ยว... เดี๋ยว ฉันว่าฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยน้า! ทำไมต้องอุ้มกันด้วย ฉันเดินเองได้แมนนี่!” มันเป็นความอับอายที่สุดในชีวิตของอันนา กับการไล่ตาม เฮคเตอร์ พี. เกลนนอน! มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าสำราญ เสือหนุ่มเจ้าเล่ห์ที่นักข่าวต่างต้องการที่จะเป็นผู้สัมภาษณ์เขา มันเป็นข้อตกลง เป็นสัญญา เป็นพันธะที่เกิดจากความเสียหน้า! เฮคเตอร์ พี. เกลนนอนไม่เคยคิดเลยว่า ความพึงพอใจที่ไม่เกี่ยวกับความรัก จะดึงให้เขาเข้าไปติดกับดัก! “คุณไม่ได้รักฉัน ฉันพูดถูกไหม ตอนนี้คุณก็แค่ยัง ‘ติดใจ’ แต่ฉันไม่ต้องการอะไรแบบนั้นเหมือนคุณ สามอาทิตย์นั่นฉันเองก็ ‘พลาด’ เพราะดัน ‘เผลอ’ ไปกับบรรยากาศ” แน่นอน ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขา และอันนาเป็นคนแรก และแน่นอนอีกเช่นกัน เฮคเตอร์ พี. เกลนนอน ไม่เคยยอมให้ใครมาดูถูก อันนา กานดิศ จะต้องเปลี่ยนมุมมองในตัวเขาใหม่ และเพื่อการนั้น เขาจึงต้องผูกมัดเธอไว้ด้วยสัญญาทาส แม้ว่าเธอจะคิดว่ามันเป็นข้อตกลงโปเกระหว่างเราก็ตาม!

จันทร์วาดถูกดูดเข้าไปในหนังสือนิยาย เล่มหนึ่ง และได้พบกับคุณหลวงอัครเดชผู้หล่อเหลาและรักเธอสุดหัวใจ “คุณหลวง วาดรักคุณหลวง คุณหลวง” จันทร์วาดเตือนสติตนเองด้วยคำบอกรักเขา คุณหลวงเองบัดนี้ให้รู้สึกว่าคล้ายมีมือใหญ่กำลังฉีกร่างเขาออกเป็นชิ้น ๆ และเสียงหนึ่งยังอื้ออึงอยู่ในหู มันกำลังบังคับให้เขาปล่อยมือจากแม่จันทร์วาดเช่นกัน ถึงจะตายฉันก็จะตายในอ้อมอกแม่วาด ฉันไม่ยอมเป็นอันขาด ความทรมานนี้หากเป็นคนธรรมดาคงยากเกินจะรับไหว ทว่าความผูกพันของคุณหลวงกับแม่จันทร์วาดแสนจะลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเจ็บปวดทรมานเหมือนตายทั้งเป็นเพียงใดคุณหลวงก็ไม่ยอมปล่อยร่างเล็กเด็ดขาด

ใบข้าวแต่งงานกับไอศูรย์ แต่พอวันหนึ่งเมื่อแม่เสียชีวิต เขาก็ขอหย่ากับเธอ เธอจะอยู่ต่อกับเขาได้อย่างไร เมื่อเขาไม่ได้รัก และยังชิงชัง เธอไม่อยากถูกตราหน้าว่าหน้าด้าน ใบข้าวจึงขอเป็นฝ่ายไปตามที่เขาต้องการ หญิงสาวขอไปตายเอาดาบหน้า เพื่อทำให้หัวใจไม่เจ็บร้าวเหมือนเดิม ทว่าเรื่องอลเวงยังไม่จบ เพราะพระพรหมได้จัดให้ เธอดันมีลูกของเขาติดท้องไปด้วย หากวันหนึ่งคนเป็นพ่อมาเจอกับเด็กชาย เขาจะทำอย่างไร +++++++++++++

เพราะความโลภของแม่เลี้ยงสามี เธอกับคนรักต้องตายโดยที่ยังไม่ทันได้เห็นหน้าลูกในท้อง เมื่อได้กลับมาอีกครั้งเธอจะพาเขาไปให้ไกล จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพวกเธอได้อีก แนวรักโรแมนติค ย้อนอดีตแก้ไขชีวิต (จีนปัจจุบัน) หลิวซือเย่ และ เกาฉิงหมิง แต่งงานกันโดยมีเงื่อนไขจากตระกูลเกาว่าทั้งคู่จะต้องย้ายออกจากเมืองหลวงพร้อมกับเงินจำนวนหนึ่งและจะไม่เข้ามายุ่งกับสมบัติตระกูลเกาอีก เพราะ ครอบครัวของเกาฉิงหมิงมองว่าหลิวซือเย่เป็นผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้าตั้งใจจับลูกชายคนโดเพื่อหวังสมบัติ เมื่อทั้งคู่แต่งงานและย้ายออกมาได้ไม่นานวันหนึ่งที่หลิวซือเย่ออกไปทำธุระก็เกิดโศกนาฏกรรมขึ้น เธอกลับเข้ามาในบ้านและเห็นร่างของสามีนอนอาบเลือดอยู่บนพื้น และคนที่เหนี่ยวไกสังหารทั้งเธอและสามีคือแม่เลี้ยงของเขาเอง!

เมเด้น สาวน้อยอายุ18ปีหกเดือน จู่ๆลุงหน้าหล่อก็กลับมาจากต่างประเทศ เขาเป็นเพื่อนสนิทของคุณพ่อที่หล่อเหลาเอามากๆ เพื่อนๆกรี๊ดลุงสลบแต่เธอกลับหนีห่างเพราะว่าเขาหื่นแบบสุดๆ

งานทำบุญครบร้อยวันยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ อดีตคนรักของน้องสาวก็ประกาศจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ แถมเธอคนนั้นยังเคยเป็นอดีตคนรักของเขาอีกด้วย นั่นทำให้คริสบินตรงกลับมาที่เมืองไทยเพื่อสะสางความแค้นให้เขาและน้องผู้จากไป +++++++++++++++++ “คุณ” ลลิตาอุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าคนที่ยืนกดออดอยู่หน้าบ้านเป็นคริส ชายหนุ่มรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ “ขอเข้าไปหน่อย” แขกที่ไม่ได้รับเชิญเอ่ยบอกแต่เจ้าบ้านสาวกลับไม่ยอมทำตามเช่นกัน “ฉันไม่สะดวก คุณมีอะไรก็พูดมาได้เลย” “แน่ใจหรอกว่าจะให้ผมพูดตรงนี้” “แน่ใจ” ลลิตาเชิดหน้าขึ้นสูง เธอต้องเอาชนะผู้ชายคนนี้ให้ได้ จะไม่ยอมให้เขาเห็นความอ่อนแอแน่นอน “โอเค แน่ใจก็แน่ใจ บังเอิญว่าผมยังเก็บคลิปเซ็กซ์ของเราไว้ดูต่างหน้า” “ว่าอะไรนะ!” คำพูดของคริสทำให้ลลิตารู้สึกเย็นวาบไปถึงตัว เพราะอารมณ์ในตอนนั้นมันพาไปเธอจึงยอมให้เขาถ่ายทุกอย่างเก็บไว้ ไม่คิดว่าวันนึงคลิปบ้าๆ นั่นจะตามมาหลอกหลอนเธอ “ได้ยินชัดแล้วนี่” “แต่ฉันลบมันไปแล้วกับมือ” ลลิตามั่นใจว่าเธอลบคลิปที่ว่ากับมือแล้วทำไมคริสถึงยังมีอีกหรือว่าเขาหลอกให้เธอตายใจ “ลบเสียเมื่อไหร่เพราะก่อนหน้านั้นผมสำรองไฟล์ไว้ดูหลายไฟล์ คิดถูกจริงๆ ที่ทำแบบนั้น” “สารเลว” “นอกจากมีคลิปแล้วผมยังเปิดดูมันบ่อยๆ ด้วยนะ คุณไม่อยากดูบทรักของเราหน่อยเราเหรอ” คริสเอ่ยอย่างไม่ไยดีราวกับเรื่องที่เขาทำนั้นเป็นสิ่งปกติ “คุณมาหาฉันเพื่อเอาคลิปอุบาทว์ๆ นั่นมาขู่อย่างนี้นะเหรอ” “ผมไม่ได้ขู่” “แล้วต้องการอะไร” “วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ช่วยหาเวลาให้ผมหน่อย ขอแค่สามวันเท่านั้น” นั่นคือหนึ่งในแผนที่จะทำลายผู้หญิงตรงหน้าของคริส “ถ้าฉันปฏิเสธล่ะคะ” ลลิตาจ้องตาเขากลับมาอย่างไม่กลัวเช่นกัน “คุณก็น่าจะเดาได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง คลิปในมือผมมันคงทำให้คุณดังกระฉ่อนทีเดียวล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากพร้อมหัวเราะออกมาเล็กน้อย คำขู่ของเขายังคงได้ผลกับลลิตาเรื่องแบบนี้คนที่เสียหายที่สุดคงเป็นผู้หญิงแบบเธอ “ถ้าคลิปนั่นหลุดขึ้นมา คุณเองก็จะดังกระฉ่อนไปด้วยไม่ใช่หรอ หน้าที่การงานที่คุณโหยหาและสร้างมันของคุณจะพังทลายไปเหมือนกัน” “มันคือเรื่องส่วนตัวฝรั่งเขาไม่แคร์เรื่องนี้หรอกอีกอย่างในคลิปนั้นก็ไม่เห็นหน้าผมด้วยสิ”