ณิการ์

“ของขวัญในวัน ‘หย่า’ ค่ะคุณสงคราม” เธอส่งยื่นที่ทดสอบการตั้งครรภ์ให้สามีที่เป็นอดีตสามีอยู่ข้างตน สงครามขมวดคิ้วมองสิ่งที่แสนรักส่งมาให้ตนเองก่อนจะรับมันมา พอเห็นว่ามันคือที่ทดสอบการตั้งครรภ์ เขาก็โกรธมาก “เธอหลอกให้ฉัน ‘หย่า’ งั้นเหรอแสนรัก” เขากำที่ทดสอบการตั้งครรภ์แน่นด้วยความโกรธ อีกมือกำใบหย่าแน่นจนมันยับจะขาดคามือ “เป็นคุณสงครามที่ต้องการเองต่างหากค่ะ ขอตัวนะคะ ฉันจะแวะหาเพื่อนก่อนถึงจะกลับไปเก็บของที่บ้านของคุณค่ะ” ตอนนี้ใบหน้าของแสนรักไร้ความรู้สึกและการที่เธอมีสีหน้าไร้ความรู้สึกนี่แหละทำให้สงครามคว้าข้อมือเล็กกระชากดึงไปยังรถของตัวเองที่จอดอยู่ “กลับไปคุยกันที่บ้านเรื่อง ‘ลูก’ และเรื่อง ‘หย่า’ วันนี้ถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน” แม้จะเซ็นใบหย่าไปแล้ว แต่เขาไม่มีทางปล่อยแสนรักที่อุ้มท้องลูกเขาออกไปจากกรงของเขาแน่นอน “ปล่อยฉันนะคุณสงคราม! ปล่อยฉัน! ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วยค่ะ” แสนรักตะโกนร้องขอความช่วยเหลือคนที่เดินผ่านตนเองและเขา ทุกคนก็มองมาทางตนเอง แต่สงครามก็ตะโกนบอกคนที่จะเข้ามาช่วยไปว่า “เรื่องของผัวเมีย อย่ายุ่ง!” แล้วทุกคนก็หยุดเท้าที่จะเดินมาหาทั้งสองโดยอัตโนมัติ

สวัสดีค่ะใครจำเพื่อนสนิทของต้องตาในรักติดเรทได้บ้างคะ วันนี้หล่อนกลับมาพร้อมกับผู้ชายที่ขี้เก๊ก หน้านิ่ง หน้าตาย ผีดิบจอมหื่น และอ่อนโยน(มั้ง) ฝากกิ่งมณีกับพี่ขุนพิทักษ์ด้วยนะคะ ทั้งหื่น และฮาไม่แพ้หมอเผือกกับต้องตาเลยค่ะ เรื่องนั้นเขาตรวจเชื้อรา เรื่องนี้เขาจะดำน้ำทะเลไปให้ปลิงดูดเลือดนะคะ ฝากรักติดเรท 2 ด้วยนะคะ

“ปล่อยหยกนะคุณโตก คุณทำบ้าอะไรคะ” หญิงเรียบร้อยโวยวายทุบตีเขาและดิ้นรนให้เขาปล่อยแต่ก็ดิ้นเสียแรงเปล่าเมื่อเขากอดรัดเธอแน่นกว่าเดิม พร้อมกับฟาดตีก้นของเธอแรงๆ หลายครั้งติดต่อกันจนเจ็บน้ำตาเล็ด “อยากก็บอกผัวสิ ไปอ่อยไอ้หมอคมนั่นทำไม” ปัง! เท้าใหญ่ยกถีบประตูห้องทำงานตัวเองให้เปิดออก และเมื่อเปิดออกแล้วก็ถีบปิดแรงๆ กลับ ปัง! “พูดบ้าอะไรของคุณคุณโตก มันเรื่องส่วนตัวของหยก หยกจะอ่อยใครก็ได้ จะคุยกับใครก็ได้”

หนึ่งคนถูกบังคับ หนึ่งคนแม้จะถูกบังคับแต่หัวใจนั่นเต็มใจที่จะได้เป็นเจ้าสาวของเขา และแน่นอนว่าการแต่งงานครั้งนี้ "ธรรพ์" ไม่ได้ยินดีกับมันเลยสักนิด ผิดจาก "กลิ่นจันทร์" แม้จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่หล่อนก็ดีใจที่ได้เป็นเจ้าสาวของเขา....แล้วเรื่องราวความรักที่ขมขื่นจะเดินไปทางไหน เมื่อเขาเกลียดชังเธอเหลือเกิน แล้วเธอจะทนกับสายตาเกลียดชังและความเย็นชาของเขาไปได้อย่างไรกันเล่า...... ------------------ “เธอฝากท้องรึยัง แล้วท้องนานแค่ไหนแล้ว” “ยังไม่ได้ไปหาหมอค่ะ และไม่รู้ว่าท้องกี่สัปดาห์” “แน่ใจนะว่าเป็นลูกฉันไม่ใช่ลูกไอ้หน้าอ่อนนั่น” ถามเสียงเข้มทั้งๆ ที่รู้เต็มอกว่ากลิ่นจันทร์อุ้มท้องลูกของตัวเองแต่ก็อดถามด้วยอารมณ์ไม่ได้ “แล้วแต่คุณดีจะคิดเถอะค่ะ เพราะตอนนี้จันทร์ก็ท้องแล้ว” “ฉันจะย้ายกลับมาอยู่บ้าน” “ค่ะ จันทร์จะได้ย้ายกลับไปอยู่ห้องเดิมของตัวเอง” “เธอเป็นเมียฉันรึเปล่า” เขาถามเธออย่างไม่พอใจที่เจ้าหล่อนกำลังจะหมางเมินตัวเอง “ถามทำไมคะ ก็ในเมื่อจันทร์คือคนที่คุณดีเกลียด” “ใช่ฉันเกลียดเธอ แต่ยังไงเราก็เป็นผัวเมียกันจะแยกห้องให้วุ่นวายทำไมว่าไหม” เขาเดินมากดหัวไหล่มนของคนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งหวีผมยาวสลวยในตอนนี้ --------- “ในหัวเธอมีแต่เรื่องหย่าใช่ไหมจันทร์” “ค่ะ” เธอตอบเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไปกรุงเทพฯ กับฉัน เรื่องหย่าค่อยคุยกัน ไม่เห็นรึไงตอนนี้ฉันงานยุ่งแค่ไหน” เขาเปลี่ยนเรื่องไม่อยากคุยเรื่องที่คอยกวนใจตลอดเดือนที่ผ่านมา “ถ้าจันทร์ไม่ไปคุณดีจะว่ายังไงคะ” “เธอต้องไป เนี่ยเป็นคำสั่ง” พูดพร้อมหยิบมะม่วงเข้าปากแล้วลุกเดินมาหาเธอที่โซฟา “เอาแต่ใจ” “เธอยังเป็นเมียฉัน อย่ามาดื้อกับฉันฉันไม่ชอบ” “ค่ะ จันทร์รู้ว่ายังอยู่ในตำแหน่งเมียชังของคุณ” เธอประชดเขา “ปากดี!” มือใหญ่บีบหน้าเล็กให้แหงนเงยขึ้นพร้อมกับมืออีกข้างยันพนักหลังโซฟาแล้วโน้มลงมาบดจูบปากอวดดีของกลิ่นจันทร์ “อ่ะ อื้อ”

คำว่า "รัก" และ "ครอบครัวกับลูก" ไม่เคยอยู่ในแผนชีวิตของ "เจตน์" แต่วันนี้ "หทัยกานต์" ก็บอกว่ากำลัง "ท้อง" แน่นอนลูกของเขา แต่เมื่อเขาไม่พร้อมจะมีทั้งเธอและลูก เขาจึงไล่หล่อนไป "ทำแท้ง" และออกจากชีวิตของเขาไป.... +++++ “เธอปล่อยให้ตัวเองท้องได้ยังไงหมิง” “หมิงก็กินยาคุมตลอด แต่ก็อย่างที่คุณเห็นค่ะว่าเขามาเกิดแล้ว” “ไปเอาเด็กออกซะ! ผมไม่ต้องการ คุณก็รู้ว่าผมยังไม่พร้อม” นี่คือสิ่งที่เจตน์คิดได้ในตอนนี้ แม้ว่าภายในใจจะสับสนกับความรู้สึกมากเพียงไรก็ตามในตอนนี้ คำว่าไม่พร้อมของเขามันคืออะไร ไม่พร้อมด้านไหนกันแน่ ถ้าเรื่องเงินทองไม่ใช่แน่นอน เขาเป็นถึงลูกชายคนเดียวของ 'ตระกูลเกียรติบดินทร์' มีหรือจะไม่พร้อมกับเด็กหนึ่งคนที่จะเกิดมา นอกเสียจากเขาไม่พร้อมมีเธอและลูกอยู่ในอนาคตของเขา “ไม่พร้อมเหรอคะ? ที่ไม่พร้อมหรือเพราะว่าฉันเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ” เธอตัดสินใจถามสิ่งที่คาใจมาตลอดกับชายหนุ่ม แม้ว่าตลอดเวลาเขาทำเหมือนมีใจให้ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอคิดผิด คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว “คุณเป็นคนฉลาดหมิง อย่าให้ผมต้องพูดเลยดีกว่า” “โอเคค่ะ คุณจะให้ฉันทำแท้งเหรอคะ” “ใช่ ผมจะให้คุณทะ...เผียะ!” เขายังพูดไม่ทันจบ มือน้อยก็ตวัดฟาดเต็มแรงใส่หน้าของเขาอย่างแรง “สารเลว! ไปให้พ้นหน้าฉัน ฉันจะเลี้ยงเขาเอง เขาเป็นลูกฉันคนเดียว” “แล้วแต่คุณนะ ผมให้คุณทำแท้งแล้วนะ แล้วอย่าเอาเด็กมารีดไถเงินจากผมล่ะ สัญญาของเราสิ้นสุดกันตรงนี้” แม้จะเดือดดาลที่โดนตบ แต่เขาก็ข่มอารมณ์เดือดดาลไว้ในใจแล้วกำมือแน่นเดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจจะเหลียวกลับมามองคนที่ทำให้ตัวเอง ‘สับสน’ “คนอำมหิต!” เมื่อใจเขาเลือดเย็น เขาก็เป็นแค่เพียงอดีตที่เธอเคยพลาดไปเท่านั้น พอร่างใหญ่ออกไปจากห้อง ว่าที่คุณแม่มือใหม่ก็ทรุดนั่งกับพื้นกำมือแน่นเข้าหากัน เธอไม่น่าเปิดโอกาสให้ผู้ชายเห็นแก่ตัว ใจทรามคนนั้นเข้ามามีอิทธิพลกับชีวิตของตน ไม่น่าเลย ไม่น่าเลยสักนิด... “แม่จะเลี้ยงลูกเอง และเขาจะไม่มีสิทธิ์ในตัวลูกอีก วันนี้เขาฆ่าลูกด้วยคำพูดไปแล้ว และต่อไปนี้หนูคือลูกแม่นะคะ หนูคือลูกแม่คนเดียว” เธอก้มลงลูบท้องที่ยังแบนราบตัวเองพร้อมกับน้ำตาหยดลงบนพื้นพรมของห้อง อึก! ฮือ... ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเสน่หาเท่านั้นนะคะ #คิดหื่นเชิญเสพ ณิการ์

เขาเอาเปรียบมานิดาจากความกตัญญูของเธอ เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ และสิ่งที่เขาต้องการคือสองเต้าอวบอูม เอวเล็กคอด และปากจิ้มลิ้มของหล่อนที่น่าคลอเคลียดูดคลึงลิ้นเล่นเป็นไหนๆ

ร้อยรักเป็นเพียงแค่กาฝากในสายตาของติณณ์ และเขาก็ชังน้ำหน้าเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่ทำไมคำพูดกับการกระทำของติณณ์ถึงตรงข้ามกัน แล้วจุดเริ่มต้นก็เกิดขึ้น เมื่อร่างกายและหัวใจไม่เป็นไปตามที่ต้องการ เขาต้องการกาฝากแสนชัง และเขาก็พลาด พลาดทำให้ร้อยรักท้อง แล้วเขาจะยังยินดีอยู่ไหมเมื่อแม่ของลูกคือคนที่เขาชังน้ำหน้า..... ตัวอย่าง.... “รักท้องค่ะ หนูท้อง” เธอบอกเขาชัดถ้อยชัดคำ บัดซบ! มือใหญ่ปัดอากาศด้วยความหงุดหงิดขึ้นมาทันที ริ้วรอยบนหน้าย่นขึ้นพร้อมกัดสันกรามแกร่งปูดโปนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธไม่พอใจ พร้อมกันนั้นเสียงกัดฟันก็ดังลอดออกมาด้วย กรอด! ร้อยรักหวาดกลัวสายตาและน้ำเสียงที่เขาสบถออกมาจนต้องถอยตัวเองไปอยู่ที่ขอบเตียงอีกฝั่ง “ว่าไงนะ พูดอีกทีซิ” ถามเสียงเย็นชา “รักท้องค่ะ” เธอบอกเขาอีกครั้ง “ยัยโง่! ทำไมไม่รู้จักกินยาคุม คิดจะปล่อยตัวเองท้องมาจับฉันใช่ไหม ฝันไปเถอะ..."

ตำแหน่งที่ไม่ต้องการ "เมียลับ" เธอคงเป็นได้แค่นี้ แม้จะรัก "ชนาธรณ์" มากแค่ไหน แต่ "อลิลดา" ก็เป็นได้แค่เพียงเมียลับของเขา ในเมื่อเขามีคู่หมั้นที่จะแต่งงานด้วยอยู่แล้ว....แล้วเธอจะทำยังไงได้เมื่อตำแหน่งเมียลับนี้ทำให้เธออุ้มท้องลูกของเขาด้วย.....ระหว่างเธอกับคู่หมั้นเขาจะเลือกใคร คนที่คบกันมานานกับคนที่เป็นเพียงของชั่วคราวใกล้มือ ------ “ไม่ต้องมาแตะต้องดา ดาเช็ดเองได้ค่ะ” เธอบอกเขาพร้อมกับยกมือเช็ดแก้มตัวเองแรงๆ แล้วแหงนหน้ามองบนเพื่อให้น้ำตาหยุดไหล แต่ก็ยังมีเสียงสะอื้นดังลอดออกมาให้อับอายอยู่ดี ท่าทางอวดดีของอลิลดาทำให้ชนาธรณ์เม้มปากแน่น แล้วตอบโต้กลับไป “ฉันทำจนเธอท้อง ฉันก็ทำมาแล้ว แค่แตะต้องทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว” “นั่นมันก่อนหน้านี้ แต่ต่อไปนี้คุณธรไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องดาค่ะ ดาไม่ใช่ของคุณ” “แน่ใจว่าไม่ใช่ของฉัน หรือต้องให้ฉันทำตรงนี้ เธอจะได้จำได้ว่าฉันเป็นผัวเธอและเป็นพ่อของลูกเธอเด็กน้อย” ว้าย! มือใหญ่ผลักร่างเล็กให้ล้มลงไปกับพื้นพร้อมตัวเขาเคลื่อนตัวไปคร่อมทับกักร่างเธอไว้กับพื้นกระเบื้องเย็นๆ “อย่ามาทำแบบนี้นะคุณธร นี่มันกลางบ้าน” เธอดิ้นและดันเขาที่คร่อมทับตัวเองออกห่าง แต่เขาก็ตัวใหญ่หนักเหลือเกิน เรี่ยวแรงที่มีผลักดันเขาก็เหมือนกับผลักกำแพง เพราะมันไม่ไหวติงตามแรงผลักเลยสักนิด “ถ้าฉันจะทำ เธอก็ห้ามฉันไม่ได้หรอกดา เธอก็รู้จักฉันนี่ว่าฉันอยากได้ต้องได้ ฉันไม่สนใจหรอกนะว่านอกบ้านมีใครอยู่ เพราะฉันจะเอากับเมียตัวเองไม่ได้เอากับเมียชาวบ้าน”......

“มองอยู่ได้เดี๋ยวฉันก็คิดค่ามองซะเลยนี่” พ่อเลี้ยงพิพัฒน์เอ่ยกับอลินชาทีเล่นทีจริง เวลานี้เขาอารมณ์ดีมาก ๆ เลยก็ว่าได้ที่จะได้กินเธอ พอคิดมาถึงตรงนี้ลูกชายเขาก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที “ซะ...

"โดมินิก" จะทำยังไงดี คนที่คิดว่าตัวเองตัวคนเดียวไม่มีใครมาตลอด แต่มาวันนี้กลับต้องมามีลูก ใช่ "ลูก" แถมลูกก็อายุ 7 ขวบแล้ว และแม่ของลูกก็ปิดบังเขามาตลอด ทั้งโกรธทั้งโมโหและพิศวาสแม่ของลูก แล้วจะทำยังไงดีเมื่อลูกก็อยากได้ แม่ของลูกก็อยากได้ เขาต้องได้ทั้งสองอย่างไม่มีทางยอมเสียอย่างใดอย่างหนึ่งแน่ "กันตา" เพราะความผิดพลาดในอดีตถึงทำให้เธอมีอีกหนึ่งชีวิตต้องดูแล "กันติชา" หรือ "น้องเดียร์" ลูกสาววัย 7 ขวบที่เธอเลี้ยงดูมาตลอด แต่พอมาวันนี้โชคชะตากลับเล่นตลกทำให้เจอกับพ่อของลูก และแน่นอนว่าเขาอยากได้ลูกของเธอไปอยู่ด้วย แล้วแม่อย่างจะทำยังไงล่ะ จากที่ต้องห่วงลูกกลัวเขาพาลูกหนียังต้องระแวงกลัวว่าเขาจะขมเหงตัวเองด้วย ศึกหนักแบบนี้เธฮจะทำยังไง ก็เขามันมาเฟียเถื่อน แถมหื่นเข้าเส้นอีกต่างหาก ********** “แด๊ดดี้ขา แด๊ดดี้มีน้องให้น้องเดียร์ได้ไหมคะ” “อืม...ว่าไงนะคะน้องเดียร์” โดมินิกไม่เข้าใจคำขอของลูกสาว วันนี้มาแปลก เล่นเอาคนที่กำลังนั่งหน้าตึงอยู่ในรถที่กำลังแล่นบนถนนถึงกับเลิกคิ้วขึ้นทันที “แด๊ดดี้มีน้องให้น้องเดียร์ได้ไหมคะ น้องเดียร์อยากมีน้องเหมือนเพื่อนที่โรงเรียนค่ะ นะคะ น้องเดียร์อยากมีเพื่อนเล่นที่บ้าน” “แด๊ดดี้มีให้ได้ครับ แต่ต้องขึ้นอยู่กับแม่แก้มของน้องเดียร์ด้วยว่าจะยอมมีน้องให้น้องเดียร์รึเปล่า” เสียงอ่อนโยนของมาเฟียหนุ่มส่งกลับมาในสาย “แม่แก้มรักน้องเดียร์ แม่แก้มต้องยอมมีน้องให้น้องเดียร์แน่นอนค่ะ แด๊ดดี้ขา น้องแก้มไม่อยู่นะคะวันหยุดสองวันนี้ คุณปู่และคุณย่าจะพาไปเที่ยวเกาะส่วนตัวที่ฮาวายค่ะ และถ้าน้องเดียร์กลับมาจากเที่ยว น้องเดียร์ต้องได้น้องนะคะ” “น้องนะคะน้องเดียร์ ไม่ใช่ของเล่นนะคะที่จะได้ขอแล้วก็มาเลย แด๊ดดี้ขอเวลาไม่นานนะคะ แด๊ดดี้จะทำน้องน่ารักๆ เหมือนน้องเดียร์ให้นะคะ” “สัญญานะคะ” “สัญญาลูกผู้ชายครับ” ********* “อย่ามาแตะต้องตัวฉันคุณโดม” มือเล็กปัดมือใหญ่ออกจากแก้มนวลของตัวเอง “ผมก็จับ ก็จูบ ก็หอม ก็ดูดของผมทุกคืนตอนคุณหลับ ทำไมผมจะทำไม่ได้ตอนคุณรู้สึกตัวแบบนี้แก้ม” “สารเลว!” หึ! “ผมยังดีกว่าไอ้โทนี่ก็แล้วกันแก้ม” “คุณเลวกว่าเขาต่างหากล่ะคุณโดม คุณทำให้ฉันมีแผลในใจมาแล้วในครั้งอดีต คุณยังเลือกจะทำแบบนั้นอีกเหรอ ถ้าคุณข่มเหงฉัน ฉันจะเกลียดคุณกว่าเดิม” “แล้วผมต้องสนใจไหม เพราะผมแค่ต้องการ ผมไม่ได้ต้องการความรักจากคุณเลยแก้ม ผมแค่อยากได้คุณเท่านั้น พอผมเบื่อ ผมก็จะไม่แตะต้องคุณเองคนสวย” มือหยาบกร้านลูบไล้มายังลำคอระหงแล้วโน้มหน้าลงไปหายใจรดใบหน้าสวยชื้นเหงื่อของเธอแล้วพูดต่อ... “ผมแค่อยากได้คุณเท่านั้นแก้ม ไม่ได้คิดจะรักหรือต้องการความรักจากคุณ ถ้าจะเกลียดก็เชิญตามสบาย และถ้าจะมีน้องให้น้องเดียร์อีกคน คุณก็ต้องเป็นแม่ เพราะคุณเลี้ยงน้องเดียร์มาดีและสอนแกมาดียังไง คุณก็ต้องเลี้ยงลูกคนที่สองของผมได้ดีแน่นอนแก้ม” “ฉันเกลียดคุณ...ถุย!” กันตาถุยน้ำลายใส่คนตรงหน้า หาได้หวาดกลัวสายตาดุดันของมาเฟียหนุ่มเลยสักนิด เพราะตอนนี้หล่อนรู้แล้วว่าตัวเองหมดทางหนีรอดแล้ว “อ่า...รู้ไหมว่าคุณเป็นคนแรกที่ตบผม และมาตอนนี้ยังถุยน้ำลายใส่หน้าผมอีก” โดมินิกผละมือจากลำคอระหงมาลูบน้ำลายที่เปื้อนหน้าผากตัวเองมาหยุดอยู่ที่ปากหนาแล้วก็แตะปลายลิ้นกับคราบน้ำลายนั้น “ผมไม่รังเกียจหรอกนะ เพราะตอนจูบกัน ผมก็ต้องกินน้ำลายคุณอยู่ดีแก้ม อ่า...” จบประโยคก็ลากปลายลิ้นถูไถไปมากับฝ่ามือของตัวเอง “ไอ้มาเฟียโรคจิต!” “ขอบคุณที่ชมผมนะแก้ม และผมจะทำให้คุณดูว่าผมโรคจิตหรือเปล่า” เมื่อพูดจบโดมินิกก็โน้มหน้าลงทาบทับริมฝีปากหนาของตัวเองกับริมฝีปากสีระเรื่อของกันตา ทันทีที่ได้ทาบทับเขาก็บดจูบคลอเคลียสอดแทรกปลายลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากเล็กที่กำลังเผยออ้าจะร้องค้าน และจังหวะนั้นเองที่เขาได้ดันปลายลิ้นตัวเองเข้าไปในปากหวานของกันตา “อ่ะ...อื้อ...” ***********

แก้วแหวนเงินทองเธอช๊อบชอบ แต่ไม่อยากได้คนซื้อให้ต้องทำยังไง พอจะหนีเขาก็เปย์มาให้เป็นสิบล้อ แล้วแบบนี้จะหนีพ้นไหม

ทอมโน (ลำดับที่ 1 ใน ซีรี่ส์ทอรักปักสวาท) “ก็แค่นางบำเรอถูกกฎหมาย อย่าสะเออะมาตีฝีปากกับฉัน” มโนยืนปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตทีละเม็ดอยู่หน้ากระจกโดยไม่ยี่หระต่อสายตาของคนที่นั่งบนเตียงด้านหลังตน“อย่างน้อยฉันก็มาแบบถูกกฎหมายไม่ใช่เหรอคะสามีขา...”

“อา! จิ๋มสวยแล้วต้องขอบคุณหมอยังไงครับ ไหนแยกจิ๋มกว้าง ๆ ให้พี่เผือกอีกทีหน่อยครับ” ......เขาหมอสูตินรีเวช นามว่า "นภสินธุ์" เป็นหมอที่ขยันทำงานและขยันทำรักในเวลาเดียวกัน...... .......ส่วนเธอคือคนป่วยที่ไม่ได้ตั้งใจป่วยนามว่า "ต้องตา" มาตรวจภายในเพื่อดูเชื้อมะเร็งปากมดลูก แต่สิ่งที่ได้กลับไปคือ "เชื้อราในช่องคลอด" ความบันเทิงจึงเกิดขึ้นระหว่างหมอสูตินรีเวชจอมหื่นกับคนป่วยแบบไม่ได้ตั้งใจให้ป่วยจึงเกิดขึ้น.......

“คุณเป็นใคร? ” สาวน้อยเอ่ยถามเสียงแข็ง ใช่เธอเพิ่งเห็นใบหน้าคมชัดก็วันนี้เองเขาหล่อ มีกล้ามหน้าท้องที่แสนจะแข็งแกร่ง “จุๆ สาวน้อยต่อจบบทก่อนค่อยถามนะ” ชายนิรนามเอามือปิดปากสาวน้อยใต้ร่าง ก่อนร่างหนาจะเริ่มเบียดเสียดสีเข้าหาร่างเล็ก ร่างหนาบิดพลิ้วไปตามจังหวะรักเป็นท่วงทำนองเพลงรักที่เขาเป็นคนแต่งและควบคุมบทเพลงเอง ส่วนร่างเล็กใต้ร่างนั้นได้แต่บิดเร้าครวญครางไปตามกระแสความเสียวซ่านที่ชายหนุ่มเหนือร่างกำลังปลุกปั่นให้แก่ตน “โอว์!...ดีเหลือเกินเด็กน้อยจ๋า.....ชูว์!.....” เสียงเข้มคำรามก้องด้วยความสุขสม เมื่อตัวเองนั้นถึงปลายโค้งฟ้าแล้ว และไม่นานก็ตามมาด้วยเสียงร้องครวญครางเล็กของ “กรี๊ดดดด.....” สาวน้อยวัยกระเตาะกรีดร้องอย่างมีความสุข เธอกรี๊ดทุกครั้งที่คนเหนือรางส่งถึงวิมารดอกฟ้า ก่อนจะเผลอหลับหมดแรงไปอย่างเหนื่อยล่า

“ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ” “โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ” ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร “คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ” ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า “ทำ

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอ

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า “ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?” เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเต

เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี？ หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถ

เธอตกหลุมพรางของว่าที่สามีและเพื่อนสนิทของตัวเอง ทำให้เธอสูญเสียไปทุกอย่าง เธอตายอยู่บนถนน เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกที ก็พบว่าสามีของเธอกำลังพยายามรัดคอเธอให้ตาย แต่โชคดี ที่สุดท้ายเธอรอดชีวิตมาได้ แล้วเธอก็ตกลงเซ็นข้อตกลงการหย่ากับสามีของเธออย่างไม่ลังเล ที่เธอคิดไม่ถึงคือ แม่ของเธอได้ทิ้งทรัพย์สมบัติ

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้ร

เพื่อชดใช้หนี้ให้แก่เขา เธอต้องจำยอมเป็นเจ้าสาวของเขา เขาผู้ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเสมือนปีศาจ เขามีอำนาจที่ทำให้ทุกคนยอมสยบแทบเท้า เธอรู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง เขาโหดเหี้ยม และไร้ความเมตตา แต่แล้วความอ่อนหวานของเธอ ก็ทำให้เขาต้องจำนนต่อความลุ่มหลงที่ไม่อาจห้ามใจได้ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็ไม่สามาร

"ความรักทำให้คนตาบอด" เซิงเกอละทิ้งชีวิตที่สงบสุขเพื่อแต่งงานกับชายคนนั้น ยินยอมทำตัวเหมือนคนรับใช้ที่ไร้ตัวตนมาสามปีเต็ม แต่ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าความพยายามของเธอ มันไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะในใจของสามีตัวเองมีแต่รักแรกของเขา เซิงเกอรู้สึกผิดหวังอย่างมาก และขอหย่าอย่างเด็ดขาด “ถึงเวลาแล้ว ฉันไม่ป

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบคร

“เราหย่ากันเถอะ”หนึ่งประโยคนี้ ทำให้ชีวิตการแต่งงานสี่ปีของฉินซูเหนียนกลายเป็นเรื่องตลก ในขณะนี้ ฉินซูเหนียนถึงตระหนักว่าสามีของเธอไม่เคยมีใจให้เธอ น้ำเสียงของเขาเย็นชา: "ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉันมีเพียงหว่านหว่านอยู่ในใจ และคุณเป็นเพียงแผนชั่วคราวในการจัดการกับการแต่งงานในครอบครัวที่กำหนด" ด้วยความสิ้นหวั