Xmaniac

สังคมภายนอกต่างรับรู้กันว่า ดุจตะวันหรือหมอซันเป็นนายแพทย์ เป็นเจ้าของโรงพยาบาล เป็นหนุ่มหล่อ ผู้ดิบผู้ดี ท่าทีสุขุมนุ่มลึก แต่แท้จริงแล้วเขามีด้านมืดซุกซ่อนอยู่ในภายใน เขามี ‘ ห้องขาว ’ อยู่ติดห้องนอน ใช่ เขาชอบสีขาว ชอบทุกอย่างที่ขาวสะอาดรวมไปถึงผู้หญิงด้วย... บ่อยครั้งที่เขาจะซื้อผู้หญิงบริสุทธิ์สะอาดมาไว้รองรับความใคร่ของตัวเองด้วยราคาแพงลิบลิ่ว แน่นอนว่าพวกเธอต้องยินยอมพร้อมใจ ไม่ได้เกิดจากการบังคับแต่อย่างใด การมอบพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่ทั้งหล่อและหุ่นดีสูสีดารานายแบบ แลกกับเงินทองและความสะดวกสบายนั้น มันช่วยให้ทำใจได้ง่ายขึ้นเยอะ แค่ต้องเป็นนางบำเรอให้จนกว่าเขาจะเบื่อ สิ่งเดียวที่ต้องบังคับตัวเองให้ไม่ทำนอกเหนือไปจากหน้าที่ คืออย่าเผลอไปตกหลุมรักเขาเด็ดขาด เพราะคนอย่างดุจตะวันไม่มีหัวใจ... ตัวอย่างความคลั่งไคล้ของคูมหมอ : “ ดีไหม ” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นเล่นเอาเธอตกใจ “ อะไรคะ ” “ เอากับฉัน ดีไหม ” ใบหน้าของเธอร้อนวูบ พวงแก้มซับสีเลือดแดงระเรื่อ เธอกัดริมฝีปากอย่างเขิน ๆ แต่กิริยานั้นทำให้เขาเกิดอารมณ์ ริมฝีปากจิ้มลิ้มน้อย ๆ นั่นน่าแทงของใหญ่เข้าไปชะมัด ! *** “ เจ็บมากหรือเปล่า ” ห่วงหนูด้วยเหรอคะ ตอนขอให้เบาไม่เคยเบา ! เด็กสาวแอบคิดในใจ แต่ก็ตอบออกไปสั้น ๆ อย่างสุภาพ “ ค่ะ ” “ ขย่มฉัน ” เธอเงยหน้ามองเขาอย่างตกใจ ถามอย่างไม่เชื่อหู “ อะไรนะคะ ” “ ฉันอยากให้เธอขย่มฉันในน้ำ ” แล้วจะถามทำไมว่าเจ็บหรือเปล่า ?!

โปรย : เมื่อหลานสาวข้างบ้านเติบโตมาอวบอัดน่าฟัดเป็นบ้า คุณอาแสนดีอย่างเขาจะอดรนทนไหวได้แค่ไหน.. **************************************** หัวใจของเธอเต้นรัว กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ของอาใหญ่ก็เท่า ๆ นี้.. เธอหยิบมันขึ้นมาแล้วเอามาลองเลียรอบ ๆ ด้วยใจระทึก สมมุติว่ามะเขือยาวคือลำเอ็นของอาใหญ่ เลียจนถ้วนทั่ว ดูดมันเข้าไปในปากแล้วชักเข้าชักออก อา แค่นี้มันก็ทำให้เธอแฉะ.. ไม่ไหวแล้ว ! เด็กสาวรูดทั้งกางเกงนอกในลงไปที่หัวเข่า แล้วเอามะเขือยาวที่ชุ่มน้ำลายของตัวเองไปรูดที่กลางกลีบแรง ๆ ขยับไปจ่อรูน้อยที่ฉ่ำแฉะด้วยน้ำเมือกคาวสาว ก่อนดันมันจมเข้าไปในรูช้า ๆ “ อื๊อออ ” เธอครางกระเส่า รู้สึกแน่นตึงและเสียววูบในรูร่อง เธอค่อยขยับมันช้า ๆ ชักเข้าชักออก ถึงแม้มันจะเข้าไปในตัวเธอได้แค่ความยาวไม่ถึงสองนิ้วเพราะขนาดอวบใหญ่ แต่เธอก็เสียวจนหูอื้อตาลาย และคนที่แอบมองจนตาถลนยิ่งพลุ่งพล่านกว่า อาใหญ่นั่นเอง !

วังวนแห่งกามราคะ หากเผลอกายถลำใจ ก็ยากนักจะถอนตัว ยิ่งอยากหยุดกลับยิ่งโหยหาลุ่มหลง เพียงสบตา ก็เปียกแฉะร้อนฉ่าไปหมดแล้ว... ++++++++++++++++ EX 1 : “ พี่อาร์มขา ” “ ขา ” “ เราควรจบแค่นี้ หยุดมัน แล้วปล่อยเรไปเถอะนะคะ ” เธอวอนขอเขาอย่างหมดท่า แต่สุ้มเสียงกระเส่าสั่นกับร่างกายที่กำลังอ่อนระทวยมันขัดกับคำพูดเหลือเกิน เธอถูกรั้งเข้าสู่อ้อมอกกว้าง และถูกเขาซุกไซ้ไปทั่วซอกคอ ดมดอม ดูดเม้ม ขณะที่มือหนึ่งล้วงเข้าใต้ชายเสื้อ อีกข้างสอดซุกลงในขอบกระโปรง “ พี่อาร์ม ได้ยินที่เรพูดไหมคะ ” “ ได้ยินค่ะ ” “ ได้ยินแล้วทำไมไม่หยุด ” “ เรอยากให้พี่หยุดจริงเหรอ ” “ จริง... จริงสิคะ ” “ ถ้าอยากให้พี่หยุดจริง มือเรคงไม่กุมเป้ากางเกงพี่แน่นขนาดนี้หรอก ” ................................... EX 2 : เธอซ่านเสียวจนหูอื้อตาลายเมื่อถูกความแข็งแกร่งโอฬารทั้งสามทะลวงลึกทั้งรูหน้า รูหลัง และโพรงปาก ลีลากระทั้นบั้นเด้าที่ไม่มีใครยอมใคร เข้าสุด ออกสุด หนักแน่น ถาโถมจนไม่ได้หายใจหายคอ ส่งเธอสู่จุดหมายปลายทางนับครั้งไม่ถ้วน ก่อนที่พวกเขาจะหลั่งในตัวเธอบ้าง เสียงคำรามลึกแหบห้าวประสานเมื่อพบกับความสุขสมอันร้อนเร่า น้ำใคร่ขาวขุ่นเอ่อล้นในทุกรูร่อง แต่ยัง พวกเขายังไม่พอ ราตรีบนรถทัวร์นี้ยังอีกยาวไกล คืนครบรอบแต่งงานทั้งที ต้องจัดของขวัญให้ภรรยาคนดีอย่างสาสม !

โปรย ‘ ข้าจะไม่รุนแรง หากเจ้าไม่วอนขอ ’ แม่ทัพเหิงซื่อหลุน บุรุษสูงใหญ่เรือนกายกำยำผู้โอหัง เย่อหยิ่งจองหอง ทหารรับจ้างผู้ใช้ชีวิตอิสระ มิก้มหัวให้ผู้ใดทั้งนั้น องค์หญิงเหรินซูเม่ย สตรีสูงศักดิ์ผู้เพียบพร้อม งดงามอ่อนโยนทั้งกายใจ หากชีวิตผู้เป็นใหญ่ย่อมต้องอุทิศให้ส่วนรวม หนึ่งบุรุษดุดันกร้านโลกกระหายราคะ หนึ่งสตรีนิ่มนวลไร้เดียงสา ปากว่าเกลียด หากใจอ่อนโอนสั่นไหว ยิ่งยามเผชิญความทุกข์ มีเพียงเขาที่คอยอยู่เคียงข้าง กับหนึ่งคำมั่นนั้น ‘ เจ้าจะปลอดภัยในอ้อมกอดข้า ’ อีกทั้งชั้นเชิงจัดเจนจากรสลิ้นร้ายกาจ ริมฝีปากจัดจ้าน มือสากกร้านอันซุกซน กายแกร่งฉกรรจ์อันสมบูรณ์แบบ ...สตรีใดเล่าจักต้านทานไหว... ตัวอย่าง : “ ท่านพี่เจ้าขา อย่าทำข้าเลยนะเจ้าคะ ” เขาชะงัก กัดกรามแน่นจนเป็นสันนูน เหงื่อเม็ดโป้งผุดพรายทั่วใบหน้าคมสันหล่อเหลานั้นก่อนก้มลงมองเบื้องล่าง ที่ตรงนั้น ลำเอ็นใหญ่โตจรดจ่ออยู่ที่ปากทางรัก ส่วนหัวที่เบ่งบานเปียกเปื้อนไปด้วยน้ำกำหนัดสาวและมันได้คืบลึกเข้าไปเยือนความคับแน่น แม้เพียงนิดแต่ก็รู้สึกได้ถึงการตอดตุบรัดรึงอันแสนเร้าใจ ทั่วเนินเนื้อฉ่ำแฉะเปียกเปื้อนไปด้วยทั้งน้ำลายของเขาและน้ำคาวใคร่ของนาง เขาเงยหน้ากลับไปมองใบหน้างดงามอันแดงก่ำด้วยโลหิตภายในฉีดพล่านเพราะเพลิงตัณหานั้นอีกครา ดวงตาหวานคู่นั้นเยิ้มฉ่ำฉาบเจือไปด้วยแววราคะ ทุกอณูเนื้อมันฉายชัดว่านางก็ต้องการเขาอย่างบ้าคลั่งไม่ต่าง แค่เพียงเขากระทั้นบั้นเด้าเข้าสู่ภายในเท่านั้น...

คเชนทร์.. ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ นักธุรกิจผู้พรั่งพร้อมไปด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ หล่อ ล่ำ รวย แต่เขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น ! อุ่นเรือน.. หญิงสาวใสซื่อ ที่จับพลัดจับผลูให้มาอยู่ชิดใกล้ ในฐานะลูกน้องกับเจ้านาย ..ด้วยเงื่อนไขน่ารังเกียจอย่างการคลุมถุงชนของผู้เป็นมารดา.. ผู้หญิงเฉิ่มเชยแบบนั้น แม้ปลายนิ้วเขายังไม่อยากสัมผัส ผู้ชายร้ายกาจแบบนั้น แม้หางตาเธอยังไม่อยากจะแล .. บอสเพลย์บอย กับเลขาตัวร้าย จะลงท้ายกันอย่างไร จะแผดเผากันอย่างเร่าร้อน หรือหลอมละลายหวามไหว ไปลุ้นกัน ! ********************************************************** ตัวอย่างจากในเล่ม : ...พูดจบ ชายหนุ่มก็ประกบปากลงบดจูบร้อนแรงลงบนกลีบปากอวบอิ่มนั้น แล้วสอดลิ้นล้วงไล้ ลิ้นน้อยเริ่มมีการพลิกพลิ้ว ปากอวบอิ่มดูดดึงโต้ตอบตามธรรมชาติ ยิ่งเขาเร่งเร้าเธอก็ยิ่งเร่าร้อน น้ำรักหลั่งไหลออกมาเยิ้มฉ่ำ ชายหนุ่มดันหัวเข่าทั้งสองของเธอให้พับขึ้น แล้วขยับสะโพกสอบ กดตอกลำใหญ่เข้าใส่ทีละน้อย ถอดถอนแล้วดันย้ำ ลึกลงไป ลึกลงไป เรื่อย ๆ...

โปรย : จากความพลาดพลั้งในคืนรวดร้าวและเหน็บหนาว จากชายแปลกหน้าที่วันไนท์แสตนด์ด้วย สู่ความเป็นเลขาของท่านประธาน จากเรื่องคืนนั้น มันจะไปจบลงที่ตรงไหน ออฟฟิศจะลุกเป็นไฟก็งานนี้ ! +++++++++++++++++++++++ “ ผมไม่อนุมัติให้ลาออก ” แพรวาหันขวับไปมองก็เจอร่างสูงใหญ่อยู่ตรงนั้น ท่านประธานติณภพ ! เธอลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้คล้ายจะเป็นการตั้งรับหรือไม่ก็ป้องกันตัวอัตโนมัติ เขาเดินเข้ามาหยิบเอกสารบนโต๊ะที่เธอพึ่งจะเขียนเสร็จขึ้นมาฉีกทิ้ง เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจ “ ท่าน ! ” เขาจ้องเขม็งมาที่เธอ ดวงตาดุดันมันแข็งกร้าวจนทำให้ต้องก้มหลบ เลยไม่ทันเห็นว่าเขาสาวเท้ามาประชิดตัวอย่างรวดเร็ว สองแขนแข็งแรงตวัดรอบเอวของเธอแล้วดึงเข้าไปสู่แผงอกกว้างก่อนตวาดออกมา “ ได้ผมแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ ! ” คำพูดนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดีว่าอะไรๆ ที่เธอฟุ้งซ่านมันผิดหมด เขาจำเธอได้แน่แล้ว เธอรีบยกมือตะครุบปากเขาไว้อย่างลืมตัว “ ชู่ววว จะเสียงดังทำไมคะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน ” เสียงกระซิบกระซาบและท่าทีตื่นกลัวของเธอเรียกยิ้มร้ายจากริมฝีปากได้รูปราวกับกำลังสนุกนักหนา “ จะฟันผมแล้วทิ้งหรือไง ” “ แล้วท่านต้องการอะไรคะ ” “ รับผิดชอบผมสิ ” “ ยะ... ยังไง ” เขาโน้มตัวลงไปจรดริมฝีปากระหว่างต้นคอและใบหูขาว พ่นลมอุ่นร้อนลงตรงผิวอ่อนบางนั้นเบาๆ พลางกระซิบบอก “ เรื่องแรก เป็นเรื่องที่เร่งด่วนมากจริงๆ ” พูดพลางเลื่อนมือจากเอวไปยังสะโพกอวบใหญ่แล้วดึงเข้าหาตัว เธอรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเป็นลิ่มลำนูนตุงกดทับลงมาบนหน้าท้อง “ คุณทำผมมีอารมณ์ คุณต้องรับผิดชอบ ”

เริ่มต้นด้วยร้าย ลงท้ายด้วยรัก... เขา.. นายหัวปราบ.. ผู้เติบโตมาเพียงลำพัง ความสูญเสีย อ้างว้าง เดียวดาย และแผลที่ฝากฝังไว้จากผู้เป็น “ แม่ ” หล่อหลอมให้เขาหยาบกระด้าง เกลียดผู้หญิงเข้าไส้ และร้ายเหลือเกิน ทว่าไม่รู้สวรรค์สาปหรือนรกส่ง ที่วันหนึ่ง น้องชายสุดที่รักกลับมาสู่อ้อมอก เสมือนมีมือวิเศษจากสวรรค์ จุดเปลวเทียนแห่งความอ้างว้างดำมืดในหัวใจขึ้นอีกครั้ง แต่ก็เพียงไม่นาน ความอบอุ่นแห่งเปลวเทียนนั้น กลับถูกพัดพาให้ดับสูญไปด้วยลมพายุ ลมพายุร้ายกาจที่เขาเกลียดนักหนา ใช่ ลมพายุที่ได้ชื่อว่า..ผู้หญิง ผู้หญิงคนนั้นชื่อ..อันดา ความเคียดแค้นชิงชังที่เขาสั่งสมมาแทบจะชั่วชีวิต จะถูกระบายลงไปที่เธอให้สาแก่ใจ ..เธอต้องชดใช้ เธอต้องทุกข์ทรมานเหมือนตายทั้งเป็น ! ...

โปรย : เธอเป็นของของเขา ' ของ ’ ที่เขาจะทำอะไรด้วยก็ได้ทั้งนั้น... EX : “ อื๊อ คุณโปรด... ” เธอครางทันทีที่โดนรุกราน เขาดันมันเข้าไปจนสุดแล้วถอยมันออกมาจนเกือบสุด และดันเข้าไปใหม่อย่างใจเย็น “ ทำไม เรียกฉันทำไม ” “ รสา ไม่... อยาก... ” เธอฝืนพูดบอกให้จบประโยคแต่มันยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกินในขณะที่เขากำลังประเคนลำรักเข้าใส่เธอแบบนี้ โปรดยิ้ม แล้วสอดแขนเข้าใต้เรียวขาข้างหนึ่งก่อนจะยกมันให้สูงขึ้น เมื่อเรียวขาแยกกว้าง รูร่องเปิดอ้า การขยับเข้าหาก็ง่ายขึ้น “ ไม่อยากอะไร ” เขาถามขณะดันเธอไปติดประตูห้องน้ำแล้วเริ่มโยกท่อนเนื้อยาวใหญ่เข้าใส่เธอหนักแน่นขึ้น เสียงประตูดังตามแรงกระแทกผสานเคล้ากับเสียงหอบหายใจของชายหนุ่มที่มีอารมณ์ขั้นสุด ส่วนคนโดนกระทำนั้นกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นเพื่อข่มเสียงครางไม่ให้เล็ดรอด “ บอกสิ ไม่อยากอะไร ” เขาถามย้ำ “ ไม่อยากทำแบบนี้กับคุณโปรดอีกแล้ว ” เธอตอบเสียงสั่น เขาหัวเราะเบา ๆ “ แน่ใจนะว่าไม่อยาก ” “ ค่ะ ” เธอตอบก่อนหลับตาหนี เขาตะคอกสั่งเสียงเข้ม “ ลืมตารสา มองฉัน ! ” *** “ ถ้าเธอไม่อยากฉันจะเอาออก แต่ถ้าอยากก็แค่บอกมาตรง ๆ ดุ้นที่มันคาอยู่นิ่ง ๆ ตอนนี้จะขยับถี่ ๆ ให้เธอเสร็จ ” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา เลียริมฝีปากที่แห้งผากให้ชุ่มขึ้น “ เอาไงดีที่รัก ” เขาถามเสียงพร่า น้ำเสียงกระเส่าสั่นเพราะเจืออารมณ์กำหนัดกรุ่นนั้นยิ่งเขย่าใจให้เธอหมดความอดทน ทำไมอะไร ๆ ที่เป็นเขามันถึงยั่วตัณหาเธอจนหูอื้อตาลายไปหมดนะ ! “ รสา... อยาก... ” “ อยากอะไร ” “ อยากให้คุณโปรด... เอา ” ในที่สุดเธอก็พูดมันไปแล้ว “ ได้สิ คุณโปรดจะ เอา เธอตามที่ร้องขอ ! ”

โปรย : หนึ่งหญิง ในฐานะมารดาเลี้ยง สองชาย ในฐานะลูกเลี้ยง กับความเกลียดชังที่ถูกชำระสะสาง ในรูปของเพลิงรักเพลิงสวาทอันเร่าร้อน ความซาบซ่านผลาญพร่าให้ยิ่งถลำ แค้นนี้ ช่างหฤหรรษ์นัก ตัวอย่าง : แท่งหยกมหึมาชำแรกแทรกลึกเข้าสู่รูน้อยที่ซุกซ่อนอยู่ด้านล่างกลีบพูอวบอูมอันเบียดชิด มีน้ำคาวใคร่ฉ่ำแฉะเนืองนองปกคลุม มันเคลื่อนตัวเข้าสู่ด้านในช้า ๆ ให้นางได้สัมผัสถึงความใหญ่ยาวเข้มแข็งดังหินผา ความปูดโปนนูนต่ำของเส้นเลือดเส้นเอ็นที่ครูดไปกับโพรงอุ่นนุ่ม ต่อเมื่อเข้าไปได้สุดลิ่มลำแล้วเขาก็หมุนวนสะโพกช้า ๆ ให้มันคว้านวนเสียดสีกับความรัดรึงแน่นหนึบนั้น นางสะท้านกายเยือกด้วยความซ่านเสียว อยากจะครวญครางระบายออกเหลือเกินแต่ติดว่ามีสิ่งหนึ่งที่อุดปากของนางอยู่ และมันทั้งใหญ่ทั้งยาวไม่แพ้กัน ! หมายเหตุ : เรื่องนี้มีบทรักของหนึ่งหญิงสองชาย

บ่วงสวาทหากถลำ... ยากจะหักห้าม เช่นที่เขากำลังพลาดพลั้งโหยหาเธอ เช่นเดียวกับเธอที่มีแต่เขาทุกลมหายใจ รักซ้อนร้อนเร่าคราวนี้จะจบลงที่ตรงไหน... Ex : “ อาภีมขา ไหนว่าจะไม่ทำไงคะ ” เธอถามเสียงสั่น ทั้งที่อีกใจก็อยากให้เขาเข้ามาในตัวเหลือเกิน อยากรู้อยากลอง... “ ไม่... ไม่เอาเข้าค่ะ ” เขาตอบเสียงขาด ๆ หาย ๆ “ แต่ของอาภีมอยู่ตรงนั้น ” เธอทักท้วงเสียงกระเส่า “ อาจะอยู่แค่ตรงนี้ สัญญาจะไม่เอาเข้านะคะ ” ตอบพลางบดสะโพกให้ลำรักรุ่มร้อนเบื้องหน้าเบียดบดเนินนาง กดลงให้ถูไถแหวกเซาะกลีบเนื้อสองพูให้เปิดสู่เกสรน้อยด้านใน ถูขึ้น ถูลง ช้า ๆ แต่หนักแน่น... สาวน้อยจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความกระสันเสียวเจียนใจขาดในทุกครั้งที่เส้นสายปูดโปนบนท่อนเนื้อครูดสีกับเกสรสาว ไม่ไหวแล้ว ใจจะขาด...

โปรย : กลางวันเธออยู่หน้าห้อง กลางคืนเธออยู่หน้าเตียง +++++++++++++++++++++++++++++ มัสยาหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาแล้วเปิดก๊อกให้น้ำไหลลงสู่ผ้าจนชุ่ม เขาชิงดึงผ้าออกไปแล้วค่อยเช็ดซับลงบนคราบกาแฟที่กระเซ็นโดนส่วนแขนของเธอเสียเอง แต่มันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น มือของเขาไต่ขึ้นสูงจนมาถึงหน้าอกอวบอิ่ม มัสยารีบตะครุบมือเขาเอาไว้ “ ตรงนี้ไม่ได้เปื้อนค่ะ ” “ เปื้อนสิ มีรอยนิดหน่อย มัสไม่เห็นแต่ฉันเห็น ดูผ่านกระจกก็ได้ ” เขาหมุนตัวเธอให้ไปประจันหน้ากับกระจกโดยที่ตนเองประกบซ้อนอยู่ด้านหลังแล้วสวมกอดพลางใช้ผ้านั้นเน้นย้ำซับเช็ดหนักขึ้นเรื่อย ๆ ตรงทรวงอก เช็ดไปเช็ดมากลายเป็นว่าใช้มือขยำคลึงแทน “ ฉันมันนิสัยไม่ดี ใจร้อนตลอด เลยทำกาแฟหกโดนเธอ ขอโทษนะมัส ” กล่าวคำขอโทษแต่การกระทำดูเหมือนจะไม่สำนึก เขารุกล้ำซุกซนไปเรื่อย ๆ มือหนึ่งเริ่มแกะกระดุมเชิ้ตของเธอช้า ๆ “ คุณเอกขา อย่าค่ะ ตรงนั้น... ไม่ต้อง ” เจ้าของทรวงท้วงเสียงสั่นเมื่อเขาก้มลงดูดเม้มที่ใบหูเบา ๆ “ ต้องสิ เพราะฉันต้องดูว่ามันเปื้อนไปถึงข้างในด้วยหรือเปล่า ”

โปรย เล่ห์ร้ายลึกล้ำ ร้อนเร่ารัญจวน ถลำลึกลุ่มหลง ยากนักจะถอนตัว... ++++++++++++++++++ “ มานั่งคร่อมบนหน้าผม ” แม้จะถูกปลุกเร้าจนฤทธิ์กำหนัดแล่นพล่าน แต่คำสั่งนั้นก็ทำให้เธอละล้าละลังทำตัวไม่ถูก เมื่อมัวชักช้าจึงไม่ทันใจคนเอาแต่ใจ เขาผงกศีรษะขึ้นมาเร่งเร้าอีกครั้ง “ บอกให้มาตรงนี้ไงม่านไหม ” “ แต่ว่า... มันจะไม่เหมาะนะคะ ไหมเปลือย คุณก็อายุมากกว่าไหมหลายปี แล้วถ้าไปนั่งคร่อมบนหน้าคุณมันจะ... จะบาปหรือเปล่า ” คำพูดของเธอทำให้เขาหัวเราะพรวดออกมาอย่างกลั้นไม่ได้ “ ไม่บาปหรอกน่า ทีเวลาคุณนอนอ้าแล้วผมก้มลงไปกิน ไม่เห็นคุณจะนึกถึงบาปอะไรเลย แอ่นสู้ลิ้นด้วยซ้ำ ” เธอกัดริมฝีปากอิ่มข่มความอายแล้วค่อยคืบคลานขึ้นไปหาเขาที่เอนกายลงบนเบาะรถอีกครั้ง จนกระทั่งสองขาคร่อมบนใบหน้าหล่อเหลาพอดิบพอดี “ แหวกออกสิ ” เขาสั่งเสียงสั่นพร่า “ ยะ... ยังไงคะ ” เธอตะกุกตะกักถาม เสียงสั่นเทา หน้าแดงก่ำไปหมดด้วยความกระดากอาย “ แหวกกลีบของคุณออก ผมจะได้เลียถนัดๆ ” คำพูดหลุนๆ ของเขายิ่งทำให้เธอยิ่งร้อนไปหมดทั้งหน้าทั้งตัว

โปรย : เมื่อบุพเพอาละวาด ให้ได้พบกับคนในหัวใจในวันวาน เธอจะปฏิเสธเขาได้ไหม เมื่อเขารุกสุดตัวและหัวใจ เบา ๆ ไม่ได้แล้ว... ************************ “ เบา ๆ ก่อนสิน้อง ” เสียงแหบห้าวคำรามลึกในลำคอ สองมือใหญ่ขยุ้มแก้มก้นแน่นหนั่นรุนแรงจนเกิดรอยแดงบนผิวเนื้อขาวนวลนั้น พลางรั้งจังหวะที่เธอยกตัวขึ้นลงให้ช่องรักรูดรึงเอ็นเนื้อแข็งขึงร้อนผ่าวให้เบาลง “ พี่ก็อย่าเลียนมน้องสิคะ ” บอกเสียงสั่นพร่า หลับตาพริ้ม กลีบปากอิ่มเผยออ้าระบายลมหายใจและเสียงครางเพราะซ่านเสียวเมื่อลิ้นสากแตะบนหัวนมแล้วไล้ไปมาเร็ว ๆ “ ทำไมจะเลียไม่ได้ ” “ น้องเสียว อ๊า อย่าบี้ตรงนั้น ” เธอครางพลางพยายามปัดมือเขาที่กำลังใช้นิ้วโป้งบี้เม็ดเสียวกลางกลีบแคมเร็ว ๆ “ ไม่ชอบหรือไง ” “ ชอบมาก แต่มันเสียว พอเสียวก็อยากเอาเร็ว ๆ ไงคะ ” พูดพลางร่อนส่ายเอวบี้บดให้ลำเอ็นใหญ่คว้านสีจุดเสียวภายในโพรงรักมากขึ้น แล้วขย่มถี่ ๆ ให้รูน้อยรูดลงรูดขึ้นเร็ว ๆ แรง ๆ สองแคมอวบอูมแบะอ้า น้ำใครฉ่ำแฉะเคลือบท่อนเอ็นของเขาจนมันวาว ร่องรักแดงแจ๋ เม็ดเสียวแดงก่ำบวมเป่งยื่นออกมาจากกลางสองกลีบแคมราวกับทายท้า มันยั่วให้อยากกระแทกแล้วกระแทกอีกเหลือเกิน...

ธาวิน...เพลย์บอยมากรัก ที่ไม่อยากจริงจังกับผู้หญิงหน้าไหน ริสา... สาวน้อยซื่อใส ผู้ตกเป็นเหยื่อในการสะสางแค้น ด้วยบทลงโทษอันร้ายกาจ รุนแรง เร่าร้อน ทำลาย หากนับวันเขายิ่งทำให้หล่อนเผลอตัวถลำ เผลอใจลึกล้ำ คร่ำครวญโหยหา โหยหิว ลุ่มหลง จะถอนตัวเช่นไร ในเมื่อมีแต่อยากได้ มากขึ้น และมากขึ้น... “ ตราบใดที่พี่ยังกินไม่อิ่ม หนูก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ! ” ++++++++++++++++++++++ “ อ้าปากสิ พี่ป้อน ” “ ไม่ ” “ หนู ไม่ดื้อสิ ” “ ปล่อยหนูไปเถอะ หนูกลัว ” “ กลัวอะไร พี่ชายกับน้องสาวก็ต้องทำแบบนี้กันทั้งนั้น อาบน้ำ ป้อนข้าว ” เขาพูดกลั้วเสียงหัวเราะราวกับเป็นเรื่องขำขันเสียเต็มประดา “ แต่ไอ้ที่พี่จะป้อนน่ะ มันไม่ใช่ข้าว ” “ ไม่ใช่ข้าว แต่รับรองว่าอร่อยกว่าข้าวเป็นไหน ๆ ถ้าหนูได้กินมันแล้ว หนูจะอยากกินอีก กินแล้ว กินอีก จนไม่รู้จักพอเลยล่ะ ” “ ไม่ ” หล่อนปฏิเสธพลางเม้มปากไว้ “ อย่าดื้อเลยน่า อ้าปากเถอะ ว่าง่าย ๆ จะได้โตเร็ว ๆ ” มือใหญ่สากระคายลูบไล้ไปบนซีกแก้มนวลข้างหนึ่งเบา ๆ “ ริสา หนูจะเป็นเด็กดีของพี่ไหมคะ ” เขาปะเหลาะเสียงนุ่ม พลางใช้ท่อนเนื้อนั้นนาบลงที่แก้มนวลข้างซ้าย หล่อนหลับตาปี๋พยายามกดข่มความรู้สึกไม่ให้ตอบสนอง ความยาวใหญ่เกลือกกลิ้งถูไถไปทั่วใบหน้า ก่อนที่เขาจะใช้มันเคาะที่แก้มเธอเบา ๆ ราวผู้ใหญ่จับแก้มเด็กอย่างเอ็นดู ต่างกันแค่อวัยวะที่สัมผัสอยู่มันไม่ใช่มือ !

เขาก็แค่อยากได้หล่อนมาบำบัดความใคร่ หล่อนก็แค่อยากได้เงินเพื่อให้ชีวิตหลุดพ้นความลำบาก ฉากหน้าเป็นเจ้านายกับเลขา ฉากหลังคือหน้าที่พิเศษบนเตียง โดยมีข้อตกลงสำคัญที่มีเนื้อใหญ่ใจความว่า ‘ ห้ามมีคนอื่นในระหว่างนั้น ห้ามทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ห้ามรู้สึกอะไรกับผมนอกจากอารมณ์ทางเพศ ห้ามตกหลุมรักผม ’ มันคงจะง่ายหากเขาไม่ได้เพอร์เฟคไปทุกกระเบียดนิ้ว ทั้งหล่อ ล่ำ กำยำ สูงใหญ่ สายเปย์ ที่ร้ายสุดคือบทรักเร่าร้อนที่ทำให้หล่อนหลงใหล แถมเขายังเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตอีก ..งานยากแล้วคราวนี้.. ตัวอย่างจากในเล่ม : เขาลุกขึ้นยืนเหยียดเต็มความสูงเมตรแปดสิบห้า อวดเรือนร่างเปลือยเปล่ากำยำแห่งวัยฉกรรจ์อันอัดแน่นไปด้วยลอนกล้าม มันงดงามราวรูปสลักไปทุกส่วนสัด งดงามและน่าเกรงขาม ทำให้หล่อนรู้สึกชื่นชม ตื่นกลัว คอแห้งผากกระสันใคร่ใฝ่รู้ สับสนไปหมดแล้ว... โดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนนั้น ตรงใจกลางระหว่างขาที่ยื่นออกมาจากหน้าขากำยำ มันช่างดูเข้มแข็ง คุกคาม ยิ่งใหญ่ และน่ากลัว แต่กลับสะกดสายตาไม่ให้หล่อนละเลยไปได้ อริสาจ้อง จ้อง และจ้องจนตาเป็นมัน... พยัคฆินเลื่อนฝ่ามือใหญ่มากำส่วนนั้นไว้แล้วขยับข้อมือสาวเข้าออกช้า ๆ นั่นมันทำให้ลมหายใจของหล่อนติดขัด “ Do you wanna be mine , Little girl ? ” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบห้าวเจือสั่นพร่าด้วยฤทธิ์ราคะ หล่อนนั่งอ้าปากค้าง ราวกับกล้ามเนื้อในเรือนกายได้ตายไปหมดแล้ว เขาสาวเท้าเข้ามาใกล้อีกก้าว จนสิ่งนั้นมันห่างจากปากของหล่อนเพียงไม่ถึงฟุต แล้วปล่อยมือให้มันเป็นอิสระ ก่อนจะใช้มือข้างเดียวกันนั้นประคองใบหน้าหวานไว้ในอุ้งมือ ไล้นิ้วโป้งเบา ๆ บนริมฝีปากนุ่มนิ่ม แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “ พร้อมจะเป็นของผมหรือยัง ที่รัก ”

พี่ราม - สถาปนิก หล่อเข้ม สูงใหญ่ ละมุนละไม อบอุ่น และ หื่นนนน ! น้ำหนึ่ง - ผู้หญิงตัวเล็กบอบบาง สวยใส ไร้เดียงสา น่ารัก ทั้งสองตกหลุมรักกันและกัน ทุกอย่างคงไปได้สวย ถ้าหากผู้หญิงคนนั้นไม่มีเจ้าของ ที่สำคัญ เจ้าของเธอ คือคนที่เป็น เพื่อนรัก !! ความรัก มันมีอานุภาพร้ายกาจ แรงพิศวาส ยิ่งมีพิษสงรุนแรง เมื่อพลาดให้มันเพียงครั้งเดียว กลับยิ่งโหยหวนถวิลหา เพลิงกามาระอุปะทุเดือด ความต้องการอย่างดิบเถื่อนของหนุ่มวัยฉกรรจ์ รวมกับฝีมืออันจัดเจนช่ำชอง ทำให้ผู้หญิงเรียบร้อยสงบเสงี่ยมคนหนึ่งกลับกลายเป็นสาวเร่าร้อน ที่พร้อมจะตามเขาไปในทุกที่ ทุกท่า ทุกเวลา ทุกสถานที่ !! จิตสำนึกมืดบอด ทั้งที่รู้ว่ามันผิด แต่ก็ยังปล่อยให้เพลิงกามานำพาไป ..แต่ความลับมันไม่มีในโลก.. สุดท้าย มันจะจบอย่างไร มันจะแตกหัก สูญเสีย เจ็บปวด รุนแรงแค่ไหน ไปติดตามกันได้ใน “ เร้นรักร้อนพิศวาส ”

รักสามเส้า เอาสามคน... แก้มใสเสียวจนหูอื้อตาลายเมื่อโดนของใหญ่ทะลวงลึกเข้าออกเน้น ๆ สองมือขยำผ้าปูที่นอนจนยับย่นไปหมด อยากขยับขาถอยหนีความกดดันภายในแต่ก็ถูกสองมือแข็งแรงตรึงแน่นให้แบอ้าอยู่กับที่นอน อยากครางระบายความซ่านเสียวออกมาเหลือเกินแต่มันทำไม่ได้ เพราะมีของใหญ่อุดปากอยู่อีกอัน... ***นิยายเรื่องนี้มีบทรักของชายสองหญิงหนึ่ง

คุณหมอราม + หนูวุ้นหวาน อาจเพราะพรหมลิขิตบันดาลให้ชิดใกล้ ความชิดใกล้เป็นบ่อเกิดแห่งเสน่หา แรงเสน่หาเป็นเหตุให้หวั่นไหว ความหวั่นไหวขับเคลื่อนให้เกิดแรงดึงดูด กว่าจะรู้ตัวก็ยากจะยับยั้ง ถลำลึกไปแล้วทั้งใจกาย หวามวาบ ซาบซ่าน กระสันใคร่ ให้ต้องร่ำรัก คราแล้วคราเล่า EX “ สอนวุ้นหน่อยนะคะ พี่ราม ” สุดท้าย เธอก็พูดมันออกไปแล้ว ! เขายืนนิ่ง ปล่อยให้เธอได้จ้องมองหัวไหล่แข็งแรงที่มีรอยสักงามงด แผ่นหลังกว้างอันอัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม เอวสอบเพรียวสู่สะโพกแน่นหนั่น และช่วงขายาวแข็งแรงทั้งคู่ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ หันกลับมา เธอเบนสายตาไปยังท่อนลำที่บัดนี้มันเหยียดขยายจนใหญ่ยาวกว่าเมื่อครู่ ทั้งอวบอ้วนและแข็งชันจนแทบจะขนานไปกับลอนกล้ามที่หน้าท้องแข็งแรงนั่น เส้นเอ็นรัดร้อยจนปูดโปนไปทั่วลิ่มลำดูน่าเกรงขาม แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้ใจกลางกล้ามเนื้อเร้นลับตรงกลางระหว่างขาเต้นตุบ ๆ อย่าบ้าคลั่ง ให้ตายเถอะ ! “ พี่รามงั้นเหรอ ? ” เขาแสร้งถามทั้งที่ได้ยินเต็มสองหูก่อนสาวเท้ากลับเข้ามาหา ทุกย่างก้าวมันทำให้ลมหายใจของเธอติดขัด “ ค่ะ พี่ราม ” “ อะไรที่เธอต้องการ วุ้นหวาน ” “ วุ้นอยากให้พี่รามสอน ” “ สอนเรื่องอะไร ” เขาแสร้งถามทั้งที่รู้อยู่เต็มอก “ สอนเรื่องฉากเลิฟซีนค่ะ ” “ แน่ใจแล้วเหรอ ” “ แน่ใจที่สุด ” “ แต่มันผิดนะ ผิดกับคนรักของเธอ ” “ วุ้นไม่สนค่ะ สอนวุ้นเถอะนะคะพี่รามขา ได้โปรด ” รามเหยียดยิ้ม ในที่สุดเขาก็ชนะ ! เขาสาวเท้าเข้าไปยืนแนบชิด ยกฝ่ามือใหญ่ขึ้นประคองใบหน้าหวานเอาไว้ “ วุ้นต้องการพี่ ไม่อยากให้พี่ไปไหน ” เด็กสาวพึมพำ ดวงตากลมหวานที่ประสานมานั้นเว้าวอนจนรามแทบหลอมละลาย “ พี่คิดถึงวุ้น ” เขาว่าอยู่แนบชิดริมฝีปากอิ่มก่อนจะขยับไปพรมจูบที่หน้าผาก สองพวงแก้ม แล้วเลื่อนไปทั่วลำคอระหง สองมือของเด็กสาวเกาะกอดไหล่แกร่งไว้แน่นเพื่อเป็นการประคองตัวเองไม่ให้กองลงไปกับพื้น ก็ตอนนี้เรี่ยวแรงเธอเหือดหาย อ่อนละลายไปหมดกับลมหายใจและสัมผัสนั้น หลับตาพริ้มละเลียดกับริมฝีปากอุ่นชื้นที่เม้มดูดเบา ๆ ไปถ้วนทั่ว นี่แหละสิ่งที่เธอโหยหา และอยากให้เขาเติมเต็มเธอจนถึงขั้นสุดท้าย !

“ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ” “โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ” ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร “คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ” ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า “ทำ

ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอ

เธอตกหลุมพรางของว่าที่สามีและเพื่อนสนิทของตัวเอง ทำให้เธอสูญเสียไปทุกอย่าง เธอตายอยู่บนถนน เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกที ก็พบว่าสามีของเธอกำลังพยายามรัดคอเธอให้ตาย แต่โชคดี ที่สุดท้ายเธอรอดชีวิตมาได้ แล้วเธอก็ตกลงเซ็นข้อตกลงการหย่ากับสามีของเธออย่างไม่ลังเล ที่เธอคิดไม่ถึงคือ แม่ของเธอได้ทิ้งทรัพย์สมบัติ

เพื่อชดใช้หนี้ให้แก่เขา เธอต้องจำยอมเป็นเจ้าสาวของเขา เขาผู้ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเสมือนปีศาจ เขามีอำนาจที่ทำให้ทุกคนยอมสยบแทบเท้า เธอรู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง เขาโหดเหี้ยม และไร้ความเมตตา แต่แล้วความอ่อนหวานของเธอ ก็ทำให้เขาต้องจำนนต่อความลุ่มหลงที่ไม่อาจห้ามใจได้ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็ไม่สามาร

เพื่อชดใช้หนี้ให้แก่เขา เธอต้องจำยอมเป็นเจ้าสาวของเขา เขาผู้ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเสมือนปีศาจ เขามีอำนาจที่ทำให้ทุกคนยอมสยบแทบเท้า เธอรู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง เขาโหดเหี้ยม และไร้ความเมตตา แต่แล้วความอ่อนหวานของเธอ ก็ทำให้เขาต้องจำนนต่อความลุ่มหลงที่ไม่อาจห้ามใจได้ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็ไม่สามาร

ในคืนวันเกิดอายุยี่สิบสองปี ลี่เฉี่ยนโลว่ถูกแฟนหนุ่มวางยา และไปมีอะไรกันกับซือจิ้นเหิง ผู้ชายลึกลับคนหนึ่งตลอดทั้งคืน วันรุ่งขึ้นเธอพบว่าครอบครัวเธอถูกทำลายจนไม่มีอะไรเหลือ เธอแต่งงานกับจิ้นเหิง ได้รับการคุ้มครองจากเขา และใช้เขาเพื่อแก้แค้น "ฉันเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของเขา" แม้ว่าแม่สามีของเธอจะไม่ยอ

นรีรัตน์ตอบตกลงทำตามสัญญาที่ว่าเธอจะแต่งงานกับชยุดและต้องมีลูกกับเขาภายในเวลาหนึ่งปี มิเช่นนั้น เธอจะต้องสูญเสียทุกอย่างในชีวิตของเธอไป แต่การกระทำมักทำยากกว่าคำพูดเสมอ การที่เธอต้องเผชิญกับการถูกกลั่นแกล้งให้ขายหน้าวันแล้ววันเล่า จนที่สุดเธอหมดความอดทนและไม่อยากจะยอมก้มหัวอย่างคนพ่ายแพ้อีกต่อไป ใน

ซ่งชิงเหอโดนหักหลังและกลายเป็นฆาตกรในสายตาคนอื่น เธอจึงหย่ากับสีจั้นถิง สามีของเธอ และเดินทางออกจากเมืองหวยไปด้วยความเกลียดชัง หกปีต่อมา เธอหวนกลับมาราวกับนกฟีนิกซ์พร้อมกับคู่แข่งของสามีเก่าเธอ เธอเติบโตขึ้นกลายเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ทุกคนต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำไว้กับ

หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึ

เธอเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ต้องประสบเคราะห์กรรมสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มีวันอยู่เป็นสุขเลย พ่อแท้ ๆ และแม่เลี้ยงของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับชายที่เธอไม่รักแทนน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมของตน ในวันแต่งงาน เธอหนีออกจากบ้านไปและได้มีอะไรกับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง