“นี่ก็ดึกแล้ว นอนเถอะ”
เสียงทุ้ม ๆ และมีเสน่ห์ของผู้ชายคนนึงดึงสติเจียงช่านกลับมา พอเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสายตาคู่หนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์ที่คาดเดาไม่ได้
เจียงช่านจับชายกระโปรงอย่างประหม่า ใจของเธอเต้นเร็วขึ้น
ตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ เธอก็นั่งอยู่บนขอบเตียงตลอด อยู่ในท่านี้มานานจนหลังแข็งทื่อไปหมด ชุดแต่งงานที่สวมอยู่นั้นก็ยังไม่ได้เปลี่ยน จนกระทั่งผู้ชายคนนั้นอาบน้ำเสร็จ แล้วออกมาจากห้องน้ำ เธอถึงนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้เธอกำลังจะเข้าหอกับผู้ชายคนนี้
แต่เธอไม่รู้ว่าจะเข้ากับสามีใหม่ของเธอได้ยังไง ซึ่งเธอเป็นตัวแทนมาแต่งงานแทน
ในฐานะลูกสาวนอกสมรสของตระกูลร่ำรวย เธอแต่งงานกับผู้ชายยากจนคนนี้แทนพี่สาวของเธอ ก็เพื่อทำตามสัญญาที่คนของสองตระกูลทำร่วมกันไว้ และได้สินสอดทองหมั้นมาเป็นจำนวนมาก
พอมีเงินแม่ของเธอที่ป่วยก็จะได้รับการช่วยเหลือ น้องชายก็จะได้เรียนต่อ ครอบครัวก็จะมีชีวิตที่ดีได้
เจียงช่านสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และเดินไปที่ห้องน้ำอย่างสั่น ๆ ราวกับกระต่ายน้อย “ฉ... ฉันก็จะไปอาบน้ำเหมือนกัน”
ผู้ชายคนนั้นหรี่ตาลง
เจียงช่านลุกขึ้น และเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว และตอนที่กำลังจะล็อคประตูนั้นก็พบว่าประตูไม้โทรม ๆ บานนี้นั้นไม่มีแม้กระทั่งกลอนด้วยซ้ำ เธอถึงกับอึ้ง แต่ก่อนชีวิตก็ไม่ได้ดีนัก แต่ก็ไม่ได้ยากจนถึงขนาดนี้
ขอบตาของเธอแดงเล็กน้อย เธอลังเลอยู่ในห้องน้ำโดยไม่ได้ถอดชุดอยู่เป็นเวลานาน
ผู้ชายที่อยู่นอกประตูดูเหมือนจะเข้าใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เลยพูดเสียงทุ้มขึ้นมา “ผมจะออกไปสูบบุหรี่ข้างนอก อาบ ๆ ไปนะ”
เจียงช่านรู้สึกกลัวอยู่ลึก ๆ เธอเอาหน้าแนบประตูเพื่อฟังเสียง เสียงฝีเท้าของเขาค่อย ๆ ไกลออกไป ประตูมีเสียงดังเอี๊ยด และก็ไม่ได้ยินอะไรอีก
อักษรสีแดงตัวใหญ่บนผนังเก่า ๆ นั้นดูซีดเล็กน้อย วันก่อนวันแต่งงาน พายุไต้ฝุ่นพัดถล่มเมือง ป้ายโฆษณาปลิวว่อน และต้นไม้ก็โค่นเต็มถนนไปหมด เจียงช่านแต่งงานท่ามกลางความยุ่งเหยิงนี้
ไม่มีรถแต่งงานสวย ๆ มารับเธอ เธอเดินไปไกลก่อนจะขึ้นรถตู้ธรรมดา ๆ หลังจากนั้นไม่รู้รถวิ่งมานานเท่าไหร่ถึงได้มาถึงหมู่บ้าน ถนนดินโคลนทำให้รองเท้า และชุดแต่งงานของเธอเลอะไปหมด
คนเฒ่าคนแก่บอกว่าแต่งงานในสภาพอากาศแบบนี้จะไม่มีความสุข
แต่เจียงช่านนั้นไม่ได้สนใจเรื่องความสุขของตัวเองมานานแล้ว
เธอเช็ดผมพลางเดินออกมาจากห้องน้ำ
สามีของเธอยังไม่กลับมา ไปสูบบุหรี่นานเลยทีเดียว
เธอมองดูบ้านปูนที่มีห้องอยู่สองห้อง และบางจุดก็รูรั่ว ถึงแม้ว่าจะทรุดโทรมไปบ้าง แต่ถ้าทำความสะอาดดี ๆ ก็ถือว่าเป็นบ้านที่ดีทีเดียว เจียงช่านยิ้มบาง ๆ และถือโอกาสก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะกลับมา ทำความสะอาดด้านใน และด้านนอกห้องอย่างง่าย ๆ
ตอนที่เธอกำลังคุกเข่าบนเตียง และดึงผ้านวมลงมานั้น ผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาจากประตู
เจียงช่านหันหน้าไปมอง ทำให้ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่นุ่งอยู่นั้นหลุดออกมา เธออุทานออกมาพลางโอบแขนรอบตัวเองทันที แต่...
ผู้ชายคนนั้นเห็นภาพที่สวยงามนี้หมดแล้ว
เจียงช่านรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวของเธออย่างรีบร้อน ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแดงระเรื่อขึ้นมา
ผู้ชายคนนั้นขยับลูกกระเดือก สายตาของเขาดูซับซ้อน เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเธอช้า ๆ และพูดด้วยเสียงทุ้มแหบเสน่ห์ “ดึกแล้ว เรานอนกันเถอะ”
ครั้งนี้เพิ่มคำว่า “เรา” เข้าไปด้วย
ใจของเจียงช่านนั้นแทบจะหลุดออกมาเธอหลับตาแน่น และทันใดนั้นก็รู้สึกถึงแรงที่โอบรอบเอวของเธอ เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนนั้น และถูกเขากดลงบนเตียง...