สมมุตินะหากย้อนเวลากลับไปในอดีตได้ อยากย้อนกลับไปไหมนะ ที่ผ่านมาแน่ใจใช่ไหมว่าไม่มีอะไรอยากแก้ไขทุกช่วงในช่วงชีวิตที่ผ่านมา แล้วหากแก้ได้ อยากแก้ไขอะไรมากที่สุด? มันเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบจริงจังหรอก เพราะในความเป็นจริงเราทุกคนไม่สามารถย้อนเวลาได้เลย สองสิ่งในชีวิตที่เรียกคืนไม่ได้เลย คือ...เวลา และสายน้ำ สายน้ำไหลไปแล้วก็ไหลไป เวลาเดินหน้าไปไม่มีวันจบสิ้น เหมือนเมษาไง เธอตกลงไปในขุมนรก ทันทีที่ความจริงเปิดเผย เมษาไม่ใช่คนผิดสักหน่อย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะ ‘ผู้ชายเลวคนนั้น’ มันเป็นความเลวร้ายเดียวที่เมษาไม่ได้อยากให้เกิด ‘ท้อง’ เมษาไม่ได้ตั้งใจให้ตนเองเป็นแบบนั้น มันคือความผิดพลาดร้อยเปอร์เซ็นต์ หากเป็นไปได้ เมษาอยากย้อนกลับไปในอดีต เพื่อแก้ความผิดพลาดครั้งนั้น หากเธอ ‘สู้’ มากกว่านี้ จุดจบเธอคงไม่มาอยู่ที่ตรงนี้หรอก เมษาถูกตราหน้าว่า ‘แย่ง’ ทั้งที่ความจริงเมษาต่างหากคือ ‘เหยื่อ’
ตอนที่ 1. ความทรงจำสีดำ
เมษาถูกตรึงให้ยืนอยู่กับที่ ด้วยสิ่งยืนยันที่ปรากฏในรายงานผลการตรวจครรภ์ในมือ มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเองนะ! แล้วเธอทำไมเธอถึงซวย จนท้องได้ละ?!!
จากนี้ไปเธอจะทำอย่างไรกับชีวิตของตัวเองดีนะ?
เมษาควรบอกเรื่องนี้กับปกป้องดีหรือไม่? ไม่ไม่มีทางที่เธอจะปริปากบอกเขาเรื่องนี้ เขาจะปฏิเสธการแต่งงานกับมายาเพราะเรื่องที่เธอท้องกะทันหันหรือเปล่า มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก! เขาจะต้องคิดว่าเธอต้องการจะใช้เด็กคนนี้เป็นข้ออ้างอย่างไร้ยางอาย เพื่อที่จะแบล็กเมล์เขาแน่ๆ
เมษาระงับความคับข้องใจที่ฝังแน่นในหัวใจ เธอยัดแท่งตรวจครรภ์ใส่กระเป๋าสะพายไหล่ ขณะเดินออกจากห้องน้ำภายในโรงพยาบาลพร้อมกับความสับสนเต็มหัวใจ
รถยนต์คันเล็กของเธอจอดอยู่ที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล เมษาหลุบเปลือกตาลง เธอนึกถึงเขาไม่ได้ ชายหนุ่มท่าทางทรงเสน่ห์คนหนึ่งที่มีสีหน้าเยือกเย็นเป็นประจำ
ชายหนุ่มรูปงามกับโปรไฟล์หรู ย่อมเป็นจุดสนใจของทุกคนที่ได้พบเห็นอย่างไม่ต้องสงสัย
ปกป้อง ภักดีวินิจ เป็นตัวอย่างที่ดีของผู้ชายที่เกิดมาในครอบครัวที่มั่งคั่งและรูปลักษณ์อันทรงเสน่ห์ เมษาคุ้นเคยกับการแอบมองที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเป็นเวลานานแล้ว เธอไม่ได้อยากสนใจคนคนนั้นเลย ผู้ชายคนเดียวที่ดึงความสนใจเธอได้คือ เขา ติดตรงที่ว่า เมษาไม่สามารถแสดงตัวได้ ปกป้องกลายเป็นผู้ชายต้องห้ามสำหรับเธอ เพราะปกป้อง ขึ้นชื่อว่า เป็นว่าที่สามีของน้องสาวตนเอง
มายาคือผู้หญิงที่โชคดี น้องสาวของเธอสามารถครอบครองหัวใจล้ำค่าของปกป้องไว้ทั้งดวง
“ทุกอย่างต้องเรียบร้อยดีสิ?”
เมษากำมือแน่น เธอต้องผ่านช่วงเวลาวิกฤตินี้ไปให้ได้ โดยที่ความลับของเธอ ยังคงเป็นความลับอยู่
เธอขับเคลื่อนรถยนต์คันเล็กเข้าสู่ย่านใจกลางเมือง ขณะนี้เป็นเวลาหัวค่ำ เมษากำลังสับสน เธอควรไปที่ไหนดีเพื่อสงบความคิดสับสนที่เกิดขึ้น ในที่สุดเมษาก็ตัดสินใจได้ ตอนนี้เธอไม่ควรรีบกลับไปที่บ้าน ที่นั่นไม่มีคนรอต้อนรับเธอ นอกจากความเหงาแล้ว ตอนนี้เธอมีบางสิ่งที่ช่วยให้การมีชีวิตอยู่ไม่ได้ว่างเปล่าเหมือนเคย
“เธอเก่งจะตายเมษา แค่ท้องเองนะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย!” เมษาพูดโพล่งขึ้นเพื่อปลอบใจตัวเอง ทั้งที่ฝ่ามือของเธอชื้นไปด้วยเหงื่อ เธอกำพวงมาลัยรถยนต์ไว้แน่น จากนี้ไปเธอไม่ควรเครียด เพราะอาจมีผลกับ ‘ลูก’ ที่อยู่ในครรภ์ เวลานี้เธอควรใส่ใจเขาเป็นอันดับแรก นอกจากพาฝันเพื่อนสนิทของเธอแล้ว เมษาก็ไม่คิดจะบอกใครอีก
ตืดดดดดดดด...
เสียงโทรศัพท์ดังเตือน เมษาเบนหัวรถยนต์หาที่ว่างเหมาะๆ เพื่อจอด คนปลายสายคือคนที่เธอไว้ใจได้ บางทีเรื่องนี้ ควรมีอีกสักคนที่รู้
“ยัยเมษา แกคิดอะไรอยู่หะ แกทำเรื่องย้ายที่ทำงานทำไม ที่นั่นไกลจะตายไป!!” เสียงแหวของพาฝันดังผ่านลำโพงโทรศัพท์ออกมา
“ฉัน...ท้อง”
เพียงสองคำเท่านั้นที่เมษาพูดออกไป
พาฝันสะอึก เธอเบนโทรศัพท์ออกห่างหู แววตาเต็มไปด้วยคำถาม พาฝันรู้ดี เมษาไม่ใช่คนที่พูดล้อเล่นด้วยเรื่องที่กระทบความรู้สึกคนฟังได้ เมษาเป็นคนมีหลักการและมากไปด้วยเหตุผล
“แกอยู่ไหน?” พาฝันเลยถามกลับไปแทน
“กำลังขับรถกลับจากโรงพยาบาล...” สถานที่แห่งนั่นอยู่ห่างจากโรงพยาบาลที่เธอกับเมษาทำงานอยู่ไม่เท่าไหร่ พาฝันขมวดคิ้ว เรื่องที่เมษาบอก คงไม่ใช่แค่เรื่องโจ๊กแล้วละ
“มาหาฉันด่วนเลย เตรียมคำอธิบายมาดีๆ ด้วยละ ไม่อย่างนั้น แกกับฉันเลิกเป็นเพื่อนกัน”
ทันทีที่การสนทนาสิ้นสุดลง ความเยือกเย็นก็กลับเข้ามาแทนที่ เมษากลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ เธอรู้ว่าพาฝันกำลังเดือดจัด มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดเท่าที่เธอกับพาฝันเคยเจอมา
“ฉันจะปกป้องเธอเอง เมษา” พาฝันพึมพำ
เมษาไม่ใช่คนเหลวไหล เรื่องที่เกิดขึ้นต้องผ่านการตัดสินใจของเมษามาแล้ว
เมษาสูดลมหายใจลึกๆ จากนี้ไปเธอตั้งใจจะมีชีวิตอยู่เพื่อใครอีกคนหนึ่ง ซึ่งสำคัญกับเธอมากที่สุด
การแต่งงานระหว่างมายาและปกป้องกำลังจะเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้เพราะโชคชะตาอันบิดเบี้ยวของเธอ และคำว่ารัก ปกป้องมีไว้มอบให้แค่มายาเพียงผู้เดียว
ยี่หวาไม่เคยคิดว่าปลายทางชีวิตของเธอจะจบลงแบบนี้ ก่อนที่เธอจะทิ้งอนาคตที่เหลือไปอย่างไร้ค่า เนื่องจากสุดที่จะทนกับความชอกช้ำที่ได้รับมาจากสามีคนเดียว เธอตัดสินใจฝากดวงใจของตัวเองไว้กับน้องสาวฝาแฝด น้องสาวที่ไม่มีคนรอบตัวรู้จัก มันคือความลับที่เธอปิดบังพวกเขาไว้ สมัยเด็กๆ พ่อกับแม่แยกทางกัน ทั้งสองท่านเลยแบ่งลูกไปเลี้ยงดูคนละคน ยี่หวาอยู่กับแม่ ส่วนญาดาไปอยู่กับบิดา สองสาวที่เหมือนกันทุกกระบิ แตกต่างที่นิสัย คนหนึ่งเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ส่วนอีกคนตรงข้ามทุกอย่าง แกร่ง และกล้าท้าชน… และเพราะแค้นใจแทนพี่สาว ญาดาเลยรับปากก่อนยี่หวาสิ้นลม เธอจะเอาคืนทั้งสองคนนั้นให้สาสม ไม่ว่าจะเป็นปกป้องสามีสุดที่รักของยี่หวา หรือแม้แต่...ฉันทา ว่าที่ภรรยาคนใหม่แสนผยองคนนั้น สองคนนี้ต้องหาความสุขไม่ได้ เธอจะรังควานพวกเขา ให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น...การจองเวรคืองานที่เธอควรทำ…ถ้าเป็นดั่งที่ตั้งใจไว้ ญาดาคงไม่กลุ้มใจหนัก ‘ความรัก’ บทจะมาก็มาประชิด เธออยากแก้แค้น แต่ดันไปหลงรัก ผู้ชายเลวคนนั้นเสียอีก หลังจากเฉดหัวฉันทา คงต้องหาทางมัดใจปกป้อง อย่างน้อยก็ทำเพื่อหลาน ถ้าเธอตกนรก เธอจะลากปกป้องตามไปด้วย...
คงไม่มีความซวยไหนเลวร้ายเท่ากับการถูกตราหน้าว่าเป็น ‘เด็กดริ้ง’ ความตั้งใจของณิรินคือไปจับผิดว่าที่พี่เขย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกเข้าใจผิดเสียเอง แถมผู้ชายคนนั้นดันเป็นคนสำคัญที่เธอต้องคอยดูแลระหว่างที่เขามาเจรจา เพื่อเป็นคู่ค้ากับบริษัทของลุงกับป้า หน้าที่นั้นเลยถูกโยนมาให้ณิรินรับผิดชอบ ผู้ชายปากร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ค่อนข้างงี่เง่าคนนั้น เขาคิดว่าเธอมีอาชีพเสริม และพยายามเกาะแกะจนณิรินโมโห บางครั้งณิรินก็อดคิดไม่ได้ มันเป็นเพราะช่วงเบญจเพศของเธอหรือเปล่า เรื่องซวยๆ เลยเกิดขึ้นกับเธอไม่หยุดหย่อน
เสียงของเขาดังก้องอยู่ในหู ฉันไม่สามารถสลัดเสียงแหบๆ ของเขาออกไปจากความทรงจำได้เลย นี่เกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ สิ่งที่ฉันคิดอยู่นี่คือ...ความผิด แม้จะเป็นแค่ความคิด แต่มันเป็นก้าวแรกที่ฉันตั้งใจทำผิดศีลธรรม กับผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว!! ฉันกำลังเป็นคนเลว และอีกไม่ช้า ฉันคงโดนคนทั้งโลกประณามหากฉันไม่หยุดความคิดทุเรศๆ นั่นเสียตั้งแต่ตอนนี้ จะทำยังไงดีล่ะ? ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย มีเพียงเสียงแหบๆ ของคน คนนั้นดังก้องอยู่ในหูเท่านั้น “สามีของเธอเดินทางไปทำธุรกิจ” “เธอบอกว่าสามีของเธอจะไม่อยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์!!” “มันจะดีแค่ไหนนะ หากฉันเปลี่ยนสิ่งที่ได้ยินได้ เขาน่าจะไปซัก7ปี” ผมพยายามข่มใจให้รู้สึกเศร้าตาม แต่หัวใจของผมกลับเต้นระรัวเกินกว่าจะควบคุมได้ “คุณอยู่ที่ไหน?
รัชศกปีที่สิบ มันเป็นช่วงเวลาแสนสุขที่ลืมไม่ลง แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน ครั้งหนึ่ง ข้าเคยเป็น ‘สาวงาม’ ที่ผู้คนทั้งเมืองหลงใหล เมืองหลวงกว้างใหญ่ใต้แผ่นฟ้าเดียว ข้าผู้มาก่อนกาล เดิมทีข้าคิดว่าเป็นแค่ความฝันหนึ่งตื่น แต่ที่ไหนได้ ทุกเหตุการณ์ที่ข้าพบเจอ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ความสุขที่ท่วมท้นอยู่ในใจ เป็นความทรงจำเดียวที่ทำให้ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อ...รอ...ใครบางคน
เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจไม่หยอก หากสามารถปราบพยศผู้ชายเจ้าอารมณ์ได้ ดานันจะเป็นอิสระจากข้อผูกมัดของบิดา ทว่า...ในความโชคร้าย มีความโชคดีแอบแฝงอยู่ ว่าที่สามีของเธอ เป็นบุตรชายผู้มั่งคั่งของตระกูลใหญ่ แต่เขาเพิ่งสูญเสียดวงตาไปจากอุบัติเหตุ ดานันต้องรองรับความเกรี้ยวกราดเช่นนี้ จนกว่าจะเปลี่ยนความคิดของเขาได้ ครามไม่ได้พิกลพิการมาตั้งแต่กำเนิด เขามีหนทางรักษาได้ ขึ้นอยู่กับว่า...ดานันจะโน้มน้าวว่าที่สามีของเธอได้หรือเปล่า
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง