มาเฟีย/ความหลงใหล/อิจฉา/ความหลงใหล/ความรัก/ ชาวบราซิลที่ความฝันถูกขโมยไปหลังจากถูกลักพาตัวโดยพ่อค้าในตลาดมืด ความปรารถนาสูงสุดของเธอคือการเป็นนางแบบไซส์ใหญ่ที่ยอดเยี่ยม แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ สิ่งที่เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อนคือการได้พบกับชายคนหนึ่งที่หมกมุ่นอยู่กับเธออย่างบ้าคลั่ง เขาต้องการให้เธอเป็นภรรยาของเขาและจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอ เธอควรทำอย่างไรในสถานการณ์นี้? ยอมแพ้? หรือพยายามที่จะหนีจากเงื้อมมือของมัน?

บทที่ 1 ⋘ อารัมภบท ⋙

โซเฟีย โรดริเกซ.

10.00 น. "เซาเปาโล" บราซิล.

ฉันเพิ่งมาถึงเซาเปาโล และนี่คือที่ฉันจะได้เป็นนางแบบขนาดบวก ตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็กผู้หญิง นี่เป็นความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันมาโดยตลอด ฉันต่อสู้อย่างหนักเพื่อมัน ฉันทำงานและศึกษามาเป็นเวลาสิบสามปี ขยันขันแข็งมากเพื่อบรรลุเป้าหมายในชีวิต” ฉันออกจากรัฐเปร์นัมบูโกในเรซิเฟ และมา ตรงนี้แหละที่ฉันจะเติมเต็มความฝันอันยิ่งใหญ่ของฉัน

เมื่อผมขึ้นแท็กซี่แล้วผมก็แจ้งที่อยู่ให้คนขับทราบ ฉันพบว่าวิธีที่เขามองฉันแปลก ๆ แต่ฉันตัดสินใจเพิกเฉยเพราะฉันมีความสุขมาก ฉันคิดเสมอว่ามันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันที่จะทำสิ่งนี้ถึงแม้จะเป็นบริษัทสำหรับนางแบบอ้วนแต่ฉันก็ไม่มีความภาคภูมิใจในตัวเองดีฉันเป็นผู้หญิงผิวดำและฉันมีน้ำหนัก 100 กิโลกรัม” ฉันมั่นใจว่าใน สถานที่แห่งนี้ในที่สุดฉันก็จะสามารถยอมรับตัวเองได้

เมื่อมาถึงสถานที่ที่ระบุ ผมลงจากแท็กซี่ และสังเกตเห็นว่าอาคารหลังนี้ถูกทิ้งร้าง

“ฉันจำที่อยู่ผิดหรือเปล่า?” ฉันถามตัวเอง

ฉันเดินไปที่อาคารพร้อมกระเป๋าเพื่อตรวจสอบสถานที่ให้ดีขึ้น ฉันถอนหายใจด้วยความเศร้าเมื่อรู้ว่าฉันถูกหลอก

“โซเฟีย โรดริเกซ?” ฉันกลัวและหันกลับไปพบชายคนหนึ่งมีรอยสักเต็มตัว

''ใช่'' ฉันตอบอย่างประหม่าและกลัว เพราะชอบหรือไม่ ฉันไม่รู้จักใครในเซาเปาโลเลย

สิ่งมีชีวิตนั้นมองฉันขึ้น ๆ ลง ๆ และทำหน้าบูดบึ้ง

''ใช่แล้ว คุณอาจจะมีประโยชน์บางอย่างก็ได้'' เขาพูดอย่างรังเกียจ

“ยังไง?” ฉันถามค่อนข้างกลัว

เขาทำป้ายด้วยมือแล้วฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนที่คิดจะวิ่งกับฉัน ต่อหน้าชายร่างใหญ่สองคน ฉันเริ่มดิ้นขณะที่ทั้งสองจับมือฉันไว้

''ปล่อยฉันนะ!!! ช่วยด้วย!!!" ฉันร้องลั่นพยายามดิ้นหนี

''หุบปากผู้หญิงคนนั้นซะ!!

มีผ้าซุกอยู่ในปากและได้กลิ่นคลอโรฟอร์มเข้มข้น ทำให้เวียนหัวและมองไม่เห็นอะไรเลย