หนังสือค่อนข้างมืด มีนิยายทั้งหมดหกเล่ม มีทั้งฉากหักหลัง เฆี่ยนตี ข่มขืน... ใครอ่อนแอในเรื่องนี้? ฉันแนะนำว่าอย่าอ่าน -------------------------------------------------- ---------------------------------- ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่รู้ถึงพลังที่เธอมี เธอได้รับพื้นที่ที่ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้โดยไม่รู้ตัวและไม่ได้ตั้งใจ แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือมันเป็นถนนสองทาง เพราะผู้ชายก็สนใจเธอเช่นกัน
อลิซาเบธ.
ฉันกลัวมากที่จะทำให้เจ้านายของฉันโกรธมาก โดยเฉพาะพี่น้องคริสโตเฟอร์และลอเรนโซ เพราะพวกเขาไม่อดทนต่อเสียงเอะอะรบกวนเมื่อพวกเขามีสมาธิกับงาน ถ้าใครส่งเสียงอะไรจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับคนนั้น ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ฉันพยายามอย่างเต็มที่ที่จะอยู่ในแนวเดียวกัน และฉันไม่ได้ตั้งใจจะรู้ ดูเหมือนว่าพวกเขาทำงานเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมาย ฉันไม่ได้คลั่งไคล้ที่จะถามเรื่องนั้น ดังนั้นฉันควรเก็บไว้คนเดียว
ฉันทำงานที่คฤหาสน์ได้ห้าเดือน ฉันมีความสุขมากที่ได้รับการว่าจ้างจากพวกเขาทันที เนื่องจากฉันอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและไม่มีประสบการณ์ในการทำงาน แต่ฉันรู้สึกขอบคุณพวกเขาจริงๆ ที่ให้โอกาสที่ดีนี้แก่ฉัน แต่มีบางอย่างที่ฉันพบว่าแปลกมาก มีสาวใช้คนอื่นในบ้านและฉันเป็นคนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องของพวกเขาเพื่อทำความสะอาด พวกเขาไม่มีสาวใช้คนอื่นนอกจากฉัน นั่นเป็นเรื่องที่แปลกประหลาด นอกจากเหนื่อยมากแล้ว ขึ้นลงบันไดตลอด
สาวใช้คนอื่นๆ ในคฤหาสน์เกลียดฉันที่คิดว่าฉันเป็นคนโปรด เข้าห้องฟรีและแตะต้องข้าวของของพวกเขา อย่างไรก็ตาม มีคำสั่งอื่นที่ทำให้ฉันสับสน ไม่มีใครในบ้านเข้าใกล้หรือพูดกับฉันได้ จนถึงตอนนี้ฉันพยายามที่จะเข้าใจว่าทำไม ฉันมักจะถามคำถามนี้กับตัวเอง แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้
07:50 น'' คฤหาสน์ทอมป์สันลอร์ด'' นิวยอร์ก'' สหรัฐอเมริกา.
'' อลิซาเบธ! คุณกำลังทำอะไร? ไปทำหน้าที่ของคุณ!'' ฉันตกใจกับเสียงกรีดร้องของ Vânia
ขอโทษครับคุณผู้หญิง ผมกำลังไป'' ฉันพูดอย่างเงียบ ๆ และก้มหัวทำความเคารพเธอ เดินไปที่ห้องของเซอร์โทมัส
อ่า ฉันเกือบลืมกฎหลักของบ้านหลังนี้ไปแล้ว นั่นคือ ห้ามมองหน้าเจ้าของคฤหาสน์เป็นอันขาด ถ้าคุณอยากมีชีวิตอยู่ Dona Vânia กล่าวว่า ครั้งหนึ่ง มีสาวใช้คนหนึ่งในบ้านที่เสียชีวิตเมื่อมองหน้าเจ้านายคนหนึ่ง ฉันไม่อยากตาย ฉันเลยพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ทำให้พวกเขาโกรธ
ฉันเข้าไปในห้องของมิสเตอร์โทมัสและตรงไปที่เตียงของเขาเพื่อจัดแจงให้เรียบร้อย''ที่นั่น. ผมถอดผ้าปูที่นอนและหมอนออก วางไว้บนโซฟาตัวเล็กๆ ในห้อง ปูเตียงด้วยผ้าปูที่นอนผืนเดียวกัน แล้วปูฟูก ปล่อยให้เป็นระเบียบเหมือนเช่นเคย ฉันเอาผ้าปูที่นอนม้วนแล้วพับไว้บนเตียงแล้วเอาหมอนหนุน
'' พร้อม.'' ยิ้มสั้น.
ฉันไปห้องน้ำเพื่อเอาเสื้อผ้าที่สกปรกออกจากตะกร้ามาซัก กิจวัตรขึ้นๆ ลงๆ นี้เหนื่อยมาก จนบางครั้งฉันอยากจะคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับการทำรุนแรงกับฉัน แต่พวกเขาน่ากลัวและฉันไม่อยาก ตาย.
เมื่อผ่านครัว'' ให้เข้าถึงพื้นที่ให้บริการ''ฉันได้ยินเสียงดังก้อง
'' ฟังนะสาวๆ ถ้าไม่เป็นที่โปรดปรานของเจ้านาย'' วิตอเรียพูดยั่วโมโหฉันเหมือนที่เธอทำเสมอ
เธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก เธอสูง มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ผมของเธอเป็นสีแดงและดวงตาของเธอเป็นสีเขียว สวยมาก แต่มันเป็นงูที่น่ารำคาญจริงๆ มันเกาะอยู่บนหลังของฉันพร้อมกับสาวใช้คนอื่นๆ
'' ฉันกำลังจะเริ่ม'' ถอนหายใจ
'' ฉันเชื่อว่าเธอให้หีน่าเกลียดแก่เจ้านายเป็นการตอบแทน...'' เนม a deixo จบ
'' ดูนี่ วาเลเรีย อย่างแรกเลย ฉันไม่เหมือนพวกคุณ ที่อยากนอนกับเจ้านายเพื่อเป็นนายหญิงของบ้าน ประการที่สอง ฉันยังบริสุทธิ์อยู่และตั้งใจจะเสียความบริสุทธิ์ให้กับคนที่ฉันรัก ดังนั้นหยุดพ่นพิษใส่ฉัน เพราะฉันไม่อยู่ในอารมณ์ที่มีงูมาเหยียบเท้าฉัน ตอนนี้ขอโทษ
ฉันขอตัวก่อน พวกเขาพูด คนเดียวแล้วเดินไปที่จุดบริการ ฉันนำเสื้อผ้าสกปรกของมิสเตอร์โทมัสมาใส่ในเครื่องทีละชิ้น จากนั้นฉันก็กดปุ่มเติมเครื่องและเติมสบู่สามก้อนปิดฝาและออกจากพื้นที่ให้บริการ ข้อดีเกี่ยวกับเครื่องซักผ้าคือ ระหว่างการเติมน้ำ เครื่องจะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ฉันไม่ต้องรอด้วยซ้ำ
ฉันออกจากครัวโดยไม่มองพวกเขาและกลับไปที่ห้องของโทมัสเพื่อจัดการที่เหลือให้เสร็จ หลังจากนั้นฉันก็เข้าไปในห้องของท่านอเล็กซ์ความรู้สึก''พอใจเพราะห้องของเขาเป็นระเบียบที่สุดในบ้าน บริการเดียวของฉันคือนำเสื้อผ้าที่สกปรกออกจากตะกร้าแล้วซัก''เดอะ.
วันนี้เจ้านายออกจากคฤหาสน์เร็วมาก ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องแก้ไขสิ่งที่สำคัญมาก
'' อลิซาเบธ ฉันโทรหาคุณมาสองนาทีแล้ว'' บ้าจริง น่ากลัวชะมัด
อย่างรวดเร็วมันคือ ฉันจ้องมองที่พื้น
'' ม''ยกโทษให้ฉันนาย คริสโตเฟอร์ ฉันฟุ้งซ่านมาก'' ฉันพูดพร้อมกับมองไปที่รองเท้าราคาแพงของเธอ
'' ฉันคิดออกแล้ว แต่ไม่ต้องกังวลไป ฉันสงสัยว่าคุณเห็นแฟ้มสีดำๆ ในห้องของโทมัสหรือเปล่า มันเห็น?
'' ไม่ครับท่าน. ฉันเพิ่งทำความสะอาดห้องคุณโทมัส และไม่เห็นโฟลเดอร์ใดๆ ขอโทษด้วย'' พูด ยังคงมองไปที่รองเท้าของคุณ
'' ทั้งหมดดี.'' ฉันรู้สึกว่ามือของเขาลูบไล้ผมของฉัน
'' หากคุณพบโฟลเดอร์สีดำ โทรหาเรา'' พูดเบา ๆ.
'' ครับท่าน.'' เขาเอามือออกจากผมของฉันแล้วเดินออกไป ฉันได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าของเขาที่เดินจากฉันไป ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ฉันวางมือบนหน้าอกขณะที่ได้ยินเสียงหัวใจเต้นเร็ว
มันปิด.
มาเฟีย/ความหลงใหล/อิจฉา/ความหลงใหล/ความรัก/ ชาวบราซิลที่ความฝันถูกขโมยไปหลังจากถูกลักพาตัวโดยพ่อค้าในตลาดมืด ความปรารถนาสูงสุดของเธอคือการเป็นนางแบบไซส์ใหญ่ที่ยอดเยี่ยม แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ สิ่งที่เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อนคือการได้พบกับชายคนหนึ่งที่หมกมุ่นอยู่กับเธออย่างบ้าคลั่ง เขาต้องการให้เธอเป็นภรรยาของเขาและจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอ เธอควรทำอย่างไรในสถานการณ์นี้? ยอมแพ้? หรือพยายามที่จะหนีจากเงื้อมมือของมัน?
นิทานรสเผ็ดเร้าอารมณ์มากและชัดเจนมาก นิทานเหล่านี้จะมีทุกอย่าง แต่มีเซ็กส์ที่ยอดเยี่ยมและน่าตื่นเต้นมากมายสําหรับคุณ เพลิดเพลินในปริมาณที่พอเหมาะและมีจินตนาการที่ดี
จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น
ซูมู่หยูคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลที่พลัดพรากจากกันไปนาน หลังจากกลับมาสู่ครอบครัว เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจญาติๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวตน เกียรติศักดิ์ หรือผลงานการออกแบบ เธอก็ถูกบังคับให้มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับลูกสาวบุญธรรม อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับความรักและการดูแลจากครอบครัวแต่อย่างใด แต่กลับโดนเอาเปรียบตลอด นับแต่นั้นเป็นต้นมา มู่หยูไม่ยอมให้ใครอีกเลย และตัดความรู้สึกและความรักทั้งหมดออกไป ปัจจุบันเธอเป็นสายดำระดับเก้า เชี่ยวชาญภาษาถึงแปดภาษา เป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และนักออกแบบระดับโลก ซูมู่หยูกล่าวว่า "จากนี้ไป ฉันเป็นหนึ่งของตระกูลซู"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
เดิมทีนางเป็นทายาทของตระกูลแพทย์เทพ แต่จู่ๆ นางก็กลายเป็นบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีที่พ่อไม่สนใจใยดีและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังนางยังเด็ก ในวันที่นางย้อนยุค นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่สังหารฮูหยินจวนโหว นางพยายามพลิกผัน พลิกสถานการณ์ และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง นางคิดว่าภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้นจบลงแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางจะต้องเผชิญคือเหวอันไม่มีที่สิ้นสุด เป็นถึงบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีกลับมีอันตรายอยู้รอบตัวมากมาย ทุกคนก็รังแกนางได้ พ่อไม่สนใจนางจะเป็นหรือจะตาย แม่เลี้ยงและน้องสาวต่างแม่สนุกกับการทรมานนาง คู่หมั้นชั่วร้ายของนางอยากจะใช้นางเป็นประโยชน์เพื่อขึ้นไปที่สูง และแม้แต่น้องชายแท้ๆ ของนางยังทรยศนาง นางจึงเริ่มต่อสู้กับคนเจ้าเล่ห์ ข่มเหงแม่เลี้ยงของนาง และดูแลน้องชายและน้องสาวของนาง ดังนั้นนางวางแผนที่จะเล่นงานผู้ชายชั่ว เอาคืนแม่เลี้ยง และแก้แค้นน้องๆ ระหว่างที่นางแก้แค้นนั้น นางมีชีวิตที่มีความสุข แต่กลับไม่รู้ว่าไปยั่วยุคนใหญคนหนึ่งเข้าเมื่อไร เมื่อนางจะทำเรื่องไม่ดีหรือฆ่าคน เขาก็ช่วยนางหมด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่ถามออกมาว่า "ท่าน แม้ว่าข้าจะทำลายโลกที่ไม่มความยุติธรรมนี้ ท่านก็จะช่วยข้าเช่นกันหรือ" เขาทำหน้าใจเย็น "ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า แม้ว่าจะเป็นโลกใบนี้ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้"
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"