"มาเรียนวันแรกก็คิดจะหาแฟนใหม่เลย??" "ก็ในเมื่อแฟนเก่ามันเหี้ยมันเลวก็ต้องหาใหม่ป่ะ" "แม่งคำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ยแต่เหี้ยอย่างฉันก็เคยเป็นผัวเธอไหมวะ" "ก็แค่ผัวเก่าของเก่าๆจะแคร์ทำไม"
"มาเรียนวันแรกก็คิดจะหาแฟนใหม่เลย??" "ก็ในเมื่อแฟนเก่ามันเหี้ยมันเลวก็ต้องหาใหม่ป่ะ" "แม่งคำก็เหี้ยสองคำก็เหี้ยแต่เหี้ยอย่างฉันก็เคยเป็นผัวเธอไหมวะ" "ก็แค่ผัวเก่าของเก่าๆจะแคร์ทำไม"
เอวา....
ตอนนี้ฉันอยู่บนรถไฟฉันเดินทางจากเชียงใหม่เพื่อมาเซอไพรส์วันเกิดของเซเดย์หรือเซย์แฟนของฉันค่ะที่ฉันต้องนั่งรถไฟมาเนื่องจากว่าเซย์เขาเรียนอยู่กรุงเทพ เราไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนแล้วค่ะอยากจะบอกว่าฉันคิดถึงเขามากถึงมากที่สุดแม้ว่าเราจะคุยกันเกือบจะทุกวันแต่ฉันก็คิดถึงเขาอยู่ดี และที่ฉันมาหาเขาเขาไม่รู้นะคะฉันไม่ได้บอกฉันอยากให้เขาดีใจ ส่วนปีหน้าฉันก็จะเข้ามาเรียนกับเขาที่กรุงเทพตามที่เราได้สัญญากันเอาไว้ก่อนที่เขาจะมาเรียนที่กรุงเทพ เราสองคนพูดกันถึงเรื่องอนาคตว่าถ้าเราสองคนเรียนจบเราก็จะแต่งงานกันมีลูกน่ารักสักสองคน แค่คิดฉันก็มีความสุขแล้วค่ะเพราะเขาคือความสุขเดียวของฉัน ฉันกับเซย์เราสองคนอายุสิบแปดปีเท่ากันนะคะแต่เขาเกิดต้นปีส่วนฉันเกิดปลายปีทำให้เขาเรียนเร็วกว่าฉันไปปีนึง เซย์น่ะเขาชอบบังคับให้ฉันเรียกเขาว่าพี่แต่ฉันไม่เรียกเพราะเราอายุเท่ากันถึงแม้เขาจะแก่เดือนก็ตามเราสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะเรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมอปลายเราขยับสถานะจากเพื่อนมาเป็นแฟนตอนอยู่มอปลาย เซย์คือรักแรกคือแฟนคนแรกและเป็นคนแรกของฉันค่ะเราเป็นคนแรกของกันและกันในวันเกิดปีที่แล้วของเขาเรามีความสัมพันธ์กันแล้วและเขาบอกว่าเขาจะรับผิดชอบทุกอย่างเพราะเราเป็นแฟนกัน ตอนนี้เซย์เรียนอยู่ปีหนึ่งส่วนฉันเรียนอยู่มอหกอีกไม่กี่เดือนฉันก็จะเรียนจบแล้วค่ะถึงตอนนั้นฉันก็จะย้ายมาเรียนมาอยู่กับเขาเราจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างที่เคยฝันเอาไว้
ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าคอนโดของเซย์ที่มันทั้งใหญ่โตหรูหราและราคาคงจะแพงมากๆซึ่งก็ไม่แปลกที่เขาจะมาอยู่ที่นี่ได้เนื่องจากว่าครอบครัวของเขาฐานะไม่ได้ธรรมดาเลยขึ้นชื่อว่าร่ำรวยที่สุดในจังหวัด ครอบครัวของเซย์ทำไร่ส้มค่ะมีเนื้อที่หลายร้อยหลายพันไร่ส่งออกปีๆนึงหลายร้อยหลานพันล้านบาท ที่ฉันรู้เพราะคุณป้าแม่ของเซย์ท่านเคยพูดให้ฉันฟังว่าต่อไปในอนาคตถ้าฉันกับเซย์แต่งงานกันฉันกับเซย์ต้องมาดูแลกิจการไร่ส้มพวกนี้แทนพวกท่านซึ่งฉันก็รับปากกับคุณป้าว่าฉันจะทำมันให้ดีที่สุด คุณป้ากับคุณลุงน่ะท่านรักและเอ็นดูฉันมากๆมากกว่าพ่อแม่แท้ๆของฉันอีกค่ะเพราะอะไรที่ทำให้ฉันพูดแบบนี้ไว้ฉันจะล่าให้ฟังทีหลังนะคะเพราะตอนนี้คนที่ฉันอยากเจอมากที่สุดก็คือแฟนของฉัน
และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่ ฉันขอที่อยู่จากคุณลุงคุณป้าพ่อกับแม่ของเซย์และบอกกับท่านว่าฉันอยากมาเซอร์ไพรส์วันเกิดเซเดย์โดยที่ไม่ให้เขารู้ซึ่งท่านทั้งสองก็รับปากว่าจะไม่บอกให้เซย์รู้ว่าฉันจะมาหาเขาที่นี่
ฉันกดลิฟต์เพื่อไปยังชั้นที่เขาอยู่ ฉันเอามือแตะหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเมื่อรับรู้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจตัวเองที่ตอนนี้มันเต้นแรงมากฉันบอกใจตัวเองว่าอย่าตื่นเต้นมากจนเกินไป แต่ฉันก็ไม่ได้มาตัวเปล่าหรอกนะเพราะในกระเป๋าสะพายของฉันมีของขวัญที่ฉันทำเองกับมือฉันเอามือจับกล่องของขวัญในกระเป๋าแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข ของขวัญที่ฉันทำด้วยความตั้งใจมันกรอบรูปที่ฉันทำเองส่วนในกรอบรูปก็มีภาพวาดของเขาที่ฉันวาดเองเหมือนกัน คือฉันชอบวาดรูปน่ะ
และตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่หน้าห้องของเซเดย์ ฉันตัดสินใจกดออดที่อยู่ตรงข้างประตูด้วยมือที่สั่นไม่หยุด ตอนนี้มือของฉันมั้นชื้นไปด้วยเหงื่อฉันพยายามบีบมือตัวเองให้มันเลิกสั่นแต่ก็ไม่ได้ผล
แกร๊ก แอร๊ดดดด เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเสียงของผู้ชายคนนึงที่ฉันไม่รู้จัก
"ใครมาแต่เช้าวะ" ผู้ชายคนนี้อยู่ในสภาพหัวยุ่งเหมือนเพิ่งตื่นนอนเขาอยู่ในชุดนักศึกษาที่มีภาพไม่เรียบร้อยสักเท่าไหร่ ถ้าให้ฉันเดาเขาคงเป็นเพื่อนของเซเดย์ เขาก็มองหน้าฉันแล้วทำหน้าสงสัย
"เอ่อ ฉันมาหาเซย์น่ะ"
"มาหาไอ้เซย์??"
"ค่ะ ฉันเป็นแฟนของเซย์"
"แฟน??" ผู้ชายคนนี้ทำหน้างงและสงสัยหนักกว่าเดิมเมื่อฉันบอกว่าฉันเป็นแฟนของเซย์
"ค่ะฉันเป็นแฟนเขาแล้วตอนนี้เซย์อยู่หรือเปล่าคะหรือว่ายังไม่ตื่น"
"เอ่อ....คือ..เอ่อ" เพื่อนของเขาทำอึกอักไม่ตอบ
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"คือว่า..."
"ถ้าเข้ายังไม่ตื่นฉันขอเข้าไปหาเขาในห้องนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ" ฉันถือวิสาสะเดินเข้าประตูมาเพราะถึงยังไงห้องนี้ก็เป็นห้องของแฟนฉันฉันย่อมมีสิทธิ์ที่จะเข้ามา
พอเข้ามาในห้องฉันก็ถึงกับอึ้งกับสภาพของห้องและสภาพของคนอีกหลายคนที่นอนเกลื่อนพร้อมกองขวดเหล้าขวดเบียร์ก่อนจะไปสะดุดตากับก้อนเค้กที่วางอยู่ ทำให้ฉันหายสงสัยว่าทำไมห้องถึงมีสภาพเป็นแบบนี้เมื่อคืนพวกเขาน่าจะจัดวานวันเกิด
"เอ่อฉันว่าเธอกลับไปก่อนดีไหมไอ้เซย์มันคงยังไม่ตื่นง่ายๆหรอก ไว้ตอนเย็นค่อยมาหามันใหม่" ผู้ชายคนเดิมเดินมาบอกฉัน แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหนรอเซย์ล่ะในเมื่อฉันไม่รู้จักใครเลยสักคน
"ฉันเพิ่งมาจากเชียงใหม่ไม่รู้จะไปรอเขาที่ไหน"
"เธอไปนั่งรอข้างล่างก็ได้นะนั่งรอตรงล็อบบี้ก็ได้"
"แล้วทำไมฉันต้องไปนั่งรอข้างล่างในเมื่อห้องนี้มันคือห้องของแฟนฉัน ฉันขอเหตุผลของนายหน่อยว่าทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอก" ฉันพูดอย่างไม่พอใจเพราะเหมือนเพื่อนของเซย์จะพยายามไล่ฉันเหมือนเขาไม่อยากให้ฉันอยู่ในห้อง
"เพราะว่า......" แต่ไม่ทันที่เพื่อนของเซย์จะบอกเหตุผลประตูห้องๆนึงก็เปิดออกพร้อมผู้ชายคนนึงผู้ชายที่ฉันคิดถึงเขามาตลอดหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกัน
"เซย์^^" พอเขาเปิดประตูออกมาฉันรีบวิ่งไปหาเขาทันที
"เอวา?? เธอมาได้ไง" เซย์ถามฉันด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ หรือฉันคิดมากไปเอง
"ก็จะมาเซอร์ไพรส์เซย์ไง^^" ฉันบอกพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างดีใจที่ได้เจอหน้า แต่ในเพียงเสี้ยววินาทีความดีใจของฉันก็หายไปเมื่อเห็นผู้หญิงคนนึงเดินออกมาจากห้องที่เขาเพิ่งเดินออกมา
"ใครมาคะเซย์"
แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่านXX เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่บอมคนดีเพื่อนสนิทอัยวาคุณแม่ของน้องเอิงซึ่งมีคุณพ่ออย่างพี่ภูที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร มาลุ้นความรักต่างวัยของคู่นี้กันนะคะใครชอบแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนห้ามพลาดเด็ดขาด ภูผาอัยวาอยู่ในเรื่อง กลลวงร้ายซ่อนรัก นะคะ
"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดใช่ไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"
"เพลง ฮึก ฮึกเพลง" น้ำเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพนี้ "พะ พี่ไทม์เหรอคะ" มือบางลูบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างสะเปะสะปะ "พี่เองครับ ฮือออ เพลงพี่ขอโทษพี่ขอโทษพี่มันเหี้ยพี่มันเลวเพลงให้อภัยพี่ได้มั้ย" เขาจับมือคนรักแล้วนำมาแนบแก้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา "พี่รู้ได้ยังไงว่าเพลงอยู่ที่นี่" "พี่รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ แต่พี่จะพาเพลงไปรักษาต่างประเทศที่นั่นหมอเก่งมากเพลงต้องหาย"
"เธอชอบเพื่อนฉันเหรอวะ เหอะดูสารรูปตัวเองซะก่อนเหอะยัยอ้วนก่อนจะมาบอกรักใครไอ้คิมมันหล่อขนาดนั้นเธอคิดว่ามันจะมาชอบผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แบบเธองั้นเหรอห๊ะ อย่างเธอมันไม่มองให้เปลืองลูกกะตาหรอกตัดใจจากมันซะเถอะ" "แต่...ฉันชอบคิมจริงๆนะ" "อย่างเธอถ้าอยากให้ไอ้คิมชอบมันก็พอมีวิธีอยู่นะอยากรู้มั้ยฉันจะบอก" "บอกมาสิ" "ข้อหนึ่งเธอคงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่" "ห๊ะนายว่าอะไรนะ!!!" "ฟังฉันยังพูดไม่จบ ฉันยังมีข้อสองให้เธอเลือกนั่นก็คือเธอต้องไปศัลยกรรมให้มันดูดีกว่านี้ไม่แน่ไอ้คิมมันอาจจะหันมาสนใจเธอก็ได้ แต่..ฉันว่าเบ้าหน้าอย่างเธอคงไปไม่รอดทำไปก็แค่นั้นเปลืองเงินเปลืองแรงหมอเปล่าๆ เพราะฉะนั้นเธอตัดใจจากมันซะ" เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชมจันทร์พยาบาลสาวสวยกับอาร์ตเพื่อนสนิทของคิมหันต์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้ นะคะ
"ลิล ลิลจำพี่ได้มั้ย" "พี่ พี่เหรอ" "ครับพี่เอง พี่คิมไงสามีของลิล" "สามี สามี" แววตาว่างเปล่าจ้องผมไม่วางตาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว "ไม่ ไม่ กรี๊ดดดด ไม่ออกไป ฮืออออ ออกไป ฮืออออ"
ครอบครัวเสิ่นเลี้ยงดูเซี่ยซางหนิงเป็นเวลา 20 ปี และเธอเองก็ถูกเอาเปรียบมาเป็นเวลา 20 ปีเช่นกัน วันหนึ่ง พวกเขาตามหาลูกสาวตัวจริงพบ และเซี่ยซางหนิงก็ถูกไล่ออกจากตระกูลเสิ่น ได้ยินมาว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอกำลังเผชิญกับความยากลำบากอย่างหนัก แต่ความเป็นจริง พ่อแม่ทางสายเลือดของเธอเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองไห่ เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดที่ตระกูลเสิ่นไม่สามารถเอื้อมถึงได้ ตระกูลเสิ่นที่คอยดูว่าเซี่ยซางหนิงจะต้องตกอับอย่างน่าสมเพช แต่กลับต้องตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับตัวตนของเซี่ยซางหนิง ผู้มีอิทธิพลในการเงินระดับโลก วิศวกรระดับแนวหน้า นักแข่งรถอันดับหนึ่งของโลก... เธอยังมีความสามารถที่ซ่อนอยู่อีกกี่อย่างกันแน่ คู่หมั้นยกเลิกการหมั้นกับเซี่ยซางหนิง อย่างไรก็ตาม เมื่อเซี่ยซางหนิงไปออกเดทกับพี่ชายฝาแฝดของเขา เขากลับปรากฏตัวขึ้นและสารภาพรักกับเธอ
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
ซ่งชิงเหอโดนหักหลังและกลายเป็นฆาตกรในสายตาคนอื่น เธอจึงหย่ากับสีจั้นถิง สามีของเธอ และเดินทางออกจากเมืองหวยไปด้วยความเกลียดชัง หกปีต่อมา เธอหวนกลับมาราวกับนกฟีนิกซ์พร้อมกับคู่แข่งของสามีเก่าเธอ เธอเติบโตขึ้นกลายเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ทุกคนต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำไว้กับเธอ เธอยอมร่วมมือกับเขาเพียงเพื่อแก้แค้น โดยไม่รู้เลยว่าเธอตกเป็นเหยื่อของเขาไปแล้ว ในเกมแห่งความรักและความปรารถนา ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้ชนะที่แท้จริงจะเป็นใคร
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
เจียอี หญิงสาวที่เติบโตมาในชนบทกับคุณตาคุณยาย เธอมีช่องในโซเซียลถ่ายทอดชีวิตชนบท การทำไร่ ทำนา ทำสวน ทำอาหาร จนมีผู้ติดตามเกือบล้านคน แต่แล้วในหนึ่งที่เธอถ่ายทำตอนขึ้นเขาหาของป่า เธอพลัดตกจากเขาจนวิญญาณของเธอทะลุมิติไปในยุคโบราณ
© 2018-now MeghaBook
บนสุด