"เพลง ฮึก ฮึกเพลง" น้ำเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพนี้ "พะ พี่ไทม์เหรอคะ" มือบางลูบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างสะเปะสะปะ "พี่เองครับ ฮือออ เพลงพี่ขอโทษพี่ขอโทษพี่มันเหี้ยพี่มันเลวเพลงให้อภัยพี่ได้มั้ย" เขาจับมือคนรักแล้วนำมาแนบแก้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา "พี่รู้ได้ยังไงว่าเพลงอยู่ที่นี่" "พี่รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ แต่พี่จะพาเพลงไปรักษาต่างประเทศที่นั่นหมอเก่งมากเพลงต้องหาย"
"แม่ขาแม่พาหนูมาที่นี่ทำไมเหรอคะ" เด็กหญิงเพลงรักในวัยห้าขวบถามกานดาผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัยเมื่อแม่พานั่งรถแท็กซี่มายังบ้านหลังใหญ่โตหลังหนึ่งซึ่งใหญ่กว่าบ้านเช่าที่เด็กหญิงอยู่กับแม่หลายสิบเท่า
"บ้านของพ่อแกยังไงล่ะเพลง"
"พ่อเหรอคะ เพลงมีพ่อด้วยเหรอคะแม่" เด็กหญิงตัวน้อยถามด้วยความดีใจและสงสัยเพราะตั้งแต่จำความได้เด็กหญิงไม่เคยรู้เลยว่าพ่อเป็นใครหรือชื่ออะไรเด็กหญิงไม่กล้าถามแม่เพราะเคยจำได้ว่าเมื่อนานมาแล้วเด็กหญิงเคยถามคำถามนี้แล้วโดนแม่ดุหลังจากนั้นเป็นต้นมาเด็กหญิงก็ไม่กล้าถามคำถามนี้อีกเลยจนกระทั่งวันนี้
"ถ้าแกไม่มีพ่อแล้วแกจะเกิดมาได้ยังไงหรือคิดว่าฉันเด็กแกมาจากถังขยะห๊ะ" พอแม่ตะคอกใส่เด็กหญิงก็รีบส่ายหน้าแล้วรีบก้มหน้าเพราะกลัวว่าแม่จะโกรธหนักกว่าเดิม บ่อยครั้งที่เด็กหญิงถามอะไรแล้วไม่เข้าหูแม่เด็กหญิงก็มักจะโดนแม่ดุด่าหรือถ้าแม่อารมณ์ไม่ดีเด็กหญิงก็จะโดนตีด้วยไม้แขวนเสื้อ เด็กหญิงแอบเงยหน้าขึ้นดูเพราะเห็นว่าแม่เงียบไปนานพอเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่าแม่กำลังกดกริ่งที่ประตูอย่างรัวๆด้วยใบหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ
"มาหาใครคะคุณ" สักพักก็มีหญิงวัยกลางคนเปิดประตูรั้วแล้วถาม
"มาหาคุณก้องภพ"
"คุณมีธุระอะไรกับท่านคะได้นัดไว้ไหม"
"ธุระอ่ะมีแต่ไม่ได้นัด"
"ถ้าอย่างนั้นคงให้เข้าพบไม่ได้หรอกนะคะเพราะวันนี้ในบ้านกำลังจัดงานวันเกิดให้ลูกสาวคนเดียวของท่าน"
"เหอะลูกสาวคนเดียวอย่างนั้นเหรอ" จู่ๆแม่ของเด็กหญิงก็ผลักหญิงวัยกลางคนจนเซเกือบล้มจากนั้นแม่ก็จูงมือเด็กหญิงแล้วพาเข้าไปข้างในโดยมีหญิงวัยกลางคนตะโกนร้องบอกไม่ให้เข้าไปแต่แม่ของเด็กหญิงก็หาได้สนใจไม่
"คุณ คุณเข้าไปไม่ได้นะ!!!"
"ฉันจะเข้าแกไม่มีสิทธิ์มาห้ามเพราะฉันก็เป็นเมียของคุณก้องภพเหมือนกันส่วนนี่ก็คือลูกสาวของเขา"
"คุณพูดอะไรของคุณคุณอย่ามาพูดอะไรมั่วๆแบบนี้นะคุณก้องภพท่านรักภรรยาของท่านมากแล้วท่านก็รักลูกของท่านทั้งสองคนมากด้วยไม่มีทางจะไปมีเมียมีลูกกับผู้หญิงคนอื่นหรอก"
"แกจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของแกแต่ฉันมีหลักฐานว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของคุณก้องภพ"
เด็กหญิงกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะแรงจูงของแม่จนกระทั่งเข้ามาถึงในตัวบ้านที่ตอนนี้มีการจัดงานวันเกิดอยู่คนมากมายที่มาในงานส่วนใหญ่จะเป็นเด็กผู้หญิงเพราะว่างานนี้จัดขึ้นเนื่องในวันคล้ายวันเกิดอายุครบเจ็บขวบของเด็กหญิงแพรวพิไลลูกสาวของคุณก้องภพซึ่งเขามีลูกชายอีกคนอายุสิบขวบชื่อว่าพีรวัสหรือพีท
เด็กหญิงเพลงรักแอบมองเค้กก้อนโตสีฟ้าที่มีตุ๊กตาเจ้าหญิงแสนสวยผมยาวตั้งอยู่ด้านบนสุดของเค้กเด็กหญิงเคยฝันว่าอยากมีงานวันเกิดแบบนี้บ้างแต่ก็ไม่เคยมีเพราะแม่ไม่เคยจัดงานวันเกิดให้เลยสักครั้งอย่าว่าแต่จัดงานวันเกิดเลยเวลาที่แม่อยู่ด้วยยังไม่ค่อยมีทุกๆคืนเด็กหญิงต้องนอนคนเดียวเพราะแม่ทำงานเป็นนักร้องที่ผับทำให้กลางคืนเด็กหญิงต้องนอนคนเดียวภายในห้องเช่าเพียงลำพังทุกคืนแต่เด็กหญิงก็ชินแล้ว ชีวิตของเด็กหญิงมีแม่แค่คนเดียวไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนถึงแม่จะชอบดุแต่เด็กหญิงก็รักแม่มากเพราะทั้งชีวิตเด็กหญิงก็มีแค่แม่เท่านั้น
และขณะที่ทุกคนในงานกำลังมีความสุขกันอยู่แม่ก็พาเด็กหญิงเดินเข้ามาด้านในแล้วเดินตรงไปยังกลุ่มคนที่ยืนอยู่
"สวัสดีค่ะคุณภพ"
"กานดา!!!!"
"ใช่ค่ะกานดาเองทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะตกใจเหรอที่เจอกานดา"
"คุณมาได้ยังไงใครให้เข้ามา"
"แล้วทำไมกานดาจะเข้ามาไม่ได้ล่ะคะในเมื่อบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านผัวของกานดาเหมือนกันหรือคุณจะปฏิเสธ"
"เธอพูดอะไรของเธอใครคือผัวของเธอกันห๊ะ"
"สวัสดีค่ะคุณรัมภาดิฉันชื่อกานดานะคะเป็นเมียอีกคนของคุณก้องภพส่วนนี่ลูกสาวของฉันกับคุณห้องภพค่ะแกอายุได้ห้าขวบแล้ว เพลงรักจ๊ะไปหาคุณพ่อสิลูกผู้ชายคนนี้คือพ่อของลูก" กานดาผลักลูกสาวให้เข้าไปหาคนเป็นพ่อแต่ดูเหมือนคนเป็นพ่อจะไม่ยอมรับเพราะเขาไม่ได้มีท่าทีดีใจเลยสักนิดไม่กอดไม่แตะต้องซ้ำยังมองเด็กหญิงตัวน้อยด้วยสายตาว่างเปล่า
เอาตอนแรกมาฝากจ้าาาาา ดราม่าหน่วงตับอีกตามเคยใครสายดราม่าน้ำตาแตกเชิญอ่านได้เลยจ้า
❌❌❌แจ้งก่อนอ่าน....ใครโลกสวยรับไม่ได้กับเรื่องพระเอกเลวเจ้าชู้ผ่านไปได้เลยนะคะไรท์ถือว่าแจ้งล่วงหน้าแล้วเพราะฉะนั้นอย่ามาเม้นต์บั่นทอนจิตใจกันเพียงเพราะนิยายไม่ตรงจริตไม่ตรงใจเพราะไรท์ตั้งใจแต่งนิยายทุกเรื่องแล้วก็ชอบแนวนี้ด้วยค่ะ(ความชอบส่วนบุคคลเนอะ) ❌❌❌
แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่านXX เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่บอมคนดีเพื่อนสนิทอัยวาคุณแม่ของน้องเอิงซึ่งมีคุณพ่ออย่างพี่ภูที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าอะไร มาลุ้นความรักต่างวัยของคู่นี้กันนะคะใครชอบแนวโคแก่กินหญ้าอ่อนห้ามพลาดเด็ดขาด ภูผาอัยวาอยู่ในเรื่อง กลลวงร้ายซ่อนรัก นะคะ
"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดใช่ไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"
"เธอชอบเพื่อนฉันเหรอวะ เหอะดูสารรูปตัวเองซะก่อนเหอะยัยอ้วนก่อนจะมาบอกรักใครไอ้คิมมันหล่อขนาดนั้นเธอคิดว่ามันจะมาชอบผู้หญิงที่ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แบบเธองั้นเหรอห๊ะ อย่างเธอมันไม่มองให้เปลืองลูกกะตาหรอกตัดใจจากมันซะเถอะ" "แต่...ฉันชอบคิมจริงๆนะ" "อย่างเธอถ้าอยากให้ไอ้คิมชอบมันก็พอมีวิธีอยู่นะอยากรู้มั้ยฉันจะบอก" "บอกมาสิ" "ข้อหนึ่งเธอคงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่" "ห๊ะนายว่าอะไรนะ!!!" "ฟังฉันยังพูดไม่จบ ฉันยังมีข้อสองให้เธอเลือกนั่นก็คือเธอต้องไปศัลยกรรมให้มันดูดีกว่านี้ไม่แน่ไอ้คิมมันอาจจะหันมาสนใจเธอก็ได้ แต่..ฉันว่าเบ้าหน้าอย่างเธอคงไปไม่รอดทำไปก็แค่นั้นเปลืองเงินเปลืองแรงหมอเปล่าๆ เพราะฉะนั้นเธอตัดใจจากมันซะ" เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของชมจันทร์พยาบาลสาวสวยกับอาร์ตเพื่อนสนิทของคิมหันต์จากเรื่อง ชังรักเมียรับใช้ นะคะ
"ลิล ลิลจำพี่ได้มั้ย" "พี่ พี่เหรอ" "ครับพี่เอง พี่คิมไงสามีของลิล" "สามี สามี" แววตาว่างเปล่าจ้องผมไม่วางตาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว "ไม่ ไม่ กรี๊ดดดด ไม่ออกไป ฮืออออ ออกไป ฮืออออ"
ปิ่นมึงรู้ไหมว่ากูแม่งโคตรเกลียดมึงเลยเกลียดทั้งแม่มึงทั้งตัวมึง กูจะทำให้มึงอยู่อย่างไม่มีความสุขไม่เชื่อมึงก็คอยดู
หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เจียงหว่านฉือตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด ทีแรกเธอยังคิดว่าสามีของเธอที่แต่งงานกันมาเป็นเวลาสามปีนั้นมาที่นี่เพื่อดูอาการของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่า ชายคนนั้นกลับเดินไปที่ห้องผู้ป่วยข้างๆ เพื่อดูแลผู้หญิงอีกคนหนึ่ง และเพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขายังต้องการส่งเธอเข้าคุกด้วย "2500 ล้าน เพื่อแลกกับการตบผู้หญิงของคุณหนึ่งฉาด"เจียงหว่านฉือมองไปที่เขาอย่างเย็นชา "เราหย่ากันเถอะ"" เธอรับใช้เขาอย่างอดทนมาเป็นเวลาตั้งสามปี ตอนนี้ เธอขอไม่ทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้นอีกต่อไปแล้ว เธอจะกลับไปสืบทอดมรดกมหาศาลของตระกูล
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
"ทำไม นอนกับผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคุณถึงได้กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอีก ผมรุนแรงกับคุณหรือยังไง งั้นผมคงต้องรีบทำใหม่เพื่อแก้ตัว" "คุณหมอ!" เมรีญาหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับตำหนิเขาในใจที่กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย "ว่าไง ตอบมาสิว่าผมทำให้คุณไม่ประทับใจหรอถึงต้องตั้งเงื่อนไขบ้าๆ นี้ขึ้นมา" เวทัสถามด้วยค วามโมโห ถ้าเป็นสองข้อแรกเขาพอเข้าใจและรับได้ แต่สำหรับข้อสามต่อให้เขารับปากเธอตอนนี้ในอนาคตเขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขาต้องผิดสัญญาแน่นอน เขาไม่มีทางห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอได้! "ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก" หญิงสาวพยายามอธิบายกับชายหนุ่มด้วยเหตุผล แม้จะรู้ดีว่าคนข้างๆ เริ่มไม่มีเหตุผลกับเธอแล้ว "ผมไม่สัญญา" เวทัสตอบกลับทันทีพร้อมกับสต๊าทรถออกจากโรงแรมด้วยความไม่พอใจ
เรื่องราวการผจญภัยของอดีตสายลับนักฆ่า ที่ทะลุมิติมาเป็นแม่ผู้ชั่วร้าย ทั้งยังต้องร่วมเดินทางกับเด็กน้อยผู้แสนใสซื่อในโลกที่ผู้คนใช้พลังลมปราณ อันตรายมีทั่วทุกหนแห่ง แล้วพวกเขาจะเอาชีวิตรอดได้หรือไม่?!