“ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป แม่สาวน้อยของฉัน”นี่คือความในใจของ ‘อีธาน’ ที่มีต่อ ‘มธุรดา’ หญิงสาวที่เขาตามหา เพื่อให้มารับบท ลออดาวนางเอกหนังฟอร์มยักษ์ ‘ร่ายรัก ไฟเสน่หา’ เป็นนิยายสายโรมานซ์ที่ ‘อีธาน’ ถึงขั้นลงทุนปลอมตัวไปเป็นคนสวน ไหนจะช่วยสอนแอคติ้งให้‘มธุรดา’ แถมยังเลือกสอนเฉพาะการจูบเสียด้วยพระเอกนี่หึงแบบมึนๆส่วนนางเอกก็รักคนมึนๆ แบบไม่รู้ตัว แม้แรกๆ จะออกแนวเกลียดก่อนจะรักบ้างก็เถอะ
กล่องไม้ขนาดย่อม ถูกผู้เป็นเจ้าของเอื้อมหยิบออกมาจากชั้นวางบนสุดภายในตู้เสื้อผ้า ก่อนที่จะใช้มือบรรจงเช็ดคราบฝุ่นบางๆ ที่เกาะอยู่แล้วเดินไปนั่งบนเตียง ทุกครั้งที่เธอคิดถึงอดีต คิดถึงสามีผู้จากไป เธอก็มักจะหยิบกล่องไม้นี้ออกมานั่งมองสิ่งของที่เก็บไว้ภายในเสมอ จดหมายรักที่เธอและสามีเขียนให้กันและกัน ของขวัญแทนใจชิ้นเล็กๆ และดอกรักที่แห้งกรอบสองสามดอกซึ่งเธอก็ยังคงเก็บรักษามันไว้อย่างดี
จิตตา หญิงวัยห้าสิบกว่าปี หวนคิดถึงอดีตที่มีทั้งหอมหวานและขื่นขม เมื่อมองผ่านข้าวของแทนใจที่อยู่ด้านบน ก็จะเห็นกระดาษหนังสือพิมพ์ที่ถูกซ่อนไว้ล่างสุด สีของหนังสือพิมพ์ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีเหลืองเพราะเก็บมานานลายสิบปี รายละเอียดบนหนังสือพิมพ์แผ่นนี้เธอจำได้ขึ้นใจ
‘นางเอกชื่อดัง เป็นชู้กับผู้กำกับ สุดท้ายท้องไม่มีพ่อ จนถูกไล่ออกจากวงการมายา’
นี่คือประโยคบนหนังสือพิมพ์ที่ใช้โจมตีเธอในเวลานั้น แม้จะเจ็บปวดกับตัวอักษรที่ตีแผ่เรื่องราวของเธอในแง่ลบโดยไม่มีมูลความจริงเลยแม้แต่น้อย อนาคตของเธอในวงการมายาที่กำลังสวยหรูในฐานะนักแสดงหญิงต้องจบลงเพียงเพราะความเข้าใจผิดๆ และต่อให้เธอแก้ข่าวยังไงกลับไม่มีใครเชื่อในความจริงว่าเธอถูกใส่ร้ายจากใครสักคน
ข่าวที่เกิดขึ้นทำให้เธอจมปลักอยู่กับความทุกข์และได้รู้ว่าใครคือมิตรแท้ในวันที่เธออับจนหนทาง จิตตากลับมาอยู่บ้านย่าที่ราชบุรี ใช้ชีวิตหลบๆ ซ่อนๆ จากสายตาของผู้คน กระทั่งได้พบกับเด่นคุณ หนุ่มชาวสวนผลไม้ที่อยู่ติดกับบ้านผู้เป็นย่า เพราะความมองโลกในแง่ดี เด่นคุณค่อยๆ เข้ามาเปลี่ยนจิตตาที่หมองเศร้าให้กลับมามีชีวิตชีวาดั่งเก่า ตอนนั้นเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอดีตของจิตตาเป็นใคร รู้เพียงแต่ว่าเธอคือหญิงสาวที่ชอบเก็บตัว ไม่สุงสิงกับใครทั้งสิ้น
กระทั่งวันหนึ่งจิตตาก็รู้จักความรักอันแท้จริง ความทุกข์ใจที่เคยมีถูกแปรเปลี่ยนให้เป็นความสุข คนที่มอบความรู้สึกพิเศษเหล่านั้นให้ก็ไม่ใช่ใครอื่นนั่นคือเด่นคุณ เมื่อความรักสุกงอมทั้งคู่ก็ตกลงที่จะแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกัน และก่อนถึงวันแต่งงานจิตตาก็เล่าความจริงว่าอดีตของเธอเป็นใคร รวมถึงเหตุใดถึงต้องมาอยู่ที่บ้านย่าเช่นนี้ เด่นคุณได้แต่ยิ้มและตอบกลับมาว่า เขารักเธอ คิดว่ารู้จักผู้หญิงที่เขารักและต้องการให้เป็นแม่ของลูกเขามากพอ ยิ่งคิดเช่นนี้จิตตาก็ยิ่งคิดถึงสามีจับหัวใจ
“ฉันคิดถึงพี่เหลือเกิน” จิตตายกมือขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นพร้อมจะค่อยๆ ไหลอาบแก้ม ในขณะที่ยังมองกล่องไม้ซึ่งเก็บทั้งเรื่องราวที่เป็นความทุกข์และความสุขของเธอเอาไว้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!
“แม่จิตจ๋า ดาขอเข้าไปได้ไหมคะ” เสียงเคาะประตูห้องพร้อมกับเสียงของมธุรดาบุตรสาวซึ่งดังขึ้น ทำให้จิตตายกมือปาดน้ำตาพร้อมกับสูดอากาศให้เต็มปอด ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“เข้ามาสิลูก”
“ดาจะออกไปตลาดก็เลยมาบอกแม่นะจ้ะ” ขณะพูดก็หย่อนตัวลงนั่งข้างๆ มารดา กล่องไม้ที่เห็นตรงหน้า เธอรู้ว่าภายในล้วนแต่มีของสำคัญกับมารดาทั้งสิ้นและสำคัญกับเธอมากด้วยเช่นกัน เพราะนั่นคือของแทนตัวผู้เป็นบิดาที่จากไปเมื่อหลายปีก่อน
“คิดถึงพ่ออยู่เหรอจ๊ะแม่”
“จ้ะ...เมื่อคืนแม่ฝันถึงพ่อ เช้ามาเลยอดไม่ได้ที่จะเอาของพวกนี้มาดู”
“พ่อจ๋า พักนี้แม่ไม่สบาย แถมยังไม่ยอมไปหาหมอด้วย พ่อช่วยพูดกับแม่ให้ไปหาหมอหน่อยสิจ้ะ” มธุรดามองกล่องไม้ในมือมารดาพร้อมกับเอ่ยขึ้น
“อย่าไปฟังลูกนะพ่อ แม่สบายดี วันนี้ให้ออกไปช่วยดาขายผลไม้ที่ตลาดยังไหวเลย” จิตตารีบแย้งคำพูดของบุตรสาวทันที
“ไม่ต้องหรอกจ้ะแม่ แม่อยู่บ้านพักผ่อนเถอะนะ จะได้หายไข้” ต่อให้มารดาสบายดี มธุรดาก็ไม่อยากให้ออกไปขายผลไม้ช่วยเธอที่ตลาดสักเท่าไหร่นัก ยิ่งระยะหลังๆ มานี้มารดาไม่สบายเจ็บออดๆ แอดๆ ด้วยแล้วเธอก็ยิ่งห่วง
“แต่ดาจะขายคนเดียวไหวเหรอลูก ผลไม้ตั้งหลายอย่าง แต่ละอย่างก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย” จิตตาเป็นห่วงบุตรสาวไม่น้อย เพราะนี่คือฤดูผลไม้ ทุกสวนมีผลไม้ออกพร้อมๆ กันจนแทบจะล้นตลาด โชคดีที่สวนของเธอมีพ่อค้าคนกลางมาเหมาไปบ้าง ส่วนที่เหลือจึงต้องเอาไปขายที่ตลาดร้อยปี
“ไหวสิจ้ะ ดาลูกแม่จิต พ่อเด่นเสียอย่าง” ต่อให้มีผลไม้ที่ต้องเอาไปขายเองมากกว่านี้ มธุรดาก็ไม่หวั่น เพราะรู้ว่าเธอนั้นต้องขายได้อยู่แล้ว ลูกชาวสวนอย่างเธอไม่ยอมท้อถอยอะไรง่ายๆ แน่นอน เสียชื่อพ่อเด่นคุณหมด
“จ้ะ...งั้นแม่ขอให้ขายดิบ ขายดี มีคนเหมาผลไม้เรานะลูก”
“จ้ะแม่ ดารักแม่นะ” มธุรดาไหว้รับคำอวยพรของมารดาพร้อมบอกรักอย่างที่เคยได้ทำมาตลอด เธอยิ้มจนโลกทั้งโลกดูสดใสไปหมด
“แม่ก็รักดานะลูก” จิตตาหอมแก้มบุตรสาวให้หายรัก มธุรดายิ้มกว้างมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ก่อนจะสวมกอดแล้วออกไปตลาด พอคล้อยหลังบุตรสาวใช่ว่าจิตตาจะอยู่บ้านพักผ่อนตามคำขอ เพราะเมื่อเห็นว่ามธุรดาออกไปแล้ว เธอก็แต่งตัวเข้าสวน ดูคนงานรายวันที่จ้างมาเก็บผลไม้ส่งพ่อค้าที่จะมารับ แต่ยืนดูเปล่าๆ ก็กลัวจะเสียเวลาจึงลงมือช่วยเก็บอีกคน
ในกองถ่ายละครหรือภาพยนตร์นั้นปรกติจะวุ่นวายมากอยู่แล้ว แต่วันนี้ดูเหมือนความวุ่นวายจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เมื่อผู้บริหารสูงสุดของโมเดลลิ่งชื่อดังและยังเป็นถึงเจ้าของโปรเจคภาพยนตร์รักแห่งปีเรื่องที่กำลังถ่ายทำอยู่นี้จะเดินทางมาเยี่ยมกองถ่าย ด้วยความขึ้นชื่อเรื่องความสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างต้องออกมาดีเท่านั้น ทำให้ทุกคนในกองถ่ายต่างพากันทำงานด้วยความเกร็ง กลัวจะไม่ถูกใจชายหนุ่มที่ชื่อ อีธาน โคปแลนด์ ผู้มีเชื้อสายไทย แคนาดา
พวกเขาไม่ต้องการให้งานวันนี้มีอะไรผิดพลาดแม้แต่เรื่องเล็กน้อย เพราะหากเกิดขึ้นนั่นอาจทำให้ตกงานกันได้ง่ายๆ แต่ใช่ว่าจะมีแค่เรื่องงานเท่านั้นที่อีธานให้ความสำคัญ ลูกน้องทุกคนชายหนุ่มเองก็ให้ความสำคัญเช่นกัน โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกิน โดยใช้คติกองทัพต้องเดินด้วยท้อง ในขณะที่ทุกคนในกองถ่ายกำลังวุ่นวายตระเตรียมทุกอย่างให้พร้อม บรรดานักแสดงสาวสวยเองก็พากันแต่งหน้า แต่งตัวเพื่อรอรับอีธานเช่นกัน
ภูตะวัน นายหัวแห่งอาณาจักรยางพาราทางปักษ์ใต้ที่จู่ๆ ก็ถูกมารดาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์ ถึงขนาดไหว้วานลูกน้องของชายหนุ่มให้ตามสืบข่าวแต่ก็ถูกจับได้เสมอๆ เมื่อคนใกล้ตัวถูกจับได้จึงต้องส่งคนไกลตัวเข้าไปทำหน้าที่แทน นั่นจึงทำให้ภูตะวันได้พบกับสาวน้อยที่ชื่อว่านับพันดาว หญิงสาวตัวเล็กผมประบ่าแววตาซุกซนและอยากรู้อยากเห็น ที่จู่ๆ ก็ทำให้หัวใจของนายหัวหนุ่มเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ เธอมาเพื่อจับผิดเขา แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นมีใจให้กันอย่างไม่รู้ตัว เพราะมีใจจึงปกป้องได้แม้กระทั่งชีวิต "จูบของนับพอจะทำให้พี่ลืมจูบคุณไมค์ได้ไหมคะ" น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม "เหมือนจะยังไม่ได้" คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแล้วจูบปากอิ่มอย่างดุดันอีกครั้ง เรียวลิ้นของทั้งคู่ตะหวัดหยอกเย้าสลับดูดเม้มอย่างเป็นจังหวะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนที่ภูตะวันจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งคู่สบตากันและกันและนั่นก็คือคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไร "นับดีใจจังที่ได้รักพี่" นับพันดาวเอ่ยรับพร้อมกับซุกตัวเข้าหาภูตะวันมากขึ้น ชายหนุ่มปัดปอยผมที่ชื้นด้วยเหงื่อออกจากหน้าผากเธอแล้วจุมพิตหนักๆ อย่างเอาใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดแค่นั้น "อย่ารุ่มร่ามนะคะ พอแล้ว" นับพันดาวตีมือที่เริ่มซุกซนของภูตะวันเบาๆ นอกจากบ้ากามแล้วเขายังบ้าพลังอีกด้วย เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเขาก็จะเริ่มใหม่อีกแล้ว "ยังไม่พอ" เขาว่าอย่างติดตลกพลอยทำให้คนฟังค้อน เขาสูบพลังไปจากเธอจนหมดยังจะบอกว่าไม่พออีกหรือไง สำหรับภูตะวันแล้วเซ็กซ์แต่ล่ะวันแต่ล่ะคืนไม่เคยมีคำว่าครั้งเดียว "คนบ้ากาม" คำพูดของนับพันดาวทำให้คนฟังหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "มีเมียน่ารักแบบนี้ใครที่ไหนจะอดใจไหว" เพราะเขินอายทำให้นับพันดาวทุบแผงอกของภูตะวันไปแรงๆ ก่อนที่เขาจะทำให้เธอครางกระเส่าออกมาอีกครั้ง ซึ่งนับพันดาวก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด จูบที่อ่อนหวานกลายเป็นเร่าร้อนดุดันชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร
ภูตะวัน นายหัวแห่งอาณาจักรยางพาราทางปักษ์ใต้ที่จู่ๆ ก็ถูกมารดาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์ ถึงขนาดไหว้วานลูกน้องของชายหนุ่มให้ตามสืบข่าวแต่ก็ถูกจับได้เสมอๆ เมื่อคนใกล้ตัวถูกจับได้จึงต้องส่งคนไกลตัวเข้าไปทำหน้าที่แทน นั่นจึงทำให้ภูตะวันได้พบกับสาวน้อยที่ชื่อว่านับพันดาว หญิงสาวตัวเล็กผมประบ่าแววตาซุกซนและอยากรู้อยากเห็น ที่จู่ๆ ก็ทำให้หัวใจของนายหัวหนุ่มเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ เธอมาเพื่อจับผิดเขา แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นมีใจให้กันอย่างไม่รู้ตัว เพราะมีใจจึงปกป้องได้แม้กระทั่งชีวิต "จูบของนับพอจะทำให้พี่ลืมจูบคุณไมค์ได้ไหมคะ" น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม "เหมือนจะยังไม่ได้" คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแล้วจูบปากอิ่มอย่างดุดันอีกครั้ง เรียวลิ้นของทั้งคู่ตะหวัดหยอกเย้าสลับดูดเม้มอย่างเป็นจังหวะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนที่ภูตะวันจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งคู่สบตากันและกันและนั่นก็คือคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไร "นับดีใจจังที่ได้รักพี่" นับพันดาวเอ่ยรับพร้อมกับซุกตัวเข้าหาภูตะวันมากขึ้น ชายหนุ่มปัดปอยผมที่ชื้นด้วยเหงื่อออกจากหน้าผากเธอแล้วจุมพิตหนักๆ อย่างเอาใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดแค่นั้น "อย่ารุ่มร่ามนะคะ พอแล้ว" นับพันดาวตีมือที่เริ่มซุกซนของภูตะวันเบาๆ นอกจากบ้ากามแล้วเขายังบ้าพลังอีกด้วย เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเขาก็จะเริ่มใหม่อีกแล้ว "ยังไม่พอ" เขาว่าอย่างติดตลกพลอยทำให้คนฟังค้อน เขาสูบพลังไปจากเธอจนหมดยังจะบอกว่าไม่พออีกหรือไง สำหรับภูตะวันแล้วเซ็กซ์แต่ล่ะวันแต่ล่ะคืนไม่เคยมีคำว่าครั้งเดียว "คนบ้ากาม" คำพูดของนับพันดาวทำให้คนฟังหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "มีเมียน่ารักแบบนี้ใครที่ไหนจะอดใจไหว" เพราะเขินอายทำให้นับพันดาวทุบแผงอกของภูตะวันไปแรงๆ ก่อนที่เขาจะทำให้เธอครางกระเส่าออกมาอีกครั้ง ซึ่งนับพันดาวก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด จูบที่อ่อนหวานกลายเป็นเร่าร้อนดุดันชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร
สวาทรักพ่อเลี้ยงภูเมฆ “นี่คุณจะใจดีจ่ายหนี้แทนณดลอย่างนั้นเหรอ” เพราะไม่พอใจกับการตัดสินใจของเภตราทำให้เสียงของภูเมฆนั้นห้วนไม่น่าฟัง “ฉันจ่ายเพื่อซื้ออิสรภาพของตัวเองต่างหากแล้วค่อยไปเอาคืนผู้ชายห่วยๆ นั่น คุณอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา” มีหรือที่เภตราจะจ่ายหนี้ให้ณดลกลับกันเธอจะเอาคืนอีกฝ่ายให้สาสมต่างหาก “ผมไม่รับเงินสดไม่รับเช็คหรืออะไรทั้งนั้น สิ่งเดียวที่ผมอยากได้คือแรงและเวลา ถ้าคุณทำตัวดีๆ สามสี่ปีก็น่าจะใช้หนี้ผมได้หมด” “แล้วสิ่งที่คุณทำกับฉันเมื่อคืนมันมีค่าเท่าไหร่ ไม่พอใช้หนี้เลยหรือไง” เภตราเอ่ยถามเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาที่จู่ๆ ก็เอ่อออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ภูเมฆสบตาที่แดงก่ำของเธอแล้วเอ่ยขึ้น “ไม่พอ” คำตอบของเขาช่างแสนเลือดเย็นจนทำให้เภตราจุกไปทั้งอกก่อนจะกล้ำกลืนน้ำตาลงคอ เพราะไม่อยากให้มันไหลออกมาประจานตัวเอง ในเมื่อเขาไม่เห็นค่าของมันเธอไปเก็บมาใส่ใจแล้วจะได้อะไร
งานทำบุญครบร้อยวันยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ อดีตคนรักของน้องสาวก็ประกาศจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ แถมเธอคนนั้นยังเคยเป็นอดีตคนรักของเขาอีกด้วย นั่นทำให้คริสบินตรงกลับมาที่เมืองไทยเพื่อสะสางความแค้นให้เขาและน้องผู้จากไป +++++++++++++++++ “คุณ” ลลิตาอุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าคนที่ยืนกดออดอยู่หน้าบ้านเป็นคริส ชายหนุ่มรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ “ขอเข้าไปหน่อย” แขกที่ไม่ได้รับเชิญเอ่ยบอกแต่เจ้าบ้านสาวกลับไม่ยอมทำตามเช่นกัน “ฉันไม่สะดวก คุณมีอะไรก็พูดมาได้เลย” “แน่ใจหรอกว่าจะให้ผมพูดตรงนี้” “แน่ใจ” ลลิตาเชิดหน้าขึ้นสูง เธอต้องเอาชนะผู้ชายคนนี้ให้ได้ จะไม่ยอมให้เขาเห็นความอ่อนแอแน่นอน “โอเค แน่ใจก็แน่ใจ บังเอิญว่าผมยังเก็บคลิปเซ็กซ์ของเราไว้ดูต่างหน้า” “ว่าอะไรนะ!” คำพูดของคริสทำให้ลลิตารู้สึกเย็นวาบไปถึงตัว เพราะอารมณ์ในตอนนั้นมันพาไปเธอจึงยอมให้เขาถ่ายทุกอย่างเก็บไว้ ไม่คิดว่าวันนึงคลิปบ้าๆ นั่นจะตามมาหลอกหลอนเธอ “ได้ยินชัดแล้วนี่” “แต่ฉันลบมันไปแล้วกับมือ” ลลิตามั่นใจว่าเธอลบคลิปที่ว่ากับมือแล้วทำไมคริสถึงยังมีอีกหรือว่าเขาหลอกให้เธอตายใจ “ลบเสียเมื่อไหร่เพราะก่อนหน้านั้นผมสำรองไฟล์ไว้ดูหลายไฟล์ คิดถูกจริงๆ ที่ทำแบบนั้น” “สารเลว” “นอกจากมีคลิปแล้วผมยังเปิดดูมันบ่อยๆ ด้วยนะ คุณไม่อยากดูบทรักของเราหน่อยเราเหรอ” คริสเอ่ยอย่างไม่ไยดีราวกับเรื่องที่เขาทำนั้นเป็นสิ่งปกติ “คุณมาหาฉันเพื่อเอาคลิปอุบาทว์ๆ นั่นมาขู่อย่างนี้นะเหรอ” “ผมไม่ได้ขู่” “แล้วต้องการอะไร” “วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ช่วยหาเวลาให้ผมหน่อย ขอแค่สามวันเท่านั้น” นั่นคือหนึ่งในแผนที่จะทำลายผู้หญิงตรงหน้าของคริส “ถ้าฉันปฏิเสธล่ะคะ” ลลิตาจ้องตาเขากลับมาอย่างไม่กลัวเช่นกัน “คุณก็น่าจะเดาได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง คลิปในมือผมมันคงทำให้คุณดังกระฉ่อนทีเดียวล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากพร้อมหัวเราะออกมาเล็กน้อย คำขู่ของเขายังคงได้ผลกับลลิตาเรื่องแบบนี้คนที่เสียหายที่สุดคงเป็นผู้หญิงแบบเธอ “ถ้าคลิปนั่นหลุดขึ้นมา คุณเองก็จะดังกระฉ่อนไปด้วยไม่ใช่หรอ หน้าที่การงานที่คุณโหยหาและสร้างมันของคุณจะพังทลายไปเหมือนกัน” “มันคือเรื่องส่วนตัวฝรั่งเขาไม่แคร์เรื่องนี้หรอกอีกอย่างในคลิปนั้นก็ไม่เห็นหน้าผมด้วยสิ”
คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ยังเวอร์จิ้น! มาแก้ไขปริศนาประโยคนี้กันค๊า โดยแกนนำคือรอยส์ซีอีโอหนุ่มที่ตกหลุมรักลูกน้องคนเก่งที่มีสถานะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างขวัญชีวาเข้าอย่างจัง กระทั่งเธอก็มีเหตุให้ยื่นใบลาออก รอยส์จึงใช้ความเจ้าเล่ห์เข้าล่อหลอกเพื่อให้เธอตกหลุมพราง แต่ดูเหมือนเขาต่างหากที่จะตกหลุมพรางที่ตัวเองขุดไว้เสียเอง ในเมื่อต้องการเรื่องอะไรจะปล่อยเธอไป ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องได้ด้วยคาถา โอมมมม เพี้ยงงงงง
เธอถูกคนใกล้ตัวคิดร้ายและเขาคือเจ้าชายขี่ม้าขาว รวีคือหญิงสาวที่รอดตายจากการถูกลอบฆ่า เธอดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากก้นเหมืองและคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้คือภีม บางคนกล่าวไว้ว่าความรักครั้งนี้ของภีมเกิดขึ้นจากความสงสาร แต่ชายหนุ่มก็พิสูจน์ให้เห็นว่าความรักที่เกิดจากความสงสารนั้นไม่ผิด เขารักเธอ รักผู้หญิงแปลกหน้าที่ใสซื่อและไร้พิษภัย เพราะรักจึงทุ่มเทและเลือกที่จะปกป้อง ใครหน้าไหนก็แตะเธอไม่ได้
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
ซ่งหยุนหยุนแต่งงานไปแล้ว แต่เจ้าบ่าวไม่เคยปรากฏตัวตั้งแต่ต้นจนจบเลย ด้วยความโกรธหนัก เธอจึงมอบกายให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่งแทนในคืนการแต่งงานนั้น หลังจากวันนั้น เธอก็ถูกชายคนนั้นจับตาเข้า...
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ