นิยายสายบาป อีโรติค เรื่องราวของแม่เลี้ยงแสนสวยที่มีสัมพันธ์สวาทกับลูกเลี้ยงชายทั้งสามคน แถมยังแอบมีชู้นอกบ้านอีกมากหน้าหลายตา...
นิยายสายบาป อีโรติค เรื่องราวของแม่เลี้ยงแสนสวยที่มีสัมพันธ์สวาทกับลูกเลี้ยงชายทั้งสามคน แถมยังแอบมีชู้นอกบ้านอีกมากหน้าหลายตา...
แม่เลี้ยงจอมร่านในบ้านหลังใหญ่
ตอน ดูดวิญญาณลูกเลี้ยงคนเล็ก
อิงฟ้า เธอเป็นสาวใหญ่อายุ35 เธอแต่งงานครั้งที่สองกับหนุ่มใหญ่นักธุรกิจวัย 50ปี เขาร่ำรวยและมีกิจการอสังหาริมทรัพย์ใหญ่โต
หลังจากแต่งงาน ผัวอิงฟ้าให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านที่เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยและให้เธอเลิกทำงาน ให้มาอยู่เป็นภรรยาคอยดูแลเขาแทน
ในคฤหาสน์หลังใหญ่สีขาวนี้ มี5ชั้นมีห้องหลายสิบห้อง มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ มีสวนดอกไม้กว้างขวาง และมีสนามกอล์ฟส่วนตัวขนาดย่อมๆ หญ้าเขียวขจีสวยงาม
ในบ้านอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มีทั้งพ่อผัว น้องชายผัวเธอสามคนกับเมียของพวกเขา ลูกเลี้ยงชายล้วนสามคน และคนใช้ พ่อครัว คนสวน คนขับรถอีกนับสิบคน
อิงฟ้ามีหน้าที่คอยดูแลสามีที่เป็นพี่ใหญ่ในบ้าน และความเรียบร้อยของบ้านและดูแลจัดการคนใช้ทุกคน
อิงฟ้าถึงแม้เธอจะมีอายุ35ปีแล้วแต่หน้าเธอเด็กและสวยอวบอิ่มเหมือนสาวอายุ20 แถมหุ่นเธอยังอวบอั๋น นมโต ตูดใหญ่ก้นงอนสวย แถมเธอยังผิวขาวนวลเนียนจนมันทำให้คนที่ไม่รู้จักเธอเดาอายุผิดไปหลายปี
วันนี้อิงฟ้าทำงานจนเหนื่อย เธอช่วยพ่อครัวทำกับข้าวเพื่อจะได้ฝึกการทำอาหารไปในตัวด้วย
"อาหารอร่อยจังเลยนะที่รัก ฝีมือเธอใช่ไหม" สามีนักธุรกิจวัย50ปีชมอิงฟ้าเมื่อทุกคนนั่งกินอาหารบนโต๊ะใหญ่หรู
"รู้ได้ยังไงคะว่าฉันทำ" อิงฟ้าอายและยิ้ม
"รู้สิ ก็รสมันแปลกจากทุกวัน" สามีตอบ
"เหรอคะ แล้วมันอร่อยไหมคะเนี่ยเอาจริงๆเลยค่ะ" อิงฟ้าตื่นเต้น เธอประหม่ากลัวว่าจะทำอาหารไม่อร่อยให้ทุกคนกิน
"55555 อร่อยจ้ะ รสชาติดีไปอีกแบบ" สามีชมเธอ
"เย้! ๆ " อิงฟ้ายิ้มดีใจเหมือนเด็ก หน้าสวยแก้มอวบอิ่มของเธอทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารอดที่จะแอบมองเธอไม่ได้ ทั้งน้องผัว ลูกเลี้ยงสามคน และแม้กระทั่งพ่อผัว ทุกคนมองหน้าสวยๆของเธอโดยไม่รู้ตัวและไม่ได้ตั้งใจ
"อร่อยจริงๆครับแม่" บอยลูกเลี้ยงคนเล็กสุดวัย18ปีชมเธอ เขาใส่ชุดนักเรียนม.ปลายนั่งข้างๆอิงฟ้า บอยหน้าตาตี๋ๆจืดๆเหมือนคนจีน
"ใช้ได้ครับ ขนาดทำครั้งแรกนะเนี่ย" อาช ลูกเลี้ยงคนกลางชมและยิ้มให้อิงฟ้า อิงฟ้าเขินลูกจนยิ้มแก้มปริ
อาชอายุ20เขาเรียนปริญญาตรีปีสองหน้าตาหล่อๆขาวๆเหมือนนักร้องเกาหลี
"งั้นๆแหละ" เจมส์ ลูกคนโตตอบตรงๆเล่นเอาอิงฟ้าหน้าจืดรอยยิ้มสวยๆหายไปจากแก้มเธอ เจมส์หน้าตาหล่อคมเข้ม ผิวสีแทน หุ่นสูงยาวมีกล้ามแขนกล้ามท้อง เขาอายุ24เรียนจบแล้วและช่วยพ่อทำงานบริหารบริษัท เขาใส่สูทดำนั่งตรงข้ามอิงฟ้า
"เอา ๆ ๆ กินกันอย่ามัวแต่พูด พาคิน สามีอิงฟ้าเอ่ยกลบบรรยากาศที่ท่าจะไม่ดี
อิงฟ้านอนบนเตียงและนวดเนื้อนวดตัวให้สามี
"อืม! อือ! ๆ คุณนวดเก่งนะ แต่พอเถอะคุณทำงานบ้านก็หนักแล้ว" พาคินสามีชมและให้เกียรติเมียรักอย่างสุภาพมากที่สุด
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณน่ะสิเหนื่อยฉันจะนวดให้" อิงฟ้านวดให้สามีต่อ เธอนั่งคร่อมหลังพาคินที่นอนคว่ำหน้าบนเตียงให้เธอนวดหลังอยู่
"ดื้อจังนะ นี่แน่ ๆ" ควับบบบ! สามีจับอิงฟ้าพลิกลงไปนอนหงายบนเตียงและเขาขึ้นคร่อมอิงฟ้าและจับเธอถอดเสื้อถอดผ้าจนเปลือย
"ฮิ! ๆ ๆ อย่าค่ะ! ๆ ๆ" อิงฟ้าหัวเราะชอบใจเมื่อสามีขึ้นคร่อมเธอและหยอกเธอด้วยการปลุกปล้ำ
ร่างกายขาวอวบของอิงฟ้าถูกสามีที่ตัวใหญ่ท้วมทับร่าง เขาดูดเต้าใหญ่ๆของเธอและอัดกระแทกท่อนเอ็นใส่หว่างขาขาวๆที่มีขนประปรายของเธออย่างเมามันส์
ตับ! ๆ ๆ ๆ ๆ อ่าห์! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ สามีกระแทกท่อนเอ็นใส่อิงฟ้าอยู่นาน
อร๊า! ๆ ๆ ๆ ๆ อิงฟ้านอนเอาแขนโอบหลังสามีและเอาเล็บกรีดหลังเขาโดยไม่รู้ตัวเพราะความเสียวเกร็ง
อ๊าย! ๆ ๆ อิงฟ้ากระตุกขึ้นสวรรค์ไปส่วนสามีกระแทกได้อีกแปบก็ระเบิดร้ำรักใส่ท้องเธอจนไหลล้นลงมาเลอะหว่างขาและเตียง
ฟุบบบบ! สามีฟุบลงไปนอนหมดแรงข้างๆเธอและหลับไป
อิงฟ้าลุกไปล้างตัวในห้องน้ำ เธอล้างคราบน้ำรักขาวๆออกจากหว่างขาจนหมด
เธอรู้สึกหิวน้ำเลยเปิดประตูห้องนอนเดินออกไปกินน้ำในตู้เย็นห้องครัวโดยที่เธอใส่แต่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบร่างกายที่ขาวอวบ
ขาอ่อนขาวๆโผล่ออกมาสะท้อนแสงไฟ เนินอกที่ล้นผ้าเช็ดตัวดันออกมาเผยให้เห็นความใหญ่ของเต้านม
อิงฟ้าเดินกลับไปห้องนอน ระหว่างทางเธอเดินผ่านห้องพ่อสามีและห้องลูกเลี้ยงทั้งสามคน เธอเดินไปหยุดหน้าห้องบอยลูกเลี้ยงคนเล็กสุด ที่อยู่ติดกับห้องนอนเธอและสามี บอยเปิดประตูแง้มไว้แต่ในห้องปิดไฟสนิท
อิงฟ้าสงสัยว่าทำไมประตูเปิด เธอจึงเปิดประตูออกกว้างและเอาหน้ามุดเข้าไปตูในห้อง
สวบ! ๆ ๆ ๆ เขาเห็นเงาคนกำลังทำอะไรซักอย่าง
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเธอจึงเดินเข้าไปและเปิดไฟ
เห้ยยย!
อุ๊ยยยย! ตายแล้ว! อิงฟ้าตกใจเมื่อเห็นบอยนั่งเปลือยท่อนล่างและนั่งชักว่าวบนโต๊ะคอม
ท่อนเอ็นเขาขาวยาวและซีดๆ ปลายท่อนเอ็นบานๆสีแดงแจ๋
บอยกำมือปิดท่อนเอ็นและก้มหน้าอายไม่กล้าสบตาแม่เลี้ยง
"บอยทำทำไมจ๊ะ" อิงฟ้าเดินเข้าไปหาลูกเลี้ยงคนเล็กและก้มหน้าถามเขา เธอจ้องมองดุ้นเอ็นสดๆของลูกเลี้ยงตาไม่กระพริบ อิงฟ้าเห็นท่อนเอ็นเด็กวัยรุ่นรุ่นลูกเล่นเอาเธอเกิดอารมณ์อยากขึ้นมาอีกครั้ง
"ก็เอากันเสียงดังผมเลยนอนไม่หลับ ผมอยากเลยช่วยตัวเอง" บอยเงยหน้ามามองอิงฟ้า เขาจ้องขาขาวๆที่ล้นผ้าขนหนูออกมาและจ้องเต้านมอวบใหญ่ที่ผ้าขนหนูปิดไม่มิดของแม่เลี้ยงตาไม่กระพริบ
"ปล่อยมือสิจ้ะ เดี๋ยวช่วย" อิงฟ้าสั่งบอยและคุกเข่าไปนั่งหน้าหว่างขาบอย
"ขะ ครับ ครับ" บอยปล่อยมือที่กุมปิดท่อนเอ็นลำขาวๆยาวๆออก
สวบ! ๆ ๆ ๆ ๆ อิงฟ้าคุกเข่าเอามือชักสาวท่อนเอ็นลูกเลี้ยงและเอาลิ้นเลียวนๆตรงหัวมันที่มีน้ำเสียวใสๆไหลออกมา
โอ๊ย! ๆ ๆ ซี๊ด! ๆ ๆ บอยครางเสียงดังลั่น
ชู่ววววว! ๆ ๆ อิงฟ้าทำปากบอกให้บอยครางเบาๆ
สวบ! ๆ ๆ ๆ อิงฟ้าอ้าปากอมท่อนเอ็นลูกเลี้ยงและโยกหน้าสวยๆขึ้นลงๆจนแก้มเธอตุ่ยเพราะโดนท่อนเอ็นลูกเลี้ยงมุดเข้ามุดออก
สวบ! ๆ ๆ ๆ ๆ ซี๊ดดด! กร่อดดดด! บอยจับหัวอิงฟ้ากดขึ้นลงๆอย่างสะใจและกัดฟันเสียงดัง
พร่วดดด! อิงฟ้าดึงผ้าขนหนูออกจากเรือนร่าง เผยให้เห็นสัดส่วนที่ขาวอวบอึ๋มของเธอ
หมับ! อิงฟ้าดึงมือลูกเลี้ยงให้มาจับบีบนมเธอ
โอ๊ย! ๆ ๆ ๆ บอยบีบนมอวบๆของแม่เลี้ยงอย่างสนุกมือ เขาก้มหน้าดูแม่เลี้ยงหน้าสวยๆอมท่อนเอ็นเขาอย่างตาค้าง
" อ่อก! ๆ ๆ ๆ ๆ บีบนมแม่แรงๆ อ่อก ๆ ๆ" อิงฟ้าร้องสั่งบอยขณะที่ท่อนเอ็นยังคาปากเธออยู่
หมับ! ๆ ๆ บอยบีบขยำนมแม่เลี้ยงอย่างแรงจนเต้าอวบขาวของอิงฟ้าแทบจะแตก
อ่อก! ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อิงฟ้ากดหน้าลึกจนท่อนเอ็นลูกเลี้ยงเข้าปากมิดด้ามจนเข้าไปในลำคอเธอ
สวบ! ๆ ๆ ๆ ๆ เธออมอยู่นาน
โอ๊ย! ๆ ๆ บอยทนไม่ไหวเขาปล่อยน้ำกามขาวขุ่นพุ่งทะลักเข้าไปเต็มปากอิงฟ้า
แค่ก! ๆ ๆ ๆ อิงฟ้าสำลักน้ำกามลูกเลี้ยง เธอดูดน้ำออกจากท่อนเอ็นบอยจนหมดหลอด และกลืนกินอย่างกับว่ามันสุดแสนจะอร่อย
แนวทาสสวาท ล่อลวง เปิดซิง รุนแรง ซาดิสม์ หลอกเอา คนสวน รุมคุณหนู nc 3p
นิยายอีโรติก แนวเรื่องจริง นอกใจ มีชู้ เผลอใจ ไม่ตั้งใจ nc 18+ รวมเรื่องสั้นแนวนอกใจ นอกกาย สายบาป เป็นเรื่องแต่งเสริมเรื่องจริง สั้นๆจบในตอน มีหลายแนว หลายเหตุการณ์ สำหรับผู้ใหญ่ อายุ18ปีขึ้นไป
นิยายผู้ใหญ่ แนวฮาเร็มชาย นางเอกเป็นคุณหนูวัย18ปี เธอชอบยั่วคนสวน คนขับรถ ใจแตก มั่วสวาท nc 18+
ในยุคก่อนสงครามโลก ยังมีการค้าทาส ในดินแดนแถบเอเชียที่ไม่ระบุชื่อและสถานที่ตั้ง มีปราสาทแห่งหนึ่งตั้งตะหง่านอยู่ริมหน้าผาบนเขาสูง เจ้าปราสาทคือสามีนางเอก เขาเป็นขุนนางชั้นสูง เขาชอบซื้อทาสชายหลากเชื้อชาติมาเลี้ยง ใช้งานพวกเขาหนัก และมักจะให้นางเอกมีอะไรกับคนแปลกหน้าพวกนั้นเพื่อให้เขานั่งดูอย่างมีอารมณ์
นางเอกแต่งงานกับสามีแก่ เขาเป็นเสี่ยเจ้าของร้านทองที่รวยมาก ทว่านกเขากลับไม่ขันและอ่อนปวกเปียก นานๆจะมีเซ็กกับเมียรัก เดือนละครั้งสองครั้ง นางเอกทนความอยากไม่ไหวแต่ก็ไม่อยากมีชู้ ไม่อยากนอกใจสามี เธอจึงแอบมีอะไรกับเจ้าแสนรักที่เลี้ยงไว้ในบ้าน
เรื่องสั้นแนวมีชู้ fwb ลับๆ นอกใจ แอบแซ่บ 3p 4p หลายบุคคลหลากเหตุการณ์ จบในตอนสองตอน
หล่อนถูกส่งมาบรรณาการในฐานะทาสบำเรอความใคร่ เพื่อแลกกับหนี้สินก้อนโต นอนกับเขาจนกว่าเขาจะเบื่อ แล้วเมื่อนั้นแหละหน้าที่บำเรอบนเตียงของหล่อนจึงจะหมดไป พะแพง ถูกส่งตัวมาเป็นนางบำเรอให้กับมหาเศรษฐีเจ้าของบ่อนคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในลาสเวกัส หน้าที่ของหล่อนคือทำให้เดมอน ลินการ์ด มีความสุขที่สุดยามอยู่บนเตียง หล่อนก้มหน้าก้มตาทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพึงพอใจ แต่ไม่นานเขาก็เบื่อหน่าย ขับไล่ไสส่งหล่อนออกไปจากชีวิต ข่าวงานแต่งงานของเขากับผู้หญิงคนใหม่ที่ทั้งสวยและแสนคู่ควรดังก้องคับแผ่นฟ้า ในขณะที่หล่อนต้องหลบอยู่ในซอกหลืบของความมืดมิดเพื่อซ่อนเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอาไว้อย่างรวดร้าวทรมาน
เดิมทีนางเป็นทายาทของตระกูลแพทย์เทพ แต่จู่ๆ นางก็กลายเป็นบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีที่พ่อไม่สนใจใยดีและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังนางยังเด็ก ในวันที่นางย้อนยุค นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่สังหารฮูหยินจวนโหว นางพยายามพลิกผัน พลิกสถานการณ์ และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง นางคิดว่าภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้นจบลงแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางจะต้องเผชิญคือเหวอันไม่มีที่สิ้นสุด เป็นถึงบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีกลับมีอันตรายอยู้รอบตัวมากมาย ทุกคนก็รังแกนางได้ พ่อไม่สนใจนางจะเป็นหรือจะตาย แม่เลี้ยงและน้องสาวต่างแม่สนุกกับการทรมานนาง คู่หมั้นชั่วร้ายของนางอยากจะใช้นางเป็นประโยชน์เพื่อขึ้นไปที่สูง และแม้แต่น้องชายแท้ๆ ของนางยังทรยศนาง นางจึงเริ่มต่อสู้กับคนเจ้าเล่ห์ ข่มเหงแม่เลี้ยงของนาง และดูแลน้องชายและน้องสาวของนาง ดังนั้นนางวางแผนที่จะเล่นงานผู้ชายชั่ว เอาคืนแม่เลี้ยง และแก้แค้นน้องๆ ระหว่างที่นางแก้แค้นนั้น นางมีชีวิตที่มีความสุข แต่กลับไม่รู้ว่าไปยั่วยุคนใหญคนหนึ่งเข้าเมื่อไร เมื่อนางจะทำเรื่องไม่ดีหรือฆ่าคน เขาก็ช่วยนางหมด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่ถามออกมาว่า "ท่าน แม้ว่าข้าจะทำลายโลกที่ไม่มความยุติธรรมนี้ ท่านก็จะช่วยข้าเช่นกันหรือ" เขาทำหน้าใจเย็น "ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า แม้ว่าจะเป็นโลกใบนี้ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้"
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
“สวัสดีครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ประจำเค้าเตอร์ขายยาทักทายลูกค้าทั้งสอง “ผมต้องการยาคุมกำเนิด” อดัมแจ้งสิ่งที่ต้องการโดยทันที น้ำฟ้าหันไปมองคนข้างกายที่ยังกุมมือเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้างจนดวงตาสีน้ำตาลเข้มแทบจะหลุดออกจากเบ้าตา “ครับ” เภสัชกรขานรับพร้อมกับหันหลังหยิบสิ่งที่ลูกค้าตรงหน้าต้องการ ด้วยแววตาที่เรียบเฉย “คุณครับ...คุณคิดว่าเธอคนนี้ควรใช้เวลากับผมเพียงแค่ยี่สิบเอ็ดหรือแค่ยี่สิบแปดวันเท่านั้นเหรอครับ” คำพูดของอดัมสร้างความฉงนไม่เข้าใจให้กับเภสัชกรตรงหน้าอย่างมาก “เอ่อ...ขอโทษครับ...ผมไม่เข้าใจ” “ก็เธอคนนี้...คนที่ยืนอยู่ข้างๆผม...เธอเข้าใจว่าผมจะให้เธออยู่กับผมเพียงแค่ปริมาณยาคุมกำเนิดที่ผมให้เธอกิน” อดัมพูดต่อโดยที่สายตาของเขายังคงจ้องอยู่ที่เภสัชกรเท่านั้น แต่กลับเป็นเภสัชกรที่ย้ายสายตามามองคนที่ถูกกล่าวถึง และตอนนี้เภสัชกรก็เห็นใบหน้าเธอซับสีเลือดอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้นเมื่อได้ยินประโยคคำพูดของคนข้างๆเธอ “เข้าใจแล้วครับ...ทั้งร้านผมมียาตัวนี้อยู่น่าจะหนึ่งลังและในหนึ่งลังนั้นมีอยู่สี่ร้อยกล่องครับ...คุณจะเหมาหมดเลยมั้ยครับ” เภสัชกรวัยกลางคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่าชายตรงหน้าหลายปีนัก SET : Romance Of Mafia เรื่องราวต่อเนื่องกันมา.... ลำดับที่ 1 ; จังหวะรักมาเฟีย [ Mafia’s Rhythms Of Love ] ลำดับที่ 2 ; มาเฟีย'จ้าว'ชีวิต [ Mafia’s King ] ลำดับที่ 3 ; 'ลูกไม้'มาเฟีย [ Heir Of Mafia ] ลำดับที่ 4 ; นางฟ้ามาเฟีย [ Mafia’s Fairy ] ลำดับที่ 5 ; จอมใจมาเฟีย [ Mafia’s Beloved ]
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น
© 2018-now MeghaBook
บนสุด