ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / Come Back โปรดกลับมารักกัน
Come Back โปรดกลับมารักกัน

Come Back โปรดกลับมารักกัน

5.0
55 บท
12.9K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

รักแรกกับของขวัญที่เขาฝากเอาไว้ หากวันหนึ่งเขาจะทวงคืน ฉันจะทำอย่างไรดี “มามี๊ ป่าปี๊ของพวกเราอยู่ไหนเหรอครับ?” ดามน้อย กับ น้องโดม ฝาแฝดป่วน คุณแม่ดอกฟ้า คุณพ่อคีริน และคุณลุงดามพงษ์ ----------- ดอกฟ้าก็เคยเลือกเหมือนกัน เลือกที่จะรักเขา เลือกที่จะอยู่กับเขา นอนกับเขา แล้วเป็นอย่างไร ความสุข... ‘ชิ...’ อดที่จะทำเสียงออกมาจากจมูกไม่ได้ ดอกฟ้าเขียนสเตตัสในอินสตาแกรมของเธอ (‘คุณความสุขคะ คุณอยู่ตรงไหนล่ะ ฉันจะเดินเข้าไปหาคุณ ฉันก็อยากเจอคำว่า ‘ความสุข’ เหมือนกับทุกคน คุณโลกใบนี้ขา ขอให้คุณใจดีกับฉันด้วยเถอะค่ะ ฉันก็รู้สึกเหนื่อยเป็นเหมือนกัน’) ----------- “แม่ ลุงคนนั้นครับ” ดอกฟ้าหันมา และสบสายตาเข้ากับสายตาของคีรินพอดี ร่างบอบบางในชุดเมื่อเช้ามองคีรินอย่างตกตะลึง ปากคอสั่น หัวใจของดอกฟ้าร่วงลงไปอยู่ตาตุ่ม ขาที่แทบจะยืนไม่อยู่ แต่แรกคล้ายจะหมดแรงพับลงนั่ง ‘ทำไมต้องเป็นเขา’ หัวใจของคีรินวูบวาบเหมือนกัน ‘เด็กสองคนนั้นเป็นลูกของดอกฟ้าจริง ๆ เหรอ’ เขากำปากกาในมือแน่น ใจกลางฝ่ามือเย็นเฉียบ ใช่สิ... เด็กชายสองคนเป็นลูกหลานของบ้านดามพงษ์แน่นอน ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เข้าออกมาเล่นที่สวนบ้านของเราอย่างอิสระ แววตาของคีรินที่จับจ้องทั้งสามแม่ลูก เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ สายตาของคีรินจ้องหน้าดอกฟ้าอย่างคาดคั้นบางสิ่ง ร่างสูงพร้อมใบหน้านิ่วคิ้วขมวดเดินเข้ามาใกล้ ดอกฟ้าตื่นจากภวังค์ เธอกางปีกปกป้องลูกของเธอทันที เธอต้องปกป้องลูกจากคนที่เคยทอดทิ้ง “เด็กสองคนนี่เป็นลูกของฟ้าเหรอ” “ครับ โดมกับดามเป็นลูกของแม่ดอกฟ้าครับ” โดมตอบแทนแม่เสียเอง

บทที่ 1 ริรัก

บ้านขนมหวาน ‘My Mom’ ในซอยย่านสุขุมวิท

“แม่ครับ ปาปี๊ของพวกเราอยู่ไหนเหรอครับ?”

ดามพงษ์แทบพ่นกาแฟที่กำลังจะกลืนออกจากปาก เสียงไอกระอักดังขึ้น เพราะแสบไปทั่วโพรงจมูก มิหนำซ้ำน้ำกาแฟร้อนยังลวกลิ้นเข้าอีก ส่วนดอกฟ้าผู้เป็นมารดาซึ่งกำลังยกถาดขนมออกจากเตาเพื่อแพ็กเกือบร่วงตกพื้น

สองพี่น้องหันมองหน้ากัน สีหน้าคนเป็นพี่ชายไม่ต่างจากน้องสาว กระอักกระอ่วนใจเป็นที่สุด ฟ้าหันหน้ามาถามลูกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“วันนี้อารมณ์ไหน ทำไมถามแม่กับลุงแบบนั้นล่ะลูก?”

ดวงตากลมโตใสแป๋วสองคู่เบนขึ้นมามองผู้เป็นลุง โดม และดาม ปีนี้เข้าสี่ขวบเต็ม เป็นเด็กฉลาดมีไหวพริบไม่แพ้เด็กโตด้วยกันทั้งคู่ ดามถูกตั้งชื่อตามผู้เป็นลุง เพราะดามพี่ชายของฟ้ายังหาคู่แต่งงานถูกใจไม่ได้ในตอนนั้น อยากมีลูกบ้าง เมื่อดามและโดมลืมตามาดูโลกจึงขอยึดลูกแฝดคนพี่ของน้องสาวตั้งชื่อตามตนเอง

“ดามน้อย มาหาลุงสิลูก ผู้ใหญ่ถามต้องตอบนะครับ”

เรียกหนึ่งแต่มาทั้งสองคน น้องโดมเป็นเด็กเรียบร้อยแต่น้องดามตัวแสบแฝดผู้น้องทโมนกว่ามาก เพียงแค่แม่เรียก ดามก็กระโจนขึ้นไปบนโซฟา และกระโดดไปนั่งทับตักผู้เป็นลุง แหงนหน้าขึ้นพร้อมเอ่ยเสียงแจ๋ว

“มีนาบอกว่าเด็ก ๆ ทุกคนต้องมีพ่อ วันพ่อปีนี้พวกเราจะได้แสดงละครวันพ่อด้วยครับ”

“แล้วมีนาเป็นใครล่ะครับลูก ถึงต้องเชื่อในคำพูดของเธอคนนี้”

เด็กชายทั้งสองคนแอบชำเลืองมองกัน โดมยิ้มอายเล็กน้อย

“มีนาเป็นเด็กผมครับ หรือเรียกว่าแฟน”

“หา!” ฟ้าแทบจะลมจับ ลูกชายอายุเพียงสี่ขวบกลับรู้จักคำว่าเด็กในคอนโทรล โดมเรียบร้อยพูดน้อยเอาใจใส่ เป็นนิสัยสุภาพบุรุษ ลุงดามจึงไม่ห่วงแต่สำหรับเจ้าแสบน้อง ลุงกับแม่พอจะมองเห็นแววเจ้าชู้มาแต่ไกล

“ว่ายังไงล่ะครับแม่ ปีนี้งานละครโรงเรียนวันพ่อ ปาป๊าของพวกเราจะมาร่วมงานไหมครับ?”

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดามพงษ์ทราบดีว่าเรื่องนี้เป็นประเด็นบีบคั้นหัวใจน้องสาวมานานหลายปี

ปริ้น... เสียงแตรรถบีบขึ้นราวเสียงระฆังเคาะช่วย

“ไปเร็วพวกเรา ไปเรียนพิเศษกัน”

สามลุงหลานเฮโลเดินกึ่งวิ่งออกไปนอกร้าน คนไม่มีลูกก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเด็ก

เช้าวันเสาร์กลางเดือนกันยายนเหลือเวลาอีกสองเดือน ดอกฟ้าจะทำเช่นไรให้ความหวังของลูกไม่ถูกดับฝันลงไป

ร่างเล็กมองดูพี่ชายจัดแจงส่งลูกฝาแฝดของเธอขึ้นรถรับส่งแล้ว

โดมฝาแฝดผู้พี่ มีนิสัยเรียบร้อยสุภาพ เป็นนิสัยส่วนที่คล้ายคลึงตนที่สุด

ส่วนดามน้อยฝาแฝดผู้น้องซุกซนเจ้าเล่ห์ มีนิสัยกล้าหาญ และกล้าได้กล้าเสีย นิสัยนี้เหมือนผู้ชายคนนั้นราวกับพิมพ์เดียว

ผู้ชายสารเลวที่ทำให้ตนต้องกลายเป็นซิงเกิลมัม!

ย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อน

ผมเปียสะบัดไกวประดับร่างเล็กบอบบางของหญิงสาวแรกรุ่น ดอกฟ้า สุทธิประสาน นั่งเล่นอยู่ในห้องของตนเอง บนโต๊ะมีหนังสือเรียนวิชา ที่ตนไม่เคยชอบกางอยู่ ทั้งที่เอาตำราออกมากางอยู่แท้ ๆ แต่หูของเธอกลับตั้งใจฟังเสียงพูดคุยของคนที่อยู่อีกฟากห้อง

ห้องนอนของเธอกับพี่ชายอยู่ติดกันมาตั้งแต่เริ่มแยกห้องนอนกับบิดามารดา

สิบหกปีก่อน อุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้เธอและพี่ชายกลายเป็นเด็กกำพร้า พ่อและแม่ของทั้งคู่ขับรถเข้าประสานงากับรถยนต์อีกคันก่อนถึงบ้าน

ในขณะที่ตอนนั้นดามพี่ชายของเธออายุได้เพียงเจ็ดขวบ ส่วนเธอยังเป็นเด็กเล็กวัยสี่ขวบเศษเท่านั้น การจากไปอย่างกะทันหันของพี่ชายทำให้อาผุดผ่องต้องรีบบินกลับมาเมืองไทย ลาออกจากงานประจำที่นั่นเพื่อกลับมาดูแลหลาน ๆ

โชคดีที่พ่อและแม่ของทั้งคู่เป็นคนมองการณ์ไกลขยันทำงานเก็บเงิน จึงมีทุนรอนตั้งเป็นร้านเบเกอรีเล็ก ๆ อยู่ในทำเลทองของย่านสุขุมวิท

ทุกวันเสาร์ด้านหลังของบ้านมีประตูไม้บานเล็กซึ่งต่อเชื่อมเข้าไว้กับบ้านอีกหลังหนึ่ง บ้านของเพื่อนรักของพวกเขา กิติและดาราพรซึ่งประกอบกิจการร้านอาหารไทยแท้ดั้งเดิมของภาคกลาง

นับเป็นการทำธุรกิจที่เกื้อหนุนกัน เพราะเมื่อมีแขกจากทางร้านอาหารสอบถามหาขนมหวานและเบเกอรี ทั้งสองร้านต่างอุดหนุนกันและกัน แนะนำให้อีกฝ่ายได้รับลูกค้า

สัมพันธภาพที่ไม่ว่าจะมองทางใดก็เต็มไปด้วยความจริงใจเอื้อเฟื้อ ทำให้ลูกหลานของทั้งสองบ้านมีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน กระทั่งกลายเป็นความผูกพันลึกซึ้ง

ดามพงษ์พี่ชายของดอกฟ้าหัวดีเรียนเก่ง โดยเฉพาะวิชาคำนวณ หากไม่ใช่เพราะพ่อกับแม่เสียไปแล้ว เชื่อว่าคงได้ไปเรียนในสาขาที่ชื่นชอบและทำงานตรงสายในอนาคต

แต่ตอนนี้อาผ่องกำลังประสบปัญหาสุขภาพและอาเขยภาคิไนยแบกรับค่าใช้จ่ายในบ้านเพียงคนเดียว หวังเพียงให้หลานสองคนเรียนจบ เพื่อเดินออกสู่โลกกว้างอย่างแข็งแรงปลอดภัย

ในห้องของพี่ชาย เสียงของพี่ชายพูดค่อนข้างดังกว่าเสียงของใครอีกคนที่เธออยากได้ยิน คีรินอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพี่ชาย

ใบหน้าของเขาเรียวยาว ผิวกายขาวสะอาด เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นใกล้เรียนจบมหาวิทยาลัย รูปร่างของคีรินสูงใหญ่ มีส่วนสูงถึงร้อยแปดสิบเซนติเมตร สำหรับในหมู่เด็กสาวแล้วดอกฟ้ากลายเป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุด เพราะได้อยู่ใกล้ทั้งพี่ชายและคีริน

สุภาพบุรุษสุดฮอตของแผนกสถาปัตยกรรม!

“ไอ้คี มึงจำน้องเมย์ได้ไหม?”

คีรินขยับตัวเล็กน้อย เขาเหยียดขาออกไปเต็มที่จนปลายเท้าดันไปถูกแผ่นหลังของดามที่นั่งอยู่ปลายเตียง ช่วงขายาวของเพื่อนรักกินพื้นที่บนเตียงของดามไม่พอ ยังเหยียดปลายบาทาอันน่ารังเกียจมาโดนแผ่นหลัง

ดามเอี้ยวกายหันกลับมาจากโต๊ะเขียนแบบ สีหน้าหงุดหงิด

“ไอ้เวร มึงไม่ถีบกูมาเลยล่ะ ตีนมึงน่ะเก็บ ๆ บ้าง แล้วนั่นก็เตียงกูด้วย!”

คีรินกระตุกยิ้มนอนหลับตาฟังเสียงเพื่อนรักบ่น

“มึงจะบ่นไรนักวะดาม บ่นเป็นคนแก่ กูหนีมาหามึงนี่ก็เพราะกูเบื่อพ่อกู มานี่ยังมาเจอมึงอีกคน ขี้บ่นจริง ๆ ระวังเหอะหน้าจะแก่ เหี่ยว และก็ย่น”

“ก็มึงเอาแต่เที่ยว พ่อแม่มึงจ้างลูกจ้างเต็มร้าน มึงไม่ไปช่วยเขาคิดเงิน เก็บเงินบ้างวะ อาพรก็เริ่มบ่นปวดขา เขาอยากให้มึงหาลูกสะใภ้ให้เขาสักทีจะได้มีคนช่วยงาน”

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
25 บทที่ 25 DNA
21/06/2024
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY