เธอเป็นสาวน้อยมหาวิทยาลัยปี 1 ที่เขาหลอกฟัน เพราะเดิมพันกับเพื่อน หลายปีผ่านไป เขาได้เจอเธออีกครั้ง พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง
1
ชานนท์ถึงกับกะพริบตาปริบ ๆ เมื่อเห็นว่าที่น้องสาวคนใหม่ของตัวเอง
หญิงสาวที่ก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยก็ชะงักไปเหมือนกัน ทั้งสองจ้องมองกันตัวแข็งค้าง เหมือนโดนสาปให้กลายเป็นหิน
เขาตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดินหนี ตามหาแทบบ้า แต่เธอกลับอยู่ใกล้แค่เอื้อม โดยที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน
แล้วความทรงจำในอดีตก็หวนกลับมาอีกครั้ง
“เราเลิกกันเถอะนะลิน พี่ไม่ได้รักลินแล้ว”
“พะ... พี่นนท์ ไม่ได้รักลินแล้วเหรอคะ” ปาลินน้ำตาร่วงพรูเมื่อได้ยินประโยคนั้นของแฟนหนุ่ม
“อืม...” ชานนท์ตอบรับเสียงขรึม สายตาของเขาว่างเปล่าเย็นชา ทำเอาปาลินเซถอยหลังเหมือนจะหกล้ม
“พี่รักพี่บีเหรอคะ” หลังจากได้เสียกันอยู่หลายครั้ง ด้วยความหัวอ่อนของเธอที่โดนเขาล่อลวง หลอกให้ไปหาเลยต้องตกเป็นของเขา แต่อีกนัยหนึ่งเพราะเธอรักเขาด้วยจึงยอม ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักวิธีป้องกันตัวเองเท่าใดนัก กินยาคุมกำเนิดเอา แต่ก็พลาดท้องจนได้
ในวันที่ท้อง เธอเดินมาหาเขา เพื่อจะปรึกษา หาทางออกให้กับตัวเอง เขากลับมาบอกเลิก และควงอีกคนมาเย้ยหยัน
โง่จัง! ปาลินคิดในใจอย่างเจ็บปวด
เธอกลืนคำว่า ‘ท้อง’ ลงไปในคอหอย ถ้าขืนพูดออกไปเขาคงไล่ให้ไปเอาเด็กออก จึงได้แต่ปิดปากเงียบเอาไว้ด้วยความอดสูในใจ
“ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้นะ” เขาพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่เธอเจ็บปวดเจียนตาย เธอน่ะเหรอจะกล้าเสนอหน้าไปขอให้เขาช่วยอะไรอีก
“พี่นนท์คะ ขอถามสักคำได้ไหม ที่แล้ว ๆ มาพี่นนท์เคยรักลินบ้างไหมคะ” ปาลินกล้ำกลืนฝืนถามด้วยน้ำตานองหน้า
“พี่จีบเธอเล่น ๆ แล้วก็ลองคบดู แต่มันก็ไปกันไม่รอด พี่ไม่ได้รักเธอ ฝืนต่อไปก็มีแต่จะเจ็บ หมายถึงเธอที่จะเจ็บปวดเสียเปล่า ๆ”
“เหรอคะ เราไปกันไม่รอดจริงๆ เหรอคะ” ปาลินได้แต่ยืนบื้อ ถอยหนีไปหลายก้าว แล้วคนที่บอกว่ารักเธอสุดหัวใจก็กอดเอวบางของผู้หญิงอีกคนเดินห่างออกไป
ปาลินทรุดตัวนั่งลงบนพื้นอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง เธอกอดเข่าร้องไห้อย่างหนัก
จะทำยังไงต่อไปดี หญิงสาวรู้สึกมืดแปดด้านไปหมด
การกลับบ้านต่างจังหวัดเป็นทางออกเดียวในตอนนี้ แต่การทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้โดนมารดาเลี้ยงแดกดันอย่างหนัก
“ฉันนึกว่าแกจะหางานทำอยู่ในเมืองศิวิไลซ์เสียอีก”
“...” เงียบ ไม่มีการตอบโต้แต่อย่างใด อาจเพราะเธอคร้านจะคุยกับมารดาเลี้ยงจอมหาเรื่อง
“เห้อ... ก็นึกว่าแกจะเรียนที่โน่น ทำงานที่โน่นเสียอีก ทำไมถึงได้กลับมาล่ะ ที่บ้านก็ลำบาก แกจะกลับมาเกาะกินตอนปิดเทอมไม่ได้นะ ถ้าอยากมีเงินก็ต้องไปทำงาน บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร พ่อแกเขายกให้ฉันกับน้องของแก ถ้าแกอยากมีบ้านใหม่ก็ไปเรียนแล้วก็ทำงานซื้อเอาเอง” ปาลินหันขวับไปมอง
“ทำไมแกมองหน้าฉันทำไม จะตบฉันเหรอนังลิน” เอื้องฟ้าเท้าสะเอวพร้อมบวก ทำเอาปาลินชะงัก เธอกำลังท้องอยู่ ขืนไปตบกับแม่เลี้ยงมีหวังลูกหลุดออกมา
พอเห็นลูกเลี้ยงไม่กล้า เอื้องฟ้าก็ด่าทอลูกเลี้ยงอย่างรังเกียจเดียดฉัน ตอนเรียนจบม. หก ปาลินสอบชิงทุนไปเรียนในเมืองใหญ่ได้ ทำให้เธอเจ็บใจยิ่งนักที่ไม่สามารถส่งปาลินไปหาเสี่ยเจ้าของบ่อนที่เธอไปติดหนี้อยู่ได้ เนื่องจากภพผู้เป็นสามีก็อยากให้ลูกสาวไปเรียนต่อในเมือง จะได้เรียนจบสูง ๆ แต่ตอนนี้ภพตายแล้ว ถ้านางจะหลอกปาลินไปขายก็คงไร้ปัญหา เพราะไม่มีใครขัดขวางได้อีก
“ลินไม่ได้หางานทำในเมืองหรอกค่ะ”
“กลับมาแล้วจะกินอะไร จะมาเกาะฉันกินไม่มีหรอกนะ แกต้องไปทำงาน ฉันไม่มีปัญญาหาเลี้ยงแกหรอก โตเป็นวัวเป็นควายแล้ว” แต่ละประโยคที่เอื้องฟ้าพูดออกมา ทำให้ปาลินสะอึก
“ลินก็คิดว่าจะหางานทำเหมือนกัน ไม่ได้คิดที่จะรบกวนน้าเอื้องหรอกค่ะ” อย่างน้อยนี่ก็คือบ้านของเธอที่บิดาทิ้งเอาไว้ให้ ปาลินไม่คิดไปอยู่ที่อื่นเพราะไม่มีที่ไปด้วย ผูกพันกับที่นี่ด้วย เธออยู่บ้านหลังนี้มาตั้งแต่เด็ก
ถึงเอื้องฟ้าจะพูดเหมือนไล่เธอออกจากบ้าน หรือจะฮุบบ้านหลังนี้เอาเสียเอง แต่เธอก็ไม่ไปไหนแน่ เธอยังเรียนไม่จบ ออกไปหาที่อยู่เองก็มีค่าเช่าบ้าน ค่ากินค่าอยู่ ไหนท้องที่โตขึ้นทุกวัน ต้องหาเงิน
เอาไว้คลอดลูกอีก
ตอนได้ทุนไปเรียนในเมืองก็ได้พักหอนอนในมหาวิทยาลัย ตื่นมาก็ตั้งใจเรียน ไม่เคยไปเที่ยวเถลไถลที่ไหน เธอเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดเฉิ่มเชย จนชา
นนท์รุ่นพี่ปีสี่มาจีบนั่นแหละ ถึงทำให้เธอได้ไปไหนมาไหนบ้าง เพราะชานนท์เป็นหนุ่มเมืองกรุงฯ ที่รู้จักถนนหนทางทุกที่ นั่นทำให้เธอได้เที่ยวเปิดหูเปิดตาหลังจากเป็นแฟนกับเขา แต่มันก็มาพร้อมกับความ
ผิดพลาดหลังจากเป็นแฟนกันแล้ว เธอพลาดพลั้งไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาจนตั้งครรภ์
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
เธอต้องหมั้นหมายกับหลานชายของเขา แต่เพราะประสบอุบัติเหตุทำให้เกิดผลข้างเคียงกลายเป็นผู้หญิงอ้วนสุดแสนอัปลักษณ์ หลานชายของเขาจึงขอถอนหมั้น แต่เธอไม่คิดว่าเขาผู้มีศักดิ์เป็นอาจะเป็นคนหมั้นหมายกับเธอแทน คุณอาหนุ่ม เพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาที่เธอแอบชอบมานานหลายปีแล้ว ในที่สุดจะได้เป็นสามีของเธอจริงๆ
พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
หวังจื่อหลินอ่านนิยายจบด้วยความโมโหที่นางเอกในนิยายโดนทำร้ายจนตาย เธอเดินข้ามถนนไม่ทันระวังจึงโดนรถชน หลิวเหวินจงเพื่อนชายคนสนิทที่แอบรักเธอจึงเข้ามาช่วยเอาไว้ แต่ทั้งสองก็โดนรถชนอยู่ดี สองหนุ่มสาวกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงนิทรานอนหลับไม่ฟื้น แต่ขณะเดียวกันก็ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเล่มที่ตัวเองอ่าน และเข้าไปแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นให้แปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - -
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
เขาแอบชอบเธอตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแต่เธอกลับกลัวและพยายามอยู่ให้ห่างจากเขาแล้วเขาจะทำอย่างไรที่จะตามจีบเธอดีในเมื่อเธอเป็นน้องรหัสของเขา
นุชพินตา ควรเป็นเจ้าสาวที่น่าอิจฉาที่สุดที่ได้แต่งงานกับ ปุลวัชร เจ้าบ่าวที่ทั้งหล่อ รวย เนื้อหอม เป็นเจ้าชายในฝันของสาวๆ ทั้งเมือง แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าบ่าวในฝันนั้น...ทั้งไร้หัวใจ และไม่ได้รักเธอสักนิด! การแต่งงานที่ไร้รัก อยู่กันไปก็มีแต่เจ็บปวดเท่านั้น แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอไม่อาจปฏิเสธ แม้จะต้องถูกเขาทำร้ายหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะทำอย่างไรหากใจที่ไม่คิดปรารถนารักกลับอยากได้ความรักจากเขา ------------------------------ “เธอเคยนอนกับผู้ชายหรือเปล่า” เขาถามออกมาจากปากร้าย ตอนที่เธอได้ยินถึงกับสะอึก ไม่คิดว่าเขาจะถามตรง ๆ และในนาทีต่อมา นุชพินตาก็รู้สึกโกรธมาก หญิงสาวโต้เขากลับ “ทำไมผู้ชายดี ๆ การศึกษาดี ๆ ถึงได้พูดจาแบบนี้คะ มาพูดดูถูกกัน เมื่อกี้ก็หาว่าพวกเราขายตัว และตอนนี้ยังมากล่าวหาฉันอีกว่าฉันสำส่อน คุณถามคำถามแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน ที่คุณเคยนอนด้วยหรือยังไงคะ” ความเจ็บปวดระบายออกมาทางสายตา เขาเป็นบ้าอะไรกันนี่ คำพูดแบบนี้มาจากสันดานข้างในหรือเพราะว่าเขาเมา “แล้วเธอเคยมีอะไรกับผู้ชายหรือเปล่าล่ะ” เขาย้ำอีกครั้ง จ้องสบตาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ “ปากร้าย ประโยคนี้คุณไม่ควรถามออกมาด้วยซ้ำไป” จากที่เรียกเขาว่าพี่ปุ่น ชักขุ่นและมีอารมณ์โมโหขึ้นมาเปลี่ยนสรรพนามที่คนฟังก็รู้ว่าห่างเหิน “ผู้หญิงที่ดี ๆ ที่ไหน จะตอบตกลงแต่งงานกันชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็วโดยไม่คิด เวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น” “แล้วมันยังไงคะ” นุชพินตาก็ไม่ยอมเหมือนกัน “เธออาจจะเป็นมือสองก็ได้” ‘เมื่อคืนเขาไปนอนที่ไหน แล้วไปนอนกับใคร’ ‘อ้อ… ก็คงจะเป็นผู้หญิงคนนั้นสินะ’ ดวงตาเศร้าลง เธอลุกขึ้นไปเปิดม่านหน้าต่าง และมองออกไปยังท้องทะเล แสงอาทิตย์กระทบกับระลอกคลื่นที่ไล่เรียงกันกระทบเข้าฝั่ง นุชพินตาถึงกับถอนหายใจดังเฮือก ‘ฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ มาให้เขาย่ำยีเล่นใช่หรือไม่’ เฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ‘ยะหยาอย่าเสียใจไปเลยนะ เธอต้องทำตัวเองให้เข้มแข็ง แข็งแรงเถอะ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้รักเขาเหมือนกัน’ คำพูดปลอบโยนตัวเอง ‘ใช่… ฉันไม่ได้รักเขา และจะเกลียดเขาให้มากกว่านี้’ เธอตอกย้ำคำนี้เข้าไปในหัวใจของตัวเองด้วยความมุ่งมั่นและสายตาที่แน่วแน่ แม้จะรู้สึกเจ็บแน่นในหัวอก ------------------------------ “ฉันจะหย่ากับเธอ” เขาเอ่ยอย่างใจดำ หญิงสาวถึงกับใจหล่นวูบ เธอเม้มขบริมฝีปาก กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว นุชพินตาพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว “นางผู้หญิงไร้ยางอาย แพศยาฉันเกลียดผู้หญิงหลายใจ ฉันเกลียดผู้หญิงที่นอกใจ ไปให้พ้นจากบ้านของฉัน ไปให้พ้นจากหน้าฉัน พรุ่งนี้จะให้ทนายทำใบหย่า” “พี่ปุ่นคะ” เธอยกมือขึ้นมาไหว้เขาปลก ๆ “เราสองคนเพิ่งแต่งงานกันเองนะคะ ยะหยาไม่อยากให้คุณลุงและคุณย่าเสียใจ” “แต่สิ่งที่เธอทำล่ะ มันน่าอาย แล้วเธอไม่ละอายบ้างเหรอ หน้าด้าน” เขามีอาการเสียใจ และหัวเสีย นุชพินตาเอง เธอไม่คิดว่าปุลวัชรจะปากร้ายด่าทอเธอได้ถึงเพียงนี้ “ฉันจะหย่ากับเธอแน่นอน เตรียมปากกาไว้เซ็นใบหย่าในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน” พูดจบ เขาเดินเข้าไปใช้มือปัดแจกันที่อยู่ใกล้ และชกบานกระจกที่ใช้ตกแต่งอยู่ในห้องโถงด้วย จนกระจกแตกละเอียดทั้งบาน มือของปุลวัชรมีเลือดไหลซึม เขาจะเดินเข้าห้องทำงานและปิดประตูตามหลังดังโครม นุชพินตาตกใจ และหวาดกลัวกับสิ่งที่เธอได้เห็น ความดีใจที่สามีจะกลับมา เธอจะบอกข่าวดีเขา และกินข้าวด้วยกัน ได้มลายหายไปสิ้น มีเพียงความเศร้าเข้ามาทับถมอยู่ในจิตใจของนุชพินตา แล้วหญิงสาวยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาปล่อยโฮ
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
ลู่เจียหง นักวิทยาศาสตร์ชื่อดังในยุคปัจจุบัน จับผลัดจับพลูลงลิฟต์ก็โผล่ไปยังยุคโบราณ แถมยังอยู่ในชุดเจ้าสาวอีก ถ้าประหลาดแค่นั้นไม่พอคงไม่เป็นไร ถ้าไม่พบว่าตัวเองกำลังถูกตามล่าจากว่าทีสามีที่ยังไม่ทันเข้าหอ งานนี้นางถือคติไม่ยุ่งเกี่ยวต่างคนต่างอยู่ แต่ท่านอ๋องผู้นั้นก็เอาแต่วนเวียนอยู่ข้างตัวนางไม่หยุด แบบนี้นางจะหย่าสำเร็จได้ตอนไหนกัน!!