เพราะบิดาบุญธรรมฝากฝังลูกสาวคนเดียวเอาไว้ ภัทรลดาจึงรับปากท่านก่อนท่านสิ้นใจ ในเมื่อน้องน้อยมีภัย คนที่มีใจรักน้องยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ จะไม่ยอมให้อะไรมาทำร้ายน้องรักโดยเด็ดขาด
เพราะบิดาบุญธรรมฝากฝังลูกสาวคนเดียวเอาไว้ ภัทรลดาจึงรับปากท่านก่อนท่านสิ้นใจ ในเมื่อน้องน้อยมีภัย คนที่มีใจรักน้องยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ จะไม่ยอมให้อะไรมาทำร้ายน้องรักโดยเด็ดขาด
เสียงหัวเราะจากชายหญิงที่ดังอยู่ข้างเตียงคนป่วยทำให้แพรพลอยน้ำตาซึม ในขณะที่เธอกำลังจะตายแต่สามีและเพื่อนรักกำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุข
เพื่อนรักที่เธอช่วยเหลือ กับสามีที่เธอรัก เล่นชู้กันอย่างไม่ละอายใจ เธอน่าจะรู้เร็วกว่านี้ ไม่เช่นนั้นคงไม่ถูกคนทั้งสองวางยา
“จากนี้ไปก็จะไม่มีใครมาขวางทางรักของเราสองคนอีกแล้ว” โสรยาหัวเราะอย่างมีความสุข
“เดี๋ยวพี่จะจัดการให้มันตาย แล้วเราสองเราก็จะได้ครอบครองทุกอย่างของนังหน้าโง่นี่ เพราะมันเซ็นเอกสารยกทุกอย่างให้พี่เรียบร้อยแล้ว” ไกรสรพูดอย่างชั่วร้าย
“ดีนะที่พี่ไกรส่งพี่หมอของมันไปลงนรกก่อนหน้านี้แล้ว ไม่อย่างนั้นคงเป็นหนามทิ่มแทงจิตใจเราไม่จบไม่สิ้น”
“แถมมันทะเลาะกันจนตัดขาดกันไปแล้ว ถึงมันอยู่ก็คงไม่สนใจน้องสาวนอกไส้ของมันหรอก”
ภัทรลดาเป็นพี่สาวบุญธรรมของแพรพลอย ตอนที่บิดาของแพรพลอยเสียชีวิตก็ได้ฝากฝังแพรพลอยเอาไว้กับภัทรลดา อีกฝ่ายจึงดูแลแพรพลอยมาอย่างดี
ตอนที่แพรพลอยคบหากับเขา ภัทรลดาก็ไม่เห็นด้วย บอกว่าเขาจะมาหลอก ซึ่งเขาก็จะมาหลอกแพรพลอยจริงๆ นั่นแหละ แต่เพราะความรักมันบังตา แพรพลอยจึงไม่ฟังคำทัดทานของภัทรลดา มาแต่งงานกับเขาพร้อมจดทะเบียนสมรส มอบอำนาจให้เขาจัดการทุกอย่างในบริษัท ทำให้เขาโยกย้ายหรือสับเปลี่ยนพนักงานได้อย่างสะดวก ทั้งซื้อตัวมาเป็นพวกของเขา ทั้งเอาคนของตัวเองเข้าไปทำงานแทนและเอาคนเก่าที่มันจงรักภักดีและแข็งข้อออกไป
“ลาก่อนนะจ๊ะเมียรักของพี่ พี่จะดูแลบริษัทยาของเธอให้ดีไม่ต้องเป็นห่วงไป” ไกรสรดึงสายออกซิเจนออก ในขณะที่แพรพลอยยังพอจะมีสติได้ยินคนทรยศทั้งสองว่าพูดอะไรกันบ้าง
น้ำตารินไหลอาบแก้มนวล จิตสุดท้ายของแพรพลอย หล่อนอธิษฐานให้มาเกิดใหม่แล้วไม่โดนหลอกอีก ขอให้ได้แก้แค้นคนทั้งสองที่หลอกลวงเธอจนตาย ขอให้เจอคนดี ๆ และได้ขอโทษพี่หมอพี่สาวที่รักเธอที่สุด
แพรพลอยสะดุ้งตื่นจากโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น เธอรู้สึกวูบเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน หญิงสาวก้มมองตัวเองด้วยความงุนงงแปลกประหลาดในหัวใจ
“แพรจ๊ะ กินยาได้แล้วจ้ะ” เสียงของโสรยาทำให้แพรพลอยสะดุ้งสุดตัว
แพรพลอยตั้งสติก่อนจะกัดปากตัวเองเบา ๆ เธอจำได้ว่าเพื่อนและสามีรวมหัวกันคบชู้หักหลังเธอ พวกเขาวางยาให้เธอกิน ดังนั้นเธอจะต้องไม่กินยานั่น
ที่แขนขาเธอไม่มีแรงเพราะยานั่น มันทำให้ร่างกายทรุดโทรม ค่อย ๆ ตาย แต่หาสาเหตุไม่ได้ เพราะยาไม่มีสีไม่มีกลิ่นไม่มีรส
“ตั้งเอาไว้ก่อนเลยจ้ะโส เดี๋ยวแพรกินเอง”
“ไม่ได้นะจ๊ะ ต้องกินเลย เดี๋ยวแพรลืม” โสรยายิ้มหวานให้เพื่อนรัก
“จ้ะ” แพรพลอยรับยานั้นมากำเอาไว้ด้วยมือกันชื่นเหงื่อก่อนที่จะยัดใส่ปากและดื่มน้ำ
โสรยารับแก้วน้ำจากเพื่อนที่ส่งคืนมาถือเอาไว้ก่อนจะยิ้มหวานหยด พอโสรยาคล้อยหลังไปแล้ว แพรพลอยก็รีบคายยาออกมา
เธอต้องเอายานี่ไปให้พี่หมอตรวจ ตอนนี้เธอต้องติดต่อพี่หมอ
“โทรศัพท์หายไปไหนนะ” แพรพลอยควานหาโทรศัพท์แต่กลับไม่เจอ เธอไม่ได้ติดต่อพี่หมอนานแค่ไหนแล้วนะ
ก็ตั้งแต่แต่งงานเพราะมีปัญหาทะเลาะกัน ภัทรลดาทะเลาะกับไกรสร ด้วยความที่เธอรักไกรสรมาก จึงไม่อยากให้พี่สาวบุญธรรมกับสามีทะเลาะกัน เธอจึงเลือกไม่ติดต่อกับภัทรลดาอีก
ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ความทรงจำอันงดงามของเธอกับพี่สาวบุญธรรมผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
“พ่อฝากน้องด้วยนะพัด ดูแลน้องให้ดีนะ” วิเชียรเอ่ยกับบุตรสาวบุญธรรมซึ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนรักที่ตนนำมาชุบเลี้ยงเอาไว้เป็นอย่างดีหลังจากที่เพื่อนตาย เพราะบิดาของภัทรลดาเคยมีบุญคุณกับตนมาก
“ค่ะคุณพ่อ พัดสัญญาว่าจะดูแลน้องให้ดีค่ะ” นั่นคือคำสั่งเสียของบิดาบุญธรรม หลังจากนั้นเป็นต้นมา ภัทรลดาก็ดูแลน้องสาวมาอย่างดี ในขณะที่ตัวเองเรียนจบหมอและทำงานที่โรงพยาบาลาของครอบครัว
วิเชียรทิ้งมรดกเอาไว้ให้ลูกสาวทั้งสองคือบริษัทผลิตยาและโรงพยาบาล โดยบริษัทนั้นยกให้ลูกสาวคนเดียวซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน ด้วยจำนวนหุ้นที่มากที่สุด แต่ก็ยกหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ให้ภัทรลดาด้วย เพื่อจะได้ช่วยน้องบริหาร
ในขณะที่โรงพยาบาลประจำตระกูลที่ตนเองกับเพื่อนได้ร่วมสร้างมาด้วยกัน วิเชียรยกกรรมสิทธิ์ให้ภัทรลดาเป็นเจ้าของ เพราะความที่เพิ่งจบใหม่และทำงานได้ไม่นาน จึงยังอายุน้อยกว่าทำให้ภัทรลดาต้องพิสูจน์ตัวเองหลายอย่าง แต่ภัทรลดาก็ทำได้สำเร็จ หญิงสาวเรียนจบระดับปริญญาเอก แถมยังดูแลน้องสาวตัวน้อยมาจนโต
และเรียนจบเช่นกัน แม้จะทำงานหนักแต่เพราะโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นสิ่งที่บิดาและบิดาบุญธรรมรักมากที่สุด ภัทรลดาจึงฝ่าฝันอุปสรรคทุกอย่างจนได้รับการยอมรับ ดังนั้นแพรพลอยจึงถือหุ้นของโรงพยาบาลด้วยสิบเปอร์เซ็นต์
“พี่ว่าหมอนั่นจะมาหลอกแพรนะ” ภัทรลดาคุยกับน้องสาวในวันหนึ่ง เมื่อไกรสรเข้ามาจีบแพรพลอย
“แต่งเพราะหนี้ อยู่ต่อเพราะหัวใจ” ภควัตแต่งงานตามใจมารดา หวังบีบให้ปิ่นมุกขอหย่า แต่ยิ่งเมินยิ่งเห็นว่าเธออยู่ได้อย่างมีความสุข และทำให้ “บ้าน” อบอุ่นขึ้น จนดึงดูดเขาอย่างประหลาด
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
บุหรี่ เหล้า น้ำหอม เอรินแพ้หมด แต่เจ้านายคนใหม่ของหญิงสาวมีครบทุกสิ่งที่เอ่ยมา คนหนึ่งถูกทิ้งมาอีกคนชีวิตน่าเบื่อหน่าย เมื่อทั้งคู่มาพบเจอกันในวันเวลาที่เหมาะสม ความปรารถนาก่อตัวขึ้น เกิดเป็นเกลียวสวาทที่ตัดกันไม่ขาดอีกต่อไป “ริน” เสียงเรียกเนิบ ๆ ทำให้เอรินหยุดดิ้นรน เงยหน้าขึ้นมาก็เจอสายตาหยาดเยิ้มจากเขา สายตาที่เธอไม่เคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนลมหายใจจะติดขัดจากประโยคถัดมาของเขา “มาลองกันสักครั้งดูไหม” เอรินไม่เคยผ่านประสบการณ์ด้านความรัก แต่ด้วยอายุอานามหญิงสาว กลับมีความต้องการตามธรรมชาติของร่างกาย ทว่ายังไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่ถูกใจมาก่อน ต่างกับคริสเขาดูดีทุกอย่าง เพียบพร้อมไปหมด แต่เธอห้ามใจเอาไว้ไม่ให้หลงใหลได้ปลื้มเขา เพราะคิดว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว ทว่าวันนี้เขากลับมายื่นข้อเสนอแบบนี้กับเธอ หญิงสาวคิดไม่ตกทำตัวเริ่มไม่ถูกแล้วเหมือนกัน เผลอยกมือขึ้นถูหลังหูแบบลืมตัว “ว่าไง” คริสขยับเข้ามานั่งชิดกับเอริน เขาดันปลายคางของหญิงสาวเข้ามาหา “ลองจูบดูก่อนก็ได้ ถ้าไม่โอเคก็ปฏิเสธผมจะหยุดทันทีดีไหม” เขาแนะทางออกให้เอริน “แบบนั้นรินก็ใจง่ายสิคะ” ใจหนึ่งของเอรินอยากลองอีกใจก็ขลาดกลัว “ผมก็ใจง่ายมีอะไรกับผู้หญิงง่าย ๆ หมดแหละ” รอยยิ้มเท่ ๆ จากเขาทำผู้หญิงละลายมาหลายคน แต่กับเอรินทำไมถึงได้ดูตื่นตะลึงไปหมดแบบนี้ หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าออกเป็นจังหวะ จะพูดก็ไม่พูดอึกอักจนน่าหงุดหงิด “ผมไม่ใช่สเปกว่างั้น” “ไม่ใช่ค่ะ” เธอชอบเขาจะตายไป หล่อคมเข้มสูงยาวเข่าดีมีใครบ้างไม่ชอบ “งั้นทำไมไม่ลองดูล่ะ เราโต ๆ กันแล้ว เรื่องแบบนี้มันก็ปกติจะตายไป” คริสเปลี่ยนเสียงให้นุ่มทุ้มหูขึ้น ทำให้เอรินหน้าเห่อร้อน ยกนิ้วทัดเส้นผมตรงใบหูทั้งที่ไม่ได้มีลมพัดมาสักแอะเดียว เริ่มร้อน ๆ หนาว ๆ กับสายตาที่เปลี่ยนไปของเจ้านาย “จูบ” คริสเอ่ยขึ้นพร้อมกับเลื่อนฝ่ามือไปจับท้ายทอยของเอริน เขาดึงแว่นตาออกวางไว้บนโต๊ะ (รักระทวย)
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
ลิปดา ยามาชิตะ รัตภาคโสภณต้องเป็นโรคหลงตัวเองในระดับอันตรายมากแน่ๆ ถึงได้คิดว่าคนอย่างปานรพีจะยอมก้มหัวให้เพราะอำนาจเงิน ความมั่นใจแบบผิดๆ ทำให้เขากล้าพูดกับหล่อนด้วยคำพูดงี่เง่าว่าปานรพีต้องการเงินเท่าไหร่ถึงจะยอมคลานขึ้นเตียงของเขา หล่อนอยากจะด่ากราด หรือไม่ก็ทำอะไรร้ายแรงที่สุดกับเขาให้สมกับความร้ายกาจของหน้าตาดียิ่งกว่าเทพบุตรแต่มีความคิดสกปรกยิ่งกว่าซาตาน แต่สุดท้ายความจำเป็นก็ทำให้หล่อนต้องเป็นฝ่ายยอมกลืนน้ำลาย ละทิ้งศักดิ์ศรีไปเป็นฝ่ายเสนอตัวให้เขาเพื่อแลกเงิน “ครั้งเดียวแลกกับเงินห้าล้าน มากไปหน่อยมั้งแม่คุณ” คำพูดคำเดียวของเขาทำให้สัญญาเพียงค่ำคืนเดียวทอดยาวไปอีกด้วยเล่ห์กลโกงของซาตานตัวร้าย เหยื่ออย่างปานรพีจะทำอย่างไรได้ เมื่อหลวมตัวมาแล้ว ก็ต้องยอมตกกระไดพลอยโจรเป็นนางบำเรอด้วยสัญญาเช่าระยะยาวต่อไป หล่อนได้แต่หวังว่ามันจะจบลงเร็วๆ แต่ซาตานตัวร้ายอย่างลิปดาจะยอมให้มันจบหรือเปล่าล่ะ!
หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY