เพราะบิดาบุญธรรมฝากฝังลูกสาวคนเดียวเอาไว้ ภัทรลดาจึงรับปากท่านก่อนท่านสิ้นใจ ในเมื่อน้องน้อยมีภัย คนที่มีใจรักน้องยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ จะไม่ยอมให้อะไรมาทำร้ายน้องรักโดยเด็ดขาด
เพราะบิดาบุญธรรมฝากฝังลูกสาวคนเดียวเอาไว้ ภัทรลดาจึงรับปากท่านก่อนท่านสิ้นใจ ในเมื่อน้องน้อยมีภัย คนที่มีใจรักน้องยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ จะไม่ยอมให้อะไรมาทำร้ายน้องรักโดยเด็ดขาด
เสียงหัวเราะจากชายหญิงที่ดังอยู่ข้างเตียงคนป่วยทำให้แพรพลอยน้ำตาซึม ในขณะที่เธอกำลังจะตายแต่สามีและเพื่อนรักกำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุข
เพื่อนรักที่เธอช่วยเหลือ กับสามีที่เธอรัก เล่นชู้กันอย่างไม่ละอายใจ เธอน่าจะรู้เร็วกว่านี้ ไม่เช่นนั้นคงไม่ถูกคนทั้งสองวางยา
“จากนี้ไปก็จะไม่มีใครมาขวางทางรักของเราสองคนอีกแล้ว” โสรยาหัวเราะอย่างมีความสุข
“เดี๋ยวพี่จะจัดการให้มันตาย แล้วเราสองเราก็จะได้ครอบครองทุกอย่างของนังหน้าโง่นี่ เพราะมันเซ็นเอกสารยกทุกอย่างให้พี่เรียบร้อยแล้ว” ไกรสรพูดอย่างชั่วร้าย
“ดีนะที่พี่ไกรส่งพี่หมอของมันไปลงนรกก่อนหน้านี้แล้ว ไม่อย่างนั้นคงเป็นหนามทิ่มแทงจิตใจเราไม่จบไม่สิ้น”
“แถมมันทะเลาะกันจนตัดขาดกันไปแล้ว ถึงมันอยู่ก็คงไม่สนใจน้องสาวนอกไส้ของมันหรอก”
ภัทรลดาเป็นพี่สาวบุญธรรมของแพรพลอย ตอนที่บิดาของแพรพลอยเสียชีวิตก็ได้ฝากฝังแพรพลอยเอาไว้กับภัทรลดา อีกฝ่ายจึงดูแลแพรพลอยมาอย่างดี
ตอนที่แพรพลอยคบหากับเขา ภัทรลดาก็ไม่เห็นด้วย บอกว่าเขาจะมาหลอก ซึ่งเขาก็จะมาหลอกแพรพลอยจริงๆ นั่นแหละ แต่เพราะความรักมันบังตา แพรพลอยจึงไม่ฟังคำทัดทานของภัทรลดา มาแต่งงานกับเขาพร้อมจดทะเบียนสมรส มอบอำนาจให้เขาจัดการทุกอย่างในบริษัท ทำให้เขาโยกย้ายหรือสับเปลี่ยนพนักงานได้อย่างสะดวก ทั้งซื้อตัวมาเป็นพวกของเขา ทั้งเอาคนของตัวเองเข้าไปทำงานแทนและเอาคนเก่าที่มันจงรักภักดีและแข็งข้อออกไป
“ลาก่อนนะจ๊ะเมียรักของพี่ พี่จะดูแลบริษัทยาของเธอให้ดีไม่ต้องเป็นห่วงไป” ไกรสรดึงสายออกซิเจนออก ในขณะที่แพรพลอยยังพอจะมีสติได้ยินคนทรยศทั้งสองว่าพูดอะไรกันบ้าง
น้ำตารินไหลอาบแก้มนวล จิตสุดท้ายของแพรพลอย หล่อนอธิษฐานให้มาเกิดใหม่แล้วไม่โดนหลอกอีก ขอให้ได้แก้แค้นคนทั้งสองที่หลอกลวงเธอจนตาย ขอให้เจอคนดี ๆ และได้ขอโทษพี่หมอพี่สาวที่รักเธอที่สุด
แพรพลอยสะดุ้งตื่นจากโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น เธอรู้สึกวูบเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน หญิงสาวก้มมองตัวเองด้วยความงุนงงแปลกประหลาดในหัวใจ
“แพรจ๊ะ กินยาได้แล้วจ้ะ” เสียงของโสรยาทำให้แพรพลอยสะดุ้งสุดตัว
แพรพลอยตั้งสติก่อนจะกัดปากตัวเองเบา ๆ เธอจำได้ว่าเพื่อนและสามีรวมหัวกันคบชู้หักหลังเธอ พวกเขาวางยาให้เธอกิน ดังนั้นเธอจะต้องไม่กินยานั่น
ที่แขนขาเธอไม่มีแรงเพราะยานั่น มันทำให้ร่างกายทรุดโทรม ค่อย ๆ ตาย แต่หาสาเหตุไม่ได้ เพราะยาไม่มีสีไม่มีกลิ่นไม่มีรส
“ตั้งเอาไว้ก่อนเลยจ้ะโส เดี๋ยวแพรกินเอง”
“ไม่ได้นะจ๊ะ ต้องกินเลย เดี๋ยวแพรลืม” โสรยายิ้มหวานให้เพื่อนรัก
“จ้ะ” แพรพลอยรับยานั้นมากำเอาไว้ด้วยมือกันชื่นเหงื่อก่อนที่จะยัดใส่ปากและดื่มน้ำ
โสรยารับแก้วน้ำจากเพื่อนที่ส่งคืนมาถือเอาไว้ก่อนจะยิ้มหวานหยด พอโสรยาคล้อยหลังไปแล้ว แพรพลอยก็รีบคายยาออกมา
เธอต้องเอายานี่ไปให้พี่หมอตรวจ ตอนนี้เธอต้องติดต่อพี่หมอ
“โทรศัพท์หายไปไหนนะ” แพรพลอยควานหาโทรศัพท์แต่กลับไม่เจอ เธอไม่ได้ติดต่อพี่หมอนานแค่ไหนแล้วนะ
ก็ตั้งแต่แต่งงานเพราะมีปัญหาทะเลาะกัน ภัทรลดาทะเลาะกับไกรสร ด้วยความที่เธอรักไกรสรมาก จึงไม่อยากให้พี่สาวบุญธรรมกับสามีทะเลาะกัน เธอจึงเลือกไม่ติดต่อกับภัทรลดาอีก
ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ความทรงจำอันงดงามของเธอกับพี่สาวบุญธรรมผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
“พ่อฝากน้องด้วยนะพัด ดูแลน้องให้ดีนะ” วิเชียรเอ่ยกับบุตรสาวบุญธรรมซึ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนรักที่ตนนำมาชุบเลี้ยงเอาไว้เป็นอย่างดีหลังจากที่เพื่อนตาย เพราะบิดาของภัทรลดาเคยมีบุญคุณกับตนมาก
“ค่ะคุณพ่อ พัดสัญญาว่าจะดูแลน้องให้ดีค่ะ” นั่นคือคำสั่งเสียของบิดาบุญธรรม หลังจากนั้นเป็นต้นมา ภัทรลดาก็ดูแลน้องสาวมาอย่างดี ในขณะที่ตัวเองเรียนจบหมอและทำงานที่โรงพยาบาลาของครอบครัว
วิเชียรทิ้งมรดกเอาไว้ให้ลูกสาวทั้งสองคือบริษัทผลิตยาและโรงพยาบาล โดยบริษัทนั้นยกให้ลูกสาวคนเดียวซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน ด้วยจำนวนหุ้นที่มากที่สุด แต่ก็ยกหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ให้ภัทรลดาด้วย เพื่อจะได้ช่วยน้องบริหาร
ในขณะที่โรงพยาบาลประจำตระกูลที่ตนเองกับเพื่อนได้ร่วมสร้างมาด้วยกัน วิเชียรยกกรรมสิทธิ์ให้ภัทรลดาเป็นเจ้าของ เพราะความที่เพิ่งจบใหม่และทำงานได้ไม่นาน จึงยังอายุน้อยกว่าทำให้ภัทรลดาต้องพิสูจน์ตัวเองหลายอย่าง แต่ภัทรลดาก็ทำได้สำเร็จ หญิงสาวเรียนจบระดับปริญญาเอก แถมยังดูแลน้องสาวตัวน้อยมาจนโต
และเรียนจบเช่นกัน แม้จะทำงานหนักแต่เพราะโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นสิ่งที่บิดาและบิดาบุญธรรมรักมากที่สุด ภัทรลดาจึงฝ่าฝันอุปสรรคทุกอย่างจนได้รับการยอมรับ ดังนั้นแพรพลอยจึงถือหุ้นของโรงพยาบาลด้วยสิบเปอร์เซ็นต์
“พี่ว่าหมอนั่นจะมาหลอกแพรนะ” ภัทรลดาคุยกับน้องสาวในวันหนึ่ง เมื่อไกรสรเข้ามาจีบแพรพลอย
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เสิ่นสุยยินถูกบังคับให้ดำรงชีวิตในสถานะที่ด้อยกว่าตั้งแต่เด็ก การถูกกดขี่มาอย่างยาวนานไม่ได้ทำให้เธอสูญเสียความภาคภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย การตกต่ำของตระกูลเสิ่นในสายตาของคนภายนอกดูเหมือนจะเป็นความเสื่อมของตระกูลสูงศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นโอกาสเดียวของเสิ่นสุยยินที่จะกลับคืนสู่ชีวิตใหม่ นางต่อสู้กับคนอื่นเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ทว่ากลับไม่รู้ว่าทุกแผนการของนาง เขากำลังจ้องตามองอยู่ ลู่จินหวยให้นางหลอกใช้ตนเองเป็นประโยชน์ได้ตามอำเภอใจของนาง แต่ไม่เคยให้นางต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิด สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงตัวนางเท่านั้น “เสิ่นสุยยิน ทางที่ดีเจ้าจะแกล้งทำไปตลอดชีวิต”
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
'คุณหมอเกี่ยวก้อย' บุกไปตามน้องชายที่ทำตัวเกเรเป็นลูกน้อง 'พุฒิธร' นักเลงหน้าหล่อขวัญใจสาวๆ แต่ตามไปตามมาดันพลาดท้องซะงั้น! ตัวอย่าง ขณะที่กำลังจะก้าวออกจากร้านกาแฟ ประตูร้านถูกผลักออกไปอย่างแรงโดยไม่ทันระวัง หมอเกี่ยวก้อยชนเข้ากับใครบางคนอย่างจัง "ขอโทษค่ะ!" เธอรีบกล่าวคำขอโทษทันทีทำให้เอกสารที่อยู่ในมือปลิวกระจัดกระจายไปทั่วพื้น "ไม่เป็นไรครับ ผมช่วยเก็บ" เสียงของชายคนนั้นฟังดูสุภาพและใจดีเกินกว่าที่เธอคาดไว้ เขาก้มลงช่วยเก็บเอกสาร เมื่อเงยหน้าขึ้นสบตากัน หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น พุฒิธร! เขาคือพ่อของลูก! คนที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดหลายปี ร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตแบรนด์หรู กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหนัง ดูภูมิฐานราวกับคนละคนกับในอดีต เขาเคยเป็นนักเลงทวงหนี้แห่งบ้านดอนนาหอมแน่เหรอ "คุณ...มาที่นี่ได้ยังไง?" หมอเกี่ยวก้อยถามเสียงสั่น
"อ๊ะ..ที่ไหนนี่มืดจัง อึดอัดจังเลย โอ้ย !!ใครถีบหัววะ" "ฮูหยินคลอดแล้วเป็นคุณชายน้อยเจ้าค่ะ ยังมีอีกคนเจ้าค่ะ เบ่งอีกเจ้าคะ " "อุ๊แว" "เป็นคุณหนูเจ้าค่ะฮูหยิน"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด