เพราะบิดาบุญธรรมฝากฝังลูกสาวคนเดียวเอาไว้ ภัทรลดาจึงรับปากท่านก่อนท่านสิ้นใจ ในเมื่อน้องน้อยมีภัย คนที่มีใจรักน้องยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ จะไม่ยอมให้อะไรมาทำร้ายน้องรักโดยเด็ดขาด
เสียงหัวเราะจากชายหญิงที่ดังอยู่ข้างเตียงคนป่วยทำให้แพรพลอยน้ำตาซึม ในขณะที่เธอกำลังจะตายแต่สามีและเพื่อนรักกำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุข
เพื่อนรักที่เธอช่วยเหลือ กับสามีที่เธอรัก เล่นชู้กันอย่างไม่ละอายใจ เธอน่าจะรู้เร็วกว่านี้ ไม่เช่นนั้นคงไม่ถูกคนทั้งสองวางยา
“จากนี้ไปก็จะไม่มีใครมาขวางทางรักของเราสองคนอีกแล้ว” โสรยาหัวเราะอย่างมีความสุข
“เดี๋ยวพี่จะจัดการให้มันตาย แล้วเราสองเราก็จะได้ครอบครองทุกอย่างของนังหน้าโง่นี่ เพราะมันเซ็นเอกสารยกทุกอย่างให้พี่เรียบร้อยแล้ว” ไกรสรพูดอย่างชั่วร้าย
“ดีนะที่พี่ไกรส่งพี่หมอของมันไปลงนรกก่อนหน้านี้แล้ว ไม่อย่างนั้นคงเป็นหนามทิ่มแทงจิตใจเราไม่จบไม่สิ้น”
“แถมมันทะเลาะกันจนตัดขาดกันไปแล้ว ถึงมันอยู่ก็คงไม่สนใจน้องสาวนอกไส้ของมันหรอก”
ภัทรลดาเป็นพี่สาวบุญธรรมของแพรพลอย ตอนที่บิดาของแพรพลอยเสียชีวิตก็ได้ฝากฝังแพรพลอยเอาไว้กับภัทรลดา อีกฝ่ายจึงดูแลแพรพลอยมาอย่างดี
ตอนที่แพรพลอยคบหากับเขา ภัทรลดาก็ไม่เห็นด้วย บอกว่าเขาจะมาหลอก ซึ่งเขาก็จะมาหลอกแพรพลอยจริงๆ นั่นแหละ แต่เพราะความรักมันบังตา แพรพลอยจึงไม่ฟังคำทัดทานของภัทรลดา มาแต่งงานกับเขาพร้อมจดทะเบียนสมรส มอบอำนาจให้เขาจัดการทุกอย่างในบริษัท ทำให้เขาโยกย้ายหรือสับเปลี่ยนพนักงานได้อย่างสะดวก ทั้งซื้อตัวมาเป็นพวกของเขา ทั้งเอาคนของตัวเองเข้าไปทำงานแทนและเอาคนเก่าที่มันจงรักภักดีและแข็งข้อออกไป
“ลาก่อนนะจ๊ะเมียรักของพี่ พี่จะดูแลบริษัทยาของเธอให้ดีไม่ต้องเป็นห่วงไป” ไกรสรดึงสายออกซิเจนออก ในขณะที่แพรพลอยยังพอจะมีสติได้ยินคนทรยศทั้งสองว่าพูดอะไรกันบ้าง
น้ำตารินไหลอาบแก้มนวล จิตสุดท้ายของแพรพลอย หล่อนอธิษฐานให้มาเกิดใหม่แล้วไม่โดนหลอกอีก ขอให้ได้แก้แค้นคนทั้งสองที่หลอกลวงเธอจนตาย ขอให้เจอคนดี ๆ และได้ขอโทษพี่หมอพี่สาวที่รักเธอที่สุด
แพรพลอยสะดุ้งตื่นจากโซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น เธอรู้สึกวูบเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน หญิงสาวก้มมองตัวเองด้วยความงุนงงแปลกประหลาดในหัวใจ
“แพรจ๊ะ กินยาได้แล้วจ้ะ” เสียงของโสรยาทำให้แพรพลอยสะดุ้งสุดตัว
แพรพลอยตั้งสติก่อนจะกัดปากตัวเองเบา ๆ เธอจำได้ว่าเพื่อนและสามีรวมหัวกันคบชู้หักหลังเธอ พวกเขาวางยาให้เธอกิน ดังนั้นเธอจะต้องไม่กินยานั่น
ที่แขนขาเธอไม่มีแรงเพราะยานั่น มันทำให้ร่างกายทรุดโทรม ค่อย ๆ ตาย แต่หาสาเหตุไม่ได้ เพราะยาไม่มีสีไม่มีกลิ่นไม่มีรส
“ตั้งเอาไว้ก่อนเลยจ้ะโส เดี๋ยวแพรกินเอง”
“ไม่ได้นะจ๊ะ ต้องกินเลย เดี๋ยวแพรลืม” โสรยายิ้มหวานให้เพื่อนรัก
“จ้ะ” แพรพลอยรับยานั้นมากำเอาไว้ด้วยมือกันชื่นเหงื่อก่อนที่จะยัดใส่ปากและดื่มน้ำ
โสรยารับแก้วน้ำจากเพื่อนที่ส่งคืนมาถือเอาไว้ก่อนจะยิ้มหวานหยด พอโสรยาคล้อยหลังไปแล้ว แพรพลอยก็รีบคายยาออกมา
เธอต้องเอายานี่ไปให้พี่หมอตรวจ ตอนนี้เธอต้องติดต่อพี่หมอ
“โทรศัพท์หายไปไหนนะ” แพรพลอยควานหาโทรศัพท์แต่กลับไม่เจอ เธอไม่ได้ติดต่อพี่หมอนานแค่ไหนแล้วนะ
ก็ตั้งแต่แต่งงานเพราะมีปัญหาทะเลาะกัน ภัทรลดาทะเลาะกับไกรสร ด้วยความที่เธอรักไกรสรมาก จึงไม่อยากให้พี่สาวบุญธรรมกับสามีทะเลาะกัน เธอจึงเลือกไม่ติดต่อกับภัทรลดาอีก
ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ความทรงจำอันงดงามของเธอกับพี่สาวบุญธรรมผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง
“พ่อฝากน้องด้วยนะพัด ดูแลน้องให้ดีนะ” วิเชียรเอ่ยกับบุตรสาวบุญธรรมซึ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนรักที่ตนนำมาชุบเลี้ยงเอาไว้เป็นอย่างดีหลังจากที่เพื่อนตาย เพราะบิดาของภัทรลดาเคยมีบุญคุณกับตนมาก
“ค่ะคุณพ่อ พัดสัญญาว่าจะดูแลน้องให้ดีค่ะ” นั่นคือคำสั่งเสียของบิดาบุญธรรม หลังจากนั้นเป็นต้นมา ภัทรลดาก็ดูแลน้องสาวมาอย่างดี ในขณะที่ตัวเองเรียนจบหมอและทำงานที่โรงพยาบาลาของครอบครัว
วิเชียรทิ้งมรดกเอาไว้ให้ลูกสาวทั้งสองคือบริษัทผลิตยาและโรงพยาบาล โดยบริษัทนั้นยกให้ลูกสาวคนเดียวซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตน ด้วยจำนวนหุ้นที่มากที่สุด แต่ก็ยกหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ให้ภัทรลดาด้วย เพื่อจะได้ช่วยน้องบริหาร
ในขณะที่โรงพยาบาลประจำตระกูลที่ตนเองกับเพื่อนได้ร่วมสร้างมาด้วยกัน วิเชียรยกกรรมสิทธิ์ให้ภัทรลดาเป็นเจ้าของ เพราะความที่เพิ่งจบใหม่และทำงานได้ไม่นาน จึงยังอายุน้อยกว่าทำให้ภัทรลดาต้องพิสูจน์ตัวเองหลายอย่าง แต่ภัทรลดาก็ทำได้สำเร็จ หญิงสาวเรียนจบระดับปริญญาเอก แถมยังดูแลน้องสาวตัวน้อยมาจนโต
และเรียนจบเช่นกัน แม้จะทำงานหนักแต่เพราะโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นสิ่งที่บิดาและบิดาบุญธรรมรักมากที่สุด ภัทรลดาจึงฝ่าฝันอุปสรรคทุกอย่างจนได้รับการยอมรับ ดังนั้นแพรพลอยจึงถือหุ้นของโรงพยาบาลด้วยสิบเปอร์เซ็นต์
“พี่ว่าหมอนั่นจะมาหลอกแพรนะ” ภัทรลดาคุยกับน้องสาวในวันหนึ่ง เมื่อไกรสรเข้ามาจีบแพรพลอย
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
เธอต้องหมั้นหมายกับหลานชายของเขา แต่เพราะประสบอุบัติเหตุทำให้เกิดผลข้างเคียงกลายเป็นผู้หญิงอ้วนสุดแสนอัปลักษณ์ หลานชายของเขาจึงขอถอนหมั้น แต่เธอไม่คิดว่าเขาผู้มีศักดิ์เป็นอาจะเป็นคนหมั้นหมายกับเธอแทน คุณอาหนุ่ม เพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาที่เธอแอบชอบมานานหลายปีแล้ว ในที่สุดจะได้เป็นสามีของเธอจริงๆ
พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
หวังจื่อหลินอ่านนิยายจบด้วยความโมโหที่นางเอกในนิยายโดนทำร้ายจนตาย เธอเดินข้ามถนนไม่ทันระวังจึงโดนรถชน หลิวเหวินจงเพื่อนชายคนสนิทที่แอบรักเธอจึงเข้ามาช่วยเอาไว้ แต่ทั้งสองก็โดนรถชนอยู่ดี สองหนุ่มสาวกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงนิทรานอนหลับไม่ฟื้น แต่ขณะเดียวกันก็ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเล่มที่ตัวเองอ่าน และเข้าไปแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นให้แปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
เคนคู่หมั้นของริกะจังนอกใจเธอไปแอบคบกับผู้หญิงอีกคน ริกะจังจับได้แต่ก็อดทนไว้เพราะรักเขา วันหนึ่งเธอไปงานเลี้ยงรุ่นได้พบแฟนเก่าที่เลิกกันไปแล้ว แต่ใจของริกะอยากจะเอาคืนเคนเธอจึงเผลอใจให้กับแฟนเก่า ตัวอย่างบางตอน "ผมใส่แล้วนะ" "อื๊อ เร็ว ๆ หน่อยสิคะเสียวจะแย่แล้ว อ๊า อ๊า" ชายหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่งคล่อมร่างของหญิงสาวสวยผิวขาวหุ่นดี หน้าอกตูมอย่างช้า ๆ ในขณะที่มือเรียวบีบหน้าอกของตนเองคลายความอยากพร้อมทั้งเลียปากอย่างกระหาย
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
เมื่อเซิ่งหนิงเตรียมจะบอกฮั่วหลิ่นเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ ทว่ากลับพบเขาช่วยพยุงผู้หญิงอีกคนลงจากรถอย่างเอาใจใส่... เคยคิดว่าตนเองอยู่เคียงข้างฮั่วหลิ่นคอยดูแลเขามาสามปี สักวันหนึ่งเขาจะมาสามารถสร้างความประทับใจให้กับเขา แต่สุดท้ายเป็นตนเองที่คิดเองเออเองไปฝ่ายเดียว เซิ่งหนิงตายใจแล้วจากไป สามปีต่อมา ข้างกายของเธมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง และฮั่วหลิ่นเสียใจมาก เจาพูดด้วยความโศกเศร้า "เซิ่งหนิง เรามาแต่งงานกันเถอะ" เซิ่งหนิงยิ้มอย่างเฉยเมย "ขออภัยนะคุณฮั่ว ฉันมีคู่หมั้นแล้ว"
หวังฉีหลิน อายุ 25 ปีสาวเจ้าหน้าที่การเกษตรและพ่วงมาด้วยเจ้าของสวนสมุนไพรรายใหญ่ เสียชีวิตกระทันหันหลังจากกลับมาจากท่องเที่ยวพักผ่อนและเธอได้เก็บเอาก้อนหินสีรุ้งมาจากพระราชวังโปตาลามาได้เพียงสามเดือน ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หากตายไปแล้วก็ไม่เป็นไรเพราะเธอเองเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งมีอายุได้ 18ปี ถึงได้ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเองตอนนี้เธอ ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว เพียงแต่เสียดายที่เธอยังไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองเลย เฮ้อ ชีวิตคนเรานั้นมันแสนสั้น อายุ25 แฟนไม่เคยมี สามียังอยากได้ ไหนจะลูกๆที่ฝันอยากจะมีอีก คงต้องหยุดความหวังและความฝันเอาไว้เท่านี้ เหนือสิ่งอื่นใด ตายแล้วตายเลยจะไม่ว่า แต่ดันตื่นขึ้นมาในร่างหญิงชาวนายากจน ชื่อหวังฉีหลินเช่นเดียวกับเธอพ่วงมาด้วยภาระชิ้นใหญ่ อย่างสามีที่ป่วยติดเตียงและลูกชายฝาแฝดทั้งสอง แถมยังมีภาระชิ้นใหญ่ม๊ากกกมาก กอไกล่ล้านตัวอย่างพ่อแม่สามีและน้องๆของสามี ที่โดนบ้านสายหลักกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบและบังคับแยกบ้านหลังจากที่สามีของนางได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุที่หวังฉีหลินต้องมาตายไปนั้นเพราะโดนลูกสะใภ้บ้านสายหลักผลักตกเขาระหว่างที่กำลังยื้อแย่งโสมคนที่หวังฉีหลินขุดมาได้
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ