เกิดใหม่ครานี้…ข้าเป็นหญิงรับใช้ที่โชคดีที่สุด [เกิดใหม่ทะลุมิติจีนโบราณ]

เสียงฮัมเพลงในห้องเซิร์ฟเวอร์อย่างสบายใจดังขึ้นหลังจากผ่านช่วงพักเที่ยงในบริษัทข้ามชาติซอฟต์แวร์สัญชาติจีน

ยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง เสียงเพราะใสแจ๋วนั่นเป็นของ 'รัชธิดา สิริธารา' หรือที่ทุกคนเรียกเธอว่า 'ผิง' สาวสวยหมวยน่ารัก

ที่สุดในทีมพัฒนาซอฟต์แวร์ สาวผมยาวสีดำขลับในวัยเพียง 26 ปี ทำงานเก่ง IQ สูง ได้โปรโมตเร็วกว่าเพื่อนวิศวะ

ซอฟต์แวร์ที่เป็นผู้ชายทุกคนในวัยเดียวกัน

"ไอผิง...นี่แกรีบกินข้าวแล้วรีบกลับมาทำงานเอาหน้าอีกแล้วใช่ไหมว่ะ?" ชายร่างสันทัดผิวเข้มชื่อ 'โจ' เอ่ยแซะ

"บ้า!...ฉันเก่งกว่าแกตั้งเยอะแถมทำงานก็เร็วกว่า...ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำงานเอาหน้าโว้ย!" เธอละจากหน้าจอ

คอมพิวเตอร์แล้วหันไปทำตาขวางใส่โจ

"เออ...อิผิงนี่...กูว่ามึงสวยนะเพราะทั้งทีมก็มีมึงเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียวแต่ทำไม...มึงถึงยังไม่มีแฟนว่ะ?" ชายในชุด

ทำงานเสื้อเชิ้ตสีขาวล้วงกระเป๋ากางเกงพูดด้วยน้ำเสียงกวนตีน

"โห...พี่มานพ...ใครจะไปเอามัน...มันปากแจ๋วยิ่งกว่าอะไรดี" โจพูดเสริม

"ทำไม...การที่ฉันเก่งฉันปากแจ๋วมันไปหนักหัวใครไม่ทราบคะ?" สาวหมวยปากแดงหันไปจิ๊ปากใส่เพื่อนร่วมทีม

"นี่ทุกคน...เดี๋ยวบ่ายสองมีประชุมด่วนนะ" พี่หัวหน้าทีมชื่อ 'ศักดิ์' เดินเข้ามาแจ้งข่าวให้ทุกคนในทีมรู้

"ใกล้จะสิ้นปีแล้ว...หรือจะประกาศเรื่องโบนัส...หรือจะเรื่องโปรโมตคะพี่ศักดิ์?" ผิงทำหน้าสงสัยหันไปถามพี่

หัวหน้าทีมที่มีครอบครัวแล้ว

"พี่ก็ไม่แน่ใจนะ...รู้สึกจะคัดเลือกอะไรบางอย่างนี่แหละ..."

"โห...พี่...ถ้าเป็นเรื่องคัดเลือกเดี๋ยวไอผิงก็ได้ตัดหน้าพวกเราไปอีก...เหม็นว่ะ" มานพทำหน้าไม่พอใจ

"เอาน่าพี่มานพ...ใจเย็นๆ...อาจเป็นเรื่องอื่นก็ได้...ฮ่าๆ" โจตอบแซวอย่างที่ไม่อยากให้บรรยากาศในทีมไม่ดี

"ยังไงก็แล้วแต่...นายอาจจะอยากถามเรื่องความคืบหน้าเรื่องซอฟต์แวร์เกมตัวใหม่ที่ทีมของเรากับทีมของโชค

กำลังพัฒนาแข่งกันก็ได้ว่าของใครมีแนวโน้มจะสำเร็จมากกว่ากัน" พี่หัวหน้าทีมเอามือเท้าโต๊ะทำงานก่อนพูด

ด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ครับผม...ยังไงพวกเราจะเตรียมตัวให้พร้อมก่อนเข้าประชุมครับพี่ศักดิ์" มานพทำมือตะเบ๊ะด้วยความมั่นใจ

"เอาหน้าให้มันน้อยๆ หน่อยพี่...ใครๆ ก็รู้ว่าโปรเจคนี้หนูรู้ดีกว่าใครและคนที่จะนำเสนอถ้านายถามถึงก็คือหนูอยู่ดี"

ผิงยิ้มกว้างพร้อมขยิบตาให้พี่มานพ

"เออๆ อย่าปากดีให้มาก...มีไรก็ต้องช่วยๆ กันดิวะ...เรามันทีมเดียวกันนี่...ฮ่าๆ" มานพหัวเราะเสียงดัง ก่อนที่ทั้ง

สามต่างแยกย้ายไปจดจ่ออยู่กับงานหน้าโต๊ะคอมของตัวเอง

"อ่า...เมื่อยจัง" ผิงพึมพรำก่อนที่จะลุกขึ้นบิดขี้เกียจ เธอเหลือบตาดูนาฬิกาข้อมือซึ่งแสดงเวลา 13.45 น.

"ไปดื่มกาแฟแก้ง่วงสักหน่อยก่อนจะไปเข้าประชุมแล้วกัน" เธอตัดสินก่อนที่จะเดินผ่านโต๊ะของโจไป

"อ้าว...ไอผิงแกจะไปไหนวะ?" โจเกาหัวสงสัยเลยถามออกไป

"ไปที่ชอบๆ ...โอเค๊" เธอทำมือเป็นรูปโอเคสื่อว่าไม่ต้องมาเสือก

"ไอ้บ้านี่...ฉันอุตส่าห์ถามดีๆ" โจมองค้อนตามหลังผิงไป

กลิ่นกาแฟเอสเปสโซ่หอมฟุ้งไปทั่วบริเวณเครื่องดื่มบริการตัวเองซึ่งเป็นสวัสดิการของพนักงาน ผิงค่อยๆ

ละเลียดจิบกาแฟอย่างช้าๆ เพราะมันยังร้อนอยู่พลางครุ่นคิดว่าอนาคตในสายงานที่เธอทำอยู่จะพาเธอไปได้ไกล

แค่ไหน เธอรู้ดีว่าเธอมีจุดแข็งที่ตรงไหนและจุดอ่อนที่ต้องปรับปรุงคืออะไร...

"ผิง!" เสียงดังกังวานมาจากทางข้างหลังเธอ ทำให้เธอสะดุ้งแล้วหันไปตามเสียงที่เรียกชื่อเธอ

"มีอะไรโชค...เรียกซะฉันตกใจหมดเลย" ผิงหน้าตาตื่นไม่รู้ว่าเป็นเพราะกาแฟหรือเพราะเสียงเรียกเมื่อกี้กันแน่

"นายมีเรียกประชุมหนิ...ทีมเธอก็ต้องเข้าร่วมประชุมด้วยใช่ไหม?" โชคจ้องหน้าเธอตาไม่กะพริบ

"อือ...ใช่...ทำไมหรอ?" ผิงทำหน้างงเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร

"เปล่า...ฉันก็หวังแค่ว่าเธอจะไม่ยอมแพ้นะ..." โชคเดินเข้ามาใกล้แล้วก็ตบบ่าเธอเบาๆ พร้อมกระซิบว่า

"เพราะทีมของเธอ...ห่วยไง" แล้วก็เดินจากไป

ผิงนิ่งไปชั่วครู่ก่อนได้สติหลังจากที่สมองประมวลคำด่าเสร็จ "ไอเ_ยโชคเอ้ย...ถึงแกจะชื่อโชคแต่วันนี้ฉันจะทำ

ให้แกสิ้นโชคแน่ๆ" เธอหน้าแดงก่ำพร้อมกำมือด้วยความโกรธ

"อิผิง...แกอยู่นี่เอง...ถึงเวลาเข้าประชุมแล้วนะโว้ย...รีบไปกันเร็ว" โจปาดเหงื่อพร้อมเข้ามาดึงแขนผิงไป

"โทษทีแก...เดี๋ยวฉันไปหยิบแฟ้มแล้วเจอกันที่ห้องประชุมนะ" ผิงบอกโจเสร็จก็รีบเดินไปเอาแฟ้มที่โต๊ะของเธอ

...

"เอาละดีมาก...ทุกคนมาครบกันหมดแล้วใช่ไหม?" ชายร่างอ้วนท่วมหัวล้านในชุดสูทสีดำนั่งอยู่หัวโต๊ะเอ่ยถาม

เสียงดังฟังชัด

"ครับๆ/ค่ะ" เสียงตอบรับดังครับท่วมท้น เหลือเพียงเสียงค่ะเบาๆ จากสาวสวยหน้าหมวยเป็นเอกลักษณ์จนนายใหญ่

ต้องหันไปมองตามเสียงค่ะนั้น

"อืม...ใช่...ผมได้ยินมาว่ามีผู้หญิงเก่งคนหนึ่งในทีมพัฒนาซอฟต์แวร์คือเธอเองสินะ..." เขาขยับแว่นเพื่อที่จะมอง

หน้าเธอให้ชัดๆ

"ค่ะนาย...ดิฉันชื่อรัชธิดาค่ะ" สาวผิวขาวหน้าตาจิ้มลิ้มตอบเสียงใส

"โอเค...งั้นผมเข้าเรื่องเลยนะ...คือบริษัทแม่ที่เมืองก่วงโจวต้องการให้ผมคัดเลือกพนักงานที่มีแววไปเรียนรู้งาน

ระบบซอฟต์แวร์เกมใหม่ล่าสุดจากที่นั่น..."

เสียงฮือฮาอื้ออึงดังขึ้นในห้องประชุมทุกคนต่างหันหน้าคุยกันด้วยความตื่นเต้น

"อ่ะเดี๋ยวฟังผมให้จบก่อน...คือมันเป็นโปรเจคที่ด่วนมากคือต้องบินไปภายในอีก 2 วันเลยและต้องอยู่เรียนรู้

งาน 1 เดือน ทางนู้นเสนอจะให้เงินเดือนเพิ่ม 3 เท่า แต่เขาขอคนที่ยังไม่มีครอบครัวไม่มีภาระอะไรแถมยังต้อง

ได้ภาษาจีนพื้นฐานด้วย..."

เสียงโหร้องโอดโอยดังระงม หลายคนมีสีหน้าผิดหวังเพราะโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ เพราะเผลอๆ ถ้าใคร

ได้ไปแล้วทำผลงานได้ดีการเลื่อนตำแหน่งไปเป็นหัวหน้าฝ่ายก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม

"ไหนใครคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติครบบ้าง...ยกมือขึ้น" นายใหญ่ทำท่ายกมือแล้วกวาดสายตาไปรอบห้อง

"ห้ะ...ไม่มีใครยกมือเลย...นี่พวกคุณไม่มีใครรู้พื้นฐานภาษาจีนเลยหรอ...แล้วสอบผ่านเข้ามาทำงานบริษัท

สัญชาติจีนนี่ได้ไง" ชายวัย 50 ที่นั่งหัวโต๊ะทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก

"โห่...นายครับ...ที่นั่งอยู่นี่เป็นวิศวกรซอฟต์แวร์กันทั้งนั้นนะครับ...ทำงานกับโค้ดไม่ได้พูดหรือสื่อสารกับคน

เลยครับ" พี่ศักดิ์หัวหน้าทีมเป็นหน่วยกล้าตายพูดอธิบายออกมา...ทุกคนที่นั่งฟังต่างพยักหน้าเห็นด้วยกันงึกๆ

"เดี๋ยวก่อนค่ะ..." สาวสวยหนึ่งเดียวในที่ประชุมพูดขัดขึ้น

"คุณมีอะไร...ไหนว่ามาสิ" นายใหญ่เอ่ยทัก ก่อนที่ดวงตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่ผิงคนเดียว

"ดิฉันคิดว่าดิฉันมีคุณสมบัติครบค่ะนาย...ทั้งจากผลงานที่ผ่านมา...และตอนนี้ไม่มีภาระ...แถมดิฉันยังได้

ภาษาจีนพื้นฐานด้วยค่ะ" เธอเสยผมเชิดหน้าตอบแบบมั่นๆ

ชายทั้งห้องต่างทำตาโตอ้าปากค้าง... "ห้ะ...ยัยผิงนี่นะ" ชายจากทีมของโชคคนหนึ่งเอ่ยขึ้นก่อนหันไปซุบซิบ

กับโชคซึ่งตอนนี้มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

"ทุกคนละว่าไง...แต่ก็คงช่วยไม่ได้งั้นผมคงต้องส่งคุณรัชธิดาไปคนเดียว" เขาพูดจบพร้อมเขียนชื่อรัชธิดาใส่ลง

ในเอกสารที่เตรียมมาก่อนที่จะส่งสัญญาณว่าเลิกประชุม

"โห่อะไรวะ...ไอส้มหล่นเอ้ย" โชคตะโกนไล่หลังผิงมาติดๆ

"ก็ใครเสือกไม่เตรียมตัวมาให้ดีละวะ ช่วยไม่ได้...ภาษาจีนพื้นฐานเอง...มันก็ควรต้องรู้ไว้นะไอ้น้อง" ผิงตอกกลับ

อย่างซะใจ

"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" โชคชูนิ้วกลางแล้วรีบเดินจากไป

"ไอพวกแพ้แล้วพาลเอ้ย" ผิงขำคิกคัก

"ยินดีด้วยนะผิง...ยังไงก็อย่าลืมพี่ละ...มีข้อมูลอะไรดีๆ ก็กลับมาอัปเดตให้ด้วยนะ" พี่ศักดิ์ยิ้มหวานชมไม่ขาดปาก

"ค่า...พี่หัวหน้าทีม"

"อ่ะ น้องผิงคนสวยยังงี้ต้องมาเลี้ยงเหล้าพวกเราก่อนไปแล้วไหม" มานพแกล้งเร้าแหย่เธอ

"ใช่ๆ เลย ผิง...เลี้ยงพี่มานพกับเราด้วยเลย ฮ่าๆ" โจหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ

"ไปเลี้ยงกันเองสิ...ไอพวกบ้าผู้หญิง...ครั้งที่แล้วพอเหล้าเข้าปากก็ก่อเรื่องไว้จำไม่ได้หรอ?" ผิงทำหน้าดุ

พร้อมด่าไม่ยั้ง

"เออๆ ไปดีมาดีละกัน" โจแตะไหล่เบาๆ

ผิงรีบเคลียร์งานที่ค้างไว้ในคอมให้เสร็จก่อนส่งไฟล์ให้คนในทีมพร้อมบอกขั้นตอนวิธีลัดต่างๆ ไว้ให้

"อ่ะ...ฉันเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จแล้ว...งั้นขอกลับบ้านไปเตรียมตัวไปจีนก่อนนะทุกคน" เธอพูดด้วยความดีใจที่

จะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ที่บริษัทแม่ที่จีน

"บายๆ มึงโชคดีละ" โจพูดพร้อมยิ้ม

"โชคดีนะไอน้องหมวยของพี่" มานพขยิบตาให้

"ขอให้ได้สามีเป็นคนจีนนะ จะได้เป็นซ้อรวยๆ ที่นั่นไงไม่ต้องกลับมาทำงานละ ฮ่าๆ" พี่ศักดิ์พูดทีเล่นทีจริง

"โอ๊ยพี่ก็...ขอให้มีแฟนก่อนเถอะ" ผิงยิ้มเขินก่อนรีบเดินออกจากห้องมา

...

ที่ฉันโสดนี่เพราะฉันโสดด้วยความสามารถน้า...