เมื่อนางเอกได้บทนางร้าย

1

ท้องฟ้าอันมืดสนิทในค่ำคืนนี้มีดวงดาวเต็มท้องฟ้า อากาศร้อนอบอ้าวทำให้ปรมินทร์ เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เขาเพิ่งกลับมาจากการประชุมสำคัญ

ท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ เขาค่อย ๆ ปลดเน็กไทออกและนิ่วหน้าเข้าหากันด้วยความรู้สึกร้อนรุ่ม

ทำไมเขาถึงได้รู้สึกร้อนเช่นนี้ก็ไม่รู้

ร่างสูงจัดการปลดอาภรณ์ทุกชิ้นออกจากกายเพื่อดับความร้อนรุ่ม เขาคงต้องอาบน้ำเพื่อให้ตัวเองหายจากความทรมานนี้เสีย

ปรมินทร์ทั้งอาบน้ำ ทั้งดื่มน้ำ เขาทำทุกอย่างแล้วแต่ร่างกายยังร้อนรุ่มปวดร้าวด้วยความทรมาน

ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองต้องโดนวางยาแน่ ๆ มีทางเลือกสามทางในตอนนี้ ต้องหาผู้หญิงมาดับความร้อนรุ่ม ต้องไปหาหมอ และสุดท้ายต้องอดทนพยายามช่วยเหลือตัวเองให้ยาหมดฤทธิ์ วิธีการที่ดีที่สุดและง่ายที่สุดคือหาผู้หญิงสักคน ในขณะที่มือหนากำลังจะกดโทรศัพท์ไปสั่งเลขาคนสนิทให้ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้เขา

เขามีเลขาสองคน คือพิมพ์ลภัสกับธนกร

พิมพ์ลภัสยังเป็นน้องน้อยวัยเด็กที่เขาเอ็นดู ก่อนจะไม่ได้เจอกันหลายปี และกลับมาเจอกันอีกครั้งเพราะมารดาของเขาช่วยเหลือเธอเอาไว้ หลังจากที่เธอกับน้องชายหนีออกมาจากบ้าน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก... เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ปรมินทร์ผวา คิดว่าธนกรมาหา จึงรีบปิดประตู

“เจ้านายคะ มื้อดึกที่เจ้านายสั่งเอาไว้ค่ะ ว้าย!” เธอหิ้วกล่องขนมจีบเจ้าดังประจำจังหวัดมาให้เขา แต่โดนกระชากเข้าไปในห้องเต็มแรง

อยู่ด้วยกันที่ทำงาน พิมพ์ลภัสเรียกเขาว่าเจ้านายทุกคำ ไม่ได้ทำตัวสนิทสนมเรียกเขาว่าพี่เหมือนเวลาอยู่ด้วยกันหรืออยู่กับมารดาของเขา

ปรมินทร์รู้สึกว่าตัวเองหน้ามืดแล้วในตอนนี้ เขารั้งเธอไปที่เตียงนอนกว้าง

“ช่วยหน่อย ต้องการอะไรจะให้หมด”

“ชะ... ช่วยอะไรคะ” พิมพ์ลภัสเอ่ยถามอย่างตกใจ จะไม่ให้เธอตกใจได้อย่างไรกัน ก็เจ้านายมาดขรึมกดเธอไปกับเตียงกว้าง แล้วก็ทำท่าทีจะกินตับเธอเสียอย่างนั้น

“พี่โดนวางยา”

“แล้วยังไงคะ” พิมพ์ลภัสเอ่ยถามอย่างตกใจ

“ก็ช่วยหน่อยไง” ปรมินทร์กระชากเสื้อผ้าของคนที่เอาแต่ถามออกไป เธอตกใจ รีบปัดป้องแต่เขาก็กดมือน้อยไปกับเตียงนอนกว้าง

“พี่จะรับผิดชอบ อยากได้อะไรจะให้ทุกอย่าง”

“ไม่เอาค่ะ พิมพ์ไม่เต็มใจ” เธอปฏิเสธปากคอสั่นไปหมด แต่ปรมินทร์ไม่คิดจะใส่ใจ เขาจัดการทำตามความปรารถนาของตัวเองในทันที

ค่ำคืนที่เร่าร้อนผ่านไป พิมพ์ลภัสลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปหมดทั้งร่าง เธอกะพริบตาปริบ ๆ ก็พบกับเจ้าของร่างสูงกำลังนอนมองเธออยู่

พิมพ์ลภัสสะดุ้งรีบดึงผ้าห่มมากอดเอาไว้ ก่อนจะมองเขาอย่างเอาเรื่อง

“เมื่อคืนพี่ทำให้พิมพ์เจ็บหรือเปล่า” สรรพนามเปลี่ยนไปในตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์เจ้านายกับลูกน้องอีกต่อไป และแท้ที่จริงแล้วเธอเป็นลูกสาวของเพื่อนรักมารดาของเขา แม้มารดาของเธอจะจากไปแล้ว แต่มารดาของเขาก็ยังเอ็นดูเธออยู่เสมอ

เธอมาทำงานกับเขาก็เพราะว่ามารดาของเขายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เนื่องจากน้องชายของเธอป่วยหนัก กลายเป็นเจ้าชายนิทรา เพราะอุบัติเหตุจากรถยนต์

“ถามได้ ลองมาเป็นพิมพ์ดูสิ” เธอทำหน้างอใส่เขา หมดกันเยื่อพรหมจรรย์ทีเพียรรักษามายี่สิบห้าปี

นี่ใช่ไหมเขาเรียกเบญจเพส ซวยเสียจริง

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ปรมินทร์รู้สึกเสียความมั่นใจในตัวเองไปเยอะ เขาเป็นหนุ่มหล่อร่ำรวยมีฐานะ สาว ๆ อยากขึ้นเตียงด้วยกันทั้งนั้น ในขณะที่เธอขึ้นเตียงกับเขาแล้วไม่ได้มีท่าทียินดีเลยสักนิด

“จะให้ทำหน้ายังไงล่ะคะ พิมพ์เสียตัวแบบไม่ได้ยินยอมนะ”

“อยากได้อะไรให้หมด” ก่อนจะเข้าด้ายเข้าเข็ม เขาจำได้ว่าเคยสัญญาเธอเอาไว้แบบนั้น

“น้องของพิมพ์ป่วย พิมพ์ต้องการแค่ค่ารักษาน้องตลอดชีพ ถ้าพี่โอเคก็ตามนี้” เธอทำท่าจะลุก

“เดี๋ยวก่อน”

“มีอะไรอีกคะ”

“เธอไม่เรียกร้องอะไรให้ตัวเองบ้างเลยเหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ เธอก็เบี่ยงหน้าหนี ก่อนจะดันปลายคางของเขาออกห่าง

“ไม่ต้องขยับเข้ามาพูดใกล้ ๆ ขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”

“ว่าไง” เขาดึงเธอมาโอบกอดเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนง่าย ๆ

“การขอให้พี่ช่วยรักษาน้อง ก็ถือว่าเป็นการขอให้ตัวเองแล้วนะคะ ทุกวันนี้พิมพ์ต้องเป็นคนจ่ายค่ารักษาน้องทั้งหมดนี่คะ แล้วพี่คิดว่าพิมพ์ต้องเรียกร้องอะไรอีกเหรอ” น้องชายของเธอโดนรถชนจนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง

“เช่นเรียกร้องให้รับผิดชอบอะไรแบบนี้ไง”

“แล้วพี่อยากรับผิดชอบพิมพ์ยังไงคะ”

“แต่งงาน มีครอบครัวอะไรแบบนี้”

“แล้วพี่อยากแต่งงานกับพิมพ์ไหมล่ะคะ” เธอเอ่ยถาม

“พี่” เอาอึกอัก

“พี่ก็ไม่ได้อยากแต่งงาน เพราะเราเผลอมีความสัมพันธ์กันเพราะพี่โดนวางยา” เธอเดาเอาว่าคงเป็นสาวสวยคนหนึ่งที่มองเขาตาเป็นมันก่อนหน้านี้ เกิดเป็นคนหล่อนี่ก็ต้องระวังตัวเหมือนกันนะ ยิ่งหล่อรวยยิ่งต้องระวังตัว เพราะอาจจะถูกสาวที่ไหนก็ไม่รู้วางยาจับทำผัวเอาได้

“นี่เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ เธอเสียตัวให้พี่นะ”

“รู้สึกค่ะ”

“นั่นไง”

“เจ็บมากค่ะ เซ็กซ์พี่ห่วยมาก นี่ถ้าพิมพ์ต้องจ่ายค่าตัวพี่ ยี่สิบบาทยังแพงไปค่ะ” เธอผลักเขาออกจนกระเด็น ก่อนที่จะหนีเข้าห้องน้ำ

ปรมินทร์ได้แต่นั่งขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่บนเตียงเมื่อได้ยินเธอพูดแบบนั้น

เขาได้จิ้นเธอนะ เป็นผู้ชายคนแรกด้วย นี่เธอจะไม่เรียกร้องให้เขารับผิดชอบอะไรเลยเหรอ

“พี่อย่าลืมนะคะเรื่องที่ต้องจัดการเรื่องค่ารักษาน้องของพิมพ์” เธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ขณะเดินออกมาจากห้อง มารดาของเขาช่วยเหลือเธอเอาไว้ ให้งานทำในตำแหน่งเลขาของท่าน ก่อนจะย้ายให้มาเป็นเลขาของเขา

“อ้อ...” เธอร้องขึ้นขณะจะออกจากห้อง ทำให้เขาหันไปมองอย่างสนใจ