ตอนแรก 'ณรงค์' ก็เล่นสนุกพอหอมปากหอมคอ จากหลักหมื่นก็กลายเป็นหลักแสน หลักแสนเป็นหลักล้าน จนในที่สุดก็เป็นหลักสิบล้าน แล้วแม่ค้าออนไลน์หาเช้ากินค่ำแบบเธอจะหาเงินจำนวนแปดหลักมาช่วยสามีได้อย่างไร แค่จะไลฟ์ขายเสื้อผ้าให้ได้สักตัวยังยากในเศรษฐกิจที่ซบเซาแบบนี้
"สร ช่วยพี่ด้วยนะ" มือใหญ่เอื้อมจับมือเธอมากุมไว้ พลางอ้อนวอน
"สรช่วยพี่อยู่แล้ว ถ้าสรช่วยได้"
ดวงตากลมโตร้อนผ่าวคลายน้ำสีใสจะเอ่อไหลออกมา
"แต่เงินมันไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะพี่รงค์ เงินมันตั้งยี่สิบล้าน แล้วสรจะหาเงินจากไหนมาให้พี่"
"ถ้าสรไม่ช่วย พี่ตายแน่" ณรงค์เอ่ยเสียงสั่น
"เราหนีไปที่อื่นกันดีไหมพี่"
ถ้าไม่มีเงินจ่าย ก็คงต้องหนีหายไปให้ไกล ไม่ให้เจ้าหนี้ตามตัวได้ก็พอ
"พี่ก็อยากหนี แต่พี่เคยได้ยินคนในบ่อนมันพูดกัน พวกลูกหนี้ที่หนีเสี่ยชัชไปรายก่อน ไม่มีใครได้ตายดีสักคน"
นภัสสรสะอึกทันทีที่ได้ยิน ราวกับมีก้อนบางอย่างจุกอยู่ในลำคอ ยังมีอะไรหลายอย่างที่เธออยากทำ เธอมีความฝันอยากเป็นเจ้าของธุรกิจที่มียอดขายและกำไรต่อปีเป็นร้อยล้าน เธออยากเที่ยวต่างประเทศอย่างที่คนมีเงินชอบไปกัน เธออยากเป็นแม่ที่ดี มีลูกที่น่ารักสักสองสามคน เธอยังอยากใช้ชีวิต
แต่ทว่าทำไมผู้ชายที่เธอเคยคิดว่าเขาจะทำให้เธอมีชีวิตที่ดีอย่างนั้นได้ จึงกลับกลายเป็นคนที่พาเธอมาเจอกับหายนะเช่นนี้
"เราแบ่งจ่ายเสี่ยเขาได้ไหมพี่รงค์"
"มันก็ได้อยู่ แต่เงินตั้งยี่สิบล้านมันก็ต้องมีดอกอีก แถมแต่ละงวดก็น่าจะต้องจ่ายหลักแสนเป็นอย่างต่ำ แค่เงินเดือนเราสองคนรวมกันยังไม่ถึงห้าหมื่นเลยสร"
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่
"แล้วพี่จะเข้าบ่อนทำไม ฉันบอกแล้วใช่ไหม ว่าการพนันมันมีแต่เสียกับเสีย มันไม่มีทางทำให้ใครมีชีวิตที่ดีขึ้นได้หรอก"
"แล้วเธอจะมาว่าพี่ให้ได้อะไรขึ้นมา พูดแล้วเราจะมีเงินไปใช้หนี้พวกมันหรือไง"
สามีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดอย่างที่ไม่เป็นมาก่อน ทำเอาผู้เป็นภรรยาชะงักงัน หัวใจดวงน้อยเริ่มรวดร้าว
เธอไม่มีสิทธิ์พูดเลยหรือ ไม่มีสิทธิ์จะบ่นหรือว่ากล่าวอะไรออกไปให้สามีได้รู้บ้างเลยหรือ ในเมื่อความฝันของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งต้องหายวับไปกับตาด้วยน้ำมือของเขา น้ำมือของชายอันเป็นที่เธอรัก ที่เธอหวังจะฝากฝังทั้งชีวิตไว้กับเขา
"เราต้องจ่ายทั้งหมดภายในเดือนนี้ใช่ไหมพี่" เธอถามพลางกลั้นสะอื้น
"ใช่ นี่ก็เหลือเวลาไม่ถึงสิบวันแล้ว เราจะทำยังไงกันดีสร"
สามีถามอย่างตื่นตระหนกราวกับจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นภัสสรจึงโผลกอดเขาไว้แน่นพลางลูบหลังเป็นเชิงปลอบ
"ไม่เป็นไรนะพี่ เดี๋ยวเราค่อยหาทางแก้กันไป ยังไงก็ต้องมีทางออก"
นภัสสรพยายามพูดไม่ให้เสียงตัวเองสั่น เธอพยายามเข้มแข็งเพื่อเป็นหลักให้กับสามี ที่ตอนนี้อ่อนแอจนไม่น่าจะสามารถเป็นผู้นำในการจัดการปัญหาต่าง ๆ ได้ หน้าที่ในการหาเงินใช้หนี้คงต้องตกมาเป็นของเธอโดยปริยาย