ตรวนรักราชสีห์

ข้าบอกเอ็งว่า เลิกยุ่งกับข้าซักที..!! ข้าไม่ได้ชอบเอ็ง ทำอย่างไรก็ไม่มีวันชอบเอ็ง ทุกคำที่สิงห์ตะคอกกลับไปหาร่างเล็กที่กำลังยืนยิ้มให้เขา ทั้งที่น้ำตาไหลอาบสองแก้ม นับจากนี้ไปพี่จะไม่เห็นหน้าข้าอีก..

"ดาหวันคะ เดี๋ยวคุณลุงจะพาไปทานไอศครีมนะคะดาหวันไปกับคุณอานะคะ" "ไปค่ะ ไปทานไอศครีมกับคุงลุง" "ไอ้ราช!! นี่มันลูกกูนะมึงเมื่อไหร่มึงจะไปทำเป็นของตัวเองสักทีวันๆก็หิ้วแต่ลูกกูไปลูกกูมา กูกับเมียคิดว่าไม่มีลูกแล้วเนี่ยตอนนี้???" "ไอ้เวรนี่นี่มันก็หลานกูเหมือนกันเลี้ยงมาตั้งแต่ออกจากท้องแม่ มึงจะยึดเป็นของตัวเองคนเดียวได้ยังไง" "ที่รัก คุณดูมันนะมันมายึดลูกเราสองคนไปเป็นลูกมันแล้วคืนนี้กูจะเอาลูกกูมานอนด้วย" "ไม่ได้คืนนี้กูจะต้องนอนกับดาหวันมึงค่อยเอาไปพรุ่งนี้" " ฮิ ฮิ พี่สองคนเนี่ยตีกันเรื่องหลานทุกวันเลยอีกคนนึงก็อยากเป็นคุณพ่อแสนดี อีกคนนึงก็เป็นคุณพ่อทูนหัว เดี๋ยวดาหวันก็ได้รับความรักเต็มอกจนไม่รู้ว่าจะไปเก็บไว้ไหนหรอกค่ะคุณพ่อทั้งสองคน" "วันนี้ดาจะไปนอนกับคุงลุงราช คุงพ่อไปนอนกับคุงแม่เลยค่ะ" "โถ่ลูกดา ลูกเป็นลูกพ่อนะ* "ฮ่าๆๆมึงเห็นไหมว่าหลานรักกูมากกว่ามึง" "ไอ้เพื่อนเวรนี่!!" "งั้นเราไปกินไอศครีมกันดีกว่านะคะดาหวันเดี๋ยวคุณลุงจะพาไปซื้อของเล่นอีก" "ไอ้ราช มึงเอาลูกกูมาเลย ไอ้เพื่อนเฮงซวยเมื่อไหร่มึงจะมีเมียสักทีห๊ะ" เสียงสองเพื่อนรักที่ทะเลาะกันทุกวันในการแย่งการเลี้ยงแม่หนูน้อยดาหวัน เป็นเด็กผู้หญิงผิวขาวตาโตน่ารักน่าหยิก ถูกและ 2 ข้างถักเปียทุกวัน ราชหรือราชศักดิ์เป็นเพื่อนกับเดชหรือฤทธิเดช สองคนนี้เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเรียน จนฤทธิเดชแต่งงานมีลูกเป็นฝั่งเป็นฝาแต่ราชศักดิ์กลับไม่อยากจะแต่งงานมีเพียงแค่คู่นอนไปวันๆเท่านั้น แต่เขากลับไปหลานสาวเพียงคนเดียวที่น่ารักขนาดนี้เขาบอกกับฤทธิเดช ถ้าเกิดเขาเป็นอะไรทุกอย่างจะตกเป็นของดาหวันแต่เพียงผู้เดียว

ตอนนี้ผ่านมาแล้ว 7 เดือนราฮิมที่ยังตามหาลูกกับเมียไม่เจอ เขากลายเป็นคนเงียบสุขุมไม่พูดไม่จากับใครสักเท่าไหร่วัน ๆ เขาเอาแต่เซ็นเอกสารส่วนการออกไปพบลูกค้า เขาไม่ไปเลย เขาเก็บตัวเงียบ เขาใช้ลูกน้องมือดีทั้งสองทำงานแทนเขา จนบางครั้งโมแอลคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของกิจการไปแล้วเพราะเจ้านายที่เปลี่ยนไปมาก เลิกงานเสร็จ เขาก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องดื่มหนักทุกวันจนหลับคาขวดเหล้า ขวดเหล้าเกลื่อนในห้องตั้งแต่เคาน์เตอร์บาร์จนไปถึงห้องนอน ราฮิมเดินโซซัดโซเซไปรอบคอนโดหรูที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของทั้งคู่ ขวดเหล้าไม่รู้เป็นใบที่เท่าไหร่ ในคืนนี้ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดไปหมด เมาไม่เมาไม่รู้ รู้แต่ว่าหัวใจมันเจ็บจนแทบจะระเบิดออกมา ความเงียบเข้ามาแทนที่เสียงเพลงที่เคยเปิดดังลั่น ความมืดเข้ามาแทนที่แสงสีที่เคยทำให้ห้องนี้ดูมีชีวิตชีวา ตอนนี้ทุกอย่างดูว่างเปล่า เหมือนชีวิตของเขาตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือให้เกาะเกี่ยวอีกแล้ว "ฮึก...เธอทำกับผมได้ยังไง...ทำไมคุณถึงไม่ให้โอกาสผมได้อธิบายบ้าง นิชา ฮึก .." ราฮิมร้องไห้จนเสียงแหบพร่าออกมา น้ำตาไหลอาบแก้มที่เห่อร้อนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ "นิชาฉันรักเธอ ทำไมถึงทิ้งฉัปไป... ฮึก..." ความทรงจำเก่า ๆ ลอยเข้ามาในหัว เขาจำได้ว่าตอนคบกันใหม่ ๆ เธอสดใสร่าเริงแค่ไหน แต่ตอนนี้... เธอหายไปไหน ไปไหน "นิชาได้โปรดกลับมาหาผม ผมทรมานเหลือเกิน." ราฮิมกำมือแน่น ความเจ็บปวดทวีคูณขึ้นมาอีก เขาเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องที่เคยมีรูปของเขากับเธอติดอยู่ แต่ตอนนี้เหลือแค่กรอบรูปเปล่า ๆ และรอยความทรงจำที่แสนหวานระวังเธอและเขา "นิชา ผมจะตามหาคุณกับลูกให้เจอ... ไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ก็ตาม..." ราฮิมพูดกระซิบเบา ๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา ร่างกายอ่อนล้า แต่หัวใจยังคงร่ำไห้ไม่หยุดตลอด 7 เดือนที่แสนทรมาน

ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"

เขาบีบบังคับให้เธอขึ้นเตียงได้อย่างง่ายดาย แต่กลับไม่สามารถหลอกล่อให้ตนเองปล่อยเธอไปได้... คีแรน จอห์นสโตน คือผู้ชายสายดาร์ก เขามีพร้อมทั้งอำนาจและเงินตรา ความปรารถนาเดียวของผู้ชายเถื่อนคนนี้ก็คือการได้ครอบครองสาวใช้ของตนเอง เขายอมทำทุกอย่าง แลกด้วยทุกสิ่งที่ตนเองมี เพื่อให้ได้หล่อนมาอยู่ใต้ร่าง โดยไม่สนใจเลยว่าแม่สาวคนสวยที่เขาปรารถนาจะเต็มใจหรือไม่ สำหรับ พราวเนตร เขาคือผู้ชายใจดำอำมหิต เขาเหี้ยมโหด และไม่มีหัวใจ เขาแย่งชิงหล่อนมาจากชายคนรัก หักหาญน้ำใจของหล่อนอย่างป่าเถื่อน กักขังหล่อนเอาไว้ใต้เรือนร่างทรงพลังทุกค่ำคืนด้วยไฟปรารถนา หล่อนเกลียดเขาที่สุด เกลียดผู้ชายแสนเอาแต่ใจ ชอบบงการคนนี้นัก แต่ทำไมหนอหัวใจ ถึงได้หวั่นไหวไปกับจอมมารร้ายตนนี้ ทั้งที่ไม่ควรเลยสักนิด

ยัยเด็กขาดสารอาหารคนนี้หรอ คือลูกสาวคนใหม่ของแม่.. เด็กอะไร ขวางหูขวางตาชะมัด เจอหน้ากันเอาแต่ก้มหน้าหลบตา แต่ทำไมยัยเด็กนี่ถึงสวยวันสวยคืน..ถ้าเขาจะแอบกินเด็กของแม่..จะผิดไหม

ในระยะเวลาสองปีที่แต่งงานกัน เนี่ยเหยียนเซินจู่ๆ ก็เสนอขอหย่า เขาพูดว่า "เธอกลับมาแล้ว เราหย่ากันเถอะ คุณอยากได้อะไรบอกมาได้เลย" ชีวิตการแต่งงานสองปีสู้อีกคนที่หันหลังกลับมาไม่ได้ ตามอย่างที่คนเขาว่ากัน "คนรักเก่าแค่ร้องไห้สักหน่อย คนรักปัจจุบันก็ย่อมแพ้แน่นอน" เหยียนซีไม่ได้โวยวายอะไร เลือกที่จะตอบตกลงและเสนอเงื่อนไขว่า "ฉันต้องการรถซูเปอร์คาร์ที่แพงที่สุดของคุณ" "ได้" "วิลล่าสุดหรูชานเมือง" "ตกลง" "กำไรหลายพันล้านที่หามาในช่วงสองปีนี้ แบ่งคนละครึ่ง" "อะไรนะ"

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"