ตอนนี้ผ่านมาแล้ว 7 เดือนราฮิมที่ยังตามหาลูกกับเมียไม่เจอ เขากลายเป็นคนเงียบสุขุมไม่พูดไม่จากับใครสักเท่าไหร่วัน ๆ เขาเอาแต่เซ็นเอกสารส่วนการออกไปพบลูกค้า เขาไม่ไปเลย เขาเก็บตัวเงียบ เขาใช้ลูกน้องมือดีทั้งสองทำงานแทนเขา จนบางครั้งโมแอลคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของกิจการไปแล้วเพราะเจ้านายที่เปลี่ยนไปมาก เลิกงานเสร็จ เขาก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องดื่มหนักทุกวันจนหลับคาขวดเหล้า ขวดเหล้าเกลื่อนในห้องตั้งแต่เคาน์เตอร์บาร์จนไปถึงห้องนอน ราฮิมเดินโซซัดโซเซไปรอบคอนโดหรูที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของทั้งคู่ ขวดเหล้าไม่รู้เป็นใบที่เท่าไหร่ ในคืนนี้ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดไปหมด เมาไม่เมาไม่รู้ รู้แต่ว่าหัวใจมันเจ็บจนแทบจะระเบิดออกมา ความเงียบเข้ามาแทนที่เสียงเพลงที่เคยเปิดดังลั่น ความมืดเข้ามาแทนที่แสงสีที่เคยทำให้ห้องนี้ดูมีชีวิตชีวา ตอนนี้ทุกอย่างดูว่างเปล่า เหมือนชีวิตของเขาตอนนี้ไม่มีอะไรเหลือให้เกาะเกี่ยวอีกแล้ว "ฮึก...เธอทำกับผมได้ยังไง...ทำไมคุณถึงไม่ให้โอกาสผมได้อธิบายบ้าง นิชา ฮึก .." ราฮิมร้องไห้จนเสียงแหบพร่าออกมา น้ำตาไหลอาบแก้มที่เห่อร้อนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ "นิชาฉันรักเธอ ทำไมถึงทิ้งฉัปไป... ฮึก..." ความทรงจำเก่า ๆ ลอยเข้ามาในหัว เขาจำได้ว่าตอนคบกันใหม่ ๆ เธอสดใสร่าเริงแค่ไหน แต่ตอนนี้... เธอหายไปไหน ไปไหน "นิชาได้โปรดกลับมาหาผม ผมทรมานเหลือเกิน." ราฮิมกำมือแน่น ความเจ็บปวดทวีคูณขึ้นมาอีก เขาเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องที่เคยมีรูปของเขากับเธอติดอยู่ แต่ตอนนี้เหลือแค่กรอบรูปเปล่า ๆ และรอยความทรงจำที่แสนหวานระวังเธอและเขา "นิชา ผมจะตามหาคุณกับลูกให้เจอ... ไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ก็ตาม..." ราฮิมพูดกระซิบเบา ๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา ร่างกายอ่อนล้า แต่หัวใจยังคงร่ำไห้ไม่หยุดตลอด 7 เดือนที่แสนทรมาน
ผมราฮิม มูฮามัด อาฟารีม อายุ 35 ปี ดวงตาสีเทาที่สะกดถูกสายตา เพียงแค่เขาจ้องมองก็ทำให้สาวๆละลายได้ สูง 190 cm เป็นเจ้าของธุรกิจโรงแรมและธุรกิจเครือค่ายสีดำ อีกมากมายที่ผู้คนยังไม่รู้ มีเพียงแต่ตระกูลผมเท่านั้นที่ทำกันเงียบๆ แต่ในวงในหากได้ยิน ชื่อตระกูลอาฟารีมของผมจะต้องขยาดและไม่กล้าแตะต้อง เพราะขึ้นชื่อเรื่องความโหดมาตั้งแต่ต้นตระกูลจนถึงรุ่นพ่อผมและผมในปัจจุบัน วันนี้แผมต้องมาตรวจโรงแรมหรูที่ดูไบ ผมก็ลงเครื่องมา แต่ดันก็ไปเจอผู้หญิงเอเชียโก๊ะคนหนึ่ง
เด็กผู้หญิงที่เดินชนผมที่สนามบินที่ดูไบ อวบๆ น่ารักผิวขาว ผมยาวสีดำสาวเอเชีย ผมสดุดตากับรอยยิ้มที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยและทำให้ผมหยุดยืนมองเธอโดยที่ไม่รู้ตัว ปกติผมเป็นคนไม่สนใจผู้หญิงพวกนี้หน้าเงินซะส่วนใหญ่ แต่กับเธอผู้หญิงเอเชียคนนี้ทำให้ผมหยุดมองเธอได้โดยที่เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้้ำว่าผมแอบมองเธอ ผมที่มีหน้าตาค่อนข้างดุหน้าไม่เป็นเป็นมิตรอยู่แล้ว ผมค่อนข้างเรียกว่าเย็นชาก็ได้..ผมยืนมองคนตรงหน้าก้มหน้าก้มตา ขอโทษผมเป็นภาษาอังกฤษ ผมก็ได้แต่ทำหน้านิ่งใส่เธอ
วันนี้ฉันได้มาเยือนดูไบเป็นวันแรกข้ามน้ำ น้ำทะเลมาเพราะเพื่อนตัวแสบนางลากฉันมาทำงานด้วยโดยไม่ปรึกษาฉันแม้แต่นิดดียว ฉันผู้คลั่งสายหนุ่มผมบอนด์ตาสีฟ้า แต่โชคชะตาช่างเล่นตลกให้งานที่ฉันคือประเทศโหดร้ายผู้ชายหน้าหนวดตลอดเวลานั่นคือ ดูไบ โอ้ทำไมพระเจ้าช่างใจร้ายส่งฉันมาอยู่ที่นี่ด้วย....!!!! ฉันก้าวลงจากเครื่องบินและกำลังบ่นพึมพร่ำ โทษฟ้าโทษพระเจ้าที่ช่างใจร้ายกับเด็กตัวเล็กหนัก 70 โลอย่างฉัน ด้วยความคิดอะไรเพลินๆในใจ และเดินไม่มองทางของฉันนั้น บ๊าป...เข้าให้ ฉันไปชนกับยักษ์ปักหลั่นที่ไหนเนี่ยโอ้ววววว... สูงมากกก......190+ แน่น๊อนนนน โอ๊ยนิชา ตื่นๆๆ ดูหน้าคุณท่านเขาก่อนจ้าาตายแน่ นิชา..++.
โอ๊ย....!!!! ฉันเดินชนกับใครซักคนตัวที่สนามบิน หน้าตาไม่เป็นมิตรซะเอาเลย หน้าเหมือนพร้อมฆ่าคนตายตลอดเวลา
ฉันขอโทษค่ะ ..... คุณเป็นอะไรไหมคะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ ...........ฉันเงยหน้ามองยักษ์ปักหลั่นเขาไม่พูดอะไรกับฉันเลยยแม้แต่คำเดียววววว ช่วยด้วยยยทุกคนน มาวันแรกฉันก็จะสร้างศัตรูเลยไม่ได้ ฉันก็ก้มหัวขอโทษเขาสองสามครั้งโดยไม่รู้ว่าเขาจะยกโทษให้ฉันไหมแล้วก็ยิ้มแห้งๆ ส่งไปให้เขา..พอเงยหน้ามองดูเขามีเหมือนบอร์ดีการ์ดยืนคุมสองคน..ตายแน่นิชาเอ๋ยเขาจะยิงทิ้งกลางสนามบินไหม ขอโทษนะค่ะ...0.0 ฉันรีบเดินหนีเขาดื้อๆ เพราะตกใจมากรีบขนสัมภาระของฉันเพื่อไปรอยายเพื่อนตัวแสบ
บอร์ดี้การ์ดของผมเตรียมคว้ามือสาวสวยตรงหน้าจะโยนให้พ้นทาง แต่ผมก็มองหน้าเพื่อห้ามไว้ ผมก็อยากรู้ว่าเธอจะทำอย่างไร ผมแปลกใจตรงที่เธอไม่กรี๊ดกร๊าด ผมเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เห็นผมจะต้องปรี่เข้ามาเพื่อทำความรู้จักหรืออ่อยผม แต่เธอรีบข้อโทษและพยามยามจะเดินหนีผมอย่างเดียวเลยรู้สึกอยากจะสนุกกับสาวน้อยตรงหน้านี้ซะแล้วซิ
"ดาหวันคะ เดี๋ยวคุณลุงจะพาไปทานไอศครีมนะคะดาหวันไปกับคุณอานะคะ" "ไปค่ะ ไปทานไอศครีมกับคุงลุง" "ไอ้ราช!! นี่มันลูกกูนะมึงเมื่อไหร่มึงจะไปทำเป็นของตัวเองสักทีวันๆก็หิ้วแต่ลูกกูไปลูกกูมา กูกับเมียคิดว่าไม่มีลูกแล้วเนี่ยตอนนี้???" "ไอ้เวรนี่นี่มันก็หลานกูเหมือนกันเลี้ยงมาตั้งแต่ออกจากท้องแม่ มึงจะยึดเป็นของตัวเองคนเดียวได้ยังไง" "ที่รัก คุณดูมันนะมันมายึดลูกเราสองคนไปเป็นลูกมันแล้วคืนนี้กูจะเอาลูกกูมานอนด้วย" "ไม่ได้คืนนี้กูจะต้องนอนกับดาหวันมึงค่อยเอาไปพรุ่งนี้" " ฮิ ฮิ พี่สองคนเนี่ยตีกันเรื่องหลานทุกวันเลยอีกคนนึงก็อยากเป็นคุณพ่อแสนดี อีกคนนึงก็เป็นคุณพ่อทูนหัว เดี๋ยวดาหวันก็ได้รับความรักเต็มอกจนไม่รู้ว่าจะไปเก็บไว้ไหนหรอกค่ะคุณพ่อทั้งสองคน" "วันนี้ดาจะไปนอนกับคุงลุงราช คุงพ่อไปนอนกับคุงแม่เลยค่ะ" "โถ่ลูกดา ลูกเป็นลูกพ่อนะ* "ฮ่าๆๆมึงเห็นไหมว่าหลานรักกูมากกว่ามึง" "ไอ้เพื่อนเวรนี่!!" "งั้นเราไปกินไอศครีมกันดีกว่านะคะดาหวันเดี๋ยวคุณลุงจะพาไปซื้อของเล่นอีก" "ไอ้ราช มึงเอาลูกกูมาเลย ไอ้เพื่อนเฮงซวยเมื่อไหร่มึงจะมีเมียสักทีห๊ะ" เสียงสองเพื่อนรักที่ทะเลาะกันทุกวันในการแย่งการเลี้ยงแม่หนูน้อยดาหวัน เป็นเด็กผู้หญิงผิวขาวตาโตน่ารักน่าหยิก ถูกและ 2 ข้างถักเปียทุกวัน ราชหรือราชศักดิ์เป็นเพื่อนกับเดชหรือฤทธิเดช สองคนนี้เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเรียน จนฤทธิเดชแต่งงานมีลูกเป็นฝั่งเป็นฝาแต่ราชศักดิ์กลับไม่อยากจะแต่งงานมีเพียงแค่คู่นอนไปวันๆเท่านั้น แต่เขากลับไปหลานสาวเพียงคนเดียวที่น่ารักขนาดนี้เขาบอกกับฤทธิเดช ถ้าเกิดเขาเป็นอะไรทุกอย่างจะตกเป็นของดาหวันแต่เพียงผู้เดียว
"นางมะลิต่อไปนี้มึงต้องขึ้นมาหากูทุกคืน""ทุกคืนเลยเหรอจ๊ะ""ใช่ทุกคืนมึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า""ไม่มีจ้ะแต่ว่าไม่ทุกคืนไม่ได้เหรอจ๊ะ""ต่อไปนี้มึงจะต้องมาให้กูดูดนมมึงทุกคืนก่อนนอน
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
เพียงดื่มน้ำชาจอกแรกที่ผู้เป็นมารดาเลี้ยงมอบให้ซุนฮวาก็กลายเป็นสตรีร้ายกาจ ปีนขึ้นเตียงท่านอ๋องผู้เป็นคู่หมายของน้องสาวจำใจกล้ำกลืนสถานะพระชายาตัวแทนเป็นเพียงเงาของผู้อื่นในสายตาของสวามี
"ความรักทำให้คนตาบอด" เซิงเกอละทิ้งชีวิตที่สงบสุขเพื่อแต่งงานกับชายคนนั้น ยินยอมทำตัวเหมือนคนรับใช้ที่ไร้ตัวตนมาสามปีเต็ม แต่ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าความพยายามของเธอ มันไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะในใจของสามีตัวเองมีแต่รักแรกของเขา เซิงเกอรู้สึกผิดหวังอย่างมาก และขอหย่าอย่างเด็ดขาด "ถึงเวลาแล้ว ฉันไม่ปกปิดอีกแล้ว จะบอกความจริงให้" ทันใดนั้น โลกออนไลน์ก็ระเบิดขึ้นทันที มีข่าวลือว่าสาวรวยพันล้านคนหนึ่งหย่าร้างแล้ว ดังนั้น ซีอีโอนับไม่ถ้วนและชายหนุ่มรูปงามต่างรีบเข้าหาเธอเพื่อเอาชนะใจเธอ เฝิงอวี้เหนียนเห็นดังนั้นจึงทนไม่ไหวอีกต่อไปเลยจัดงานแถลงข่าวในวันถัดไป โดยขอร้องอย่างจริงจังว่า: ผมรักเซิงเกอ ขอร้องคุณภรรยากลับบ้านนะ
เจียงซุ่ยแต่งงานกับยู่จินเฉินมาเป็นเวลาสามปี เธอยอมทำงานบ้านทุกอย่างเพื่อเขา ทั้งซักผ้า ทำอาหาร และถูพื้น แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้หัวใจของเขาสลายลงได้ เธอเริ่มตระหนักและตัดสินใจหย่ากับผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจมาเป็นเวลาสามปี เพื่อให้เขาได้ไปอยู่กับผู้หญิงที่เขารักจริง หลังจากที่เธอหย่าแล้ว คนในแวดวงไฮโซล้วนรอดูเรื่องตลกของเธอและล้อเล่นกับเธอว่า"เจียงซุ่ย ทำไมถึงหย่ากับคุณยู่น่ะ" เจียงซุ่ยยิ้ม"เพราะฉันจะกลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลไง ผู้ชายอย่างเขาไม่คู่ควรกับฉันหรอก" อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอ วันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในโลกปรากฏตัวในข่าวและกลายเป็นว่าเป็นภรรยาเก่าขอยู่จินเฉินด้วย ทุกคนล้วนตกตะลึงไปหมด เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้งหลังจากการหย่าร้าง ยู่จินเฉินมองไปที่ผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดคนนั้นซึ่งกำลังถูกรายล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อไฮโซมากมาย ใบหน้าของเขาก็มืดมนลงทันที "คุณเจียง คุณรวยขนาดนี้ ควรหาแฟนที่มีฐานะเสมอกันสิ อย่างผมนี่ ผมยอมให้ทุกอย่างที่ผมมีให้คุณนะ"
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ