ในเมื่อเขาเมินเธอก็พร้อมทำทุกวิถีทางให้เขาหันมารักเธอ
ในเมื่อเขาเมินเธอก็พร้อมทำทุกวิถีทางให้เขาหันมารักเธอ
จันทร์เจ้ากำลังนั่งวาดรูปขนมไทยที่ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงามอยู่ด้านหน้า คุณยายเทียนหอมก็เดินมาหาหลานสาวด้วยรอยยิ้ม
“หลานสาวของยายฝีมือดีจริง ๆ เลย” คุณยายเอ่ยชมหลานสาวคนสวย
“คุณยายมีอะไรให้หนูรับใช้หรือเปล่าคะ” คนเอ่ยถามยิ้มหวานส่งกลับไปให้
“ใครจะกล้าไปใช้เรายายตัวแสบ”
“เดี๋ยวนี้หนูกลายเป็นยายตัวแสบของคุณยายไปแล้วเหรอคะ” เธอพูดพร้อมกับหัวเราะ
“ถึงเป็นยายตัวแสบยายก็รักจ้ะ”
“คุณยายมีอะไรหรือเปล่าคะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว”
“วันนี้คุณย่าดารินของหลานชวนไปกินข้าวด้วยกันจ้ะ”
“แน่ะ คุณย่าดารินมาเป็นของหนูตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะ เป็นของพี่รัฐต่างหาก” เขาหมายถึงทรงรัฐคู่หมั้นของเธอ
เธอไม่อยากหมั้นกับเขาหรอก แต่ผู้ใหญ่จับหมั้นกันตั้งแต่เด็ก เธอคิดว่าโตขึ้นจะถอนหมั้นกับเขาและแยกย้ายไปมีคนรักของตัวเอง แต่พอโตขึ้นก็คิดว่าคงจะไม่แต่งงานเพราะชอบชีวิตโสดมากกว่า
“เอาล่ะจ้ะ เย็นนี้เราเปลี่ยนสถานที่ไปกินข้าวบ้านคุณย่าดารินกัน”
“ค่ะคุณยาย” บ้านของคุณยายเทียนหอมใกล้กับคุณย่าดารินและทั้งสองก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เล็ก จึงมีความผูกพันแน่นแฟ้น ถึงขนาดว่าจับเธอกับทรงรัฐหมั้นกัน
เธอเรียนจบมัธยมปลายโรงเรียนหญิงล้วนก็เข้าเรียนมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ ในขณะที่ทรงรัฐเรียนโรงเรียนชายล้วน เขาเรียนจบมัธยมหกก็ไปเรียนต่อต่างประเทศหลายปี เรียนจบแล้วก็ทำงานที่โน่นและเรียนต่อปริญญาโท ใช้ชีวิตอยู่ที่โน่นอีกหลายปี เธอคิดว่าป่านนี้เขาคงมีคนรู้ใจไปแล้วล่ะ ดังนั้นการยกเลิกแต่งงานในครั้งนี้เขาเองก็คงเห็นด้วยกับเธอ
ตอนเย็นคุณยายให้สาวใช้นำอาหารจากที่บ้านไปด้วย อาหารมากมายทำให้จันทร์เจ้ามองด้วยความสงสัย เป็นปกติว่ามากินข้าวบ้านของคุณย่าดาริน คุณยายก็มักจะนำอาหารและขนมหวานรวมถึงผลไม้ไปฝากอีกฝ่ายด้วย แต่มันก็ไม่ได้เยอะแยะมากมายขนาดนี้ ทำเอาเธอสงสัยว่าที่บ้านคุณย่าดารินมีแขกหรืออย่างไรกัน
สองยายหลานชะงักเมื่อได้ยินเสียงคนสองคนคุยกัน ในขณะที่สาวใช้ลำเลียงอาหารเข้าไปไว้ในห้องครัวของคุณย่าดารินด้วยความคุ้นเคย
“ผมอยากถอนหมั้นกับจันทร์เจ้าครับคุณย่า”
“ทำไมล่ะจ๊ะ หนูจันทร์เจ้าไม่ดีตรงไหน”
“ไม่ดีทุกตรงครับ หน้าตาขี้เหร่ อ้วนก็อ้วน แถมยังนิสัยไม่ดีอีก”
อีตานี่ กล้าว่าเธอถึงขนาดนี้เชียวหรือ จันทร์เจ้าทำท่าจะเข้าไปจัดการ แต่คุณยายรีบดึงแขนเอาไว้
“เขาด่าว่าหนูนิสัยไม่ดีนะคะคุณยาย”
“ก็ตอนเด็กเราชอบไปแกล้งพี่เขานี่นา”
“คุณยายเข้าข้างเขาเหรอคะ”
“ยายพูดไปตามจริง” ประโยคของคุณยายทำให้จันทร์เจ้ากอดอกอย่างงอน ๆ แต่ก็ยืนฟังว่าทรงรัฐจะพูด
อะไรกับคุณย่าของเขาต่อ
“ตอนนั้นน้องยังเด็ก” คุณย่าดารินพูดกับหลานชายอย่างใจเย็น
“ไม่เด็กแล้วนะครับ ตอนเรียนมัธยมปลายยายตัวแสบนั่นก็ยังไม่รู้ความ ไม่ใช่แค่ผม เธอชอบแกล้งคนอื่น
ด้วยครับ ไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหน ผมไม่มีวันแต่งงานกับเธอหรอกครับ” ประโยคของทรงรัฐทำให้จันทร์เจ้าหันมาหาผู้เป็นยาย
“ดูเขาพูดสิคะคุณยาย งั้นเราถอนหมั้นไปเลยค่ะ เราอย่าให้เขามาดูถูกเราถึงขนาดนี้นะคะคุณยาย”
“เราไม่ต้องมายุยาย ไม่อยากหมั้น จะถอนหมั้นก็ได้นะ ยายไม่ได้บังคับเรา แต่เราเป็นคนสัญญากับยายเองว่าถ้าไม่แต่งกับพ่อรัฐ เราจะหาหลานเขยที่ดีกว่ามาแต่งงานแทน”
“คุณยายนี่ความจำเป็นเลิศดีจังเลยนะคะ” จันทร์เจ้าประชด จริง ๆ ถ้ารู้ว่าคุณยายไม่ได้บังคับตั้งแต่แรก แล้วให้ถอนหมั้นกันง่าย ๆ เธอคงไม่ไปบอกว่าจะหาหลานเขยที่ดีกว่าทรงรัฐมาให้ท่านหรอก
ปากไวแท้ ๆ นี่ล่ะหนาเขาบอกว่าคำพูดเป็นนาย พูดไปแล้วจะกลับคำก็กลายเป็นคนกลับกลอกไป
“แต่พูดไปพูดมาพ่อรัฐเขาก็ดูถูกหลานสาวของยายเกินไป งั้นก็ถอนหมั้นกันไปเลย เราก็สวยรวยเก่ง ไม่เห็นต้องง้อผู้ชายเลย”
“จริงด้วยค่ะคุณยาย”
“แต่หลานสาวของยายจะโดนนินทาหรือเปล่าว่าผู้ชายถอนหมั้น เขาไม่เอาเราน่ะ”
“ช่างเถอะค่ะคุณยาย เราไม่ได้ขอข้าวใครกินเสียหน่อย ใครจะนินทาก็ช่างหัวมันค่ะ”
“ใช่จ้ะ”
“แต่เขากล้าดียังไงมาหาว่าหนูนิสัยไม่ดี” จันทร์เจ้ารู้สึกหงุดหงิดตรงนี้แหละ
“แล้วหนูจะเอายังไงคะ”
“ถ้าต้องถอนหมั้นหรือใครต้องทิ้งใครสักคนมันต้องเป็นหนูสิคะ ไม่ใช่เขา หนูไม่ยอมหรอก”
“นั่นน่ะสิ” คุณยายแกล้งเออออห่อหมก ก่อนจะยุต่อ
“มีผู้ชายมาชอบมาจีบหนูตั้งมากมาย หนูยังไม่เอาเลย เขามีสิทธิ์อะไรมาบอกไม่เอาหนู ต้องหนูสิเป็นคนบอกว่าไม่เอาเขา” เธอพูดอย่างหงุดหงิด
“หลานสาวของยายเสน่ห์แรงหัวกะไดบ้านไม่แห้ง ยายเองก็โกรธนัก มาดูถูกกันถึงขนาดนี้ ถึงไม่แต่งงานกับเขาก็ใช่ว่าจะขายไม่ออก”
“ดังนั้นหนูจะไม่ยอมถอนหมั้นง่าย ๆ ค่ะ”
“ดีจ้ะ อ้าว... ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ” คุณยายเห็นด้วยก่อนจะแกล้งอุทานออกมา
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]
‘สวรรค์หรือโชคชะตาที่เล่นตลก คนอื่นทะลุมิติมามีแต่คนรุมรัก ทว่าตั้งแต่ข้าฟื้นมามีแต่คนอยากจะฆ่า ในเมื่อข้าอยากเป็นเพียงคุณหนูเสพสุขไปวัน ๆ แต่บารมีไม่ถึงวาสนาไม่อำนวย เช่นนั้นข้าจะทำตามลิขิตฟ้า กลายเป็นนางร้ายอย่างที่สวรรค์ต้องการ’
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เวินอี่ถงได้เห็นความรักอันลึกซึ้งของเจียงยวี่เหิง แต่ก็ได้สัมผัสกับการทรยศของเขาเช่นกัน เธอเผารูปแต่งงานของพวกเขาต่อหน้าเขา แต่เขากลับมัวแต่ง้อชู้ของเขา ทั้งๆ ที่เขาแค่มองดูแวบหนึ่งก็จะเห็น แต่เขากลับไม่สนใจเวินอี่ถงสุดจะทน ตบหน้าเขาอย่างแรง พร้อมอวยพรให้เขากับชู้ของรักกันยืนยาว แล้วเธอก็หันหลังสมัครเข้ากลุ่มวิจัยลับเฉพาะ ลบข้อมูลประจำตัวทั้งหมด รวมถึงความสัมพันธ์การแต่งงานกับเขาด้วย! ก่อนจากไป เธอยังมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เขาอีกด้วยเมื่อถึงเวลาที่จะเข้ากลุ่ม เวินอี่ถงก็หายตัวไป บริษัทของเจียงยวี่เหิงประสบปัญหาล้มละลาย เขาจึงออกตามหาเธอด้วยทุกวิถีทาง แต่สิ่งที่ได้รับกลับเป็นใบมรณบัตรที่ต้องสงสัยเขาสติแตก “ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่ยอมรับ!”เมื่อพบกันอีกครั้ง เจียงยวี่เหิงต้องตกใจที่พบว่าเวินอี่ถงเปลี่ยนตัวตนใหม่แล้ว โดยข้างกายมีผู้มีอำนาจที่เขาต้องยอมก้มหัวให้เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “ถงถง ผมผิดไปแล้ว คุณกลับมาเถอะ!”เวินอี่ถงเพียงยิ้มยักคิ้ว จับแขนของผู้มีอำนาจข้างๆ “น่าเสียดาย ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับที่นายไม่อาจเอื้อมถึงแล้ว”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด