จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - - ตัวอย่างในเล่ม “ดูสิ ฉันจะได้อะไร” หลิวตานถูมืออย่างตื่นเต้น ก่อนจะบอกระบบว่าเริ่มสุ่มวงล้อ “ระบบเริ่มสุ่มวงล้อได้เลย” ทันใดนั้นหน้าจอโปร่งใสก็ปรากฏตรงหน้าเธอ ดวงตาคู่งามมองวงล้อสุ่มของรางวัลที่หมุนไปมาด้วยความประหม่า เพราะมันเป็นของรางวัลชิ้นแรกที่เธอคาดหวัง ไม่รู้มันจะสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่ขอให้ช่วยสี่แม่ลูกได้ยิ่งดี “เมล็ดพันธุ์ผักกาด?” หลิวตานมองภาพตรงหน้าแล้วได้แต่น้ำตาตกในเมื่อของรางวัลที่แลกมากับการไปตัดหญ้ามาให้หมูคือเมล็ดพันธุ์ผักกาด!
อลิส เจนี่ ร็อกส์ มองพื้นที่แห้งแล้งตรงหน้าด้วยความว่างเปล่า ที่นี่เป็นดาวรกร้างของสหพันธ์ยูโร ดาวที่ขึ้นชื่อยากจนที่สุด ซึ่งผู้คนที่ดาวรกร้างแห่งนี้ต่างดิ้นรนออกไปอยู่เมืองใหญ่ หรือไม่ก็เมืองหลวงของสหพันธ์ยูโร จึงทำให้ดาวรกร้างที่เธออาศัยอยู่มีเพียงคนที่มีอายุเท่านั้น
คงมีเพียงเธอที่เป็นหญิงสาวคนเดียวที่ถูกครอบครัวของพ่อเนรเทศมาอยู่ที่นี่ ที่ซึ่งไม่มีใครอยากอยู่แต่เธอไม่มีทางเลือกนอกจากใช้ชีวิตต่อไป เธอไม่มีเหรียญดวงดาวมากพอที่จะหนีไปอยู่ที่อื่น แค่มีกินไปวันๆ ก็ดีแค่ไหน ไม่ใช่เธอไม่มีความคิดที่จะจากไป แต่แม่เลี้ยงคนนั้นปิดกั้นเส้นทางเธอทุกอย่าง
อลิส เจนี่ ร๊อกส์ เม้มปากแน่นเมื่อนึกถึงอดีตที่น่าสงสารของมารดา เธอเองก็เป็นลูกสาวของท่านนายพลคนหนึ่งแต่น่าเสียดายที่อโรม่า เจนี่ ร๊อกส์ แม่ของเธอเป็นเพียงภรรยานอกสมรสเท่านั้น เพราะความไม่รู้ว่าสามีตนเองมีภรรยาอยู่ก่อนแล้ว กว่าจะรู้ก็สายไปแล้วเพราะให้กำเนิดเธอ เมื่อรู้ว่าตนเองเป็นภรรยานอกสมรสแม่ก็พยายามทำเพื่อเธอทุกอย่าง ยอมกระทั่งไปอยู่ใต้อาณัติของสามีคนนั้น
ทว่านายพลอีรอน คาร์ล ผู้เป็นพ่อเป็นเพียงผู้ชายขี้ขลาดที่ได้ตำแหน่งมาได้เพราะภรรยาหลวงที่มีฐานะร่ำรวยและเส้นสาย มีหน้ามีตาของสังคมและยังมีลูกสาวที่เป็นดาวดวงใหม่ของสหพันธ์ ทำให้เธอกับแม่มีชีวิตที่ลำบากภายใต้การกลั้นแกล้งจากภรรยาหลวงและลูกในสมรสของพวกเขา
อลิส เจนี่ ร๊อกส์อายุได้สิบขวบแม่ก็ได้จากไป เธอที่เป็นเสี้ยนหนามของพวกเขาจึงได้ถูกส่งตัวมาที่ดาวรกร้างแห้งนี้ พวกเขาไม่ได้ฆ่าเธอ พวกเขาคิดว่าการตายมันง่ายเกินไป การทำให้ทุกข์ทรมานและสิ้นหวังต่างหากที่พวกเขาต้องการ
ในเมื่อพวกเขาต้องการอย่างนั้นอลิสจึงไม่แสดงให้พวกเขาได้เห็นว่าเธอเหนื่อยล้าและสิ้นหวังจริง ๆ เธอพยายามหนีออกจากดาวรกร้างแห้งนี้ แต่คนของผู้หญิงคนนั้นจับตามองเธอและปิดเส้นทางเธอทุกอย่าง สิบปีที่เธอต่อสู้และดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดมานี้ทำให้เธอ ท้อใจเป็นอย่างมาก
โชคดีเพียงอย่างเดียวของเธอเพียงอย่างเดียวคือ เธอมีพลังธาตุไม้ที่สามารถทำให้พืชผักผลไม้เติบโตได้ทำให้เธอไม่อดตายตลอดหลายปีที่ผ่านมา และทำให้หัวหน้าดาวรกร้างแห้งนี้ยังเห็นความสำคัญของเธอ เพียงแค่เธอไม่ออกจากดาวรกร้างแห้งนี้ไปเขาก็ถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่ง
“อลิส ยืนเหม่ออะไรอยู่วันนี้ย่าเอาไข่มาให้เธอ” เสียงทักทายและสายตาห่วงใยของหญิงชราที่ถูกลูกหลานทอดทิ้งทำให้เธอตื่นจากภวังค์ความคิดหันไปมอง คุณย่าโรซ่าที่มองเธอเหมือนลูกหลานของหล่อนเอง เธอเดินเข้าไปหาพร้อมรอยยิ้ม
“คุณย่าไม่เห็นต้องลำบากเอามาเลยค่ะ ของกินที่บ้านหนูยังมีอีกเพียบค่ะ”
“อย่าหลอกย่าเลย บ้านเราก็มีแค่ผักเท่านั้นแหละ กินไข่บำรุงบ้างจะได้ไม่ผอม”ย่าโรซ่ามองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความสงสาร ยิ่งโตเธอยิ่งสวยมากจนทำให้ผู้คนอิจฉา โชคดีที่ดาวรกร้างแห่งนี้ไม่มีพวกหนุ่มวัยฉกรรจ์ ไม่งั้นชีวิตน้อย ๆ นี่คงน่าสงสารยิ่งกว่าเดิม
“ขอบคุณค่ะ” อลิสได้แต่ยอมรับมาแต่โดยดีเพราะเธอรู้ว่าปฏิเสธไปก็ไม่ได้ผล ย่าโรซ่าเลี้ยงไก่เอาไว้ เธอเองก็เคยเลี้ยงแต่น่าเสียดายที่พวกมันถูกคนชั่วนั่นฆ่าไก่เธอจนหมดเล้า ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห แต่ทำได้แค่อดทนอดกลั้นเท่านั้น เธอเป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีอำนาจอะไรเลยจะไปต่อกรกับพวกเขาได้อย่างไร คนที่ทำให้เธอโกรธแค้นที่สุดคือบิดาที่ขี้ขลาดคนนั้น!
“คุณย่าวันนี้ร้อนมากจริง ๆ อย่าลืมดื่มน้ำบ่อย ๆ นะคะ” อลิสบอกคุณย่าโรซ่าวันนี้เธอรู้สึกไม่ดีมาทั้งวันแล้ว คล้ายมีบางอย่างจ้องมองพวกเขาตลอดเวลา มันเป็นสัญชาตญาณเอาตัวรอดตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเธอก็เชื่อสัญชาตญาณตัวเองเป็นอย่างมาก เพียงแต่ไม่รู้ว่าอะไรที่เหมือนจ้องมองพวกเขา
“ได้ๆ นี่ก็เย็นแล้วไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ ทำงานมาทั้งวันแล้ว” คุณย่าโรซ่าเอ่ยบอกอย่างไม่ใส่ใจเพราะเธออยู่ที่นี่ตั้งแต่เด็กจนแก่จึงรู้ดีว่าอากาศที่นี่มันก็ร้อนอยู่อย่างนี้อยู่แล้ว หล่อนโบกมือลาเด็กสาวแล้วเดินเข้าบ้านตัวเองไป
อลิสมองตามร่างของย่าโรซ่าจนลับสายตา เธอถอนหายใจก่อนจะทำอาหารกิน ไม่ว่าจะเกิดอะไรท้องต้องอิ่มก่อน ทว่าใครจะรู้ว่าอาหารมื้อนี้จะเป็นมื้อสุดท้ายของเธอ
ในค่ำคืนที่อากาศร้อนระอุจนแทบทนไม่ไหว ทำให้อลิสนอนไม่หลับพลิกกายไปมาหัวใจเธอไม่สงบเลยจริง ๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอากาศร้อนหรือจะเกิดเภทภัยอะไรขึ้นกันแน่ จนกระทั่งเที่ยงคืน เสียงกรีดร้องดังระงมไปทั่วทั้งดาวรกร้าง ร่างบางดีดตัวลุกออกจากบ้านหลังเล็กของตัวเองออกไปนอกบ้านอย่างรวดเร็ว
ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง เพราะสิ่งที่เห็นทำให้ขนกายเธอลุกชันด้วยความหวาดกลัว ทำไมเซิร์กถึงมาที่เมืองรกร้างแห่งนี้!
กรี๊ดดดด!!!
เสียงกรีดร้องระงมดังไปทั่วดาวรกร้างแห่งนี้ พร้อมร่างมนุษย์ที่วิ่งหนีตายอย่างน่าสงสารถูกพวกมันอ้าปากกัดกินในคำเดียวกัน เซิร์กที่เห็นตรงหน้ามากกว่าร้อยตัว ไม่ว่าจะหนีไปทางไหนก็ไม่อาจหลุดพ้น ขาเธอแข็งทื่อด้วยความหวาดกลัว เธอเป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้านที่แสนธรรมดาจะไปต่อสู้กับพวกเซิร์กนับร้อยตัวได้อย่างไร
ขณะนั้นก็หันไปเห็นคุณย่าโรซ่าที่กำลังถูกพวกมันกำลังตะบบ ไม่รู้ว่าความกตัญญูหรืออย่างไรทำให้ขาที่แข็งทื่อของเธอวิ่งไปช่วยย่าโรซ่าเอา เธอใช้พลังธาตุไม้ที่มีอยู่น้อยนิดดึงร่างของย่าโรซ่าออกจากปากอันใหญ่โตของมัน แต่เพราะร่างกายเธออ่อนแอทำให้พลังอ่อนแอตามไปด้วย
“อลิสหนีไปไม่ต้องห่วงย่า!”
หญิงชราตะโกนก้องด้วยความร้อนใจ เซิร์กตัวนั้นเมื่อเห็นอาหารที่กำลังเข้าปากหลุดลอยไปยิ่งทำให้มันโมโห พุ่งเข้าใส่อาหารตรงหน้าเร็วขึ้นกว่าเดิม อลิสทำได้แต่ใช้ร่างตัวเองผลักร่างของย่าโรซ่าออกไป ปากที่อ้ากว้างของเซิร์กตัวนั้นงับเข้าร่างของเธอเต็มคำ ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างก่อนจะไม่รู้สึกตัวอีกเลย
มีเพียงความคิดหนึ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มออกมา แม้ว่าต้องเผชิญความตาย เธอได้หลุดพ้นแล้ว หลุดพ้นจากบิดาแสนขลาดเขลาและเมียหลวงที่เลวทรามคนนั้นแล้ว...
ทั่วทั้งแคว้นอ้ายคงมีเพียงบุรุษเช่นหัวหน้ากลุ่มต้าหยางเท่านั้นที่ยอมแต่งเข้าบ้านภรรยา เพราะนั่นมันเท่ากับว่าเขายอมอยู่ใต้บารมีของภรรยา และยอมให้ภรรยาเป็นใหญ่ ทว่าบุรุษที่อกหักมาสิบครั้งอย่างเขา ไม่อยากจะอกหักเป็นครั้งที่สิบเอ็ดแล้วนี่นา อีกทั้งคุณหนูใหญ่กู้หลินฟางเองก็ใจตรงกัน เรื่องธรรมเนียมอะไรนั่นก็ช่างมันเถิด เทียนจื่อซานแทบจะถูกเรียกว่าเป็นบุรุษอาภัพในรัก ด้วยเพราะเวลาไปเกี้ยวสตรีบ้านไหน จุดจบก็หนีไม่พ้นการถูกปฏิเสธ จนกระทั่งเขาได้มาเจอกับกู้หลินฟาง ไม่แน่ใจว่าเป็นเมตตาจากท่านเทพบนสวรรค์ หรือเทพมารต้องการให้เขาทำลายสถิติอกหักอีกครั้งกันแน่ แต่เขา... เทียนจื่อซานไม่ขอยอมแพ้ และจะเกี้ยวคุณหนูใหญ่กู้หลินฟางอีกสักครั้ง
เธอตายจากโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้ จู่ ๆ ดันได้กลับมาเกิดใหม่เป็นสาวน้อยวัยห้าขวบ ฐานะยากจนที่ถูกญาติมิตรรังแก ถึงเวลาแล้วที่ฉินหลิวซีจะถลกแขนเสื้อรื้อฟื้นโชคชะตา "ข้าจะพาครอบครัวร่ำรวยมั่งคั่งให้ได้"
จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - -
จากอลิส เจนี่ ร็อกส์ กลายมาเป็นหลิวตานผู้สู้ชีวิตกับระบบทำฟาร์มแสนห่วย ครอบครัวปู่ย่าไม่เหลียวแล กดขี่ข่มเหงทั้งยังทำเหมือนว่าบ้านรองเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้น ในฐานะคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากบิดามาก่อน ชาตินี้หลิวตานจึงหาหนทางเพื่อพาบ้านรองไปจุดสูงสุด หลิวตานใช้ความสามารถที่เธอมีพลังธาตุเร่งการเจริญเติบโตของผัก ทำฟาร์มผัก และยังมีตัวช่วยอย่างระบบทำฟาร์มแสนห่วยอยู่ในมือ เธอจะต้องพาครอบครัวมั่งคั่งร่ำรวยให้ได้! แต่ระบบที่มีทำให้เธอชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันช่วยเหลือเธอได้จริง ๆ - -
ไป่จวิ้นเดิมทีก็เป็นเพียงทหารชั้นผู้น้อย ที่ไม่น่าจะได้รับความสนใจอะไรในกองทัพ ทว่าเมื่อสงครามจบลง และกลับมาพร้อมชัยชนะ เขาจึงได้เงินรางวัลมาจำนวนหนึ่ง ส่วนหนึ่งเพื่อปลอบขวัญที่ต้องจากบ้านไปเป็นระยะเวลานาน อีกส่วนก็เป็นสินน้ำใจตอบแทนที่เขาต้องกลายเป็นคนที่ไม่ต่างจากคนพิการ เดินเหินไปไหนก็ไม่คล่องแคล่วเช่นเมื่อก่อน และเรื่องนี้ก็สร้างความกลัดกลุ้มให้กับมารดาของเขาอย่างมาก เพราะไม่ว่าจะส่งเทียบดูตัวไปสักกี่ครั้งต่างก็ถูกปฏิเสธ ทว่ามีเพียงสตรียากจนที่เป็นเพียงบุตรสาวของชาวนาจน ๆ คนหนึ่งเท่านั้นที่ยินยอมแต่งเข้าสกุลไป่ แรกทีเดียวไป่จวิ้นไม่ใคร่จะชอบใจภรรยาของตนนัก ด้วยคิดว่านางยินยอมแต่งกับชายพิการเช่นเขาเพียงแค่เพราะเรื่องเงินทอง แต่ความอ่อนโยนและมุ่งมั่นที่จะดูแลเขาของ จางอวี๋จิง’กลับค่อย ๆ ละลายน้ำแข็งในใจของชายหนุ่มลงอย่างช้า ๆ ส่วนทางจางอวี๋จิง นางก็เริ่มมองเห็นความอบอุ่นของสามีที่นางไม่คิดว่าจะรักได้คนนี้เพิ่มขึ้นทุกวัน และนางก็ได้ตั้งปณิธานอันแน่วแน่ว่า จากนี้ไปจะขอเป็นภรรยาที่ซื่อสัตย์ต่อเขาไปจนชั่วชีวิต สามีของนางพิการเดินเหินไม่สะดวกแล้วอย่างไร นางจะขอเป็นแขนขาให้แก่เขาเอง
เธอตายจากโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้ จู่ ๆ ดันได้กลับมาเกิดใหม่เป็นสาวน้อยวัยห้าขวบ ฐานะยากจนที่ถูกญาติมิตรรังแก ถึงเวลาแล้วที่ฉินหลิวซีจะถกแขนเสื้อรื้อฟื้นโชคชะตา “ข้าจะพาครอบครัวร่ำรวยมั่งคั่งให้ได้”
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
เสียงกระเส่าในยามค่ำคืน ไม่ได้มีแค่เสียงเดียวแต่มีถึงหลายคน สตรีนางน้อยที่อยู่บนเตียงหันมองสตรีที่จูบแม่ทัพปีศาจ นางพึ่งจะเป็นมือใหม่ที่ใหม่จนไม่กล้าทำสิ่งใด ได้แต่มองเขาเสพสมสตรีอื่นต่อหน้านาง เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังไม่หยุด ยิ่งทำให้นางประสาทเสีย หากแต่ว่าหากนางยังนิ่งมองอยู่เช่นนี้ เกรงว่าพรุ่งนี้จะไม่มีที่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จัดเลยสิจะรออะไร ใช่ว่านางจะทำไม่เป็นเสียหน่อย
จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก
ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน