เสียงฟ้าคำรามดังก้องกังวานเหนือท้องฟ้าอันมืดมิด หยดน้ำฝนเม็ดใหญ่กระแทกลงบนพื้นถนนอย่างบ้าคลั่ง หญิงสาวร่างบอบบางเดินโซซัดโซเซออกมาจากโรงแรมหรู เธอปล่อยให้กระเป๋าเดินทางของตนเองลากครูดไปกับพื้นอย่างไร้ทิศทาง ความรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกคนรักหักหลังมันจุกแน่นอยู่ในอกจนแทบหายใจไม่ออก น้ำตาไหลปะปนกับสายฝนที่สาดกระหน่ำลงมา ราวกับฟ้าฝนเป็นใจให้กับความเศร้าของเธอ
ความคิดชั่ววูบอันดำมืดผุดขึ้นมาในหัวของเธออย่างไม่อาจควบคุมได้ ความโกรธแค้นและความเสียใจถาโถมเข้ามาจนเธอแทบยืนไม่อยู่ เมื่อเดินมาถึงสะพานเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง หญิงสาวหยุดชะงักก่อนจะทิ้งร่มที่ถืออยู่ในมือลงกับพื้นอย่างแรงปล่อยให้มันกลิ้งไปตามกระแสลม
เธอตัดสินใจยืนอยู่ตรงนั้นและปล่อยให้น้ำฝนซัดกระหน่ำลงบนร่างกายของเธอจนเปียกปอน ผมเผ้าลู่ลงมาปิดบังใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอันมืดมิดที่มีแต่เม็ดฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนักจนเจ็บปวดไปทั่วทั้งใบหน้าราวกับถูกใครบางคนตบ เธอปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไม่ขาดสาย เสียงร้องไห้สะอื้นดังแทรกออกมาเป็นระยะ ท่ามกลางสายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเปรียบเสมือนความทุกข์ที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตของเธอ
สะพานอันแสนโดดเดี่ยวในยามค่ำคืนท่ามกลางสายฝน มีเพียงแสงสว่างของไฟหน้ารถสาดมากระทบกับร่างบอบบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงบริเวณขอบสะพาน เธอยืนมองลงไปยังแม่น้ำเบื้องล่างด้วยสายตาอันสิ้นหวัง น้ำตาไหลอาบแก้มปนกับสายฝนที่ไม่ขาดสาย
ความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานที่เธอได้รับวันนี้มันช่างสาหัสเหลือเกิน เธอไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เธอสงสัย..วันนี้มันจะเกิดขึ้นจริง ๆ สุดท้ายธุรกรรมทางการเงินทุกอย่างที่เป็นชื่อของเธอ เธอจะทำอย่างไรกับมันดี เขาสร้างทุกอย่างเอาไว้ให้เธอรับผิดชอบเพียงผู้เดียว มันไม่มีทางออกใด ๆ ยกเว้นเธอตัดสินใจที่จะจบชีวิตลง หญิงสาวหลับตาและสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนทิ้งตัวลงไปบนน้ำที่ไหลเชี่ยว
ทันใดนั้นเอง! ร่างของหญิงสาวก็ร่วงลงมากระแทกกับร่างของใครอย่างแรง! ร่างนั้นทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นทันทีมันไม่ใช่พื้นน้ำ แต่เป็นร่างสูงใหญ่ของใครบางคนที่รองรับร่างของเธอเอาไว้ หญิงสาวลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ สิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอขนลุกชันด้วยสีหน้าตกตะลึง เขาประคองร่างเธอขึ้นมาได้ก็รีบคว้าแขนของเธอเอาไว้
“คุณทำอะไร! คิดจะฆ่าตัวตายหรือไง!” หญิงสาวตัวสั่นเทา เธอรู้แล้วว่าทำไมตัวเองถึงไม่ตกลงไปในแม่น้ำ เขาที่รั้งร่างของเธอลงมาจากขอบสะพานได้อย่างรวดเร็ว
“ฉัน...” เธอพูดไม่ออก ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย