เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
“โอ๊ย! เจ็บ” นิลินีร้องด้วยความเจ็บเมื่อโดนสองพี่น้องจอมแสบแกล้งแทบจะทุกวันเพราะเธอเป็นเด็กนักเรียนทุนที่แสนยากจน แต่ได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนชื่อดังแห่งนี้
“โอ๊ย! วันนี้ฉันจะสู้ตายแล้วนะ” กวีที่เป็นเพื่อนของนิลินีเอ่ยขึ้น แม้จะอ้อนแอ้นไปหน่อยตามชายใจหญิงแต่ก็อยากจะฮึดสู้ขึ้นมาบ้าง
“ฉันก็สู้เหมือกัน แกล้งกันทุกวัน เป็นไงเป็นกัน ไม่กลัวโว้ย!” นิลินีเองก็ไม่ไหวแล้ว ตอนแรกก็พยายามไม่อยากมีเรื่องด้วย แต่ตอนหลังกลับโดนแกล้งหนักขึ้นกว่าเดิมเสียอีก ในเมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าไม่สู้ก็ยิ่งแกล้ง เธอกับเพื่อนอย่างกวีเลยต้องสู้หัวชนฝา เป็นไงเป็นกัน ถ้าจะไม่ได้ทุนเพราะโต้ตอบกลับอันธพาลประจำโรงเรียนอย่างแก้วตาและกันต์ ก็ให้มันรู้ไปสิวะ!
สองเพื่อนซี้พุ่งตัวเข้ามา แต่กระเด็นกลับมาเพราะแก้วตากับกันต์พวกเยอะกว่า ทำเอาสองเพื่อนถึงกับเละ เหมือนเช่นทุกวัน
“หยุดนะ!” เหมือนเสียงสวรรค์หรือจะเรียกว่าพระเอกขี้ม้าขาวก็ย่อมได้ เสียงของพี่รหัสของเธอนั่นเอง
พฤกษ์ กิจไพบูลย์วิวัฒน์ พี่รหัสสุดหล่อของเธอ ได้ข่าวว่าเขาไม่สบายหลายวันเธอกับเขาจึงไม่ได้เจอกัน แต่ที่เธอรู้จักเขาก็เพราะว่าเพื่อน ๆ ในห้องต่างกรี๊ดเขาด้วยกันทั้งนั้น
“พี่พฤกษ์!” สองพี่น้องเรียกพฤกษ์อย่างตกใจ ไม่ใช่แค่ความหล่อแต่พฤกษ์เป็นนักเรียนผู้ทรงอิทธิพลและประธานรุ่น ใคร ๆ ก็ต่างเกรงใจ เรียนเก่ง กีฬาเด่น หน้าตาดี สุภาพบุรุษสุด ๆ นิลินีได้เห็นตัวจริงพี่รหัสก็ถึงกับตาโตอ้าปากค้าง เธอเพิ่งเข้ามาเรียนมอ.สี่ได้แค่ไม่กี่วันจึงยังไม่ได้เจอเขาตัวเป็น ๆ
เธอมาเรียนมอ.สี่ที่นี่ก็มีพี่รหัสมอ.หกที่สุดแสนจะเพอร์เฟค นี่ใช่ไหมจึงเป็นที่หมั่นไส้ของสาว ๆ หลายคนในโรงเรียน หาว่าเธอไม่คู่ควร
“นิลินีเป็นน้องรหัสของฉันใครกล้าแตะ” พฤกษ์ประกาศกร้าว ทำเอาทุกคนหัวหด
“ไม่ใช่ว่าห้ามรังแกน้องรหัสของฉัน แต่ทุกคนพวกเธอก็ห้ามรังแก เคยเตือนแล้วใช่ไหม ถ้าไม่ฟังก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน” เพียงไม่นานพฤกษ์ก็ลากคอเสื้อกันต์ นักเรียนมอ.ห้ากับก๊วนเพื่อนและแก้วตาน้องสาวซึ่งอยู่มอ.สี่ไปที่ห้องปกครอง ข่าวนี้โด่งดังไปทั่วโรงเรียนเมื่อพฤกษ์ไม่ได้รังเกียจน้องรหัสที่จนแสนจนอย่างนิลินีแถมยังปกป้องอีกฝ่ายอย่างเต็มที่
“จากนี้ไปใครกล้ารังแกน้องรหัสฉันอีก ฉันจะคิดบัญชีรายตัว” ใครรังแกโดนขึ้นบัญชีดำ ทำเอาทุกคนไม่กล้าแม้แต่จะแตะนิลินีแม้แต่ปลายก้อย
“โหย... พี่รหัสของแกอย่างเท่ห์เลยว่ะนิล ตอนกระโดดมาขวางพวกนั้นฉันนี่ปลื้มสุด ๆ อยากจะกรี๊ดให้ลั่นโรงเรียน” กวีซึ่งโดนรังแกด้วย แต่พอเป็นเพื่อนสนิทกับนิลินีน้องรหัสของพฤกษ์ ทำเอาไม่มีใครกล้ารังแกหรือบูลลี่ว่าเป็นยาจกเด็กทุน ริจะมาเรียนโรงเรียนดังอีกเลยหลังจากนั้น
“เท่จริงๆ นั่นแหละ” นิลินีทำหน้าฝันหวาน พี่รหัสของเธอทั้งหล่อทั้งเท่
เรียกว่าเท่สุด ๆ ไปเลย!
“จะกลับบ้านแล้วเหรอ” พอคิดถึงก็มาเลย ทำเอานิลินีหันไปมองตาโต
คนตรงหน้าคือพี่รหัสสุดหล่อของเธอ อยากจะกรี๊ดแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ พฤกษ์เป็นสุภาพบุรุษ เป็นผู้ชายที่น่ารัก เธอจะทำตัวกรี๊ดกร๊าดเกินงามไม่ได้ เอาไว้ค่อยกลับไปกรี๊ดในห้องน้ำที่บ้านก็แล้วกัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า!
“ค่ะพี่พฤกษ์”
“กลับยังไง ให้พี่ไปส่งไหม”
“รอรถประจำทางค่ะ เกรงใจพี่พฤกษ์เปล่า ๆ ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ”
“ไปค่ะ ให้พี่พฤกษ์ไปส่งสิยายนิล บ้านแกตั้งไกล รอรถก็อีกนาน พี่พฤกษ์อุตส่าห์มีน้ำใจ แกจะทำให้พี่พฤกษ์เสียน้ำใจหรือไง มาเร็วสิ” กวีรีบดึงมือเพื่อนสาวไปขึ้นรถ ในขณะที่นิลินีหน้าตาเหลอหลา
“บ้านพี่เป็นทางผ่านบ้านของเราสองคนพอดี” พฤกษ์เอ่ยขึ้นเมื่อคนขับรถเคลื่อนรถออกไปอย่างระมัดระวัง
“พี่พฤกษ์รู้จักบ้านของเราสองคนด้วยเหรอคะ” กวีเอ่ยถาม
“เคยเห็นลงมาจากรถประจำทางน่ะ” พฤกษ์ตอบเสียงนุ่ม
ท่าทีของพฤกษ์ดูดีทุกระเบียบนิ้ว ก้านนิ้วของเขาเรียวยาวขาวผ่อง น่ามองน่าสัมผัส คนอะไรหล่อวัวตายควายล้ม ไม่สงสัยเลยว่าทำไมสาว ๆ ในโรงเรียนถึงชอบเขา อยากได้เขาเป็นพี่รหัสหรืออยากเป็นหวานใจของเขาด้วยกันทั้งนั้น
นิลินีเหลือบมองแล้วต้องลอบกลืนน้ำลาย อยากจะตบหน้าผากตัวเองแรง ๆ นี่เธอเพิ่งอยู่มอ.สี่นะ แถมยังเป็นนักเรียนทุนอีก จะใจแตกริมีความรักในวัยเรียนไม่ได้
แต่พี่รหัสของเธอ ก็เย้ายวนใจเกินต้านจริง ๆ
ไม่ได้ ๆ นี่คือพี่รหัสนะ เธอต้องให้ความเคารพ ไม่ใช่มาแอบชอบอีกฝ่ายแบบนี้
ความคิดในหัวของนิลินีตีกันให้วุ่นไปหมด จบลงด้วยประโยคคำถามชวนฟินจนนิลินีแทบจะตัวลอย
“โดนรังแกอีกไหม”
“ไม่มีแล้วค่ะ”
“ถ้าใครรังแกบอกพี่ได้เลย พี่จะไม่ยอมให้ใครมารังแกน้องรหัสของพี่เด็ดขาด”
“ค่ะ”
“แล้วเพื่อนน้องรหัสล่ะคะ” กวีเอ่ยถามบ้าง
“เหมือนกันครับ” คำตอบนั้นทำเอากวีกรี๊ดกร๊าด เพราะเขาได้พี่รหัสที่ไม่ค่อยสนใจเขาสักเท่าไหร่ อีกฝ่ายเป็นนักกีฬาโรงเรียนที่โคตรแมนแต่ไม่ชอบชายใจหญิงอย่างเธอเท่าใดนัก ส่วนพี่รหัสมอ.ห้านั้นเป็นผู้หญิง ซึ่งก็รักสวยรักงาม อีกฝ่ายบ้านรวยมาก มีอะไรก็จะนำมาเผื่อแผ่ให้เสมอ กวีจึงปลื้มพี่รหัสมอ.ห้ามากๆ แต่ความทรงอิทธิพลน้อยกว่าพฤกษ์ ทำให้เธอกับเพื่อนรักอย่างนิลินีโดนแก๊งนรกอย่างแก้วตาและกันต์รังแกเอาได้
"มะนาว" นักศึกษาสาวปีสามผู้ฉลาดแกมโกง คิดว่าตัวเองเอาตัวรอดเก่ง แต่เมื่อหัวใจดันตกหลุมรัก "พี่ธันวา" รุ่นพี่ปีสี่สุดหล่อ สุขุม และเจ้าเล่ห์ยิ่งกว่า เธอจึงต้องวาง "แผน" เพื่อให้ได้ใกล้ชิดเขา แต่ทุกครั้งที่คิดจะเหนือกว่า กลับกลายเป็นว่าเธอตกหลุมพรางหัวใจของเขาซะเอง เกมนี้ไม่มีใครแพ้ เพราะสุดท้ายความรักที่มีแผนซ่อนอยู่ก็คือความรักที่ทำให้ทั้งคู่ยิ้มได้ จะหลอกล่อหรือจะวางแผนยังไงก็ไม่พ้น…เพราะพี่เขาวาง "แผนรัก" รออยู่แล้ว
การแก้แค้นที่แท้จริง เหมือนประโยคที่ว่า... "สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร"
1. เจ้าสาวส้มหล่นของท่านประธานพันล้าน เธอ…หญิงสาวธรรมดาผู้มีหัวใจกล้าหาญ อาสากู้ภัย ช่วยชีวิตชายแปลกหน้ากลางเหตุอุบัติเหตุโดยไม่รู้เลยว่า…เขา คือประธานหนุ่มพันล้าน ผู้เย็นชา สุขุม และเป็นชายที่เธอจะต้องผูกพันไปตลอดชีวิต ค่ำคืนหนึ่งที่ผับ…เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น ทำให้ชีวิตของทั้งสองพันเกี่ยวกันแน่น จนกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักที่ไม่อาจย้อนกลับ จาก "ประธานผู้ทรงอิทธิพล" กลายมาเป็น "คนรัก" ที่พร้อมดูแลเธอและครอบครัว จากหญิงสาวธรรมดา กลายเป็น "ภรรยาส้มหล่น" ที่หัวใจของเขายกให้ทั้งดวง แต่เส้นทางนี้ไม่ได้มีเพียงความหวาน ยังมีไฟริษยา ความแค้น และบททดสอบมากมายรออยู่ข้างหน้า ความรักของเขาและเธอจะก้าวผ่านทุกอุปสรรคไปได้หรือไม่ มาร่วมลุ้นไปกับเรื่องราวสุดฟินจิกหมอนที่ทั้งหวาน ซึ้ง เข้มข้น และอบอุ่นหัวใจ 2. หลงใหล เขาหลงรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เห็น...จากเด็กสาวผู้ยิ้มสดใสผู้รับทุนการศึกษา กลายเป็นหญิงสาวแสนอบอุ่นที่เข้ามาเติมเต็มหัวใจของเขาในรีสอร์ทกลางขุนเขา ธาวิน ชายหนุ่มเจ้าของรีสอร์ทผู้แอบมอบทุนให้เธอมานานแรมปี นลินฉัตร หญิงสาวธรรมดาที่ไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายคนหนึ่งแอบมองเธอมาตลอดด้วยความรัก เมื่อโชคชะตาพาให้ทั้งคู่กลับมาพบกันอีกครั้ง ในสถานที่ที่โอบล้อมด้วยสายหมอกและกลิ่นดอกไม้ หัวใจสองดวงที่เคยห่างไกล... กลับเต้นเป็นจังหวะเดียวกันอีกครั้งอย่างอบอุ่นและอ่อนหวาน บางที... ความรักที่แท้จริงอาจไม่ต้องการคำสัญญาใหญ่โต แค่ใครสักคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเข้าใจ และมอบ "รีสอร์ทกลางใจ" ไว้ให้ดูแล... ตลอดชีวิต 3. เพลิงพ่ายรัก เมื่อ "เพลิงฟ้า" ชายหนุ่มผู้เย็นชาและเคยผิดหวังจากความรัก ต้องมาเจอกับ "รดา" พยาบาลสาวแสนซื่อ ที่คุณย่าของเขารับเข้ามาดูแลในบ้าน เพียงแรกพบสบตา เขากลับจดจำเธอได้ในฐานะ "ผู้หญิงของเพื่อน" หญิงสาวที่เขาเคยเชื่อว่าเสแสร้งและหวังจับคนรวย! ความเข้าใจผิดในวันนั้น กลายเป็น "เพลิงแค้น" ที่เขาเผาตัวเองให้มืดมิด แต่ยิ่งได้ใกล้ ยิ่งได้เห็น เขากลับพบว่าเธอไม่ใช่อย่างที่คิด เธอคือคนที่มีหัวใจอ่อนโยน ซื่อสัตย์ และยอมเสียสละเพื่อคนอื่นจนหมดสิ้น จากความรังเกียจ กลายเป็นความห่วงหา จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความรักที่ไม่อาจปฏิเสธ เมื่อหัวใจของเพลิงฟ้า "พ่าย" ให้กับผู้หญิงที่เขาเคยดูแคลน ความรักจึงเริ่มต้นขึ้น ท่ามกลางเงาแห่ง
เมื่อหญิงสาวผู้บริสุทธิ์ต้องเข้าไปอยู่ในบ้านของคนแปลกหน้า และกลายเป็น น้องสาว ของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง... ความลับ ความใคร่ และพันธะที่ไม่มีใครเลือกได้ ก่อเกิดเป็นความสัมพันธ์ต้องห้าม ที่ไม่มีใครห้ามหัวใจตนเองได้อีกต่อไป เขา คือพายุ ชายหนุ่มเจ้าอารมณ์ที่ไม่เคยยอมรับใคร เธอ คือพลอยชมพู เด็กสาวที่อยากให้แม่มีชีวิตใหม่ที่ดี แต่เมื่อโลกใบใหม่กลับกลายเป็นคุกทอง และเขาคือผู้กักขัง...เธอจะหนีไปได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจของเธอ...กำลังถูกพันธนาการไว้ด้วยความรัก
บนเกาะเงียบสงบที่ทอดตัวอยู่กลางทะเลใต้ คือพื้นที่ต้องห้ามของความปรารถนาที่ไม่มีใครล่วงรู้... สิบปีที่เขาเฝ้ารอนับจากวันที่ส่งเธอไปเรียนในเมือง ด้วยเงื่อนไขที่ไม่มีใครรู้ สิบปีที่ไฟราคะสุมอยู่ในใจของ "นายหัวคณิน" ผู้ชายที่เธอเคยเรียกว่า พ่อเพื่อน และเมื่อ "ไหมแก้ว" หวนกลับคืนสู่เกาะที่เคยจากไป เธอไม่อาจคาดคิดเลยว่าตัวเองไม่ได้กลับมาในฐานะ ลูกสาวของคนรู้จัก แต่กลับถูกเรียกว่า "เจ้าสาวที่เขาเลี้ยงไว้เพื่อเป็นของเขาเพียงคนเดียว" ระหว่างคำว่าบุญคุณ กับความปรารถนาอันร้อนแรง ระหว่างคำว่าเจ้าของ กับความรักที่ถูกปลูกฝังผ่านวันเวลา เธอจะหนี... หรือจะยอมจำนนให้หัวใจและร่างกายถูกผูกไว้กับผู้ชายที่รักเธอจนยอมทิ้งทั้งโลกเพื่อแลกกับแค่เธอเพียงคนเดียว...
บิดามารดามีฐานะลำบาก ตอนแรกเธอคิดจะหลอกเขา เพื่อหวังเงิน และหลอกผู้ชายคนอื่นแบบนี้ แต่เชียรไม่ใช่หมูในอวยให้เธอหลอกเล่นได้ง่าย ๆ เพราะเขาเอาจริง เธอไม่เอาเขาไม่เป็นไร แต่เขาพร้อมเอาเธอทุกที่ ทุกเวลาที่ต้องการ
[ตามง้อเมียแบบเจ็บลึก + รักสองทางต่างมุ่งหน้าเข้าหากัน + โฟกัสเรื่องงาน/สร้างอาชีพ] แต่งงานกันแบบปิดเงียบมาได้สามปี เหอซือชิงเคยคิดว่าความอุ่นร้อนจากหัวใจเธอจะละลายหลู่เป่ยหลินได้สักวัน แต่สุดท้าย ต่อให้เธอทุ่มเททั้งใจเท่าไหร่ ก็สู้การหวนคืนอย่างสวยงามของหญิงคนรักเก่าที่เขาเฝ้าคิดถึงมาตลอดไม่ได้เลย “หย่ากันเถอะ ในเมื่อเราทั้งคู่เห็นหน้ากันก็ยิ่งรู้สึกเบื่อหน่าย งั้นปล่อยให้เราต่างคนต่างเป็นอิสระจะดีกว่า ”หัวใจของเหอซือชิงเหมือนมอดไหม้จนไร้ความรู้สึกแล้ว หลู่เป่ยหลินปฏิเสธอย่างเย็นชา “ฉันไม่เห็นด้วย เธอไม่มีวันได้หย่าจากฉันเด็ดขาด!” เขาคิดจะกักเธอไว้ข้างกาย แต่ยิ่งบีบก็ยิ่งผลักเธอให้ห่างออกไปเรื่อย ๆจนสุดท้าย…ก็สูญเสียเธอไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อได้พบกันอีกครั้ง เธอกลับรุ่งโรจน์ในหน้าที่การงาน ชื่อเสียงโด่งดังในวงการแพทย์ ผู้ชายที่ตามจีบล้อมรอบไม่ขาดสาย ชีวิตไปได้สวย และที่สำคัญ เธอลืมเขาไปอย่างหมดสิ้น หลู่เป่ยหลิน “ลืมเหรอ? ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอนึกขึ้นได้เอง!” จากนั้นเป็นต้นมา— เหอซือชิงกุมเอว หน้าแดงจัดพร้อม “ต่อว่า” ไปว่า “หลู่เป่ยหลิน คุณมันเผด็จการ จะพอได้รึยัง!” หลู่เป่ยหลินยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ “ไม่มีวันพอหรอก!”
"พี่ไม่คิดที่จะชอบเธอหรอกนะ! พี่ไม่ชอบคนอ้วนน่ะเข้าใจไว้ด้วย”
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
เธอทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ส่วนตัวที่เขาซื้อมาจากครอบครัวที่เก็บขยะขาย ในยุคปัจจุบันก็ทำงานจนตัวตาย มาอยู่อดีตก็กลายเป็นคนอัตคัดขัดสน ชีวิตจะลำบากซ้ำซ้อนไปถึงไหน ……………………………………………… เช็ดท่อนบนเสร็จเนื้อนวลก็เตรียมถอดชิ้นล่างที่เป็นกางเกงผ้านิ่มขายาว มือเล็กกำลังจับขอบกางเกงเตรียมจะถอดออก หมับ! แต่ก็มีมือใหญ่มายึดไว้อีกครั้ง พร้อมเปล่งเสียงแหบพร่าออกมา “หย่า!” เด็กอะไรแก่แดดขนาดนี้ ไม่รู้จักอายผีอายสาง กลางวันแสก ๆ ยังจะแก้ผ้าผู้ชาย ถึงปู่กับย่าจะไม่ค่อยมีเวลาอบรมบ่มนิสัยให้รักนวลสงวนตัวแต่เธอก็น่าจะคิดเองเป็นบ้าง หรือเธอเป็นเด็กใจแตกถึงไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ เช่นเดิมเนื้อนวลไม่ได้สนใจ เพราะกลิ่นตัวของเขาที่โชยเข้าจมูกเธอคิดว่าน่าจะเกือบเดือนแล้วที่เขาไม่ได้เช็ดตัว เพราะเท่าที่เนื้อนวลเข้ามารับใช้เขาไม่กี่วัน สุรเชษฐ์ก็ไล่เธอท่าเดียว แต่อย่าหวังว่าเนื้อนวลคนนี้จะยอมแพ้ง่าย ๆ “ถ้าอายก็หลับตา” เนื้อนวลพูดเสียงเรียบเรื่อยเหมือนเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ มือข้างหนึ่งจับสะโพกเขายกขึ้นมืออีกข้างดึงกางเกงนอกลงมาจนสุดปลายเท้าตามด้วยกางเกงผ้าอ้อมผู้ใหญ่ เพราะเขาไม่สามารถควบคุมการขับถ่ายทั้งหนักและเบาของตัวเองได้ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันระวังตัว เมื่อนั้นแหละสุรเชษฐ์จึงนอนแน่นิ่งปิดเปลือกตาแน่น ร่างใหญ่แข็งทื่อไปทั้งตัว จากที่ไม่รู้สึกแค่ฝั่งขวาตอนนี้เหมือนจะชาไปทุกสัดส่วนบนร่างกาย ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอายสิ้นดี เกิดมาเขายังไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนเห็นร่างเขาตอนเปลือยเปล่าแบบนี้มาก่อน เว้นเสียแต่ภรรยาของเขาเพียงคนเดียว เธอช่างเป็นผู้หญิงที่…หน้าด้านเหลือทน มีผู้หญิงคนไหนกันที่อยู่กับชายแปลกหน้าที่นอนเปลือยล่อนจ้อนแบบนี้ในห้องสองต่อสองเหมือนเธอบ้าง ถ้าคนอื่นรู้เข้ามีหวังเธอไม่มีทางหาสามีได้แน่ อย่างว่าล่ะนะก็คนไม่ได้เรียนหนังสือก็คงไม่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร พ่อจ๋า! แม่จ๋า! ช่วยลูกด้วย ผมกำลังโดนแทะโลมทางสายตา สุรเชษฐ์พร่ำบ่นในใจเมื่อคิดว่าสาวใช้คงใช้สายตาจ้องมองเขาไปทั้งตัว
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY