เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
“โอ๊ย! เจ็บ” นิลินีร้องด้วยความเจ็บเมื่อโดนสองพี่น้องจอมแสบแกล้งแทบจะทุกวันเพราะเธอเป็นเด็กนักเรียนทุนที่แสนยากจน แต่ได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนชื่อดังแห่งนี้
“โอ๊ย! วันนี้ฉันจะสู้ตายแล้วนะ” กวีที่เป็นเพื่อนของนิลินีเอ่ยขึ้น แม้จะอ้อนแอ้นไปหน่อยตามชายใจหญิงแต่ก็อยากจะฮึดสู้ขึ้นมาบ้าง
“ฉันก็สู้เหมือกัน แกล้งกันทุกวัน เป็นไงเป็นกัน ไม่กลัวโว้ย!” นิลินีเองก็ไม่ไหวแล้ว ตอนแรกก็พยายามไม่อยากมีเรื่องด้วย แต่ตอนหลังกลับโดนแกล้งหนักขึ้นกว่าเดิมเสียอีก ในเมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าไม่สู้ก็ยิ่งแกล้ง เธอกับเพื่อนอย่างกวีเลยต้องสู้หัวชนฝา เป็นไงเป็นกัน ถ้าจะไม่ได้ทุนเพราะโต้ตอบกลับอันธพาลประจำโรงเรียนอย่างแก้วตาและกันต์ ก็ให้มันรู้ไปสิวะ!
สองเพื่อนซี้พุ่งตัวเข้ามา แต่กระเด็นกลับมาเพราะแก้วตากับกันต์พวกเยอะกว่า ทำเอาสองเพื่อนถึงกับเละ เหมือนเช่นทุกวัน
“หยุดนะ!” เหมือนเสียงสวรรค์หรือจะเรียกว่าพระเอกขี้ม้าขาวก็ย่อมได้ เสียงของพี่รหัสของเธอนั่นเอง
พฤกษ์ กิจไพบูลย์วิวัฒน์ พี่รหัสสุดหล่อของเธอ ได้ข่าวว่าเขาไม่สบายหลายวันเธอกับเขาจึงไม่ได้เจอกัน แต่ที่เธอรู้จักเขาก็เพราะว่าเพื่อน ๆ ในห้องต่างกรี๊ดเขาด้วยกันทั้งนั้น
“พี่พฤกษ์!” สองพี่น้องเรียกพฤกษ์อย่างตกใจ ไม่ใช่แค่ความหล่อแต่พฤกษ์เป็นนักเรียนผู้ทรงอิทธิพลและประธานรุ่น ใคร ๆ ก็ต่างเกรงใจ เรียนเก่ง กีฬาเด่น หน้าตาดี สุภาพบุรุษสุด ๆ นิลินีได้เห็นตัวจริงพี่รหัสก็ถึงกับตาโตอ้าปากค้าง เธอเพิ่งเข้ามาเรียนมอ.สี่ได้แค่ไม่กี่วันจึงยังไม่ได้เจอเขาตัวเป็น ๆ
เธอมาเรียนมอ.สี่ที่นี่ก็มีพี่รหัสมอ.หกที่สุดแสนจะเพอร์เฟค นี่ใช่ไหมจึงเป็นที่หมั่นไส้ของสาว ๆ หลายคนในโรงเรียน หาว่าเธอไม่คู่ควร
“นิลินีเป็นน้องรหัสของฉันใครกล้าแตะ” พฤกษ์ประกาศกร้าว ทำเอาทุกคนหัวหด
“ไม่ใช่ว่าห้ามรังแกน้องรหัสของฉัน แต่ทุกคนพวกเธอก็ห้ามรังแก เคยเตือนแล้วใช่ไหม ถ้าไม่ฟังก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน” เพียงไม่นานพฤกษ์ก็ลากคอเสื้อกันต์ นักเรียนมอ.ห้ากับก๊วนเพื่อนและแก้วตาน้องสาวซึ่งอยู่มอ.สี่ไปที่ห้องปกครอง ข่าวนี้โด่งดังไปทั่วโรงเรียนเมื่อพฤกษ์ไม่ได้รังเกียจน้องรหัสที่จนแสนจนอย่างนิลินีแถมยังปกป้องอีกฝ่ายอย่างเต็มที่
“จากนี้ไปใครกล้ารังแกน้องรหัสฉันอีก ฉันจะคิดบัญชีรายตัว” ใครรังแกโดนขึ้นบัญชีดำ ทำเอาทุกคนไม่กล้าแม้แต่จะแตะนิลินีแม้แต่ปลายก้อย
“โหย... พี่รหัสของแกอย่างเท่ห์เลยว่ะนิล ตอนกระโดดมาขวางพวกนั้นฉันนี่ปลื้มสุด ๆ อยากจะกรี๊ดให้ลั่นโรงเรียน” กวีซึ่งโดนรังแกด้วย แต่พอเป็นเพื่อนสนิทกับนิลินีน้องรหัสของพฤกษ์ ทำเอาไม่มีใครกล้ารังแกหรือบูลลี่ว่าเป็นยาจกเด็กทุน ริจะมาเรียนโรงเรียนดังอีกเลยหลังจากนั้น
“เท่จริงๆ นั่นแหละ” นิลินีทำหน้าฝันหวาน พี่รหัสของเธอทั้งหล่อทั้งเท่
เรียกว่าเท่สุด ๆ ไปเลย!
“จะกลับบ้านแล้วเหรอ” พอคิดถึงก็มาเลย ทำเอานิลินีหันไปมองตาโต
คนตรงหน้าคือพี่รหัสสุดหล่อของเธอ อยากจะกรี๊ดแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ พฤกษ์เป็นสุภาพบุรุษ เป็นผู้ชายที่น่ารัก เธอจะทำตัวกรี๊ดกร๊าดเกินงามไม่ได้ เอาไว้ค่อยกลับไปกรี๊ดในห้องน้ำที่บ้านก็แล้วกัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า!
“ค่ะพี่พฤกษ์”
“กลับยังไง ให้พี่ไปส่งไหม”
“รอรถประจำทางค่ะ เกรงใจพี่พฤกษ์เปล่า ๆ ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ”
“ไปค่ะ ให้พี่พฤกษ์ไปส่งสิยายนิล บ้านแกตั้งไกล รอรถก็อีกนาน พี่พฤกษ์อุตส่าห์มีน้ำใจ แกจะทำให้พี่พฤกษ์เสียน้ำใจหรือไง มาเร็วสิ” กวีรีบดึงมือเพื่อนสาวไปขึ้นรถ ในขณะที่นิลินีหน้าตาเหลอหลา
“บ้านพี่เป็นทางผ่านบ้านของเราสองคนพอดี” พฤกษ์เอ่ยขึ้นเมื่อคนขับรถเคลื่อนรถออกไปอย่างระมัดระวัง
“พี่พฤกษ์รู้จักบ้านของเราสองคนด้วยเหรอคะ” กวีเอ่ยถาม
“เคยเห็นลงมาจากรถประจำทางน่ะ” พฤกษ์ตอบเสียงนุ่ม
ท่าทีของพฤกษ์ดูดีทุกระเบียบนิ้ว ก้านนิ้วของเขาเรียวยาวขาวผ่อง น่ามองน่าสัมผัส คนอะไรหล่อวัวตายควายล้ม ไม่สงสัยเลยว่าทำไมสาว ๆ ในโรงเรียนถึงชอบเขา อยากได้เขาเป็นพี่รหัสหรืออยากเป็นหวานใจของเขาด้วยกันทั้งนั้น
นิลินีเหลือบมองแล้วต้องลอบกลืนน้ำลาย อยากจะตบหน้าผากตัวเองแรง ๆ นี่เธอเพิ่งอยู่มอ.สี่นะ แถมยังเป็นนักเรียนทุนอีก จะใจแตกริมีความรักในวัยเรียนไม่ได้
แต่พี่รหัสของเธอ ก็เย้ายวนใจเกินต้านจริง ๆ
ไม่ได้ ๆ นี่คือพี่รหัสนะ เธอต้องให้ความเคารพ ไม่ใช่มาแอบชอบอีกฝ่ายแบบนี้
ความคิดในหัวของนิลินีตีกันให้วุ่นไปหมด จบลงด้วยประโยคคำถามชวนฟินจนนิลินีแทบจะตัวลอย
“โดนรังแกอีกไหม”
“ไม่มีแล้วค่ะ”
“ถ้าใครรังแกบอกพี่ได้เลย พี่จะไม่ยอมให้ใครมารังแกน้องรหัสของพี่เด็ดขาด”
“ค่ะ”
“แล้วเพื่อนน้องรหัสล่ะคะ” กวีเอ่ยถามบ้าง
“เหมือนกันครับ” คำตอบนั้นทำเอากวีกรี๊ดกร๊าด เพราะเขาได้พี่รหัสที่ไม่ค่อยสนใจเขาสักเท่าไหร่ อีกฝ่ายเป็นนักกีฬาโรงเรียนที่โคตรแมนแต่ไม่ชอบชายใจหญิงอย่างเธอเท่าใดนัก ส่วนพี่รหัสมอ.ห้านั้นเป็นผู้หญิง ซึ่งก็รักสวยรักงาม อีกฝ่ายบ้านรวยมาก มีอะไรก็จะนำมาเผื่อแผ่ให้เสมอ กวีจึงปลื้มพี่รหัสมอ.ห้ามากๆ แต่ความทรงอิทธิพลน้อยกว่าพฤกษ์ ทำให้เธอกับเพื่อนรักอย่างนิลินีโดนแก๊งนรกอย่างแก้วตาและกันต์รังแกเอาได้
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
คะนึงนิจรักเขาจึงยอมยกทุกอย่างให้เขาทั้งตัวและหัวใจ แต่เขาเพียงแค่หลอกกินฟรี เตะถ่วงเวลาออกไปเพื่อไปหาผู้หญิงที่ดีกว่า ในเมื่อเขาเห็นเธอเป็นของไร้ค่า เธอก็พร้อมที่จะเดินออกมาจากชีวิตของเขา โดยไม่เสียดายผู้ชายหลอกลวงอย่างฉัฐดนัยเลย
คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน
หลัวเจิง ผู้ตกจากที่สูงกลายเป็นทาสที่ต่ำต้อย มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาพบวิธีฝึกในตัวเองให้กลายเป็นอาวุธโดยบังเอิญ สงครามการต่อสู้เริ่มขึ้นทันที และพึ่งพาความเชื่ออันแรงกล้าในการไม่ยอมจำนน เขาพยายามแก้แค้นและไล่ตามความฝันอันยิ่งใหญ่ นักรบจากชาติพันธุ์ต่าง ๆ ต่อสู้เพื่อความเป็นเจ้าโลกและโลกก็ปั่นป่วน อาศัยร่างกายที่เปรียบได้กับอาวุธวิเศษ หลัวเจิงเอาชนะศัตรูจำนวนมากบนเส้นทางสู่ความเป็นอมตะ ในที่สุดเขาจะทำสำเร็จหรือไม่?
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"
ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"
[แสนหวาน + วิวาห์ฟ้าแล่บ + แต่งงานก่อน แล้วรักทีหลัง] แฟนที่หลู่ชิงชิงเลี้ยงดูมาหลายปีกลับนอกใจเธอ แอบไปคบกับเพื่อนสนิทของเธอ? เธอทนต่อกับเรื่องนี้ไม่ได้ และไปสมัครขอแต่งงานโดยตรง และแต่งงานกับชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็ว หลังจากการแต่งงานแล้ว ชายคนนั้นคำหนึ่งก็ว่าเขาจะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดในครอบครัวสองคำก็ว่าจะเลี้ยงดูเธอ หลู่ชิงชิงเยาะเย้ยคิดว่ามันเป็นกลอุบายและคำโกหกของผู้ชายอีกแล้ว โดยไม่คาดคิดว่าชายคนนี้กลับกลายเป็นคนให้ความสำคัญกับภรรยาตัวเองจริงๆ ทั้งสนับสนุนอาชีพการงานของเธอและยังช่วยเธอทำงานบ้านด้วย และให้เธอตกแต่งบ้านตามใจชอบ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือทุกครั้งที่เธอประสบปัญหา เขาก็สามารถแก้ปัญหาให้เธอได้ตลอด ทุกครั้งที่เธอถามเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เขามักจะหัวเราะและเปลี่ยนเรื่องอย่างฉลาดโดยชมเธอว่าเป็นคนมีความสามารถ ทำงานเก่ง จนกระทั่งวันหนึ่ง ภายใต้การเลี้ยงดูจากสามีของเธออย่างต่อเนื่อง เธอก็ประสบความสำเร็จเช่นกัน จากนั้นเธอถึงพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งในนิตยสารการเงินระดับโลกที่ดูเหมือนสามีของเธอทุกประการ...
© 2018-now MeghaBook
บนสุด