เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
นันทวดีพยายามแกะมือของเพื่อนชายที่ลวนลามเธอออก เพื่อนของเธอนัดเธอออกมากินข้าวที่ร้านกึ่งผับ แต่เพื่อนกลับโทร. มาแจ้งว่ารถติดยังมาไม่ถึง เธอจึงนั่งรอไปก่อน วิทวัสที่เป็นเพื่อนอีกคนจึงเดินมานั่งคุยด้วย แต่อีกฝ่ายกลับทำไม่ดีไม่ร้ายเธอ
“นี่ปล่อยนะ!”
“เล่นตัวไปได้” วิทวัสไม่สน จะล้วงมือเข้าไปในร่มผ้าของนันทวดีท่าเดียว แม่เลี้ยงของอีกฝ่ายขายหล่อนให้เขาแล้ว เขาก็มีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้
“โอ๊ย!” วิทวัสร้องด้วยความเจ็บเมื่อนันทวดีเอาขวดเครื่องดื่มที่เธอสั่ง ฟาดลงบนศีรษะของเขาเต็ม ๆ แรง
“ไอ้ลามก!” เธอผลักเขาออกก่อนจะวิ่งหนีออกมาแบบไม่คิดชีวิต เธอวิ่งไปตามถนนด้วยความรู้สึกอ่อนล้า เม็ดเหงื่อไหลซึมไปทั่วใบหน้าและตามเนื้อตามตัว
ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด
ร่างของเธอถูกดึงเข้าไปในอ้อมแขนแกร่งของใครบางคน เธอหันไปหา ก่อนที่จะหอบหายใจออกมาอย่างรุนแรง
“อาเอง” เสียงทุ้มนุ่มหูแสนคุ้นเคยนั้นทำให้นันทวดีโผเข้ากอดร่างสูงอย่างไร้สติ
“ทำไมถึงมีสภาพเป็นแบบนี้!” เสียงดุเข้มเอ่ยถาม พีรณัฐรีบประคองเพื่อนหลานสาวไปที่รถอย่างรวดเร็ว
“ช่วยด้วยค่ะอาพีร์” เธอร้องขอด้วยน้ำเสียงร้อนรน มือบางลูบไล้สะเปะสะปะไปตามเนื้อตัวของเขา
“อย่าซนสิ” พีรณัฐทำเสียงดุใส่แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมหยุด เขารู้ว่าเธอโดนวางยาจึงรีบพาเธอไปที่ห้องพักส่วนตัวโดยด่วน
เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อนันทวดีรุกหนักจนพีรณัฐไม่ทันตั้งตัว จึงทำให้ทั้งสองมีค่ำคืนที่แสนวาบหวามด้วยกัน
นันทวดีตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของพีรณัฐ เขาเองก็กำลังนอนมองเธออยู่ก่อนแล้ว
หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว นี่เธอมานอนไร้เสื้อผ้าอยู่บนเตียงเดียวกับอาของเพื่อนสาวคนสนิทได้อย่างไรกันนะ
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงของเขาไม่ได้เข้มดุเหมือนทุกครั้ง แต่ก็ไม่ได้อ่อนโยนหวานหูเช่นเดียวกัน
ประโยคคำถามง่าย ๆ นั้น ทำเอาเธอต้องกำจิกผ้าห่มแน่น ได้แต่มองเขาตาปริบ ๆ ด้วยความรู้สึกมึนงงไม่หาย
“เมื่อคืน...” เธอพูดได้แค่นั้นก่อนจะรำลึกถึงเหตุการณ์เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา แล้วก็ต้องตาโตอ้าปากค้างอีกรอบ
“เมื่อคืนเธอโดนวางยา เดินสะเปะสะปะอยู่ข้างถนน ดีที่ไม่โดนผู้ชายลากไปรุม” ประโยคของเขาอาจจะดูโหดร้ายแต่มันคือเรื่องจริงล้วน ๆ
เขาช่วยเธอเอาไว้ แต่เธอดันเสียตัวให้เขานี่นะ
“วดี เอ่อ... วดี” เธออึกอักไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอะไรก่อนดี
“หิวหรือยัง” เขาขยับตัวอย่างเกียจคร้าน ก่อนจะลุกจากเตียง เธอหลับตาปี๋เพราะเขาอยู่ในสภาพล่อแหลม แต่พอแอบดูก็เห็นว่าเขาหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่เรียบร้อยแล้ว
“วดีต้องขอบคุณอาพีร์ไหมคะ” เธออยากจะเขกหัวตัวเองจริงๆ ที่ถามคำถามปัญญาอ่อนแบบนั้นออกไป
“ถ้าไม่อยากขอบคุณก็ไม่เป็นไร อาไม่ชอบบังคับจิตใจใคร”
“เอ่อ... ค่ะ”
“อาสั่งอาหารเอาไว้ให้แล้ว คิดว่าวดีคงจะหิว เพราะเมื่อคืนเราเปลืองแรงไปเยอะ” ประโยคราบเรียบของเขาไม่ได้แสดงอารมณ์อันใด แต่กลับทำให้เธอหน้าแดงร้อนผ่าวลามไปถึงใบหู มันบ่งบอกว่าเธอกับเขาทำอะไรกันเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา
จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนนี่ อยากจะตบหน้าผากตัวเองแรง ๆ นัก
“อาให้คนไปจัดการคนที่วางยาวดีให้แล้วนะ”
“อาพีร์รู้เหรอคะว่าใคร”
“รู้สิ อาอยู่ในร้านนั้นด้วย จนเห็นเธอเดินโซซัดโซเซออกมา เลยรีบตามมาช่วย”
“วดีตีหัววัสเต็ม ๆ เลย น่าจะหัวแตกหรือตายไปแล้ว”
“ไม่ต้องกลัว ร้านนั้นเป็นของเพื่อนอา เขาไม่มีทางมาเอาผิดอะไรวดีได้แน่นอน”
“ขอบคุณค่ะ” ครั้งนี้เธอขอบคุณเขาจริงๆ วิทวัสมีพ่อแม่รวยจึงเอาแต่ใจตัวเองและใช้เงินมือเติบ เลี้ยงเพื่อนฝูง มีพรรคพวกมากมาย ในขณะที่เธอหัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่มีเงิน ไม่มีพรรคพวกเหมือนอีกฝ่าย ถ้าเขาจะเอาเรื่องขึ้นมาเธอคงเดือดร้อนแน่ ดีที่พีรณัฐยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ
“อาบน้ำแล้วไปกินข้าวกินปลาเสียก่อน จะได้คุยกัน”
“คุยกันเหรอคะ” เธอทำหน้าตาแตกตื่น
“ทำไม ไม่อยากคุยกับอาเหรอ”
“ไม่ใช่นะคะ แต่ถ้าอาพีร์จะคุยเรื่องที่ต้องรับผิดชอบวดี ไม่ต้องก็ได้นะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ”
“ไม่อยากให้รับผิดชอบงั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ” เธอพูดอย่างหนักแน่น
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวมากินข้าวกัน” เขาตัดบท
“ค่ะ อุ๊ย!” พอลุกจากเตียงเธอก็ต้องร้องด้วยความเจ็บ ร่างแทบทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น พีรณัฐรีบตวัดอุ้มร่างของเธอขึ้นจากพื้น
“อุ๊ย!” อุทานอีกรอบก่อนที่จะคล้องคอหนาเอาไว้ได้ทันท่วงที
“เดี๋ยวอาอุ้มไปส่งที่ห้องน้ำ คิดว่าน่าจะเดินไม่ไหว” สัมผัสอ่อนโยนของเขาทำให้เธอถึงกับเผลอไผลไปกับความใส่ใจนั้น แต่ประโยคของเขานี่สิ ทำเธอหน้าแดงซ่านลามไปถึงใบหู
เขาวางเธอให้เหยียบยืนบนพื้นห้องน้ำ ก่อนจะถอยออกไปจากห้องน้ำ ไม่ทำให้เธอต้องอึดอัดใจ
หัวใจของนันทวดีเต้นแรงราวกลองเพล ความรู้สึกที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่แอบรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง
เธอยืนมองตัวเองหน้ากระจกเงาบานใหญ่ ด้วยใบหน้าแดงก่ำเขินอาย เธอไม่อยากทำให้เขาต้องอึดอัดใจ
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
เธอต้องหมั้นหมายกับหลานชายของเขา แต่เพราะประสบอุบัติเหตุทำให้เกิดผลข้างเคียงกลายเป็นผู้หญิงอ้วนสุดแสนอัปลักษณ์ หลานชายของเขาจึงขอถอนหมั้น แต่เธอไม่คิดว่าเขาผู้มีศักดิ์เป็นอาจะเป็นคนหมั้นหมายกับเธอแทน คุณอาหนุ่ม เพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาที่เธอแอบชอบมานานหลายปีแล้ว ในที่สุดจะได้เป็นสามีของเธอจริงๆ
พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
หวังจื่อหลินอ่านนิยายจบด้วยความโมโหที่นางเอกในนิยายโดนทำร้ายจนตาย เธอเดินข้ามถนนไม่ทันระวังจึงโดนรถชน หลิวเหวินจงเพื่อนชายคนสนิทที่แอบรักเธอจึงเข้ามาช่วยเอาไว้ แต่ทั้งสองก็โดนรถชนอยู่ดี สองหนุ่มสาวกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงนิทรานอนหลับไม่ฟื้น แต่ขณะเดียวกันก็ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเล่มที่ตัวเองอ่าน และเข้าไปแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นให้แปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
ลี่เซียนเป็นคุณหมอสาวในยุคปัจจุบัน เธอหลุดไปอยู่ในยุคอดีต ในร่างของคุณหนูลี่เซียน ลูกของเสนาบดีประจำวังหลวง เธอพบว่าตัวเองจะมีชีวิตได้อีกแค่สามสิบวันเท่านั้น เธอจึงต้องตามหารักแท้ และคนคนนั้นก็คืออ๋องฉิน ชายหนุ่มซึ่งมีความองอาจกล้าหาญและหล่อเหลาที่สุดในเมือง ตามคำแนะนำของเจ้านกน้อยสีทองพูดได้ ซึ่งเธอเคยมีบุญคุณช่วยเหลือมันเอาไว้ในอดีตชาติ! ลี่เซียนจะพิชิตใจอ๋องฉินได้ไหม นางจะตายก่อนได้รับความรักหรือไม่ มาติดตามอ่านกันได้เลยจ้า
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น "กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?" เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี
"ทำไม นอนกับผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคุณถึงได้กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอีก ผมรุนแรงกับคุณหรือยังไง งั้นผมคงต้องรีบทำใหม่เพื่อแก้ตัว" "คุณหมอ!" เมรีญาหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับตำหนิเขาในใจที่กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย "ว่าไง ตอบมาสิว่าผมทำให้คุณไม่ประทับใจหรอถึงต้องตั้งเงื่อนไขบ้าๆ นี้ขึ้นมา" เวทัสถามด้วยค วามโมโห ถ้าเป็นสองข้อแรกเขาพอเข้าใจและรับได้ แต่สำหรับข้อสามต่อให้เขารับปากเธอตอนนี้ในอนาคตเขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขาต้องผิดสัญญาแน่นอน เขาไม่มีทางห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอได้! "ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก" หญิงสาวพยายามอธิบายกับชายหนุ่มด้วยเหตุผล แม้จะรู้ดีว่าคนข้างๆ เริ่มไม่มีเหตุผลกับเธอแล้ว "ผมไม่สัญญา" เวทัสตอบกลับทันทีพร้อมกับสต๊าทรถออกจากโรงแรมด้วยความไม่พอใจ
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"