"ถ้าทำแบบนี้ จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ"
"ถ้าทำแบบนี้ จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ"
งานเลี้ยงวันเกิดน้องมิ้นท์อายุครบ 19 ปี @โรงแรมหรูย่านหัวหิน
ภายในห้องสวีตของโรงแรมหรูมินนี่ยังยืนใช้แผ่นหลังบางพิงกับบานประตูห้องหลังจากที่เธอวิ่งหนีขึ้นมาด้านบนเพียงลำพัง มือเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากบาง พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ สิ่งที่โนอาห์ทำกับเธอมันเรียกว่าจูบหรือเปล่า ใช่จูบหรือเปล่านะ มุมปากบางกระตุกยิ้มหัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามราวกับจะหลุดออกมา ดีใจ เธอดีใจ ที่ในที่สุดคุณลุงสุดหล่อของเธอก็ตอบสนองในสิ่งที่เธอต้องการถึงแม้ว่าเขาจะเมาก็ตาม
เหตุการณ์ก่อนหน้า
"ลุงโนอาห์คะ เมาแล้วเหรอคะ"
" ... " ชายหนุ่มนิ่งเงียบนั่งถือแก้ววิสกี้หมุนควงเบาๆ จ้องมองใบหน้าหวานของเด็กสาวตรงหน้านิ่ง ในขณะที่เพื่อนๆ ต่างก็ฟุบหลับลงบนโต๊ะ บางคนก็กลับขึ้นห้องนอนของตัวเอง
"ลุงโนอาห์คะ ให้มิ้นท์เรียกพี่สกายกับพี่ซันให้ไหมคะ"
" ... " มินนี่ยื่นใบหน้าใสเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะนึกสนุกจุ๊บคุณลุงอย่างที่เคยทำเธอมองซ้ายมองขวาแนบริมฝีปากบางเฉียบลงกับกลีบปากของเขาเบาๆ อย่างที่เคยทำ แต่ทว่าครั้งนี้มันกลับไม่เหมือนเคยเพราะคุณลุงของเธอสอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าในโพรงปากบางมินนี่ตกใจจนเบิกตาโตขึ้นเธอตั้งใจจะผละออกแต่ทว่ากลับถูกมือหนาของโนอาห์รั้งท้ายทอยเอาไว้ เขาขบเม้มกลีบปากของเธอเล่นอย่างเอาแต่ใจ ทั้งดูด ทั้งขบ ทั้งกัด แล้วกระหวัดควานหาลิ้นเล็กอย่างดูดดื่มเร่าร้อน
"โนอาห์"
เธอเอ่ยเรียกเขาเสียงเบาทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ มือเรียวยกขึ้นแตะกลีบปากของตัวเองเอาไว้ ใบหน้าหวานแดงซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนร่างกายของเธอร้อนรุ่มจนหาสาเหตุไม่ได้ เธอทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรลุงโนอาห์ของเธอแตกต่างไปจากทุกครั้งที่เคยเป็น เขาเคยสุภาพและอ่อนโยนกับเธอ แต่เมื่อครู่กลับดุดันและเร่าร้อนปานนั้น
"เอ่อ พี่สกาย พี่ซัน ชะ ... ช่วยไปดูลุงโนอาห์หน่อยค่ะ น่าจะเมาแล้ว"
"ครับคุณหนู"
มินนี่รีบวิ่งกลับห้องพักของตัวเอง เธอปิดประตูอย่างไม่แรงมากนักก่อนจะพิงหลังกับประตูห้องพักแล้วแตะริมฝีปากของตัวเองอีกครั้ง ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่ราวกับว่าเขายังบดจูบเธออยู่เลย จูบของเขาในครั้งนี้มันไม่เหมือนกับที่เธอเคยได้รับ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่
"เมื่อกี๊จูบใช่ไหม"
วันต่อมา...
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
เสียงประตูห้องพักของมินนี่ดังขึ้นในช่วงสายเด็กสาวยังคงอยู่ในชุดนอนกระโปรงสีขาววาบหวิวบางเบาเนินอกอวบไร้บราเซียร์ปกปิดยามที่เธอเดินเนินอกของเธอก็กระเพื่อมไปตามแรงสะเทือนของการเดิน ใบหน้าหวานมู่ทู่หงุดหงิดคนที่รบกวนเวลานอนของเธอ
แกร๊ก!
"มีอะ!"
ปัง!
ทันทีที่เห็นหน้าคนที่มาเคาะประตูมินนี่ก็เบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจ เธอรีบปิดประตูทันทีเพราะตอนนี้ร่างกายเธอกำลังรุ่มร้อน และรู้สึกใบหน้าเธอวูบวาบแปลกๆ หญิงสาวยกมือขึ้นเช็กกลิ่นปากของตัวเอง โอเค ไม่มีผ่าน เธอตัดสินใจดึงคอเสื้อลงมาอีกหน่อยก่อนจะเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงียอีกครั้ง
"โนอาห์~"
"ทำไมตื่นสายจังครับ ไม่สบายรึเปล่าหน้าแดงๆ นะ"
สายตาคมของโนอาห์เผลอมองไปที่เนินอกอวบของเธอ เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอแล้วรีบละสายตาจากอกอวบมามองที่ใบหน้าหวานของเธอแทน มือหนาวางลงที่หน้าผากมนของคนตัวเล็ก สองเท้าหนักก้าวเข้าไปในห้องพักของเธออย่างที่เคยทำเสมอมา มือหนาจับต้นแขนของเธอเบาๆ ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม แผงอกของคุณลุงมันทำให้ร่างกายของเธอสั่น ยิ่งโนอาห์ปลดกระดุมเสื้อฮาวายลายทะเลสีฟ้าอ่อนที่ใส่มาเพียงสองสามเม็ดมันยิ่งขับให้เขาดูดีเป็นเท่าตัว
ตุ๊บ
มินนี่ตัดสินใจแนบใบหน้าหวานกับอกแกร่งของคุณลุงสุดหล่อ สองแขนเรียวโอบรอบเอวหนาของเขาเอาไว้อย่างออดอ้อน ก่อนเงยหน้าขึ้นนิดหน่อยมองปลายคางของเขา ยิ่งมอง ก็ยิ่งหล่อ ยิ่งมองก็ยิ่งหลง เธอหวง หวงเขาเหลือเกิน
"ไหนให้ลุงดูหน่อย ป่วยหรือเปล่าครับทำไมหน้าแดงๆ"
"อยากแตะตรงนี้" นิ้วชี้เล็กจิ้มไปที่หน้าผากหนา ก่อนจะแนบแก้มนวลกับอกแกร่งของคุณลุงสุดหล่อ โนอาห์เองมีเหรอที่จะขัดใจหลานรัก เขาจับตัวเธอให้ยืนเผชิญหน้ากัน ก่อนที่จะโน้มตัวลงมาเล็กน้อยแล้วใช้หน้าผากหนาแตะสัมผัสกับหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา
หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบกระเด็นหลุดออกมา เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจเจือกลิ่นบุหรี่ แถมยังมีกลิ่นแอลกอฮอล์ผสมมาด้วยอีกนิดหน่อย ลมหายใจอุ่นร้อนของโนอาห์ ทำให้มินนี่เผลอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาบดจูบสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของเธออย่างเร่าร้อนดุดัน
สองสายตาประสานกันเข้าอย่างจัง สายตาคมจ้องมองเธอด้วยความเป็นห่วง แต่ดวงตากลมของคนตัวเล็กกลับคิดเลยเถิดไปไหนต่อไหน มินนี่อยากจะลองจูบกับเขาอีกครั้ง แต่เธอต้องห้ามใจเอาไว้
'ไม่ได้นะยัยมิ้นท์ นี่เพื่อนพ่อนะโว้ย'
'แต่เขาหล่อนะ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันสักหน่อย'
'เอาเลย แกต้องทำตามสิ่งที่แกต้องการนะยัยมิ้นท์'
'อ่ะ ใจเย็นๆ สิ ค่อยเป็นค่อยไป'
ความคิดตีกันให้วุ่นวาย มือเรียวกำแน่นอยากจะจูบคุณลุงอีกสักครั้งแต่ในที่สุดเธอก็เชื่อความคิดสุดท้ายของตัวเอง ค่อยเป็นค่อยไป
"พะ พอแล้วค่ะ"
"เช็กแล้วตัวอุ่นๆ นะครับ เป็นอะไรไหม"
"โนอาห์~ มิ้นท์อยากไปเดินเล่นริมทะเลค่ะ"
"ไปกับใคร พี่ทิศเหนือ ทิศใต้ หรือ เทย์แลนด์ จีน่า"
"มิ้นท์อยากไปกับโนอาห์ รอมิ้นท์อาบน้ำแป๊บนึงนะคะ"
"ครับๆ" ว่าแล้วมินนี่ก็เดินไปที่ส่วนของห้องนอน เพื่อไปจัดการธุระส่วนตัว ส่วนโนอาห์ก็เดินออกไปที่ระเบียงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเอาสารนิโคตินเข้าร่างกายระหว่างรอหลานสาวของตัวเอง ไม่นานนักมินนี่ก็เดินออกมาในชุดที่ทำให้โนอาห์ต้องปวดหัว เธอใส่เสื้อเกาะอกสีขาวแค่ช่วงอกโชว์หน้าท้องร่องสิบเอ็ดบ่งบอกถึงการดูแลตัวเองอย่างดี กับกระโปรงพลิ้วๆ บางๆ สีเดียวกับเสื้อตัวจิ๋ว เขารู้สึกไม่ชอบใจนักแต่ก็ไม่อยากต่อว่ามากเพราะเขาชอบที่จะให้อิสระหลานสาวมากกว่า
"สวยไหมคะ" ร่างบางถลาเข้าสวมกอดเอวหนาของคุณลุง เกยคางมนเอาไว้ที่แผงอกกว้างดูดี เธอหลงใหลเขา เธอหวงเขา และชอบรอยสักรูปกุหลาบที่ลำคอของเขามาก ในชีวิตเธอตั้งแต่เจอผู้ชายมาโนอาห์คือคนที่เธอรักปักใจ และหวงแหนที่สุด
"เดี๋ยวใส่เสื้อคลุมไปด้วยนะครับ"
"ไม่เอา"
"มิ้นท์" เขากดเสียงต่ำ ดุ คนตัวเล็ก แม้จะอยากให้อิสระแค่ไหนก็รู้สึกหวงแหนอยู่ดี
"โนอาห์ไปด้วย ไม่เห็นต้องใส่เสื้อคลุมเลยนี่คะ นะคะ น้าาาา~"
"เฮ้อ ดื้อ" ว่าหลานสาวอย่างไม่จริงจังมากนักก่อนจะกดจูบลงที่หน้าผากมนของเธอแล้วเป็นฝ่ายเดินเข้าไปในโซนแต่งตัวหยิบเอาผ้าคลุมไหล่สีขาวบางๆ ติดมือมาด้วย มือหนาจับประสานกับมือเรียวเอาไว้พากันเดินออกมานอกห้องพักของเธอ โดยที่คนตัวเล็กเอาแต่มองมือที่ประสานกัน หัวใจของเธอเต้นอย่างไม่ยอมสงบสุข ก่อนจะหยุดลงเมื่อ...
"จะไปไหนกันวะ"
"ดะ แดดดี้!"
เขาเป็นทนายหนุ่มหล่อมากความสามารถที่เพรียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา การศึกษา ฐานะทางบ้าน สังคม เรียกได้ว่าเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ไม่ว่าจะโสด ซิง หรือมีคู่ครองแล้วหากเสนอให้เขาก็พร้อมจะสนองทุกเมื่อ สาวๆ ต่างอยากควบคุม และครอบครองเขา แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าคนอย่างเขาน่ะ 'รักสนุก แต่ไม่ผูกพัน' ก็ตาม คนอย่างเขาไม่เคยคิดหยุดอยู่ที่ใคร ความซิงไม่สามารถผูกมัดเขาได้ จนกระทั่ง... เธอเดินเข้ามาในชีวิตเขา
แฟนเก่า (เคย) ร้าย จะกลับมาง้อขอเธอคืนดี เขาจะขนกลเม็ดเท่าที่คิดได้มาตามตื้อ มารื้อความทรงจำ (ที่ดีๆ) ของเขากับเธอ จะมาทวงเธอคืน และจะมารักษาแผลใจของเธอที่เขาเป็นคนทำไว้ให้หายขาด อย่าคิดหนี เพราะเธอหนีเขาไม่พ้นหรอก ไม่ว่าจะหนีไปไหนครั้งนี้เขาก็จะตามติดเป็นเงาจนเธอต้องยอมคืนดีกับเขาจนได้อย่างแน่นอน
เขาเห็นเธอเป็นเพียงของตายไม่ว่าเขาจะไปทำอะไรที่ไหน กลับมาทีไรก็ยังคงเจอเธอเสมอ เมื่อแรกรักอะไรก็ดี แต่ทำไมตอนนี้ทุกอย่างถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ มันเพราะเขาหมดรักเธอแล้วหรือเพราะเธอเป็นเพียงของที่เขาจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ เธอเจ็บซ้ำๆ มากขนาดนี้ เธอโง่และไม่เห็นคุณค่าของตัวเองมากขนาดนี้ ควรจะพอได้แล้วใช่ไหม เธอเจ็บพอหรือยัง? เธอยังควรให้โอกาสเขาอยู่ไหม?
❤ โปรเจกต์สุดฮอตต้อนรับวาเลนไทน์ Match Love Valentines ❤ เรื่องราวของสาวขี้เหงาทั้งสี่คนที่เกิดอาการ เปลี่ยวใจอยากมีใครสักคน เลยต้องเข้าแอปหาคู่อย่าง MATCH LOVE เพื่อตามหาคู่เดตที่มาทำให้วาเลนไทน์ของพวกเธอ ไม่ต้องเหงาใจอีกต่อไป และแอปนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของการแมตช์รักของพวกเธอ...แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะสมหวังจากแอปหาคู่สักหน่อย? ไปลุ้นกันว่าแอปนี้จะช่วยให้พวกเธอสละโสดได้ไหม...!!!!
เธอทำให้เขารัก เธอทำให้เขาแค้น และก็เป็นเธอที่กลับมาวนเวียนอยู่ข้างกายเขา เขาที่พยายามลืมความรักของเธอกดความเจ็บแค้นเอาไว้ในส่วนลึกสุดของหัวใจ เธอทำให้เขารู้จักคำว่า "ทั้งรัก ทั้งแค้น" เป็นอย่างดี ในเมื่อเธอเลือกจะกลับมาเขาก็จะสาดความเจ็บแค้นคืนกลับไปให้เธอได้รู้สึก ให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บช้ำที่ไม่มีวันลืมได้ลง
วิโมกข์คือชายหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดที่ผิดหวังจากความรักอย่างรุนแรง เขากลายเป็นคนอ่อนแอไร้หลัก หมกมุ่นอยู่กับสุรานานนับเดือน แต่หลังจากนั้นก็ได้สติเพราะคำพูดแทงใจของเด็กสาววัยสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง เจ็ดปีต่อมาเขาได้กลายเป็นนายหัวผู้ทรงอิทธิพลในธุรกิจค้าหอยเป๋าฮื้อ และต้องเผชิญหน้ากับอดีตคนรักที่เข้ามาอยู่ในบ้านของเขาอีกครั้ง... ชาร์มมิ่งในวัยยี่สิบสี่ปีเดินทางจากนิวยอร์กสู่สงขลาอีกครั้งหลังจากเจ็ดปีผ่านไป เพราะถูกเพื่อนรักขอร้องให้มาแสดงละครขัดขวางอดีตคนรักของพี่ชาย เธอไม่อยากทำแบบนี้เลยเพราะพอใจที่จะแอบรักเขาไปแบบนี้มากกว่า แต่จะทำไงได้ล่ะ.. ในเมื่อเธอก็ถูกผู้เป็นย่าคอยจับคู่อยู่เรื่อยไป จึงตัดสินใจเลือกในสิ่งที่หัวใจปรารถนา... การแสดงที่มาจากส่วนลึกของจิตใจจริงๆ จึงเริ่มต้นขึ้นนับตั้งแต่วินาทีที่เธอเจอหน้าเขา
จากอดีตนักล่าซอมบี้ในวันสิ้นโลกต้องผันตัวเป็นสาวน้อยชาวไร่สุดแกร่งที่ต้องช่วยแม่และน้องสาวให้รอดพ้นจากญาติพี่น้องมหาภัยและความยากจน เปิดธุรกิจร่ำรวยใหญ่โตเอาให้เหลือกินเหลือใช้ไปทั้งชาติ!
ซ่งชิงเหอโดนหักหลังและกลายเป็นฆาตกรในสายตาคนอื่น เธอจึงหย่ากับสีจั้นถิง สามีของเธอ และเดินทางออกจากเมืองหวยไปด้วยความเกลียดชัง หกปีต่อมา เธอหวนกลับมาราวกับนกฟีนิกซ์พร้อมกับคู่แข่งของสามีเก่าเธอ เธอเติบโตขึ้นกลายเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ทุกคนต้องชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำไว้กับเธอ เธอยอมร่วมมือกับเขาเพียงเพื่อแก้แค้น โดยไม่รู้เลยว่าเธอตกเป็นเหยื่อของเขาไปแล้ว ในเกมแห่งความรักและความปรารถนา ไม่มีใครรู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้ชนะที่แท้จริงจะเป็นใคร
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
“หยุดนะดอน หยุดเดี๋ยวนี้ อือ อูยยย” ขาของวิรามรอ้ากว้างยินยอมให้ใบหน้าสามีคุณชายซุกซบเข้าหาจุดกระสัน ปากสั่งให้หยุด ตรงข้ามกับปฏิกิริยาแอ่นกายรับการปรนเปรอ “วิจะ...โกรธ อูยส์...เกลียด โอ๊ะ...อ๊ายส์...อีตาบ้า” วิรามรกระเสือกกระสนตัวหนี แต่นายดอนหรือจะยอมพ่าย ปากหยักไม่ละจากกลีบแคมอวบ ลิ้นแบกว้างไล้เลียแยะแยงรูฉ่ำที่กำลังหลั่งน้ำหวานให้ดื่มกิน “หยุด...ดะเดี๋ยวนี้...โอย..ไม่ คุณมัน...ซาตานจริงๆ นะดอน อ้ายซ์...คุณกัดฉัน” “ดูดจ้ะยาหยีไม่ใช่กัด” ดูเถอะ ยังมีหน้าเงยขึ้นมาแจกแจงเสียอีก วิรามรนึกอยากจะยกเท้าขึ้นถีบร่างหมอบคู้ระหว่างกลางขาเรียวให้กระเด็น ถ้าขาหล่อนมันจะไม่ทรยศผู้เป็นเจ้าของ เพราะนอกจากจะไม่ทำอย่างที่ใจคิดแว่บๆ ยังกระหวัดโอบไหล่หนาไว้แน่น “อะ...อูยส์...ดอน นี่จะ...ฆ่าวิใช่มั้ย” ดอนเหลือบมองสีหน้าเสียวสุขของภรรยาแว่บหนึ่งไม่ตอบ ก็ปากไม่ว่างนี่ ใครไม่ได้ลิ้มรสไม่รู้หรอกว่าที่หอยสวยๆ ของภรรยาสุดรักของเขาขับหลั่งออกมายามเกิดอารมณ์ซ่านเสียวหวานหอมแค่ไหน ชวนลุ่มหลงแค่ไหน
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
© 2018-now MeghaBook
บนสุด