"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
"เราเคยสัญญากัน...ใต้ดาวดวงนั้น ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน แต่บางครั้ง...การจากลาไม่ได้เกิดจากคนที่อยากไป และเมื่อเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง คำสัญญานั้น...ยังจะมีความหมายอยู่ไหม"
1
เสียงระฆังโรงเรียนดังขึ้นในยามบ่ายสุดท้ายของชีวิตมัธยมปลาย นักเรียนหลายคนโบกมือร่ำลากันด้วยรอยยิ้ม บางคนกอด บางคนร้องไห้ แต่ตรงมุมสงบข้างสนามฟุตบอล มีเด็กหนุ่มสองคนยืนอยู่ใต้ต้นฉำฉาใหญ่ ร่มเงาทาบทับพวกเขาอย่างอ่อนโยน
“ธีร์…” เสียงของมีนเบาและชัด ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนพยายามกลืนคำที่ไม่อยากพูดลงไป
ธีร์ยื่นกล่องของขวัญเล็กๆ มาให้ มันเป็นกล่องสีน้ำเงินเข้ม ผูกโบสีเงินเรียบร้อยเหมือนทุกอย่างที่ธีร์ทำเสมอ
“ให้” มีนรับมันด้วยมือที่อุ่นเล็กน้อยเพราะตากแดด วิ่งเล่นมาเมื่อครู่ เขาเปิดกล่องออกช้าๆ ก่อนจะเห็นจี้ดาวสีทองบนสร้อยเส้นบาง
“มันเป็นดาว…” มีนพูดเบาๆ
“ดวงที่นายชอบมองทุกคืน” ธีร์ตอบพลางยิ้มบาง ดวงตานิ่งสงบแต่แฝงไว้ด้วยความสั่นไหวที่มีนเท่านั้นที่รู้
มีนใส่สร้อยนั้นไว้กับคอทันที มือแตะจี้ดาวเบาๆ เหมือนกลัวมันจะหายไป
“เราไปมหา’ลัยด้วยกันนะธีร์”
“อือ ไปด้วยกัน”
“แล้วก็อยู่ห้องเดียวกันนะ”
“อือ อยู่ด้วยกัน” ทั้งคู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน เสียงหัวเราะปนแสงแดดอุ่นที่ลอดผ่านใบไม้ ชั่วขณะหนึ่งทุกอย่างดูเรียบง่ายเหมือนฝัน
เหมือนโลกทั้งใบมีแค่คนสองคนนี้เท่านั้น
“สัญญานะ…” มีนยื่นนิ้วก้อยไป
ธีร์เกี่ยวมันไว้แน่น รอยยิ้มของเขาคือคำสัญญา แม้ไม่เอ่ยคำ
“ฉันจะอยู่กับนาย…ใต้ดาวดวงเดิมนี้ตลอดไป”
และในตอนนั้น ทั้งสองคนยังไม่รู้
ว่าคำว่า “ตลอดไป” บางทีมันก็ต้องผ่านอะไรอีกมาก…กว่าจะกลายเป็น ตลอดไปจริง ๆ
คอนโดหรูใจกลางกรุงเทพฯ ชั้นยี่สิบห้า มองเห็นเมืองทั้งเมืองในยามเย็นผ่านกระจกสูงจรดเพดาน แสงแดดยามห้าโมงเย็นค่อยๆ อาบไล้เฟอร์นิเจอร์โทนอบอุ่นอย่างแผ่วเบา
มีนหมุนตัวดูรอบห้อง ดวงตากลมเป็นประกายอย่างห้ามไม่อยู่
“นายอยู่คนเดียวในห้องแบบนี้เหรอ”
“เปล่า…อยู่ด้วยกัน” ธีร์ตอบ พลางวางกล่องของใช้ลงบนโต๊ะกลาง
“เราเหรอ”
“อืม ฉันขอพ่อไว้แล้ว เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร” ธีร์เดินเข้ามาหา หยุดยืนตรงหน้ามีนแล้วเอื้อมมือแตะเส้นผมที่เปียกเหงื่อจากการขนของแผ่วเบา
“หรือ…นายไม่อยากอยู่กับฉัน”
มีนสบตาเขา ใบหน้าขึ้นสีจางๆ จากทั้งความเขินและความอุ่นวาบในอก
“อยากสิ...จะไม่อยากได้ยังไง”
คำตอบนั้นเรียกรอยยิ้มบางบนใบหน้าของธีร์ มือของเขาไล้ลงมาที่แก้มของมีน ลูบเบาๆ อย่างคนที่เฝ้ามองคนๆ นี้มานาน
“ขอบใจนะ ที่ยังอยู่กับฉัน”
ห้องนั่งเล่นกลายเป็นที่พักของหัวใจสองดวงในคืนนั้น หลังมื้อเย็นง่ายๆ ที่ทั้งคู่ช่วยกันทำ พาสต้าง่ายๆ กับไวน์แดงหนึ่งแก้ว
เสียงดนตรีแจ๊สเบาๆ ลอยคลออยู่ในอากาศ เมื่อธีร์เดินมานั่งลงข้างๆ บนโซฟา เขาไม่ได้พูดอะไร…เพียงแค่มองหน้าอีกฝ่ายเงียบๆ
มีนสบตาเขากลับ หัวใจเต้นแรงอย่างไม่มีเหตุผล
“ธีร์…” เขาไม่พูดอะไรอีก เขาแค่เอื้อมมือจับแก้วไวน์ออกจากมือของมีน วางมันไว้บนโต๊ะ แล้วเอื้อมตัวเข้ามาใกล้
ริมฝีปากแตะกันอย่างอ่อนโยนในช่วงเวลาที่ทั้งโลกเหมือนเงียบลง เหลือเพียงจังหวะลมหายใจสลับกันเบาๆ
ธีร์จูบมีนอย่างแผ่วเบา ก่อนจะขยับถี่ขึ้น เรียนรู้จังหวะของกันและกันในแบบที่ไม่มีใครสอน
มีนหลับตาลง ปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างช้าๆ อย่างเต็มใจ
ผ้าปูเตียงสีครีมยับเล็กน้อย เสียงลมหายใจระคนกับเสียงแอร์เย็นเฉียบที่ดังแผ่ว
ร่างสองร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันใต้ผ้าห่มไหมเนื้อดี กลิ่นกายปะปนกับกลิ่นสบู่และแชมพูที่ยังติดผิว
“เจ็บหรือเปล่า…” ธีร์ถามเบาๆ ขณะใช้นิ้วเกลี่ยเส้นผมที่เปียกชื้นจากเหงื่อ
“นิดหน่อย…แต่ไม่เสียใจเลย” มีนตอบพร้อมรอยยิ้ม
ธีร์ก้มลงจูบหน้าผากอีกครั้ง เขาไม่พูดคำว่ารัก…แต่การกระทำของเขาคือความรักทั้งหมด
นอกหน้าต่าง เมืองทั้งเมืองยังสว่างไสว
แต่บนเตียงนี้ มีแสงที่อุ่นกว่าแสงใดในจักรวาล
และใต้ผ้าห่มผืนนั้น มีหัวใจสองดวงที่เพิ่งเรียนรู้ว่า
รักครั้งแรก...ไม่ใช่แค่ร่างกาย
แต่มันคือการยอมฝากทั้งความกลัว ความหวัง และทั้งหมดของตนไว้ในอ้อมกอดของใครสักคน
เสียงนาฬิกาปลุกจากมือถือดังขึ้นตอนเจ็ดโมงตรง มีนขยับตัวก่อนจะค่อยๆ ลืมตา เขาไม่ได้ตกใจ แค่หันไปอีกด้านแล้วเห็นภาพที่คุ้นเคยดี ธีร์ยังคงนอนหลับสนิทข้างๆ ใบหน้าดูสงบในแสงเช้าที่ลอดผ่านผ้าม่าน
เขานอนมองอีกฝ่ายเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ ๆ ธีร์ก็พูดขึ้นทั้งที่ยังหลับตา
“แอบมองฉันอีกแล้ว…” มีนหลุดขำเบาๆ
“ก็หล่ออะ จะให้ทำยังไง”
“ก็ลุกมาจูบเลยสิ ไม่ต้องแอบมอง” ธีร์ลืมตาแล้วยิ้ม มุมปาก ตามสไตล์ของเขา
มีนเขินจนต้องลุกหนีไปอาบน้ำ แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นทุกที
เช้านั้น พวกเขาเดินจูงมือกันออกจากคอนโด ฯ ก่อนจะแยกกันหน้าประตูมหาวิทยาลัย
มีนเรียนคณะอักษรฯ ส่วนธีร์เรียนเศรษฐศาสตร์ แต่ทุกวันก็ยังหาเวลานั่งกินข้าวด้วยกัน กอดกันลับๆ ในห้องสมุด หรือสลับกันนั่งรอหน้าห้องเรียน
ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้เปิดเผยกับใคร แต่ก็ไม่ได้ปิดบังจนต้องหลบซ่อน เหมือนจะตกลงกันในใจโดยไม่ต้องเอ่ยคำใดออกมา
รัชวินทร์รู้ดีว่า ถึงจะมีหรือไม่มีแผนการของญาติผู้ใหญ่ เขาก็บังเกิดความรู้สึกพิเศษกับแก้วกัลยา เด็กสาวในอุปการะของคุณตาคุณยาย และเธอก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้เขาอยากสร้างครอบครัวที่แสนอบอุ่น
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’
“เธอคือเจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ แต่กลับเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อาจปล่อยไปได้” แต่เมื่อเขายิ่งอยู่ใกล้เธอ เขากลับยิ่งอยากครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ ทว่าเธอไม่ใช่หมากให้เขาควบคุม เขาต่างหากที่จะถูกเธอควบคุมและยอมจำนนรักต่อเธอ
กลางวันอ่อนหวาน กลางคืนร้อนแรง นี่คือคำที่ลู่เยียนจือใช้เพื่อบรรยายถึงเธอ แต่หานเวยบอกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ไม่ถึงครึ่งปี ลู่เยียนจือกลับไม่ลังเลที่จะขอหย่ากับสือเนี่ยน “แค่ปลอบใจเธอไปก่อน ครึ่งปีข้างหน้าเราค่อยแต่งงานใหม่” เขาคิดว่าสือเนี่ยนจะรออยู่ที่เดิมตลอด แต่เธอได้ตาสว่างแล้ว น้ำตาแห้งสนิท หัวใจสือเนี่ยนก็แตกสลายไปแล้วด้วย การหย่าปลอมๆ สุดท้ายกลายเป็นจริง ทำแท้งลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่ สือเนี่ยนจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก แต่ลู่เยียนจือกลับเสียสติ ต่อมา ได้ยินว่าคุณชายลู่ผู้มีอิทธิพลนั้นก็อยู่นิ่งๆ ต่อไปไม่ได้ ขับรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ไล่ตามเธออย่างบ้าคลั่ง เพียงเพื่อขอให้เธอเหลือบมองเขาอีกครั้ง...
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”
เมื่อความเสียใจมันทำให้เธออยากลอง!!! "เรามาลอง...กันไหมค่ะ" ประโยคบ้าระห่ำที่ฉันพูดกับคนแปลกหน้าในคืนนั้น ฉันไม่นึกว่ามันจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชีวิต... เส้นทางชะตาชีวิตที่เล่นตลก เพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว... การโดนทรยศ และ การเจอกันโดยบัญเอิญ จนทำให้เกิดการเดิมพันท้าทายเล่นเกมบ้าๆ กันขึ้นมา โดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยว่า...มันจะนำพาให้ชีวิตเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!!! ------------------------------------------------------------------------------------------------ ...เธอจำต้องอยู่ต่อไป หรือ ตายเพื่อชดใช้เวรกรรม...ที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้น ------------------------------------------------------------------------------------------------ เรื่องย่อ: เอลิซ : หญิงสาวแสนสวยที่แสนซื่อจนถูกคนที่รัก "หักหลัง" จนทำให้ชีวิตของเธอปัดเป๋ และเพียงเพราะเธอแค่ต้องการที่จะประชดชีวิตเท่านั้น แต่การกระทำนั้นก็ดันพาเธอหลงเข้าไปยังเกมสวาทที่เธอเป็นผู้เดิมพัน เซฟ : ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ เจ้าของธุรกิจทั้งขาวและเทา เบื้องหลังเขาคือมาเฟียอันดับหนึ่ง เขาที่โชคชะตานำพามาให้เจอกับหญิงสาวคนนั้นแถมยังถูกท้าทายจากเกมเดิมพันอันล่อแหลม และมีหรือที่ผู้ชายอย่างเขาจะยอมปฏิเสธ ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ⚠️คำเตือน⚠️ เนื้อเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่อายุ 18 ปีขึ้นไป มีฉากติดเรท เนื้อหาไม่เหมาะสม ความรุนแรงเพศ และการใช้ภาษา ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน ที่สำคัญเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น!!!
ทุกคนรู้ดีว่า บุตรีคนโตที่ไม่เป็นที่โปรดปรานในจวนโหวอันติ้งแห่งเมืองหลวง ทำให้แม่แท้ๆ ของตนต้องเสียชีวิต เป็นคนที่ถูกมองว่าเป็นตัวโชคร้าย ก่อนแต่งงานก็ทำให้แม่เลี้ยงฝันร้ายอยู่หลายวัน ออกเดินทางไปทำบุญนอกเมืองก็ถูกโจรจับตัวไป แต่ใครจะคิดว่าโชคร้ายกลับกลายเป็นโชคดี นางเปลี่ยนนิสัยไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมให้ใครมารังแกอีกต่อไปที่แท้ซูชิงซวู่ ผู้สุดยอดสายลับที่ทะลุมิติมาเผชิญกับพ่อที่เย็นชา แม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย คู่หมั้นที่นอกใจน้องสาวต่างแม่ แต่ไม่เป็นไร คอยดูว่าเธอจะจัดการพวกชั่วช้า และเอาคืนทุกอย่าง ทว่าทำไมท่านอ๋องผู้นั้นถึงมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆ นั่นล่ะเผ่ยเสวียนจู: บุญคุณที่ช่วยชีวิต ไม่มีสิ่งใดตอบแทนได้ นอกจากเอาตัวไปแลก
ในระยะเวลาสองปีที่แต่งงานกัน เนี่ยเหยียนเซินจู่ๆ ก็เสนอขอหย่า เขาพูดว่า "เธอกลับมาแล้ว เราหย่ากันเถอะ คุณอยากได้อะไรบอกมาได้เลย" ชีวิตการแต่งงานสองปีสู้อีกคนที่หันหลังกลับมาไม่ได้ ตามอย่างที่คนเขาว่ากัน "คนรักเก่าแค่ร้องไห้สักหน่อย คนรักปัจจุบันก็ย่อมแพ้แน่นอน" เหยียนซีไม่ได้โวยวายอะไร เลือกที่จะตอบตกลงและเสนอเงื่อนไขว่า "ฉันต้องการรถซูเปอร์คาร์ที่แพงที่สุดของคุณ" "ได้" "วิลล่าสุดหรูชานเมือง" "ตกลง" "กำไรหลายพันล้านที่หามาในช่วงสองปีนี้ แบ่งคนละครึ่ง" "อะไรนะ"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด