ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / ห้องฮันนีมูนซ่อนกลกล้องวงจรปิด
ห้องฮันนีมูนซ่อนกลกล้องวงจรปิด

ห้องฮันนีมูนซ่อนกลกล้องวงจรปิด

5.0

เพื่อหาเงินรักษาแม่ที่นอนรอความตาย ฉันยอมขายศักดิ์ศรีรับงาน "พิเศษ" ในโรงแรมหรู แต่โลกกลับกลมจนน่าตลก เมื่อฉันได้งานใหม่และพบว่า "ลูกค้า" คืนนั้น คือสามีของประธานบริษัทที่ฉันต้องรับใช้! ฉันคิดว่าจะโดนไล่ออก แต่คุณหทัยกลับยิ้มเย็นเยือก แล้วส่งฉันกับสามีเธอไปดูงานต่างจังหวัด พร้อมจอง "ห้องฮันนีมูน" ให้เราสองคน คืนนั้นฉันสะดุ้งตื่นเพราะฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด พบว่าตัวเองกำลังถูกสามีเจ้านายกอดรัดอยู่บนเตียง ที่มุมห้องมีแสงไฟสีแดงวาบจากกล้องวงจรปิด พร้อมข้อความจากคุณหทัยที่ส่งมาว่า "ทำได้ดีมากค่ะ ทั้งสองคนดูเร่าร้อนกว่าครั้งแรกอีกนะ" วินาทีนั้นฉันถึงรู้ความจริงอันน่าสะอิดสะเอียน คุณหทัยไม่ได้โง่ แต่เธอคือคนบงการ! เธอเสพติดการเห็นสามีตัวเองมีอะไรกับหญิงอื่นผ่านกล้อง นภดลเองก็เป็นแค่เหยื่อที่ถูกมอมยาและบีบด้วยหนี้สินไม่ต่างจากฉัน ความกลัวเปลี่ยนเป็นความแค้น ในเมื่อเธออยากดูหนังสดนัก ฉันกับนภดลก็จะเล่นให้ดู แต่บทตอนจบ... นางพญาโรคจิตอย่างเธอจะต้องไปนอนในคุก

สารบัญ

บทที่ 1

เพื่อหาเงินรักษาแม่ที่นอนรอความตาย ฉันยอมขายศักดิ์ศรีรับงาน "พิเศษ" ในโรงแรมหรู

แต่โลกกลับกลมจนน่าตลก เมื่อฉันได้งานใหม่และพบว่า "ลูกค้า" คืนนั้น คือสามีของประธานบริษัทที่ฉันต้องรับใช้!

ฉันคิดว่าจะโดนไล่ออก แต่คุณหทัยกลับยิ้มเย็นเยือก แล้วส่งฉันกับสามีเธอไปดูงานต่างจังหวัด พร้อมจอง "ห้องฮันนีมูน" ให้เราสองคน

คืนนั้นฉันสะดุ้งตื่นเพราะฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด พบว่าตัวเองกำลังถูกสามีเจ้านายกอดรัดอยู่บนเตียง

ที่มุมห้องมีแสงไฟสีแดงวาบจากกล้องวงจรปิด

พร้อมข้อความจากคุณหทัยที่ส่งมาว่า

"ทำได้ดีมากค่ะ ทั้งสองคนดูเร่าร้อนกว่าครั้งแรกอีกนะ"

วินาทีนั้นฉันถึงรู้ความจริงอันน่าสะอิดสะเอียน

คุณหทัยไม่ได้โง่ แต่เธอคือคนบงการ! เธอเสพติดการเห็นสามีตัวเองมีอะไรกับหญิงอื่นผ่านกล้อง

นภดลเองก็เป็นแค่เหยื่อที่ถูกมอมยาและบีบด้วยหนี้สินไม่ต่างจากฉัน

ความกลัวเปลี่ยนเป็นความแค้น

ในเมื่อเธออยากดูหนังสดนัก ฉันกับนภดลก็จะเล่นให้ดู

แต่บทตอนจบ... นางพญาโรคจิตอย่างเธอจะต้องไปนอนในคุก

บทที่ 1

พิมพ์ชนก POV:

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตของพิมพ์ชนก งามสูงเนินคนนี้ จะมาถึงจุดที่ต้องยอมขายร่างกายเพื่อแลกกับเงินก้อนโต

แม่นอนซมอยู่บนเตียงคนไข้

เสียงเครื่องช่วยหายใจดังสม่ำเสมอ เป็นจังหวะชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้าย

ฉันกุมมือที่ซีดขาวของแม่ไว้แน่น น้ำตาไหลอาบแก้มทุกครั้งที่นึกถึงยอดหนี้สินที่พอกพูน

ฉันเคยเป็นผู้ช่วยพยาบาลนะ แต่ตอนนี้ฉันลาออกมาแล้ว

เงินเดือนแค่นั้นมันไม่พอค่ารักษาแม่หรอก

ฉันต้องทำงานทุกอย่างที่หาได้ รับจ้างทั่วไป แบกหามสารพัด ไม่เคยเลือกงาน ขอแค่มีเงิน

ฉันฉลาดพอที่จะรู้ว่าตัวเองกำลังถูกความจนบีบให้จนมุม

ความกล้าหาญที่เคยมีมันเริ่มสั่นคลอน

สองวันก่อน มีสายโทรศัพท์แปลกๆ เข้ามา

ปลายสายเป็นเสียงผู้หญิงที่ฟังดูมีอำนาจ เธอเสนอ "งานพิเศษ" ให้ฉัน

น้ำเสียงของเธอเรียบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยบางอย่างที่ฉันอธิบายไม่ถูก

ฉันรู้ทันทีว่ามันไม่ใช่งานธรรมดา

ตอนแรกฉันปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเล แต่วินาทีที่หมอเดินออกมาจากห้องไอซียูด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

"ค่าใช้จ่ายสูงขึ้นนะครับคุณพิมพ์ชนก ถ้าไม่ได้รับการรักษาต่อเนื่อง..."

คำพูดของหมอขาดหายไป แต่ความหมายมันชัดเจนเกินไป

แม่ของฉันกำลังรอความตาย

ปลายสายโทรศัพท์นั้นกลับมาอีกครั้ง

คราวนี้เธอไม่ได้เสนอแค่เงินก้อนโต แต่เป็นจำนวนที่มากพอจะพลิกชีวิตฉันได้เลยทีเดียว

ฉันฟังรายละเอียดของงานที่เธอพูดผ่านโทรศัพท์

มันเป็นคำพูดที่เลี่ยงบาลี แต่ฉันเข้าใจความหมายของมันได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

งานนี้คือการไป "ปรนเปรอ" ผู้ชายคนหนึ่งที่โรงแรม

ฉันรู้ว่ามันผิดศีลธรรม รู้ว่ามันน่ารังเกียจ

แต่ภาพของแม่ที่นอนซมอยู่ตรงหน้ามันใหญ่กว่าทุกอย่าง

"คุณมีเวลาคิดไม่มากนะคะ ถ้าตัดสินใจได้แล้ว โทรกลับมาภายในครึ่งชั่วโมง" เสียงนั้นทิ้งท้ายไว้

ครึ่งชั่วโมงนั้นยาวนานเหมือนชั่วชีวิต

ฉันมองหน้าแม่ มองเพดานโรงพยาบาลที่เก่าๆ

ในใจมีแต่เสียงเรียกของความจำเป็น

ฉันโทรกลับไป

เสียงตอบรับที่ปลายสายเหมือนรออยู่แล้ว

เธอส่งข้อมูลโรงแรมและเบอร์ห้องมาให้ทันที พร้อมกับแจ้งว่าเงินมัดจำจะโอนเข้าบัญชีฉันภายในห้านาที

ไม่ถึงห้านาที เสียงแจ้งเตือนจากธนาคารก็ดังขึ้น

ยอดเงินที่เห็นทำให้มือฉันสั่น

มันมากพอจริงๆ

ฉันเดินทางไปโรงแรมด้วยแท็กซี่ที่วิ่งแข่งกับเวลา

โรงแรมหรูหราโอ่อ่า แตกต่างจากโลกที่ฉันเคยอยู่ราวฟ้ากับเหว

พนักงานต้อนรับยิ้มแย้ม แต่แววตาฉันเต็มไปด้วยความกังวล

ฉันกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นบนสุด

ทางเดินปูพรมหนา เตะตาด้วยภาพวาดราคาแพง

ฉันหยุดอยู่หน้าห้องหมายเลข 8888

ก่อนหน้านี้ ฉันได้รับข้อความจากผู้ว่าจ้างให้เข้าไปได้เลย ไม่ต้องเคาะประตู

ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

มือที่สั่นเทาค่อยๆ เอื้อมไปจับลูกบิดประตูโลหะเย็นเฉียบ

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี

เมื่อประตูเปิดออก ภาพตรงหน้าทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ

ห้องสวีทขนาดใหญ่ถูกจัดแต่งอย่างหรูหรา

มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยอบอวลไปทั่ว

แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาฉันที่สุดคือชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงคิงไซส์

เขาหล่อเหลามาก ใบหน้าคมคาย ผิวขาวสะอาด

เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาหลุดลุ่ย เผยให้เห็นแผงอกแข็งแรง

ริมฝีปากที่เผยอเล็กน้อยส่งเสียงครางแผ่วเบา

ดวงตาของเขาปรือปรอยเหมือนคนกำลังป่วยหนักหรือเมามาย

ร่างกายของเขาบิดเร้าอยู่บนเตียง

ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว ไม่ใช่เพราะความปรารถนา แต่เป็นความประหม่าและความตกใจ

เสียงครางของเขาดังขึ้นอีกครั้ง

"มาแล้วเหรอ..." เขาพูดเสียงพร่าพรึง ดวงตาหรี่มองมาที่ฉัน

เขาไม่รอให้ฉันตอบ ค่อยๆ เอื้อมมือมาหา สอดแทรกนิ้วเรียวยาวเข้ามาในกลุ่มผมของฉันแล้วดึงเบาๆ

ฉันยืนแข็งทื่อ ไม่รู้จะทำยังไงดี

ภาพของแม่ลอยเข้ามาในหัว

ฉันไม่แน่ใจว่านี่คือสิ่งที่ฉันต้องทำจริงๆ หรือเปล่า

"เข้ามาสิ... ที่รัก" เขาพูดเสียงแหบพร่า

ฉันกะพริบตาถี่ๆ พยายามทำความเข้าใจสถานการณ์

ดูเหมือนเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นใครบางคน

ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันตีกันอยู่ในอก

ฉันตัดสินใจจะถอยออกมา บอกว่าฉันไม่ใช่คนที่เขาต้องการ

แต่ในวินาทีนั้น ข้อความใหม่ก็เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ของฉัน

"ถ้าเธอถอยออกมาตอนนี้ เงินมัดจำทั้งหมดจะถูกยึด และเธอจะไม่ได้อะไรเลย"

ข้อความนั้นทำให้ฉันเย็นวาบไปทั้งตัว

เงินมัดจำก้อนนั้นมันสำคัญต่อชีวิตแม่มาก

ตามมาด้วยอีกข้อความ: "ถ้าทำตามที่สั่งสำเร็จ เธอจะได้เงินอีกสองเท่าของมัดจำ"

สองเท่า... จำนวนเงินที่มากมายจนฉันจินตนาการไม่ถึง

ฉันมองกลับไปที่ชายหนุ่มบนเตียง

เขายังคงครางเบาๆ และเอื้อมมือมาหาฉันอย่างเลื่อนลอย

ความต้องการเงินเพื่อรักษาแม่มันกลืนกินความลังเลของฉันจนหมดสิ้น

ฉันตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันต้องทำ

ฉันเดินเข้าไปหาเขาช้าๆ

เขาดึงฉันลงไปบนเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว

ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม

ลมหายใจของเขาอวลไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ และบางอย่างที่หวานหอม

เขาเริ่มลูบไล้ไปตามร่างกายของฉันอย่างแผ่วเบา

ฉันสัมผัสได้ถึงความปรารถนาที่รุนแรงจากตัวเขา

เสียงครางของเขาดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมือของเขาไล้ไปบนผิวของฉัน

ฉันพยายามควบคุมลมหายใจของตัวเอง

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำใจให้สงบในสถานการณ์แบบนี้

ทุกสัมผัสของเขาทำให้ร่างกายฉันสะท้าน

ฉันกัดริมฝีปากแน่น บังคับตัวเองให้คิดถึงแต่หน้าแม่

คิดถึงค่ารักษาที่รออยู่

คิดถึงอนาคตที่ฉันจะทำให้แม่กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง

ฉันไม่รู้ว่ามันกินเวลานานแค่ไหน

แต่เมื่อทุกอย่างจบลง ฉันรู้สึกเหมือนร่างจะแหลกสลาย

เขาสลบไปแล้วหลังจากพุ่งเข้าใส่ฉันอย่างบ้าคลั่ง

ฉันค่อยๆ ถอนตัวออกมาจากอ้อมกอดของเขา

รีบจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของตัวเองให้เข้าที่

ในใจรู้สึกว่างเปล่าอย่างประหลาด

ฉันหยิบเสื้อผ้าของเขาที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของเขาอย่างเบามือ

ไม่ใช่เพราะความอ่อนโยน แต่เป็นความรู้สึกผิดที่ไม่อาจปฏิเสธได้

ฉันเดินออกมาจากห้องนั้นอย่างเงียบเชียบ ราวกับไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

เมื่อกลับถึงห้องพักของตัวเอง ฉันรีบอาบน้ำชำระร่างกายทันที

น้ำที่ไหลรินลงมาบนผิวรู้สึกเหมือนชะล้างบางสิ่งบางอย่างออกไป

แต่ความรู้สึกเลือนลอยในใจยังคงอยู่

ไม่นานนัก ข้อความจากผู้ว่าจ้างก็เด้งขึ้นมาอีกครั้ง

"งานสำเร็จดีมากค่ะ เงินค่าจ้างส่วนที่เหลือโอนให้แล้วนะคะ"

ฉันมองยอดเงินในบัญชี

มันเต็มจำนวนจริงๆ

ฉันรีบจัดการโอนเงินก้อนใหญ่ไปยังโรงพยาบาลทันที เพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลแม่

ความโล่งใจเข้าจู่โจมฉันทันทีที่เห็นยอดเงินถูกหักไป

แม่ฉันปลอดภัยแล้วชั่วขณะ

ฉันตัดสินใจที่จะไม่รับงานแบบนี้อีก

ชีวิตของฉันต้องกลับไปเป็นปกติ

ฉันจะหางานสุจริตทำ จะไม่ยอมก้าวเข้าสู่โลกมืดแบบนี้อีกแล้ว

แต่ในใจลึกๆ ฉันกลับรู้สึกผวา

ฉันไม่อยากเจอเขาอีกเลย ไม่ว่าในสถานการณ์ใดๆ

ภาพใบหน้าคมคายและเสียงครางพร่าพรึงของเขายังวนเวียนอยู่ในความทรงจำ

และฉันไม่รู้เลยว่า โลกใบนี้มันแคบกว่าที่ฉันคิดไว้มากแค่ไหน

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 10   เมื่อวานซืน15:18
img
img
บทที่ 1
10/12/2025
บทที่ 2
10/12/2025
บทที่ 3
10/12/2025
บทที่ 4
10/12/2025
บทที่ 5
10/12/2025
บทที่ 6
10/12/2025
บทที่ 7
10/12/2025
บทที่ 8
10/12/2025
บทที่ 9
10/12/2025
บทที่ 10
10/12/2025
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY