เจ้าสาวโคมเขียว

วันเพ็ญหรือแพทเป็นนางระบำเปลื้องผ้า แต่ไม่ถูกกับใครในร้าน ความทะเยอทะยานเพื่อให้เป็นที่ปรารถนาแก่ผู้ชาย เพื่อให้ได้เงินเยอะ ๆ จึงไปหาร่างทรงพญามาร ให้ลงของ และให้คาถาเด็ด ซึ่งได้ผล ผู้ชายทั้งไทยและต่างชาติ มาติดพัน ทุ่มเงินให้เพื่อจะได้ครอบครองแพท เมื่อมีเงิน แพทมีเงินก็เย่อหยิ่ง ไม่เห็นหัวใคร ถ้าเธอไม่พอใจใครก็จะเล่นงานด้วยคาถาเลวร้าย จนมีคนที่ถูกคาถาเล่นงาน มีอันเป็นไป สิ่งหนึ่งของการใช้มนตร์คาถานี้นั่นก็คือมีข้อแม้ว่า หากทำไม่ได้ เธอจะพบกับความหายนะ ข้อแม้มันคืออะไรกันแน่ ดีหรือร้ายอย่างไร เพื่อน ๆ ต้องติดตามแล้วค่ะ ดาวฉาย

ผู้หญิงทุกคนต้องการที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับชายคนรักในฐานะสามีภรรยาโดยยึดหลักที่ว่าจะต้องมีความรัก ความเข้าใจกัน ไม่ระแวง ไม่ทรยศหักหลัง ถ้าทำได้เช่นนี้จะมีความสุขมาก ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ดั่งที่วาดฝัน เพราะผู้ชายเป็นเพศที่มีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทุกคน มากบ้าง น้อยบ้าง ซึ่งเราไม่อาจรู้ได้ ขอแสดงความยินดีกับผู้หญิงโชคดีได้อยู่กับคนที่มีความรับผิดชอบ รักครอบครัว แม้ว่าจะออกนอกลู่นอกทางไปบ้างแต่ก็ไม่เสียหาย ไม่บ้าบอกับสิ่งจอมปลอมนอกบ้าน แต่ก็มีผู้หญิงอีกหลายคน ทนทุกข์ทรมานกับสามีที่ไม่ได้ความ เจ้าชู้เหลือกำลัง เห็นผู้หญิงสวย ๆ แล้วตาวาว ทุ่มเงินไม่อั้นเพื่อที่จะใกล้ชิด ผู้ชายคนไหนที่ประพฤติตัวเช่นนี้ก็คงเป็นกรรมของภรรยา ปาฏิหาริย์รักสองเรา คืออีกหนึ่งผลงานของ ฟ้าใส ไอรดา ที่ตั้งใจเขียนอย่างเต็มที่ เพื่อเตือนสติของผู้ชายที่กระทำตนนอกใจภรรยาที่แสนดี ปาฏิหาริย์รักสองเรา เป็นเรื่องราวความรักของชีวิตคู่ระหว่าง ธีมกับณอร ก่อนที่จะลงเอยด้วยการแต่งงาน แต่ละคนก็ผ่านชีวิตรักในรูปแบบต่าง ๆ มาแล้ว เมื่อเจอกัน ต้องชะตา ฟันฝ่าอุปสรรคเพื่อที่จะได้แต่งงาน ร่วมชีวิตคู่ ความรักที่คิดว่าราบรื่น ดันมีเมฆหมอกแห่งความชั่วร้ายมาบดบัง ทั้งความหลงลืมตัวของธีมในระหว่างมีเงิน แทบทำให้นาวาชีวิตคู่ล่ม แต่ณอรก็ทนเพื่อประคับประคองให้ไปถึงฝั่ง ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี เขากลับเป็นโรคร้ายที่จะต้องใช้เงินในการรักษาเป็นจำนวนมาก เธอเผชิญกับมรสุมชีวิตหนัก เหนื่อยต่อการหาเงิน ต้องดูแลธีมอย่างใกล้ชิด รองรับอารมณ์ที่แปรปรวน กระทั่งร่างกายทนไม่ไหว สติหลุดลอยไป ณอรจะเป็นอย่างไร ธีมหายจากโรคร้ายหรือไม่ คำตอบมีอยู่ภายในเล่มนี้แล้ว ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามผลงานของ ฟ้าใส ไอรดา ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ด้วยความปรารถนาดี ฟ้าใส ไอรดา

หลายๆ คนเข้าใจผิด คิดว่าผู้หญิงเมื่ออายุเลย 35 ปีไปแล้ว เข้าสู่วัยสาวใหญ่ ความต้องการเรื่องเซ็กซ์จะลดน้อยลงไป เปล่าเลยค่ะ! ความจริงแล้วผู้หญิงไม่ว่าวัยไหนก็มีความต้องการทางเพศทุกคน เว้นแต่ว่าอายุมากแล้ว หมดเลือดหมดลม เรื่องอย่างว่าก็ลดน้อยตามไปด้วย แต่สาวใหญ่หลายๆ คนวัย 35 กะรัตขึ้นไป บอกได้เลยว่าความร้อนแรงเรื่องเซ็กซ์นั้นแทบจะทำให้ปรอทแตก ยิ่งอายุมาก ยิ่งแซบ อีกทั้งประสบการณ์เรื่องบนเตียงก็เพิ่มมากขึ้น ลีลารักจึงเด็ดขาด มีความต้องการเรื่องเซ็กซ์ เมื่อเจอคู่ขาที่ไปด้วยกันได้ ความแซบแบบสุดซี๊ดจึงตามมา สาวใหญ่ร้อนสวาท หรือ Hot woman เป็นเรื่องของเริงรมย์สาวใหญ่วัยเกือบ 40 ปี เธอผิดหวังกับแฟนหนุ่มที่อายุน้อยกว่า เมื่อเจอคนใหม่ที่รวยกว่า เขาทิ้งเธออย่างไม่ใยดีแถมพูดให้เจ็บใจว่าแก่ หน้าเหี่ยวอีก เธอเจ็บใจมากจึงไปทำศัลยกรรมทั้งใบหน้าและนม จนว้าว! ใบหน้าอ่อนวัย สวย เซ็กซี่ กลายเป็นเน็ตไอดอลที่หลายคนชื่นชอบ แต่ไม่มีใครรู้อายุที่แท้จริงของเธอ เริงรมย์จึงกินชายหนุ่มได้สบายๆ แต่ความลับไม่มีในโลก เมื่อแฟนหนุ่มคนถัดมารู้อายุที่แท้จริงของเธอจึงเผ่นหนี ทำให้เธอเสียใจอีกแล้ว ทว่า.... โลกนี้ไม่เลวร้ายไปหมดทุกเรื่อง เมื่อเธอเจอวิน ชายหนุ่มรูปหล่อ กล้ามโต เขาเป็นใครกันแน่...ก็ต้องติดตามอ่านกันให้จบค่ะ รักนักอ่านทุกท่าน ดาวฉาย

หลิงเวยนางปีศาจหมาจิ้งจอกอายุ 300 ปี กระทำการชั่วร้ายเข่นฆ่ามนุษย์จึงถูกเทพชิงกวงอ๊วง ซึ่งเป็นเทพยมบาลจองจำนางไว้ในโพรงไม้ที่โลกมนุษย์เป็นเวลาถึง 300 ปี กระทั่งคุณชายเป่าบุตรชายเศรษฐีหม่ากับตงฟางโจวพี่เลี้ยงมาล่าสัตว์ในป่าและยิงธนู ทำลายมนตร์เทพชิงกวงอ๊วง ทำให้นางนางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยถูกปลดปล่อย มันพึงพอใจต่อรูปร่างหน้าตาของคุณชายเป่า มันตามคุณชายไปที่บ้านและรู้ว่าคุณชายมักมากในกามคุณ เรียกสาวใช้มาบำบัดสวาท มันอยากที่จะเสพสังวาสกับเขา มันใช้เล่ห์เหลี่ยมและมนตร์มายา เข้าสิงร่างของฉางซีหญิงชาวบ้านผู้งดงามที่ถูกแม่เลี้ยงกับลูกสาวแม่เลี้ยงข่มเหงรังแก นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยเห็นแม่เลี้ยงของฉางซีเล่นชู้กับคนเลี้ยงม้าของเศรษฐีหม่าจึงพาพ่อฉางซีไปขอความเป็นธรรมกับเศรษฐีหม่า เศรษฐีหม่าจึงให้แม่เลี้ยงของฉางซีอยู่กินกับคนเลี้ยงม้าแล้วให้เปาเปาลูกของนางแม่เลี้ยงไปรับใช้ที่บ้านเศรษฐีหม่าแทน คุณชายเป่าเห็นฉางซีก็ตกหลุมรักและไปหาฉางซีที่บ้านบ่อยๆ นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยแล้วใช้เวทมนตร์บังคับคุณชายเป่ามีอะไรด้วย และมันจึงปรากฏกายเยาะเย้ยฉางซีว่าคุณชายเป่ารักมันเพียงผู้เดียว ไม่ได้รักฉางซีแม้แต่น้อย เปาเปาหลงรักคุณชายเป่าให้ท่าทุกอย่าง นางกล้าแม้แต่พลีกายให้ตงฟางโจวพี่เลี้ยงคุณชายเป่าเพื่อเป็นการติดสินบน ทำให้นางได้ใกล้ชิดคุณชายเป่า และก็สมใจ เปาเปาได้ร่วมหลับนอนกับคุณชายเป่า ซึ่งก็สร้างความโกรธแค้นให้นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวย มันจึงสิงร่างเปาเปาให้แก้ผ้าแล้วไล่ปล้ำผู้ชายในบ้านเศรษฐีหม่าดุจดั่งเป็นหญิงร่านสวาท กระทั่งเปาเปากลายเป็นบ้า ความร้ายกาจของนางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยเพิ่มมากขึ้น มันจะทำร้ายฉางซีหรือไม่ คุณชายเป่าจะรักฉางซีที่เป็นนางหรือรักด้วยมนตร์ของนางปีศาจจิ้งจอกจอมวายร้ายตัวนั้น แล้วใครจะจัดการกับนางปีศาจจิ้งจอกร้ายตัวนี้ได้ ติดตามอ่านได้แล้วค่ะ ด้วยความปรารถนาดี ดอกท้อสีทอง

ความรักที่วาริณีมีให้สนธิ์นั้นมากล้นเสียจนไม่มีสิ่งใดทดแทน ไม่สนใจว่าเขาจะทำร้ายเธอทั้งร่างกายและจิตใจครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม เพราะความเมาในยาบางอย่างที่ญาติผู้พี่แอบผสมให้กินในอาหารเพื่อหวังในสมบัติ โดยว่าจ้างผู้หญิงไม่ดีมาคอยดูแล เธอคนนั้นยั่วเย้าเขา โดยเอาตัวเข้าแลก ให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ วาริณีพยายามกีดกันผู้หญิงคนนั้น แต่เขากลับเข้าข้างผู้หญิงคนใหม่ แต่วาริณีพยายามช่วยชายคนรักให้กลับมาเป็นคนเดิมให้ได้ แม้ว่าจะถูกคนกล่าวหาว่าเธอเป็นทาสผู้ชายที่กระทำชั่วร้ายเปรียบประดุจซาตานก็ตาม วาริณีจะช่วยสนธิ์สำเร็จไหมก็ต้องติดตามกันต่อไปค่ะ ด้วยความปรารถนาดี ดาวฉาย

คนอื่นเขาข้ามมิติมาเป็นนางร้ายแล้วได้กับพระเอก ทว่าหวางเสี่ยวเหยาเข้าร่างนางร้ายแล้ววิ่งตามตัวประกอบชายแสนจืดจาง เพื่อตามเขามาปลูกผักซะงั้น…

หลินจิงซู หญิงสาวผู้ล้มเหลวทุกอย่างในชีวิตเพราะครอบครัวเฮงซวย เธอย้อนเวลาไปยังปี1990 อาศัยความรู้ในโลกอนาคตเพื่อเก็บเกี่ยวโอกาสทางธุรกิจ ก่อร่างสร้างตัวจนมั่งคั่งร่ำรวย เพื่อบดขยี้ทุกคนที่เคยรังแก!

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

ครั้งที่เก้าสิบเก้าที่ ‘เจต’ ทำให้ฉันใจสลาย คือครั้งสุดท้ายของเรา เราสองคนเคยเป็นคู่รักดาวเด่นของโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการ รัชดา อนาคตของเราถูกวางแผนไว้อย่างสวยหรูว่าจะเข้าเรียนที่จุฬาฯ ด้วยกัน แต่แล้วในช่วงปีสุดท้ายของม.ปลาย เขากลับไปหลงรักผู้หญิงคนใหม่ที่ชื่อ ‘แคท’ เรื่องราวความรักของเรากลายเป็นละครน้ำเน่าราคาถูกที่น่าเบื่อหน่าย เต็มไปด้วยการทรยศของเขาและการขู่ว่าจะเลิกอย่างไร้ความหมายของฉัน ในงานเลี้ยงจบการศึกษา แคท ‘บังเอิญ’ ดึงฉันตกลงไปในสระว่ายน้ำกับเธอ เจตกระโดดลงไปช่วยโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากลับว่ายผ่านฉันที่กำลังตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดไปอย่างไม่ใยดี แล้วโอบแขนรอบตัวแคทก่อนจะพาเธอขึ้นจากสระอย่างปลอดภัย ขณะที่เขาช่วยพยุงเธอขึ้นจากสระ ท่ามกลางเสียงเชียร์ของเพื่อนๆ เขาหันกลับมามองฉันที่ตัวสั่นเทา มาสคาร่าไหลเป็นทางสีดำอาบแก้ม “ชีวิตเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉันอีกต่อไป” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนน้ำในสระที่ฉันกำลังจะจมดิ่งลงไป คืนนั้นเอง บางสิ่งในตัวฉันก็แตกสลายลงอย่างสมบูรณ์ ฉันกลับบ้าน เปิดโน้ตบุ๊ก และคลิกปุ่มยืนยันสิทธิ์เข้าศึกษาต่อ ไม่ใช่ที่จุฬาฯ กับเขา แต่เป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ คนละฟากฝั่งของกรุงเทพฯ

ในขณะที่เขาเฝ้ารักสตรีผู้นั้น ทว่าในขณะเดียวกันนางก็เฝ้ารอความรักจากเขาอย่างมีความหวัง 'ความรักทำให้คนโง่งม' คำกล่าวนี้ช่างเหมาะสมกับนางยิ่ง หรือชั่วชีวิตนี้ของนางจะเป็นได้เพียงอากาศ วนเวียนอยู่รอบกายแต่กลับไร้ค่าไม่มีตัวตน "พระองค์จะหันมาเหลียวแลหม่อมฉันบ้างได้หรือไม่ หม่อมฉันก็มีหัวใจไม่ต่างจากผู้อื่นเช่นกัน"

โปรย: มาอยู่ในร่างหญิงปัญญาอ่อน ถูกตราหน้าว่าเป็นลูกโจรที่เคยเข่นฆ่าผู้คนไปทั่ว ซ้ำร้ายเขายังต้องการล้างแค้นแทนพ่อโดยใช้หัวใจเป็นเดิมพัน ........................ ไรต์มีนิยายพื้นบ้านมาฝากอีกแล้วค่า เน้นการใช้ชีวิตประจำวัน เนื้อเรื่องไม่หวือหวาส่วนใหญ่เกิดจากจินตนาการของไรต์มากกว่าเหตุการณ์ในยุคนั้น ใครชอบแนวนี้ไรต์ฝากกดหัวใจกดติดตามกันด้วยนะคะ หญิงสาวที่ตื่นมาตอนเช้าเพื่อเตรียมตัวไปรับพระราชทานปริญญาบัตร แต่กลับต้องย้อนไปอยู่ในยุค 60 ในร่างหญิงปัญญาอ่อนที่มีความทรงจำอันน้อยนิด มีพ่อเป็นอดีตโจรที่ขาพิการ ครอบครัวยากจน กับค่าแรงวันละเจ็ดบาท แล้วเช่นนี้เธอจะทำให้ครอบครัวกินอยู่อิ่มท้องได้อย่างไร พระเอกนางเอกเรื่องนี้มีการแก้แค้นเอาคืนไม่ได้เป็นคนดีบริสุทธิ์นะคะ ทุกคนโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาบางส่วน.... คำแก้วเดินออกมาถึงทางห้าแยกที่จะเลี้ยวเข้าหมู่บ้านสี่แจและหมู่บ้านอื่น ๆ ก็เจอกับชายฉกรรจ์สามคนยืนขวางอยู่ตรงหน้า คำแก้วเดินต่ออย่างไม่รู้สึกเกรงกลัว            “เฮ้ย! มีคนเดินมาทางนี้ว่ะ”            “ลูกพี่มันแบกหมูป่าตัวเบ้อเร่อมาด้วย”            “เอาของมีค่าทั้งหมดมาจากมันให้ได้”            “แต่มันเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เองนะลูกพี่”            “พ่อมึงสอนให้โจรอย่างพวกมึงใจดีกับพวกผู้หญิงเหรอวะ” คนที่เป็นหัวหน้าแก๊งตวาดเสียงดังจนคำแก้วต้องเงยหน้ามอง ดวงตากลมไหวสั่นเล็กน้อย เข้ามาสิจะใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าช็อตให้ ปืนก็มี มีดก็มี กลัวอะไรล่ะ หักแขนหักขาคนก็ได้ด้วย            “มะ ไม่ได้บอกครับ” คนที่เป็นลูกน้องตอบเสียงสั่น แล้วพวกมันก็ก้าวเท้าไปขวางหน้าคำแก้วไว้            “เอาของมีค่าจากตัวมึงมาให้หมด รวมถึงหมูป่าด้วย” ลูกน้องหนึ่งในสองคนพูดขึ้น แปลกใจที่ในกระบุงมีผลไม้หลายอย่างที่พวกเขาไม่เคยกิน            “ไม่มี” คำแก้วตอบเสียงห้วน มองชายทั้งสามด้วยแววตาไม่สะทกสะท้าน เธออยากเห็นโจรตัวเป็น ๆ วันนี้เธอก็ได้เห็นแล้ว พวกมันใช้ผ้าขาวม้าคลุมหน้าไว้ ยุคสมัยนี้ตำรวจคงทำอะไรคนพวกนี้ไม่ได้จริง ๆ            “ปากดีซะด้วย กูชอบว่ะ จะมีผู้หญิงสักกี่คนวะที่ไม่กลัวโจรอย่างพวกกู ฮ่า ๆ ๆ” เรืองว่าพลางหัวเราะเสียงลั่น ในมือถือปืนเคาะฝ่ามืออีกข้างเล่นไปพลาง ๆ แล้วสั่งลูกน้องเสียงเหี้ยม “จับตัวมันไว้”            ลูกน้องทั้งสองกรูเข้าไปจับตัวคำแก้วไว้ คำแก้วปล่อยหมูและกระบุงลงบนพื้นดิน            เรืองก้าวเท้ายาวเข้ามาใกล้ ดึงผ้าขาวม้าออกจากหน้าเธอ สายตาคมกริบมองใบหน้าเรียวเล็กของอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจเป็นที่สุด            “นี่มันลูกสาวคนโตของไอ้เสือเข้มนี่หว่า มึงกล้าออกมาป่าคนเดียวได้ยังไงวะ” เขาใช้ปลายกระบอกปืนเชยคางของคำแก้วขึ้น แล้วพิศมองใบหน้าเธอนิ่ง            คำแก้วจ้องตามันกลับอย่างไม่ลดละ โจรพวกนี้อาจจะเป็นพวกเดียวกันกับที่ทำร้ายพ่อของเธอก็เป็นได้ ถึงได้รู้จักเสือเข้ม            ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่ยืนหลบอยู่ในพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลมากนักถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินว่าสาวน้อยคนที่เขาเดินตามออกมาจากป่าเป็นลูกของไอ้เสือเข้ม แต่เขาได้ยินมาว่าลูกสาวคนโตของเสือเข้มเป็นเด็กที่มีความบกพร่องทางปัญญาไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงเข้าป่าไปล่าสัตว์คนเดียวได้อย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวสัตว์ป่า หรือแม้แต่โจรพวกนี้ได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย ตัดสินใจไม่ผิดจริง ๆ ที่เดินตามเธอมา คราแรกเขาแค่อยากรู้ว่าเธอเป็นคนของหมู่บ้านไหนกันแน่ เพราะเขาไม่เคยเห็นหน้า และกลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายจึงเดินตามมาอย่างเงียบ ๆ ไม่คิดว่าจะเป็นลูกสาวคนที่เขาตามหามานาน