ทันทีที่ชีคอัฟฟาน อาลี โซมาล ชีคหนุ่มประมุขแห่งซาล ได้สบสายตากับตัวประกันสาวคนสวย มาราตี ซูไรละห์ เขาก็ตกตะลึง เธอเป็นผู้หญิงที่สวย งดงาม น่าปรารถนาและเย้ายวนยิ่ง แต่มันผิดเวลา ผิดสถานที่ และผิดวิสัยไปจากเดิม เพราะเธอมาในฐานะของพี่สาว เขาไม่ชอบถูกหลอกลวง กลายเป็นคนโง่ให้อาและพี่ชายของหล่อนหัวเราะเยาะ ที่สำคัญกัวลากำลังคิดการอันใดที่เป็นกบฏและแข็งข้อเช่นนั้นรึ “พูดอะไรตลกเช่นนี้ มาราตี” คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวตระหนก “ท่านรู้!!!” เธออ้าปากค้างมองเขาด้วยความตกตะลึง เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอไม่ใช่ซูไรดา แต่เขายังรับเธอมาจากผู้เป็นอาอย่างหน้าตาเฉย ไม่แสดงอันใดให้อีกฝ่ายระแคะระคายสักนิด “ทำไมข้าจะไม่รู้ มีอะไรบ้างในซาลที่จะรอดพ้นสายตาของข้าไปได้ แม้แต่ผู้หญิงสวยๆ อย่างเจ้ามาราตี” เธอไม่คิดว่าเขาจะรู้จักเธอ อัฟฟานเชยคางมนให้แหงนขึ้นสบสายตาสีเหล็กกล้าเปล่งประกายด้วยอำนาจสะกดให้เธอแทบขยับตัวไปไหนไม่ได้ มาราตีนิ่งอึ้งหัวใจสั่นไหวรุนแรงกว่าเดิม ประกายตาร้อนแรงแทบแผดเผาให้เธอมลายสิ้น
รัฐซาล...
ฮิจเราะห์ศักราช (ฮ.ศ.) ที่ 1350 เดือนซอฟัร
ชีคอัสมิน วัย 50 ปี หัวหน้าเผ่าโซธานปกครองชนเผ่าทางตอนใต้ ซึ่งเป็นดินแดนอยู่ติดชายฝั่งทะเล ตั้งอยู่บนคาบสมุทรขนาดเล็กที่แตกมาจากคาบสมุทรอาหรับ
พระองค์ได้ถูกสถาปนาขึ้นครองราชย์เป็นชีคปกครองรัฐซาล มีชื่อเต็มว่า ชีคอัสมิน อาลี โซมาลหลังจากก่อรัฐประหารชีคฮามัด เหม็ด ซาเฮ็ด คอลิฟ ผู้นำรัฐที่โหดเหี้ยมป่าเถื่อนปกครองบ้านเมืองอย่างไร้มนุษยธรรมจนเกิดความระส่ำระสายและเกิดโจรก่อการร้ายดักซุ่มโจมตีเส้นทางค้าขาย ชนเผ่าใหญ่น้อยต่างๆ แข็งข้อตั้งตัวเป็นใหญ่ ไม่ยินยอมตกอยู่ภายใต้อำนาจอีกต่อไป
ในอดีต...
ทางตอนใต้ของซาลคือชนเผ่าโซธาน อุดมด้วยแร่ทองคำมหาศาล มีชนเผ่าขนาดกลางสองชนเผ่าที่ยอมอยู่ใต้การปกครองคือ ชนเผ่ามัลมาเลีย ซึ่งเป็นชนเผ่าขนาดกลางอยู่ทางทิศตะวันออก พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูงมีภูเขาสลับซับซ้อนมากมาย ส่วนชนเผ่าที่สองคือจาปง พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบลุ่ม เป็นดินแดนที่อยู่ส่วนกลางรอยต่อระหว่างโซธาน, มัลมาเลีย เมืองหลวงและกัวลา และถัดไปเป็นชนเผ่าทั้งห้าในดินแดนทะเลทราย
...และทางตอนเหนือของซาลเป็นชนเผ่ากัวลา มีชนเผ่าขนาดเล็กอยู่ใต้การปกครองคือ มุฟาลาล,อัลกุเดา,อัชชาเดา, อัดวะเดา และจะยะลาล ซึ่งเป็นดินแดนทะเลทรายแทบทั้งสิ้น
ทางตะวันออกของกัวลาต่อติดกับรัฐซาลาล ดินแดนแห่งดาราศาสตร์ ฤกษ์ยาม การทำนาย พยากรณ์ การเสี่ยงทาย อันอุดมไปด้วยสินค้าหลายชนิดสำหรับทำการค้า ทางตะวันตกติดต่อกับรัฐมุไซ ทางเหนือติดต่อกับรัฐซามาล ซึ่งทั้งสองรัฐมีพ่อค้าชาวอาหรับนำสินค้ามาขายในทะเลทรายจนเกิดการค้าและการแลกเปลี่ยนมากมายขึ้น ณ ดินแดนแห่งนี้
ซาลเป็นรัฐเล็กๆ ที่เกิดจากชนเผ่าต่างๆ รวมตัวกัน แต่ยังไม่มั่นคงเพราะผู้นำขาดคุณธรรมและเผด็จการ ชนเผ่าต่างๆ ที่อยู่ภายใต้อำนาจจึงแข็งข้อมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
ผู้นำสำคัญสองคนคือ ชีคอัสมินหัวหน้าเผ่าโซธานอยู่ทางตอนใต้ และชีครอมาลีซึ่งเป็นหัวหน้าเผ่ากัวลาอยู่ทางตอนเหนือ จึงคิดการใหญ่ ทั้งสองรวมอำนาจโดยเข้ายึดครองชนเผ่าขนาดกลางและขนาดเล็กที่อยู่ใกล้เคียง จึงเกิดสงครามชนเผ่ายาวนานหลังจากยึดอำนาจจากชีคฮามัด เหม็ด ซาเฮ็ด คอลิฟ
ทั้งสองกระทำการใหญ่ได้สำเร็จ... เนื่องด้วยเป็นชนเผ่าที่มีขนาดใหญ่สามารถกุมกำลังไพร่พลมากมายจนยึดครองชนเผ่าเล็กๆ ไว้ภายใต้การปกครองได้ทั้งหมด แม้คราแรกจะเกิดสงครามระหว่างชนเผ่าก็ตามที แต่สุดท้ายชนเผ่าเล็กๆ เหล่านั้นก็ยอมสวามิภักดิ์ในที่สุด
เผ่าไฟยาห์...เดิมทีเป็นเมืองหลวงซึ่งเป็นชนเผ่าขนาดใหญ่อยู่ตอน กลางของรัฐ แต่เพราะผู้นำที่คลั่งไคล้ในอำนาจ ปกครองด้วยความไม่เป็นธรรมเก็บภาษีขูดรีดขูดเนื้อคนในรัฐ ชนเผ่าต่างๆ จึงเกิดการต่อต้าน ประกอบกับชีคฮามัดไร้ทายาทเพราะไม่เคยถูกใจหญิงใดมากพอที่จะแต่งตั้งให้มาครองบัลลังก์คู่กายได้ หญิงสาวมากมายต่างฆ่าตัวตายหรือไม่ก็ถูกตัดหัวเพราะทนความป่าเถื่อนและไม่เป็นที่ถูกพระทัย
ดังนั้นหลังจากโซธานซึ่งแบ่งกำลังออกยึดอำนาจทางตอนใต้สำเร็จ อัสมินที่ได้สมคบคิดซ่องสุมกำลังกับรอมาลีเพื่อนรักมาหลายปี จึงได้ส่งคนสนิทคือ เนาฟัลไปปกครองไฟยาห์เอาไว้
หลังจากยึดอำนาจโดยการรวมรัฐได้แล้ว... ความไม่พอใจก็เกิดขึ้นในชนเผ่ากัวลา
“ท่านพ่อ เหตุใดท่านจึงได้ทำเช่นนี้” อับดุลอาซิบุตรชายคนเล็กวัย 20 ปี ถามบิดาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวสะกดกลั้นอารมณ์ขุ่นเคืองเอาไว้ไม่มิด
“พ่อรู้ว่าเจ้าหมายความถึงเรื่องใด แต่อัสมินมีบุญคุณช่วยชีวิตพ่อเอาไว้ เขาเหมาะสมที่จะปกครองซาล” ชีครอมาลี หัวหน้าเผ่ากัวลาวัย 49 ปีกล่าวกับบุตรชาย
“เพราะบุญคุณ ท่านพ่อถึงยอมสละตำแหน่งประมุขครองรัฐให้ลุงอัสมิน คนของเราไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ความจริงต้องให้ประชาชนเป็นผู้เลือกว่าจะให้ใครเป็นประมุข และเราก็มีคนมากกว่าโซธานรวมกันถึงหกชนเผ่า ท่านพ่อจะต้องได้ขึ้นครองราชย์อย่างแน่นอน” คำพูดของบุตรชายคนเล็กทำให้รอมาลีนิ่งเงียบ
“อาซิ เจ้าอย่าได้กดดันท่านพ่ออีกเลย สำหรับพี่ ยังไงก็เชื่อในการตัดสินใจของท่านพ่อ” อับดุลอาเหม็ด บุตรชายคนโตวัย 30 ปี มองสบตากับบิดาอย่างเข้าใจ
คำพูดของพี่ชายทำให้อับดุลอาซิหงุดหงิดยิ่งขึ้น
“แล้วท่านพ่อจะบอกคนของเราว่าอย่างไรกัน พวกเขายอมเสียสละเพื่อท่าน แต่ท่านยอมสละอำนาจให้เผ่าโซธาน ต่อไปเราจะต้องลำบาก แล้วท่านพ่อจะต้องเสียใจที่ไม่เชื่อข้าในวันนี้” อับดุลอาซิพูดทิ้งท้ายเอาไว้ให้บิดาและพี่ชายได้คิดด้วยความไม่พอใจยิ่งยวด ก่อนเดินจากไป
“ท่านพ่อ” อับดุลอาเหม็ดเรียกบิดาเสียงขรึม
“พ่อจะพูดกับคนในเผ่าของเราและเผ่าอื่นๆ เอง เจ้าอย่าได้กังวลไปเลย” ผู้นำของกัวลาวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้ดีแล้ว และจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอย่างเด็ดขาด
เสียงวิพากษ์วิจารณ์แสดงถึงความไม่พอใจของคนในชนเผ่ากัวลาและผู้สนับสนุนจากชนเผ่าอื่นๆ หนาหูขึ้น แต่ทุกเสียงก็เงียบสงบลงเมื่อหัวหน้าเผ่าประกาศถึงเจตนารมณ์อันแน่วแน่ในครั้งนี้
“รอมาลีสหายรัก แม้เจ้าจะสละตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้ให้แก่ข้า แต่ข้าจะไม่ลืมน้ำใจของเจ้าในครั้งนี้เลย เราเปรียบเสมือนพี่น้องร่วมสายโลหิต ลูกหลานของเราจงเป็นพี่น้องกันตลอดไป กัวลาถือว่าเป็นมิตรที่ดีต่อเราไม่เสื่อมคลาย” ชีคอัสมินกล่าวกับสหายรักด้วยความชื่นชม
“หามิได้อัสมินเพื่อนรัก กัวลาถือว่าเป็นชนเผ่าในปกครองของซาล ขอให้ท่านจงดูแลราษฎรให้อยู่เย็นเป็นสุขตามเจตนารมณ์ในการรวมแผ่นดินครั้งนี้ อย่าให้เหมือนชีคฮามัด เช่นไรเสีย เรายินดีเป็นราษฎรที่จงรักภักดีตลอดไป และจะช่วยเหลือพัฒนารัฐให้เจริญรุ่งเรืองต่อไปในภายภาคหน้า”
“ท่านเป็นคนดีเหลือเกิน ข้าซาบซึ้งในการเสียสละครั้งยิ่งใหญ่ของท่าน หากท่านไม่รังเกียจข้าจะสู่ขอนูรไอรินดาหลานสาวของท่านให้แก่ คาลิฟบุตรชายคนเดียวของเรา เพื่อกระชับสัมพันธไมตรีให้เราทั้งสองแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น และถ้าจะให้ดีข้าอยากให้ลูกชายของท่านได้รับราชการทหารในซาล”
ชีคอัสมินพูดด้วยน้ำเสียงแสดงถึงความจริงใจและฉลาดหลักแหลม เขามองการณ์ไกลถึงปัญหาในอนาคต หากคาลิฟบุตรชายเพียงคนเดียววัย 30 ปีที่เกิดจากภรรยาเอกได้ดองกับชนเผ่ากัวลา ก็ถือเป็นสิ่งที่ดีแก่บังลังก์และความมั่นคงในอนาคต
“ไม่มีปัญหา ถือว่าเป็นเกียรติยิ่งนักที่เราจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน ถือเป็นเกียรติแก่นูรไอรินดาหลานสาวเพียงคนเดียวของข้า”
รอมาลีตกปากรับคำด้วยใบหน้ายินดีปรีดา ที่หลานสาวเพียงคนเดียวเลือดเนื้อเชื้อไขของฟาตีล๊ะผู้เป็นน้องสาวจะได้ออกเรือนเพราะหญิงสาวในกัวลาหากมีชายใดมาสู่ขอจะได้รับการพิจารณาจากผู้ใหญ่ก่อนเสมอ ว่าเห็นดีเห็นงามด้วยหรือไม่ โดยธรรมเนียมอันนี้ทำให้หญิงสาวทั้งหลายไม่มีสิทธิ์เลือกคู่ครองเอง ไม่มีสิทธิ์ลักลอบคบหาดูใจกับชายใดหรือได้เสียก่อนเวลาอันสมควร
ฮิจเราะห์ ศักราช (ฮ.ศ.) ที่ 1351 เดือนรอบิอุล เอาวัล
ชีคอัสมินได้ส่งสาส์นไปยังหัวหน้าเผ่าต่างๆ เพื่อให้ส่งบุตรสาวเข้ามาบรรณาการ รวมถึงส่งบุตรชายเข้ารับราชการทหารเพื่อป้องกันการแข็งข้อและกบฏทำให้ชนเผ่าต่างๆ มีความคิดแตกต่างกัน ส่วนใหญ่เป็นการคิดมักใหญ่ใฝ่สูง เพราะหากบุตรสาวถูกตาต้องใจก็เป็นผลดีกับชนเผ่า ที่สำคัญการให้บุตรชายได้รับราชการในวังก็เป็นสิ่งดีที่จะได้มียศถาบรรดาศักดิ์ รวมถึงกำลังไพร่พล แต่ชีคประมุขผู้ครองรัฐมองการณ์ไกลกว่านั้นมากมายนัก
ในปีต่อมาชีครอมาลีเสียชีวิตลง ตำแหน่งหัวหน้าเผ่าจึงตกเป็นของอับดุลอาเหม็ด ในวัย 31 ปีเขามีภรรยาหนึ่งคนและลูกชายหนึ่งคน
...และหลังจากชีคอัสมินครองราชย์ได้สิบปีก็ทรงสวรรคต ในวัย 60 ปี ชีคคาลิฟบุตรชายเพียงคนเดียวจึงขึ้นเป็นประมุขของซาลต่อจากพระราชบิดา ในวัย 40 ปี มีบุตรชายคนโตที่กำเนิดจากภรรยาเอกตอนอายุ 29 ปี มีนามว่าอัฟฟาน
โปรย หวานใจเฮียเจ้า ปิ่นเพชรยืนมองประตูห้องน้ำอย่างลังเล เขากำลังอาบน้ำเช่นนี้ เธอควรจะเข้าไปดูแลเขาไหมนะ เขาไม่เคยเรียกร้อง ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาจะทำอะไรก็ควรทำสักที เธอมาอยู่กับเขาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ตัดสินใจได้ดังนั้น ปิ่นเพชรก็ทะลึ่งพรวดพราดเข้าไปในห้องน้ำของเขาในทันที เจ้าทัพตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอก็โผเข้ามากอดเขาเอาไว้ทั้งตัว ในขณะที่เขาเองก็กำลังเปลือยเปล่าอยู่ “มีอะไร” เขาเอ่ยถามเหมือนเพิ่งหาเสียงเจอ ไม่คิดว่าเธอจะโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้ “คือปิ่นจะมาช่วยอาบน้ำให้คุณน่ะค่ะ” คนบอกว่าจะมาช่วยอาบน้ำกอดเขาเอาไว้แน่น ไม่กล้าผละออกห่างหรือเงยหน้ามองเขาเพราะอาย “จะมาช่วยอาบน้ำให้ผม แต่กอดผมเอาไว้ซะแน่นแบบนี้จะอาบได้ยังไงกันครรับ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม พลางกลั้นยิ้มเอาไว้ “ก็คุณโป๊อยู่” “มาช่วยผมอาบน้ำก็ต้องรู้สิครับว่าผมโป๊” “เอ่อ...” เธออึกอัก เขาจึงค่อย ๆ ดันเธอออกห่าง ก่อนจะมองหน้าเธอไม่วาง เจ้าทัพทาบริมฝีปากลงไปหาริมฝีปากน้อยสั่นระริกของเธอ เธอเกร็งตัวหลับตาแน่น จิกมือเข้าที่บ่าของเขา ท่าทีของเธอบอกว่ากำลังหวาดกลัว และไม่พร้อม ทำให้เขาต้องละริมฝีปากออกห่าง เมื่อเขาจูบลงไปแต่เธอกลับปิดปากแน่น “คุณไม่ต้องฝืนใจตัวเองหรอกนะ ผมไม่บังคับคุณจนกว่าคุณจะเต็มใจ” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงักและอึ้งไป
“เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วกันค่ะ” เขาทำท่าจะตามมา เธอเลยรีบปรามเอาไว้ “พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพลอยดีกว่า ยืนรอตรงนี้มันหนาว” “ไม่ได้ค่ะ” “กลัวพี่เหรอ” “กลัวค่ะ” เธอตอบตามตรง จะไปอวดดีว่าไม่กลัวเขา เดี๋ยวก็เจอดีเข้าหรอก “พี่ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าพลอยไม่ยอม” “แน่ใช่ไหม” เธอพูดอย่างไม่ไว้ใจ “แน่ครับ” เขาเอานิ้วไปเกี่ยวไว้ทางด้านหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจ “พลอยไม่ไว้ใจพี่เจตน์หรอกค่ะ พี่น่ะเสือผู้หญิง รออยู่นี่แหละค่ะ พลอยจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้” เธอรีบตัดบท ไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ พลอยไพลินเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดให้เขา พอหันมาก็ต้องสะดุ้ง “อุ๊ย! พี่เจตน์เข้ามาตอนไหนคะ พลอยบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกไง” “ห้องน้องพลอยเรียบร้อยจังเลยครับ หอมด้วย” เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากห้องนอนของเธอ “ชุดพี่เจตน์ค่ะ” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมาถือเอาไว้ “ชุดน้องพลอยหอมจังเลยครับ” เจตน์ยกขึ้นมาดม ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอ “เวลาพี่เจตน์จีบผู้หญิงก็ใช้มุขนี้เหรอคะ” “พี่ไม่เคยจีบผู้หญิง” “จะบอกว่าผู้หญิงวิ่งเข้าหาพี่เองเหรอคะ” “น้องพลอยเห็นยังไงก็อย่างนั้นแหละ” “...” เธอเงียบไม่ได้ตอบโต้ “หึงพี่เหรอ” เขาเดินเข้าหา ก่อนจะใช้มือดันไปที่ตู้เสื้อผ้า ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ใครจะไปหึงพี่กันล่ะคะ” “น้องพลอยก็เปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนชุดพร้อมพี่ไหม” “อุ๊ย! อย่ามาลามกกับพลอยนะคะ” เธอยกขึ้นกอดอกเมื่อเขาหลุบสายตามองต่ำลง “ยังไม่ตอบเลยว่าหึงพี่เหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ พลางกระซิบถามตรงริมหู ลมหายใจร้อนแรงของเขาเป่ารดอยู่ตรงพวงแก้มหอมกรุ่น “ไม่ได้หึงค่ะ” เธอตอบเขาออกไป ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด การใกล้ชิดกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้ายแบบเขา ทำให้เธอใจสั่น พยายามจะอยู่ให้ไกลจากเขา เพราะรู้ว่าหัวใจตัวเองคงทานทนไม่ไหว แต่ก็เผลอเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาในชีวิตอยู่ร่ำไป “อย่าค่ะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาประทับริมฝีปากกับกลีบปากหวานฉ่ำของเธอ
เธอขอพรได้ 1 ข้อ ถ้าเป็นไปได้ คุณจะขอพรอะไรเหรอ เมื่อเพียงดาวเจอกับชีวิตครอบครัวที่มีแม่สามีประสาทแดก สามีนอกใจไปเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน เขาดีแต่ดีไม่เกินแม่ของเขา เพียงดาวจึงขอพรหนึ่งข้อให้กับตัวเองในวันปีใหม่ ในวันที่เธอคิดสั้นฆ่าตัวตาย
เรื่องราวของภพและภาม ความรักมั่นคงของพวกเขาทำให้ฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
เขาคือท่านประธานนิรันดร์ ท่านประธานที่อยู่ห้องพักข้างๆ แถมยังชอบเรียกเธอให้ไปหาตอนดึกๆ ดื่นๆ
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
เนี่ยหลิง ตายแบบ งงๆ และได้ไปเกิดใหม่แบบ งงๆ ในโลกลมปราณของผู้ฝึกตนและพร อีก สอง ข้อ พร้อมธนู และลูกธนูหนึ่งชุด แหวนมิติเก็บของหนึ่งวง อย่าถามหา เหตุผล ว่าทำไม เนี่ยหลิงก็ไม่รู้เช่นกัน หวังว่า มันจะดี
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจนฉันต้องลดหนังสือในมือลงชะเง้อคอมองไปที่ถนน “เสียงท่อรถแบบนี้ ผ่านด่านตรวจมาได้ยังไงวะ?” ความรู้สึกแรกหลังได้ยินเสียงแสบหู ท่อไอเสียที่ถูกตัดแต่งเพิ่มเสียงให้ดังมากขึ้น จนทำให้คนที่ได้ยินเกิดความรำคาญ และฉันเป็นหนึ่งในหลายคนที่เบ้ปากร้องยี๋ แต่ฉันอาจจะอาการหนักกว่าคนอื่นนิดหน่อยก็ได้ เพราะฉันกำลังติดพันกับหนังสือนวนิยายที่เพิ่งได้มา มันเป็นหนังสือนิยายทำมือของนักเขียนท่านหนึ่งแต่ติดเรท ที่ฉันพยายามหลบๆ อ่าน เพราะบางทีสายตาของคนอื่นตอนที่มองปกหนังสือก็ทำให้ฉันหงุดหงิดเล็กๆ ฉันคิดในใจทุกครั้งหากสายตาคนเหล่านั้นพุ่งตรงมาที่หนังสือในมือฉัน ฉันซื้อมาด้วยสตางค์ที่หาได้ ไม่ได้ไปใครขโมยใครมา แล้วทำไมล่ะ ความชอบส่วนตัวของฉันจึงไปขัดตาคนอื่น จบเรื่องนั้นกันก่อนเถอะค่ะ เรามาว่ากันต่อด้วยเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น ไอ้รถบิ้กไบค์คันนั้นดันมาจอดใกล้ๆ แปลที่ฉันนอนซุ่มอ่านหนังสือเล่มโปรดอยู่นี่สิ!!
"คุณเข้ามาในห้องของฉันทำไม" "นี่อะไร" ศิวัฒน์ชูเอกสารในมือขึ้น "คุณก็เห็นว่ามันคืออะไร" เธอตอบโดยไม่ใส่ใจมากนัก เพราะเกี่ยวกับเขาถึงยังไงเขาก็ต้องรู้ "หึ" เขาเดินเข้าไปใกล้เธอ "เธอคิดว่าเล่นขายของอยู่หรือไง ที่จะเลิกเล่นตอนไหนก็ได้" "คุณเองไม่ใช่เหรอที่อยากหย่าตั้งแต่แรก ตอนนี้ฉันก็ยอมเซ็นใบหย่าให้คุณแล้วเราไปอำเภอกันพรุ่งนี้เลยฉันเตรียมเอกสารครบแล้ว" "มันสายไปแล้ว" เขาบีบต้นแขนเธอแน่น "อยากเป็นเมียก็จะให้เป็น" "ฉันเจ็บนะคุณไตร" เธอพยายามแกะมือของเขาออก "อยากหย่ากับฉันมากละสิ เสียใจด้วยตอนนี้ฉันไม่อยากหย่าแล้ว" น้ำเสียงของเขาเหมือนคนที่กำลังโกรธ ซึ่งฉัตรนลินทร์ก็ไม่เขาใจว่าทำไมเขาถึงได้โกรธขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอพยายามทำในสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่แรกแล้วแท้ ๆ "คุณจะทำอะไร" ฉัตรนลินทร์ร้องถามพลางเอามือดันอกเขาไว้ เมื่ออยู่ ๆ เขาก็พยายามกอดเธอ ความกลัวเริ่มเข้าครอบงำจิตใจของเธอ "ทำหน้าที่สามีไง จะทำทุกคืนให้คุ้มค่ากับเงินที่แม่ของฉันจ่ายให้เธอ" แม้จะเห็นใบหน้านวลตรงหน้านั้นกำลังซีดเผือดแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ "ไม่นะ...ปล่อยฉันลงสิคุณไตร" เธอร้องสุดเสียงเมื่อโดนศิวัฒน์อุ้มขึ้นพาดบ่าแล้วพาไปที่เตียงนอน อึก!! ................................ "เธออยากหย่าขนาดนั้นเลย" "ใช่ค่ะ ไม่หย่าวันนี้วันหน้าก็ต้องหย่าอยู่ดี" ................................. "ถอยไปดิ อย่ามาขวาง" เธอไม่สนใจลูกชาย "อ้อ เอกสารของบริษัททั้งหมดอยู่ในห้องทำงานนะ ฉันยกให้แกหมดเลย" "แม่!!" "ไม่ต้องเรียก ฉันไม่มีลูกโง่อย่างแก" ................................. "เราไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้วนะ เรามาแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดกันเถอะ" เธอหันไปเผชิญหน้ากับศิวัฒน์ "ฉันขอโทษที่ไม่ยอมปฏิเสธแม่ของคุณในวันนั้น ขอโทษที่ไม่ยอมรับข้อเสนอของคุณ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันไม่อยากให้เรารู้จักกันด้วยซ้ำ แต่เมื่อมันย้อนไม่ได้เราก็เดินไปข้างหน้าเพื่อลืมเรื่องราวของกันและกันเถอะ" ....................................
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"