ไม่คู่ควร

"คืนนี้ออกล่าป่ะ"

"เอาดิเบื่อ ๆอยู่พอดี"

"งั้นเลิกงานเจอกันนะ"

สวัสดีค่ะฉันชื่อนับและบทสนทนาเมื่อกี้เป็นฉันได้คุยโทรศัพท์กับกี้เพื่อนสนิทฉันเอง มันชอบโทรมาชวนฉันออกแรดแทบจะทุกวัน.

เราสองคนไปไหนด้วยไปกัน มีเพื่อนค่อยข้างน้อยเพราะฉันสองคนเป็นเด็กต่างจังหวัดพึ่งจะอยู่เมืองหลวงได้ไม่กี่ปี

กี้ทำงานเป็นผู้จัดการร้านอาหารในห้าง ส่วนฉันทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งฉันเลือกที่จะคบเพื่อนน้อยเพราะมันมีใจให้กัน100% กว่ามีเยอะ

ตกเย็นวันนั้นฉันก็ได้ออกไปแรดกับกี้ที่ร้านประจำของฉันสองคน

ร้านนี้ฉันสนิทกับพนักงานดี เพราะพวกฉันมากันอาทิตย์หนึ่งไม่ต่ำกว่า4-5วัน ไม่แปลกที่พนักงานทุกคนจะรู้จักและสนิทกับพวกฉันสองคนมาก

"วันนี้เหมือนเดิมนะลิน" ลินคือพนักงานที่นี่ที่ฉันรู้จักและเป็นเพื่อนสนิทของพวกฉันสองคนด้วยและเขายังคงเป็นภรรยาของเจ้าของที่นี่

"ได้เลย วันนี้มาเร็วเชียวนะ" นั้นฉันถือว่าเป็นคำทักทายสำหรับเขาก็แล้วกัน

"วันนี้เครียดเรื่องงานนิดหน่อย"

"จัดไป วันนี้ไม่เมาไม่กลับใช่ไหม ฮ่าๆ"

"ฮ่าๆ คงงั้น"

"งั้นรอแป๊บนะเดี๋ยวจัดการให้"

ลินก็ทำการจัดเหล้าโปร์ใหญ่มาให้ฉันสองคน

แน่นอน ว่าฉันสองคนคงไม่รอช้า เมื่อเห็นเหล้าแล้วฉันสองคนก็ได้ทำการสาดเหล้าลงคอเป็นที่เรียบร้อยแต่ก็ยังไม่ลืมที่จะชนแก้วกันก่อนดื่มเสมอ

"กี้วันนี้ลากฉันกลับด้วย" นี่คือคำที่ฉันเอ่ยปากขึ้นกับเพื่อนเพราะรู้ตัวดีว่าวันนี้ยังไงฉันคงดื่มหนักเหมือนเช่นเคย

"แกนั้นแหละลากฉันกลับ"

"ไม่! แกแหละลากฉันกลับ"

"แกนั้นแหละ!"

ฉันสองคนถกเถียงกันไปมาเพื่อหาคนที่ลากกลับแต่ก็ยังไม่ลงรอยกันสักทีจนมีผู้ชายรูปร่างหน้าตาดี สูงขาวดั่งเทพบุตรหลุดมาจากนิยายได้เดินตรงเข้ามาให้พวกฉันสองคน

"โทษนะครับ ขอชนแก้วหน่อยจะได้ไหมครับ"

ในระหว่างที่ฉันยังตกลงกันไม่ได้ว่าใครจะลากใครกลับอยู่นั้น ก็มีผู้ชายเดินเข้ามาขอชนแก้ว

โอ้ว!! หล่อจัง ผู้ชายอะไรขาวออร่าซะขนาดนี้..

ปากชมพูน่าจูบเชียว นี่ฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าเขามาขอชนแก้วกับคนอย่างพวกฉัน ฉันได้แต่มองผู้ชายคนนั้นตาค้างจนกี้เพื่อนรักของฉันสะกิด

"นับเขาของชนแก้วด้วย"

"อ่อ ค่ะๆ " ฉันรีบดึงสติตัวกลับมาอย่างไว

ก่อนที่ฉันชนแก้วกับผู้ชายคนนั้นแล้วฉีกยิ้มให้เขาไปทีหนึ่ง เค้าก็ยังคงส่งยิ้มกลับมาให้ฉันเช่นเดียวกัน รอยยิ้มเขามันช่างดึงดูดกระชากใจฉันยิ่งหนัก

"ชื่ออะไรกันหรอครับ" ฉันไม่ทันจะเอ่ยปากพูดกี้เพื่อนรักของฉันก็พูดขึ้นซะก่อน

"ชื่อกี้นะคะ ส่วนอินี่มันชื่นนับ ยังไม่มีแฟน โสดสนิท แถมยังแดกเหล้าเก่งด้วยค่ะ"

สาบานนั้นคือเพื่อนฉันกำลังโปรโมทขายฉันออกอยู่ใช่ไหม

"อิกี้" ฉันตีมันไปหนึ่งทีเพราะคำพูดคำจามันหน้าตีล้วนๆ

"ก็มันจริงนี่นา"

ผู้ชายคนนั้นยิ้มเหมือนจะหัวเราะในสิ่งที่กี้พูดไปเมื่อกี้ด้วยซ้ำ

"ผมชื่อไฟล์นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ" ฉันสองคนเอ่ยคำยินดีรับพร้อมกัน

"ว่าแต่คุณไฟล์มาคนเดียวหรอคะ"

"ครับ พอดีผมพึ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่กี่วันเอง อยากลองเที่ยวผับที่ไทยดูบ้าง"

"อ่อ เด็กนอกนี่เอง นี่เลยค่ะถ้าสายเที่ยวกลางคืนต้องให้เพื่อนกี้เป็นไกด์เลยค่ะ อินี่มันตัวแม่แห่งการดื่ม"

ไฟล์ชายหนุ่มรูปงามยิ้มอ่อนๆก่อนที่จะมองไปทางนับ

ฉันอยากจะตบปากเพื่อนตัวดีของฉันซะจริงๆเลย

จะพูดให้ฉันดูดีบ้างซะหน่อยไม่ได้หรือยังไง

"ชอบสายนี้หรอครับ"

"ไม่ขนาดนั้นค่ะ เพื่อนนับมันพูดเวอร์ไปงั้นแหละค่ะ แต่ถ้าคุณอยากเที่ยวจริงๆ นับแนะนำให้ได้ค่ะ"

"ไม่ต้องพูดห่างเหินขนาดนั้นก็ได้ครับ เรียกผมพี่ไฟล์ก็ได้ดูท่าทางแล้วผมหน้าจะเป็นแก่กว่าพวกคุณหลายปี"

"ได้เลยค่ะพี่ไฟล์ว่าแต่พี่มีแฟนยังคะ"

"อิกี้!" ฉันเรียกเพื่อเตือนสติเพื่อนของฉันว่าไม่ให้เข้าไปก้าวล้ำในเขตพื้นที่ส่วนตัวของเค้าจนมากเกินไป

"เอ้ากูก็ถามพี่เค้าเฉย ๆไง เพื่อพี่เค้ามีแฟนแล้วเกิดมาตบพวกเราทำไง" ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆก่อนที่จะหันหน้ามาทางฉัน

"ยังไม่มีครับ"

ทำไมต้องหันมาตอบแล้วยิ้มให้ฉันด้วยล่ะ ฉันไม่ได้เป็นคนถามคำถานนี้ซะหน่อย

"อุ๋ย! แกเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ"

"ฉันไปด้วย"

"แกคุยกับพี่เขารอไปก่อน ฉันชชปวดท้อง"

กี้มันพูดจบมันก็เดินไปเลย ทิ้งฉันไว้กับพี่ไฟล์สองคน

เราสองคนก็ต่างคนต่างเงียบ ฉันก็กระดกเหล้าอย่างเดียวไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา และไม่กล้าแม้ที่จะหันไปสบตาเขาเพราะสายตาเขามันช่างดึงดูดซะจริง ๆ

'นับอายุเท่าไหร่หรอ"

"26ค่ะ พี่ละคะ"

"พี่ให้ทาย"

"ไม่เกิน29แน่นอน"

"ฮ่า ๆ พี่30แล้วครับ"

"หืม... จริงดิ ยังดูดีอยู่เลยนะคะ"

"แล้วนับล่ะไม่มีแฟนจริงๆ เหรอหื้ม..."

"พึ่งเลิกไปได้ไม่นานค่ะ ตอนนี้เลยอยากพักใจยาวๆซะมากกว่า"

ฉันยิ้มแห้งทันทีเมื่อตอบคำถามนั้นไป

"แล้วไม่คิดจะเปิดใจให้ใครอีกบ้างหรอ"

"ไม่ค่ะ ขอพักใจอีกซะนิด"

ในระหว่างที่ฉันนั่งคุยกับเขาก็ยกแก้วขึ้นชนกันอยู่เรื่อย จนตอนนี้ฉันเริ่มเมาหนักมากแล้ว

เมื่อกี้เดินกลับมาฉันก็ได้ทำการชวนกี้กลับห้องกันเพราะพรุ่งนี้มีงานเช้าอีก แต่พี่ไฟล์ก็อาสาที่จะไปส่งฉันสองคนจนถึงที่พัก

ฉันสองคนนั่งเบาะหลังกันทั้งคู่ แต่ถึงฉันจะเมาฉันก็ยังสังเกตเห็นว่าเค้ามองฉันผ่านกระจกเป็นระยะ ๆตลอดหรือทว่าฉันคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไปหรือป่าว

ตื่นเช้ามาฉันก็ไปทำงานตามปกติ แต่วันนี้แฮงค์สุด ๆ กินได้แต่กาแฟดำ ข้าวปลาก็กินไม่ลงแถมวันนี้ทั้งวันยังทำงานผิดๆถูกๆอีกตั้งหากอีกทั้งยังคงโดนผู้จัดสุดโหดดุทั้งวันอีกด้วย! เห้อ!! ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเดินทางกลับมาถึงห้องซะทีฉันทิ้งตัวลงเตียงนอนทันทีเพราะความเหนื่อยล่า

กริ๊ง!! 📲📲นั่นเป็นเสียงโทรศัพท์ของฉันที่มีสายเรียกเข้าแต่เอ๊ะ... นี่เบอร์ใครกันไม่เห็นจะคุ้นเลยสักนิด

ฉันจ้องหน้าจอโทรศัพท์อยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจรับสายคนที่โทรมา

"ฮัลโหลค่ะ "

"ฮัลโหลครับ" เอ๊ะ ใครกันนะทำไมเสียงหล่อเช่นนี้...

"นั้นใครคะ"

"พี่เองครับ"

"ค่ารู้ ว่าแต่ใครคะ! " ฉันใช้เสียงกระแทกไปนิดหน่อยเพราะหงุดหงิดมาจากที่ทำงาน วันนี้โดนดุทั้งวันอารมณ์เลยไม่ค่อยจะดีซะเท่าไหร่

"พี่ไฟล์ครับ"

"อ่อค่ะ ว่าแต่ได้เบอร์นับมาจากไหนหรอคะ"

ฉันรีบเปลี่ยนโทนเสียงแทบไม่ทัน ฮ่าๆสำหรับผู้ชายแล้วฉันต้องใช้เสียงสองเท่านั้น

"กี้ให้มาเมื่อคืนนี้ครับ" นี่ยัยกี้อีกแล้วสินะ

"อิกี้นะอิกี้"ฉันพูดเบาๆแล้วบ่นให้เพื่อนรักฉัน

"อะไรนะครับ"

"อ่อป่าวค่ะ ว่าแต่มีอะไรหรือป่าวคะ"

"พอดี พี่ว่าจะชวนไปทานข้าวครับ"

"เอ่อคือ ..." ฉันตอบยึกยักสำหรับฉันมันเร็วไป เพราะเราพึ่งจะรู้จักกันไปเอง

"ชวนกี้ไปด้วยก็ได้ พี่ไม่ซีเรียส"

*ค่ะ แล้วเจอกันที่ไหนดีคะ" เมื่อฉันได้ยินสิ่งที่เค้าพูดฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย

"งั้นเดี๋ยวพวกหนูแต่งตัวอะไรเสร็จพี่ไปรับเองครับ"

หนู! เมื่อกี้เค้าเรียกฉันว่าหนูใช่ไหม กรี๊ด!! โอ้ยหัวใจอินับพ่องโตขึ้นทันใด

"ได้ค่ะ"

พอฉันคุยกับเขาจบฉันก็นอนกลิ้งบนที่นอนไปมาเพราะรู้สึกเขินคำที่เค้าใช้กับฉันเมื่อกี้

มันเป็นคำธรรมดาแต่ทำไมมันทำให้ฉันรู้สึกเขินได้ขนาดนี้กันนะ

ไม่ได้ ๆวันนี้ฉันจะต้องสวย จากที่ทำงานเหนื่อยมาพอได้ยินผู้ชายพูดคำเดียวเท่านั้น ฉันรู้สึกหายเหนื่อยขึ้นมาทันทีฉันรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวหรอให้กี้มาแล้วรอไปพร้อมกัน

แต่พอกี้มาถึงมันก็บอกว่าปวดท้องไม่สามารถไปกับฉันได้ทำให้ฉันรู้สึกเซ็งขึ้นมาทันที

สรุปฉันต้องไปกับเขาสองคนจริง ๆหรอเนี้ย

พึ่งรู้จักกันแค่วันเดียวเอง อีกอย่างฉันยังไม่รู้จักนิสัยใจคอเขาเลยแม้แต่นิด แต่ถ้าฉันจะโทรไปบอกเขาว่าไม่ไปแล้วมันก็จะเสียมารยาทมาก เพราะแกติฉันเป็นคนรักษาคำพูดของตัวเองมาก