จุดเริ่มต้นคือความแค้น!! เพราะผู้หญิงกากีคนหนึ่ง หล่อนลวงล่อเหมราชด้วยคำลวง และถีบหัวส่งชายหนุ่มทันทีที่พบเป้าหมายที่ดีกว่า หนุ่มสิ้นคิด เลือกจบชีวิตบนโลกอันโหดร้ายด้วยทางง่ายๆ...ตาย... แต่สิงห์หนุ่ม แห่งเหมืองแร่ปิยวาทินไม่ยอม ในเมื่อร้ายมา เขาก็จะร้ายกลับ เอาให้ยับกันไปข้าง...สิงหราช ฉุดคร่า พราวฟ้ามาย่ำยีในเหมือง ตราหน้าหล่อนด้วยคำหยามเหยียด ‘เชลย’ ทั้งที่หล่อนไม่เกี่ยวข้อง ความแค้นกลายเป็นความรัก นายเหมืองหนุ่มจะทำเช่นไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นดี ปล่อยหล่อนไป หรือยื้อไว้?
ทัณฑ์เถื่อนเมียบำเรอ
วรดร/กัญนิชา นักเขียน
บทนำ...
เพราะผู้หญิงกากีคนหนึ่ง ที่ทำให้ชีวิตของน้องชายแทบแดดิ้น สิงหราช ราชสีห์หนุ่มแห่งเหมืองปิยวาทินจึงจำเป็นต้องทวงแค้นด้วยตนเอง เขาอยากย้อนเกร็ดเอาคืนผู้หญิงชั่วช้าคนนั้น เพลาพิลาศ...นางแบบ ดาราแถวหน้า ที่กำลังเฟื่องสุดๆ
เหมราช ปิยะวาทินหอบสังขารที่ทรุดโทรมกลับบ้านเกิดเมืองนอน แต่สถานที่นั่นเป็นแดนเถื่อน ที่ชายหนุ่มพยายามหนีห่างมาตลอดชีวิตเพราะมันห่างไกลความเจริญ เขาใช้ชีวิตสำรวยในเมืองกรุง จนกระทั่งมาเจอกับสาวโสภา หล่อนก็ยินดีและเต็มใจที่จะสานสัมพันธ์ด้วย...มันคงมีความสุขตามประสา หากหล่อนไม่พบเจอคนที่ดีกว่า ดีกว่าลูกแหงอย่าเขา หล่อนถีบหัวส่งเขาแบบไม่รั้งรอ!!
...แต่ความซวยนั่นกับตกไปอยู่ที่คนไม่รู้เรื่อง พราวฟ้าคือตัวแทนของเพลาพิลาสที่ต้องทนแบกรับความแค้นที่ตัวเองไม่ได้ก่อไว้เต็มๆ
บทที่1.จุดเริ่มต้นของความแค้น...
ฝุ่นควันสีแดงๆ ลอยฟุ้งกระจาย ตลบอบอวนไปด้วยผงสีแดงก่ำ เมื่อรถยนต์สมรรถสูงวิ่งห้อตะบึงเข้ามาด้านในเหมืองแร่ ความเร็วรถยนต์เหมือนวิ่งอยู่กลางสนามแข่งขันกรังปรีซ์ อาจจะเป็นเพราะว่าคนขับเคลื่อนรถยนต์คันนั้นกำลังใจร้อน เขาเลยเหยียบคันเร่งเสียจมมิด ใบหน้ารกๆ เต็มไปด้วยหนวดเคราบึ้งตึง ดวงตาคมกริบดุดันประหนึ่งดวงตาของพยัคฆ์ร้ายเจ้าป่า เรียวคิ้วเข้มขมวดแน่น ยังไม่เท่ากับเรียวปากหนาที่เม้มจนเป็นเส้นตรง เกิดอะไรขึ้นนะ เกิดอะไรขึ้นกับชายผู้นี้?
เอี๊ยด!!
เสียงห้ามล้อดังสนั่น!! เมื่อรถยนต์จอดสนิทหน้าบ้านปีกไม้หลังเล็กๆ ริมสระน้ำขนาดย่อม
ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตตารางหมากรุกสีสนิมกระโดดลงมาจากรถยนต์อย่างว่องไว รองเท้าบูทยาวถึงกึ่งกลางน่องย้ำโครมๆ บนพื้น เมื่อเขาก้าวเท้ายาวๆ พร้อมกับแหกปากตะโกนลั่น
“ไอ้เปี๊ยกๆ ไอ้เปี๊ยกโว้ย!!” สายตาคมดุกราดมองรอบๆ ตัวบ้านที่เงียบสนิท เขาร้อนรนในหัวอก เหมือนกำลังมีภัยร้ายย่างกรายเข้ามาในชีวิตมันน่ากลัวจนขนลุกชัน!!
“นายๆ แย่แล้ว นายยยยยย” เด็กชายรุ่นกระทง ทรงผมบนศีรษะยังเกรียนกุด เมื่อเขายังอยู่ในวัยเรียนชั้นมัธยม เด็กชายผู้นั้นวิ่งหน้าตั้งตรงมาหาสิงหราช พร้อมทั้งตะโกนเรียกเขาเสียงหอบสั่น
“มึงเป็นห่าอะไรวะเปี๊ยก ทำไมไม่อยู่บ้าน แล้วนี่... เหมไปไหน?”
น้องชายคนเดียวที่เพิ่งจะกลับมาพำนักที่บ้าน เพราะเขาอกหักมาจากเมืองกรุง เมื่อแฟนสาวตีตัวออกห่าง หล่อนมีผู้ชายคนใหม่เข้ามาติดพัน และเขากำลังซึมเศร้า เหมราช ปิยวาทิน จึงหอบสังขารที่บอบช้ำกลับบ้านเกิดเมืองนอน อาศัยเหมืองแร่ของพี่ชายซุกตัวเลียแผลใจ
“นายเหมกำลังจะผูกคอตาย...” เปี๊ยกรีบละล่ำละลักบอก เขาย่องตามน้องชายนายหนุ่มไปเงียบๆ เพราะสังเกตเห็นความไม่ชอบมาพากล
“อะไรนะ!! มึงนำกูเลยเปี๊ยกให้ไว”
สิงหราชกระโจนลงจากชานบ้าน เขาตะโกนลั่นเมื่อได้ฟังข่าวร้าย สองหนุ่มต่างวัยวิ่งหน้าตั้ง เบื้องหน้าคือดงไม้หนาทึบ สถานที่ที่เหมราชคิดจะปลิดชีพตัวเอง
เพียงเสี้ยวนาที ทั้งสองคนก็มาถึงจุดเกิดเหตุ ร่างสูงใหญ่ห้อยต่องแต่งอยู่บนกิ่งไม้มีเชือกเส้นโตรัดอยู่รอบลำคอ สองเท้าถีบอากาศว่างเปล่าแรงๆ ตามสัญชาตญาณมนุษย์ ดวงตาเขาพริ้มหลับ ลิ้นสีแดงสดแลบออกมาจุกอยู่ที่ปาก แต่ยังไม่ทันสิ้นใจ
สิงหราชล้วงปืนพกออกมาจากอกเสื้อ เขาเล็งเชือกที่ห้อยต่องแต่งและรัดแน่นที่ลำคอน้องชาย เมื่อมันโยงอยู่กับกิ่งไม้และเขามีเวลาไม่มากพอที่จะไปถึงโคนไม้ก่อนที่เหมราชจะสิ้นลม
เปรี้ยง!!
ตุ๊บ...
เสียงแรกคือเสียงปืนของสิงหราช เสียงที่สองคือเสียงเหมราชหล่นตุ๊บลงมากองที่พื้น
ชายหนุ่มกระโจนพรวดรวบร่างของน้องชายเอาไว้ เขาฟาดมือไปที่ใบหน้าคมคายของน้องชายในสายเลือดแรงๆ
เพี้ยะ!!
“คิดอะไรโง่ๆ วะห่ะ ถ้าแกตาย...อีนังนั่นมันคงสะใจพิลึกที่ตัวเองสามารถทำให้ผู้ชายหน้าโง่คนหนึ่ง จบชีวิตเพราะหล่อนได้”
เสียงสิงหราชดังปานฟ้าฝ่า เขากำมือแน่น พยายามไม่ระเบิดอารมณ์ออกมา เพราะรู้ว่าน้องชายกำลังเศร้าเสียใจ
“พี่สิงห์ช่วยผมทำไม? ผมอยากตาย...”
น้ำเสียงหมดอาลัยตายยาก น้ำตาลูกผู้ชายไหลริน เขาทนไม่ได้หากไม่มีเพลาพิลาศอยู่ในชีวิต เหมราชรักหล่อน รักจนตายแทนได้ แต่หล่อนกับไม่เห็นค่าความรักที่เขามอบให้ หล่อนกระโจนเข้าใส่มหาเศรษฐีแก่คราวพ่อ เพียงเพราะไอ้หมอนั้นให้หล่อนได้มากกว่าที่เขาเคยประเคนให้
“ฉันไม่นึกว่าแกจะโง่ได้ขนาดนี้นะ เหม...”
ชายหนุ่มผลักน้องชายจนกระเด็นไปคลุกฝุ่น เขาผุดลุกขึ้นยืน เก็บมัจจุราชสีเงินเข้าซอกอกเหมือนเดิม พร้อมกับปลายตามองน้องชายแบบเหยียดๆ
“พี่สิงห์ไม่เคยมีความรัก พี่ไม่รู้หรอกมันเจ็บปวดขนาดไหน” เหมราชยังฟูมฟายต่อ
“เอ่อ...กูไม่เคยรักใคร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูรักใครไม่เป็นนี่โว้ย!! มึงเป็นน้องกูนะเหม ถ้าไม่ใช่...กูจะไม่ห่วงมึงเลยไอ้ห่า!! ผู้ชายเชี่ยอะไรวะ อกหักถึงกับอยากตาย มึงแน่ใจหรือว่ามึงแมน”
เสียงเหี้ยมกรรโชกใส่ นึกอยากจะซัดเหมราชให้หมอบ เสียแรงเป็นเลือดสีเดียวกัน ทำไมน้องชายถึงอ่อนปวกเปียกเช่นนี้
ยี่หวาไม่เคยคิดว่าปลายทางชีวิตของเธอจะจบลงแบบนี้ ก่อนที่เธอจะทิ้งอนาคตที่เหลือไปอย่างไร้ค่า เนื่องจากสุดที่จะทนกับความชอกช้ำที่ได้รับมาจากสามีคนเดียว เธอตัดสินใจฝากดวงใจของตัวเองไว้กับน้องสาวฝาแฝด น้องสาวที่ไม่มีคนรอบตัวรู้จัก มันคือความลับที่เธอปิดบังพวกเขาไว้ สมัยเด็กๆ พ่อกับแม่แยกทางกัน ทั้งสองท่านเลยแบ่งลูกไปเลี้ยงดูคนละคน ยี่หวาอยู่กับแม่ ส่วนญาดาไปอยู่กับบิดา สองสาวที่เหมือนกันทุกกระบิ แตกต่างที่นิสัย คนหนึ่งเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ส่วนอีกคนตรงข้ามทุกอย่าง แกร่ง และกล้าท้าชน… และเพราะแค้นใจแทนพี่สาว ญาดาเลยรับปากก่อนยี่หวาสิ้นลม เธอจะเอาคืนทั้งสองคนนั้นให้สาสม ไม่ว่าจะเป็นปกป้องสามีสุดที่รักของยี่หวา หรือแม้แต่...ฉันทา ว่าที่ภรรยาคนใหม่แสนผยองคนนั้น สองคนนี้ต้องหาความสุขไม่ได้ เธอจะรังควานพวกเขา ให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น...การจองเวรคืองานที่เธอควรทำ…ถ้าเป็นดั่งที่ตั้งใจไว้ ญาดาคงไม่กลุ้มใจหนัก ‘ความรัก’ บทจะมาก็มาประชิด เธออยากแก้แค้น แต่ดันไปหลงรัก ผู้ชายเลวคนนั้นเสียอีก หลังจากเฉดหัวฉันทา คงต้องหาทางมัดใจปกป้อง อย่างน้อยก็ทำเพื่อหลาน ถ้าเธอตกนรก เธอจะลากปกป้องตามไปด้วย...
คงไม่มีความซวยไหนเลวร้ายเท่ากับการถูกตราหน้าว่าเป็น ‘เด็กดริ้ง’ ความตั้งใจของณิรินคือไปจับผิดว่าที่พี่เขย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกเข้าใจผิดเสียเอง แถมผู้ชายคนนั้นดันเป็นคนสำคัญที่เธอต้องคอยดูแลระหว่างที่เขามาเจรจา เพื่อเป็นคู่ค้ากับบริษัทของลุงกับป้า หน้าที่นั้นเลยถูกโยนมาให้ณิรินรับผิดชอบ ผู้ชายปากร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ค่อนข้างงี่เง่าคนนั้น เขาคิดว่าเธอมีอาชีพเสริม และพยายามเกาะแกะจนณิรินโมโห บางครั้งณิรินก็อดคิดไม่ได้ มันเป็นเพราะช่วงเบญจเพศของเธอหรือเปล่า เรื่องซวยๆ เลยเกิดขึ้นกับเธอไม่หยุดหย่อน
เสียงของเขาดังก้องอยู่ในหู ฉันไม่สามารถสลัดเสียงแหบๆ ของเขาออกไปจากความทรงจำได้เลย นี่เกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ สิ่งที่ฉันคิดอยู่นี่คือ...ความผิด แม้จะเป็นแค่ความคิด แต่มันเป็นก้าวแรกที่ฉันตั้งใจทำผิดศีลธรรม กับผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว!! ฉันกำลังเป็นคนเลว และอีกไม่ช้า ฉันคงโดนคนทั้งโลกประณามหากฉันไม่หยุดความคิดทุเรศๆ นั่นเสียตั้งแต่ตอนนี้ จะทำยังไงดีล่ะ? ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย มีเพียงเสียงแหบๆ ของคน คนนั้นดังก้องอยู่ในหูเท่านั้น “สามีของเธอเดินทางไปทำธุรกิจ” “เธอบอกว่าสามีของเธอจะไม่อยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์!!” “มันจะดีแค่ไหนนะ หากฉันเปลี่ยนสิ่งที่ได้ยินได้ เขาน่าจะไปซัก7ปี” ผมพยายามข่มใจให้รู้สึกเศร้าตาม แต่หัวใจของผมกลับเต้นระรัวเกินกว่าจะควบคุมได้ “คุณอยู่ที่ไหน?
รัชศกปีที่สิบ มันเป็นช่วงเวลาแสนสุขที่ลืมไม่ลง แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน ครั้งหนึ่ง ข้าเคยเป็น ‘สาวงาม’ ที่ผู้คนทั้งเมืองหลงใหล เมืองหลวงกว้างใหญ่ใต้แผ่นฟ้าเดียว ข้าผู้มาก่อนกาล เดิมทีข้าคิดว่าเป็นแค่ความฝันหนึ่งตื่น แต่ที่ไหนได้ ทุกเหตุการณ์ที่ข้าพบเจอ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ความสุขที่ท่วมท้นอยู่ในใจ เป็นความทรงจำเดียวที่ทำให้ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อ...รอ...ใครบางคน
เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจไม่หยอก หากสามารถปราบพยศผู้ชายเจ้าอารมณ์ได้ ดานันจะเป็นอิสระจากข้อผูกมัดของบิดา ทว่า...ในความโชคร้าย มีความโชคดีแอบแฝงอยู่ ว่าที่สามีของเธอ เป็นบุตรชายผู้มั่งคั่งของตระกูลใหญ่ แต่เขาเพิ่งสูญเสียดวงตาไปจากอุบัติเหตุ ดานันต้องรองรับความเกรี้ยวกราดเช่นนี้ จนกว่าจะเปลี่ยนความคิดของเขาได้ ครามไม่ได้พิกลพิการมาตั้งแต่กำเนิด เขามีหนทางรักษาได้ ขึ้นอยู่กับว่า...ดานันจะโน้มน้าวว่าที่สามีของเธอได้หรือเปล่า
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"
แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า
หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"
เพียงดื่มน้ำชาจอกแรกที่ผู้เป็นมารดาเลี้ยงมอบให้ซุนฮวาก็กลายเป็นสตรีร้ายกาจ ปีนขึ้นเตียงท่านอ๋องผู้เป็นคู่หมายของน้องสาวจำใจกล้ำกลืนสถานะพระชายาตัวแทนเป็นเพียงเงาของผู้อื่นในสายตาของสวามี
เธอเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ต้องประสบเคราะห์กรรมสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่มีวันอยู่เป็นสุขเลย พ่อแท้ ๆ และแม่เลี้ยงของเธอบังคับให้เธอแต่งงานกับชายที่เธอไม่รักแทนน้องสาวต่างมารดาของเธอ เธอไม่ยอมแพ้ต่อชะตากรรมของตน ในวันแต่งงาน เธอหนีออกจากบ้านไปและได้มีอะไรกับชายแปลกหน้าคนหนึ่งในคืนนั้น หลังจากนั้นเธอก็พยายามจะหนีไปแต่สุดท้ายก็ถูกพ่อเธอหาจนพบ และหนีไม่รอดชะตากรรมที่จะต้องแต่งงานแทนน้องสาว เธอจะพบว่าชายที่เคยมีอะไรกับเธอในคืนนั้นก็คือสามีของเธอหรือไม่ และเขานั้นจะรู้ว่าเธอเป็นแค่เจ้าสาวปลอมหรือไม่ ตลอดจนความลับเบื้องหลังของสามีคนจนจะเป็นเช่นไร ติดตามไปด้วยกันเลย