ก่อนจะพูดขึ้นอย่างน่าสงสาร “ฉันเ

ญิงที่หกล้มอยู่ตรงหน้า ดวงตาที่อย

้ามา พยุงเสิ่นเมิ่งหนิงกลั

คุณมาอยู่ที

่งหนิงจั