้ายอมรับโทษ และคนที่ทำผิดพวก

อดขาของเมิ่งลี่เฟยทั

ี่จะดีเสียอีก เหตุใดท่านอ๋องใจร้าย

ากยกขึ้นคล้ายจะเย้ยหยันชะตาตน มือเรี

า ข้าทำผิดข้ายอมรับเจ้าไม่ต้องร้องไห้ไป หยุดร้องไห้แล้วไปทำหน้าที่ของเจ้า

ต้องไปรับอาหารมาให้คุณหนูแล้ว จึงลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางองอาจดั

หนูรอบ่าวสักครู่นะเจ้าคะ ป

ไหล่ที่เคยยกขึ้นกลับลู่ลงเล็กน้อย นางมิใช่คนที่เข้มแ

นางว่าเป็นสตรีใจหิน ภายใต้ความเฉยเมยที่นางแ

าที่ประตูหน้าเรือนทหารสองคนส่งสายตาห้ามปราม ด้วยนางยังถูกกักขังจึงไม่อาจก้าวขาออกจากที

งรอเฉย ๆ ต่อไปได้ ต้องเกิดเรื่องกับเสี่ยวเหลียนเป็นแน่ แม้ว่าตนเองจะอ่อนแ

้ไปดูบ่าวของข้าเสียหน่อ

ม่ขยับเลยแม้แต่น้อย เมิ่งลี่เฟ

เจ้าก็คอยดูเถิดเมื่อข้าออกไปจากที่นี่แล้วตำ

่งน้ำตาเลยสักหน แม้ว่าจะถูกกักขังเช่นนี้ก็ยังไม่หวาดกลัว สตรีนางนี้มีชื่อเสียง

ะย่

ะเดินออกจากตำหนักเย็น ทว่ายังไม่ทันพ้นตำหนักเสี่ยวเ

งพื้นเมิ่งลี่เฟยทรุดลงเขย่าร่างของบ่าวคู่ใจ เสี่ยวเหลียนกลับไม่ได้สติ มือสั่นจนควบคุมไม่อยู่ ดวง

้าทำอะ

อกมา ยอบกายอย่างเสียไม่ได

ด้รับอนุญาตมาให้พระชายา ข้าน้อยเพียงแค่ลงโทษนางตามกฎจว

ก ที่นี่คือจวนอ๋องเจ็ด กฎเกณฑ์นั้นเคร่งครัดยิ่ง ไม่ว่าผู้ใด

าวเยียบเย็น นางค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่า

ักษากฎหรือ มี

ู้สึกหวาดกลัวประหลาดพลันเกิดขึ้น นางหลบ

ารอง นามอูเจ๋อทั้งยังเ

ยทวนชื่อนั

ยารอง เป็นผู้คุมกฎบ่าวไพร่ในจว

่าวโทษนางแล้วยังกล่าวชื่นชม หรือว่า

ถึงวันปล่อยตัวจากเรือนเย็น ที่ผ่านมาคนที่ถูกกักขังในเรือนนี้ย่อมต้องกินเช่นนี้ มิอาจมีสิ่งอื่นได้ แต่บ่าวผู้นี้กลับละเม

นั้นที่นางจะถูกปล่อยจากเรือนเย็น ความอดทนของเมิ่งลี่เฟยมีมากกว่าที่คนอื่นคิด หากนางวู่วามตอนนี้อาจจะถูกเต

้ว เมื่อสักครู่ตนเองคงกลัวเกินกว่าเหตุ ทว่าเห็นสตรีนางนี้

สวยน้ำข้าวตามกฎนะเพ

งให้ยกชามน้ำข้าวเข้ามาในเรือนเย็น ทว่

เจ้าทำส

นเสียงนั้นใบหน้า

เพคะ ท่านอ๋

ขาเพียงมองร่างผ่ายผอมและใบหน้าซีดเซียวของเมิ่งลี่เฟยผ่าน ๆ ก่อนดวงตาคมคู่นั้นจะเอาแต่จ

ท แค่เห็นหน้า เต๋อลู่หานนางก็

้อย เห็นแววตาเมินเฉยที่มีต่

่เฟยตามฐานะ เฉียนมี่ทั้งอ่อนหวานและดูมีน้ำใจกว้

ิบัติพี่หญิงทว่าเกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน

นใจเงียบ ๆ เฉียนมี่มีชื่อเสียงเรื่องความอ่อนหวาน เมิ่งลี่เฟยก่อนออกเรือนก

มิ่งลี่เฟยเห็นว่าเฉียนมี่อ่อนหวานปานนี้จึงไม่

่งลีเฟยเลยแม้แต่น้อย ก็คิดว่าที่แท้ที่ผ่านมาล้วนเป็นเมิ่งลี่เฟยที่คาดค

ร่างกายยังไม่ฟื้นจึงคิดถนอมกายใจของ

อย่าอยู่เรือนเย็นเช่นนี้เลย หม่อมฉ

เสี่ยวเหลียน พบว่าเสื้อของเสี่ยวเหลียนยังไม่ขาด คนที่ตีเสี่ยวเหลียนน่

ีที่ยาทาแผลที่ท่านหมอให้ไว้ยังมีเหลือ มิเช่น

คนใจดำพวกนี้กลับยืนดูด้วยอาการเฉยชา ไม่เห็น

ดราวกับกระดาษด้วยแววตาสนใจเล็กน้อย ตั้งแต่ถูกทำโทษเมิ่งล

อตัวและไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย เต๋อลู่หานรู้สึกแปลกใจกับท่าทางของเ

ปที่ใดก็ย่อมได้ พระชายาคงลืมไปแล้วกร

ธเขามากทั้งเรื่องสั่งขังนางแล

ดปลายเท้า พลางคิดว่าตนเองจะคอยดูว่า เม

เต๋อลู่หานสนทนากับเมิ่งลี

เพราะคนของน้องเคารพกฎยิ่งนัก ทว่าพี่หญิงก็ควรสั่งสอนบ่าวไพร่ให้ดีด้วยนะเพคะ ครานี้คนของน้องลงมือหนักไปมาก

ู่หาน สีหน้าของเมิ่งลี่เฟยยังคงไม่ยินดีทั้งยังราบเรียบไม่เปลี่ยนสี ด

ี่ยวเหลียนแล้ว บ่าวของนางเจ็บเพียงนี้คน

ว ก่อนที่ปากของเมิ่งลี่เฟยจะไวเท่าความค

่ถือตะกร้าอาหารในมือคนละตะกร้า จึงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

องแข็งแรงโดยไวอาหารนี่เป็นน้ำใจจากน้องที่มีให้คนกั

ท่านอ๋องเล็กน้อย ก

็นชัดแล้วว่าน้ำใจทูนหัวของบ่าวงดงามเพียงใด แม้ตนเองร่างกายอ่อนแอยังคิดถึงผู้อ

ว่าเป็นคนมีน้ำใจ เ

นพี่น้องกันแล้วอยู่ในจวนนี้ควรสามัคคีกันให้ดี เพื่อท่านอ๋องจะได้สบายพระทัย ข้าแค่ทำอา

ลงมือทำด้วยตนเอง เฉียนมี่ไม่ค่อยสบายยังต้องลำบากเพียงน

แต่เพราะความใจดีของเฉียนมี่ที่อยากมาเยี่ยมคนป่วยเขาไม่อาจปล่อยให้ม

สายตาตำหนิเมิ่งล

รกที่เข้ามา จนบัดนี้ยังมารบกวนมี่เอ

็งอย่างรุนแรง นางกัดฟันแ

าก่

นหยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ไ

ี่เฟย กลับดึงตะกร้าอาหารจากมือของคนพวกนั้นอ

ล้

นกระจายเต็มพื้น เมิ่งลี่เฟยเห็นชัดว่าทุกคนก

คิดจะแตะต้องเลยสักนิด ท่านอ๋องท่านคงไม่คิดโกรธข้าใช่หรือไม่เพคะ ที่ทิ้งอาหารพวกนี้เสีย บัดนี้คนที่ละเลยกฎก็คือพระชายารองแล้ว นางทำผิดคิดทำอาหารให้ข้ายังมาส่งมอบให้ถึงเรือน หลักฐานการทำผิดกฎนี้คาตาใช่หรือไม่ ข้าเองอยากรู้ว่าคนท

พวกนี้ออกให้พ้นทาง สองมือจับบานประตูแน่นแล้วปิดลงทั

ที่ยังนอนอยู่บนพื้นพร้อมกับถอนหา

ไม่คิดจะสนใจ จวนแห่งนี้คือนรก