ในยามที่เต๋ออ๋องกลับถึงจวนได้สั่งให้คนนำเครื่องประดับและเสื้อคลุมของพระชายาไปไว้ที่เรือนของตนเอง ในขณะที่มีคนวิ่งเข้าไปรายงานเฉียนมี่ทันทีที่เต๋ออ๋องกลับมาถึงแล้ว

เฉียนมี่เตรียมพร้อมอยู่ทั้งวันในยามที่อยู่ต่อหน้า เต๋อลู่หาน นอกจากว่านางจะเจ็บป่วยจริง ๆ นางมักจะต้อง ผัดหน้าแต่งกายให้งดงามอยู่เสมอ กระทั่งในยามนอนนางยังต้องรักษาท่าทางให้งดงามเพื่อไม่ให้ตนเองดูแย่ในสายตาเต๋ออ๋อง

ทว่าเมื่อเดินออกมาจากเรือนกลับพบบ่าวกำลังสอบถามท่านอ๋องถึงเรือนที่จะต้องจัดเก็บผ้าแพรไหมที่ไทเฮาพระราชทานให้แก่เมิ่งลี่เฟย เต๋อลู่หานเองยังทำท่าลังเล อย่างไรก็เป็นผ้าพระราชทานหากให้เอาไปปะปนกับพวกผ้าในเรือนตัดเย็บคงจะไม่เหมาะ

ก่อนหน้านี้ไทเฮาเคยพระราชทานผ้ามาให้เฉียนมี่และอนุของเขาบ้าง ทว่าก็เพียงแค่พับสองพับมิได้มากมายนับหลายสิบพับเช่นนี้จึงต้องหาที่จัดเก็บให้ดี

เฉียนมี่เห็นกองผ้าไหมที่บ่าวขนมาใส่รถเข็นพลันตาวาว นางไม่รู้ว่าเป็นของพระราชทานจากไทเฮาที่มอบให้เมิ่งลี่เฟย ใบหน้าของเฉียนมี่แย้มยิ้มด้วยยินดียิ่งนัก ด้วยในใจคิดว่าผ้าแพรไหมเหล่านั้นคงเป็นของนางที่ท่านอ๋องขอพระราชทานมาให้เป็นแน่

ผ้าไหมล้ำค่ามากมายเพียงนี้ในใจพลันคิดถึงแบบชุดที่จะส่งให้ช่างตัดอย่างรวดเร็ว งานเลี้ยงของสตรีสูงศักดิ์ใกล้เข้ามาถึงแล้วครานี้นางคงโดดเด่นเหนือภรรยาหลวงพวกนั้น ยังคิดเชิญเหล่าสตรีสูงศักดิ์มาชมดอกเหมยในจวนสักหน

เฉียนมี่คิดเลยไปไกลเทศกาลปีใหม่ก็อีกแค่สองเดือนข้างหน้า เตรียมเสื้อผ้ามากหน่อยเห็นจะดี