เต๋อลู่หานเดินมาถึงบริเวณลานกว้างในจวนพบรถม้าไร้ตราประทับจอดอยู่ตรงหน้า ด้านข้างนั้นมีบ่าวของพระชายายืนรอเขาอย่างกระวนกระวาย

เสี่ยวเหลียนยอบกายลงแล้วมองเข้าไปในรถม้าที่คุณหนูของตนยังนอนหลับอยู่ในนั้น หลังใต้เท้าเยี่ยส่งคนแล้วเขาก็เพียงแต่บอกนางว่าให้รอท่านอ๋องอยู่ที่นี่ เดิมทีเสี่ยวเหลียนไม่คิดว่าท่านอ๋องจะมีใจออกมาดูคุณหนูจริง ๆ ทว่าตอนนี้กลับเห็นเขายืนอยู่ตรงนี้ ก็ให้นึกประหลาดใจนัก

เต๋อลู่หานย่อมรู้ว่าเมิ่งลี่เฟยเมาแล้วเป็นแน่ ชื่อเสียงเรื่องการดื่มสุราของคุณหนูใหญ่สกุลเมิ่งนั้นมีไม่น้อย ทว่าสิ่งที่เขาได้ยินมาคือนางคอแข็งนัก เห็นว่าข่าวลือนี้จะเป็นเท็จเสียแล้ว

เต๋อลู่หานไม่เอ่ยคำใด เสี่ยวเหลียนเห็นท่านอ๋องยืนนิ่งนางจึงเอ่ยว่า

"พระชายาอยู่ในรถม้าเพคะ บ่าวไม่อาจประคองลงมาเองได้เกรงว่าจะหกล้มเสีย"

เมื่อเสี่ยวเหลียนพูดจบ เต๋อลู่หานจึงเอ่ยออกมาคำหนึ่ง

"เหลวไหลทั้งนายทั้งบ่าว"

เสี่ยวเหลียนหุบปากลงทันใดไหล่คู่เล็กห่อลงด้วยความหวาดกลัว ครานี้ไม่กล้าเอ่ยคำอื่นอีกได้แต่ก้มหน้ามองพื้น

เต๋อลู่หานเข้าไปในรถม้า ภายใต้แสงตะเกียงดวงเล็ก เมิ่งลี่เฟยนอนกองอยู่บนตั่งนั่งบุนวมนุ่มนิ่ม รถม้านี้มิใช่รถม้าจวนอ๋อง ทว่าเยี่ยหัวเองก็ใส่ใจกับความสบายของตัวรถอยู่ไม่น้อย