เมิ่งลี่เฟยให้เสี่ยวเหลียนไล่คนออกไปจนหมด กระทั่งอยู่กันสองคนภายในเรือนหลังเล็ก เมิ่งลี่เฟยกุมขมับคิดไตร่ตรองว่าท่านอ๋องกำลังวางแผนอันใดหรือไม่

ในขณะที่เสี่ยวเหลียนดีใจเป็นอย่างยิ่ง คาดไม่ถึงว่าการเข้าวังเพียงครั้งเดียวจะทำให้ท่านอ๋องเปลี่ยนพระทัยง่ายดายเช่นนี้

"คุณหนู ในที่สุดสิ่งที่คุณหนูหวังก็เป็นจริงแล้วนะเจ้าคะ ต่อไปอยู่ในเรือนใหญ่ของท่านอ๋องเช่นนั้น ไม่นานคงได้คลอดซื่อจื่อน่ารัก ๆ เป็นแน่ ครานั้นฐานะในจวนของคุณหนูย่อมไม่สั่นคลอนแล้ว ไม่ต้องกลัวว่าจะลำบากกันแล้วเจ้าค่ะ"

เมิ่งลี่เฟยกลับไม่คิดเช่นนั้น เบื้องหลังเรื่องนี้ต้องมีสิ่งใดไม่ชอบมาพากลเป็นแน่ ทว่าเรื่องที่เสี่ยวเหลียนเอ่ยขึ้น นางยอมรับว่าเป็นความต้องการของนางในตอนแรกที่จะใช้ชีวิตกับบุตรชายสักคนกับเต๋ออ๋องหลังจากนั้นขึ้นกุมอำนาจทั้งหมดในจวนแห่งนี้

ทว่าในยามนี้ยิ่งเห็นว่าเต๋อลู่หานรักใคร่เฉียนมี่เพียงใด นางกลับรู้สึกเจ็บปวดจนแทบจะไม่อยากอยู่ที่นี่เสียแล้ว ในคืนนั้นนางคิดสั้น ๆ และเข้าใจไปเองว่าหากข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้วทุกเรื่องหลังจากนี้จะง่ายดายขึ้น

ทว่าความเป็นจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น เต๋อลู่หานนอกจากไม่รักใคร่แล้วยังสั่งลงโทษนางในตำหนักเย็น คนของเฉียนมี่ยังหาโอกาสทำร้ายเสี่ยวเหลียนอีก เมิ่งลี่เฟยรอดพ้นจากการตำหนิกล่าวโทษจากไทเฮาเรื่องไร้ความสามารถตั้งแต่คืนแรกมาได้ แต่แผนการกลับไม่ง่ายเลยสักนิดเมื่อเต๋อลู่หานชิงชังนางและบ้านเดิมเข้าไปจนถึงกระดูกดำ