ของตึกสูงอันดับต้นๆ ในเมืองหลวง ดวงตาของเขาจ้องมอง

ช่

้เหมือนกันว่า ตัวเอง

อยู่เพื่อรอคอยกา

ถูกความเศร้ากลืนกินจนมืดมิด จนสีส

งนี้เกิดขึ้นจ

ต้องซ่อนความทุกข์อันลึกซึ้งนี้เอาไว้ภายใต้

งหายไปบางส่วน และไม่มีวัน

ไว้ไม่ให้ใครเห็น มันจะออกมาเฉิดฉายสำ

้อในอกของเขาเต็มไปด้วยความอึดอัด แม้รอบกายจะเต็มไปด้ว

ต้อง

จอหล่อนอี

บีบบี้จนไร้ความหวัง ความทุกข์ที่รุกรานหัวใจอยู่ในตอนนี้มัน

้าคมสันดุจเทพบุตรทำให้ยิ่งมีเสน่ห์และน่ามองยิ่งนัก แต

หย่าในวันนั้นเมื่อห้าปีก่อน เขาก็ไม่ได้พ

ากชีวิตของเข

ี

จะลบเลือนภาพในครั้งที่เคยอยู่ด้

วใจ ในทุกๆ ครั้งที่ภาพรอยยิ้มหว

มิรินดา ผู้ที่ตอนนี้กลายมาเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

คยเห็น เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวใจที่เหมือนจะด้านชาไป

ยู่ที่ไหนกั

มทรงจำของตัวเองออกมาแผ่วเบา ก่อนจะสะดุ้งน้อยๆ

จุบันอีกครั้ง เขาเดินไปที่โต๊ะทำง

บพี่ห

ไม่กลับบ้าน

ทรมาถามด้วย

ปนอนเพ้นต์

รับพี่หนึ่ง” อติพัฒน์ตอ

ม่เลิกงานอีกเหรอ มัน

ตอุทานตกใจระคนเ

ะเรื่อของอติพัฒน์คล

จะกลับแล

เจ้าสาม พี่เตือนนายแล้วนะว่าให้พักผ

้ดีว่าพี่ช

มีงานอีกหลายเลยที่

้องหักโหมแบบนี้หรอก แล้วถ้านี่ป่วยไข้ไปจะท

ด้วยความเป็นห่วง จนลืมไปว่าม

นอะไรง่าย

ยลงบ้าง ขยันแบบนี้จะเอาโบนัสสิ้นปีคนเดียวหรือไงล่ะ

ะเอาเงินที่ได้ไปซื้อของขว

พูดของน้องชายก

ย่าเอาแต่ทำงานจนลืมดูแลตัวเอง

่สองด้วย แต่ผมโอเคดีครับ ผมชอบทำงาน

ะไม่ว่าจะพูดยังไง อติพัฒน์ก็

้ว รีบกลับมาบ้านล่ะ

บพี่

้ว ก็หันมาส่ายหน้าน้อยๆ ก

ไงบ้างคะ

หละมิริน เจ้าสามมั