มองเจ้าสาวของตัวเองตรงๆด้วยซ้ำ

มากพอ พอที่จะไม่หวั่นไปกับหญิงใดที่เข้ามา ถ้าใจคนห

ความไม่เต็มใจ ชีวิตทั้งสองจึ

วันหนึ่งอ๋องหลางหยาหลัวจ้

ดียวในห้องหอ ขณะที่ท่านอ๋องหลางหยาออกไปด

ตอนนี้ย

แล้วเจ้าค

านอ๋องคงไม่มาแล้วล่ะ ชิงๆเจ้ารีบเ

คงจะไปที่เรือนข

ไม่คิดที่จะรอให้ผู้เป็นสามี

หญิงสาวในห้องหอ

ถึงกระนั้นนางก็ยังผลัดชุดให้กับนายหญิงของตัวเองเสร็จแล้ว

ามาจับ! ข้าบอกใ

ายที่หน้าประตูห้องหออย่างช่วยไม่ได

เจ้าคะ ท

ที่นี่ ไม่ใช่ว่าท่านอ๋องไ

จ้าค่ะ ที่พาท

่อรู้สึกถึงเรื่องยุ

ช้ไปเปิดประตูเพื่อต้อ

ศกับเต็มไปด้วยความเกรี้ยว

ว่าคนของไทเฮาพาท่านอ๋อง

้ากับสอดมือเข้ามายุ

ื้องบนไม่ได้นะเพคะ ถึงมีร้อยหัวก็ไม่

ีเมื่อเสียงเตือนของสาวใช้ค