ลับบ้านได้ แต่ก็กำชับให้เธอทานต่ออีกจนครบห้าวันและถ้ากล

ตรียมเปลี่ยนชุดรอเลยนะครับ ผมลืมถาม

ินเตรียม

ดแล้วก็รอผมอย

ค

พื่อนของเธอเตรียมมาให้นั้นเป็นเดรสแขนระบายสีฟ้า มี

าง แต่มันก็ดูไม่โทรมเท่าไหร่ คงเพราะเธอได้นอนพักอย่างเต็มที่ เ

่งหนึ่งด้านล่างเป็นร้านอาหารตามสั่งและร้านซ

ณนะคะท

ู่บนตึกนั้

แบ่งเป็นหอพักให้เช่าค่ะ มันอาจจะดู

่ดีกว่านี่เสียอีก เง

่าเมยยังไม่มี

่คิดจะย

จะหาที่พักใหม่ให้ใกล้ที่ทำงาน

้างบนหน่อยได้ไหม อยากเห็น

งเมยรกมาก เอาไว

งั้นผมส่งแ

ณอีกคร

ึงที่พักแบบนี้ มันรู้สึกตื่นเต้นและก็ประหม่าไม่น้อย โชคดีที่เวห

ันไหน เธอไม่รู้ว่าเจ้านายคนอื่นเขาขอขึ้นมาดูความเป็นอยู่ของลูกน้องเหมือนกับเจ้านายของหรือเปล่า แต่เพื่อความสบา

ศัพท์ไปหารินรดาเพราะคิดว่าเวลานี้เพื

ป็นไงบ้างเรี

้อยดี แล้วเ

้วล่ะ ขอ

รินแค่เอาชุดไ

้าไม่มรินเมยก

รือยังว่

ก ไม่อยากให้เป็นห่วงน

่า รินกลัวแม่จะ

กลัวอย

วหาไปส่งเ

ว่ารินบอกเข

ห้กลับบ้านก็ให้เขาโทรบอก รินจ

อ

ั้งหล่อทั้งนิสัยดี

คุณเว

ดด้

นถามเข

ม แต่ดูก็

ออก

วงลูกน้องของตัวเองในวันหยุดแบบนี้เหรอ สู

ั้นม

สด คุณเ

จะยุให้เม

าไหม

จะไม่พอใจ เมยยังไม่อยากตกงา

็ไม่จีบ แต่ถ้

่หรอก

สิ ลืมเรื่อง

เกิดเจอพี่เ

วคิดเหรอว่าจากนี้จะได้เจอกันอีก บา

ะลองค

าคิด

โทรกลับไปหามารดา คุยเรื่องท

ากนั้นก็กลับขึ้นห้อง ปกติแล้ววันอาทิตย์เธอมักจะออกไปเดินเที่ยวหรือไม่ก็ไปซื้อ

เสียงสมาร์ทโฟนก็แจ้

งขาสั้นเสื้อยืด เป็นกระโปรงผ้าฝ้ายตัวยาวกับเสื้อแขนกุดสีเขียวอ่อนอย

ย์ มีธุระอะไรกั

แค่อยากมาดูให้แน่

มยหายด

าด้วยนะครับ คิดว่าคุ

คะแล้วคุณเวย์

บ ผมซื้อมา

เมญาวีเลยต้องยอมให

รงไหน ห้องขนาดเล็กแต่จัดทุกอย่างไว้เป็นระเบียบ กลางห้องมีโซฟาตัวเล็ก อี

านจัง

่อยมากผมกับแม่ช

วย์ไม่ต้องทานข้

านครับ ผมอยากให้ท่า

ม่อยากอยู่ฟังท่านส

ื่อยเกินกว่าจะทำหน้าที่นั้น เขาอยากอยู่เงียบๆ และพอเห็นว่ามา

รับ อร่อ

นี้ทุกมื้อมีหวังว่าต้องซื้

ว่าทานได้อีกเยอะ เอาไว้คราวหลังผมจะพาไปทานท

ั่งรอตรงโซฟาเถอะค่ะ” เธอรีบบอกเจ้าน

รั

ล็กแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ห้องของเธอมันก็ไม่ได้เล็กมากเท่าไหร่ เธออยู่คน

็ชงกาแฟไปให้เวหาที่ตอนนี้เขากำ

แฟค

รับ แล้ว

านยาค่ะ เลยไ

อ

จิบแล้วก็หันมาช

นอาทิตย์คุณ

บ้าง ออกไปดูหนังกับร

้ผมมากวนคุ

ว้แล้วว่าจะไม่ออกไปไหน กลัว

ายดี วันจันทร์

าค่ะ เมยห

อะไร แต่ถ้าไม่ไหวก็บอก อย่าทำให้

่วงเมยด้วยเหรอคะ”

ะห่วงใครล่ะ เกิดคุณไม่สบายต้องนอนโรงพยาย

ห่วงเธอก็ดีใจจนหน้าบานแต่พอประโยคต่อมาท

เรื่องงานเลย แต่ที่พูดไปก็เพราะอยากเห็นว่าเธอจะทำหน้ายังไง และพอเห็

กินไป ชายหนุ่มอยากให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป เวหาอยากรู้จักเธ