ที

ะโกนลั่น ไม่สนใจว่าตอนนี้อยู่ใ

อี๋นั่วถูกหลวงพ่อทำโทษให้ออกไปรดน้

ชี ก็นางดีใจที่ทำงานสำเร

้งหัวรีบสาวเท้ามาที่อารามชี ได้ยินเสียงนางดังไปถึงฝั่งนู้

ลี่ยงหลิงฉุดข้อมือแกร่งให้เดินตามไปที่ใต้ร่มไม่ไกล หยิบถ

จิ้งหัวนึกว่านางคงเบื่อเขาในเวลาไม่นาน ผู้ใดจะไปคาดคิดว่านางจะอยู่ใกล้ ๆ เขามาเป็นเวลาถึงเจ็ดปีแล้

นั่วครั้งแรก เขาตัวเล็กกว่าคุณหนูเลี่ยงหลิงเสียอีก ไม่คิดว่าพอเติบโตเป็นหนุ่ม รูปร่างจะสูงใหญ่ พอนั่งเคียงกับค

รียมจะสวดมนต์ช่วงบ่าย ไม่ลืมหยิบเสื้อคลุมตัวนอกมาสวมอีกชั้น อากา

ป บุรุษและสตรีแตกต่างกันให้ใกล้ชิดกันเช่นนั้นใครเห็นจะนินทาเอาได้ อีกอย่างไ

เป็นชนใช้แรงงาน ไหนจะสีผิวที่ดำคล้ำ ยิ่งโตยิ่งสีเข้มขึ้นเรื่อย ๆ ก็แน่ล่ะนอกจากอี๋นั่วจะปัดกวาด เช็ดถูอารามทุกหลังแล้ว ยังต้องช่วยพระและชี ปลูกข้

เกาะที่พึ่งพิงใหม่” แม่ชีเฟยหย่ากระชับเสื้อคลุม “แม้เลี่ยงหลิงจะเป็นบุตรสาวของข้า ชะตากรรมของนางที่เป็นคนของตระกูลอัน แต่ข้าก็อยากให้นางได้เลือกเส้นทางชีวิตของ

ั่ว ไม่ว่าเลี่ยงหลิงจะมีประโยชน์กับเขาหร

เป็นเพราะความใกล้ชิดและความผูกพันแม้อี๋นั่วจะเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่หลวงตารับเอาไว้ แต่แม่ชีเฟยหย่ามองเห็นความขยันและมุมานะของเขา ไม่ว่างานใดอี๋นั่วไม่เคยเกี่ยงงอน ห

จะมาสนใจเรื่องพวกนี้กัน แล้วเลี่ยงหลิงก

ท่านั้น หากมารดาของคุณหนูไม่ห้ามปราม แล้วนางจะไ

ค่

แม่ชีไอแบบนี้มาหลายวันแล้ว” หนิงอันหันมาต

่ล้มป่วยอีกคน เดี๋ยวจะเดินขึ้นเขาไม่ไหว” แม่ชีเฟยหย่าบอกปัด แค่เป็นไข้หวัดลงคอ เดี๋ยวคงหาย ห่วงแค่เลี่ยงหลิงที