ืองในคืนนั้นโดยมิอาจรีรอได้ เขาแอบปาดเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก หันมองประตูเมืองที่อยู่ข้างหลังเขา ก

ท่านก็ปล่อยให้

นี้ ร่