ือกตาสีอ่อนค่อย ๆ กะพริบถี่ เพื่อป

นี้ อากาศก็หนาวเย็นมากกว่าเมื่อวานเสียอี

ทั่วห้องเล็ก ๆ แล

ที่น

ไม่ได้เปิดใช้งาน มีเพียงพัดลมที่ส

บเหลือบมองขวดน้ำเกลือท

่โรงพยาบาล แต่โรงพยาบาลที่ไหนกันทำไมห้องถึงได้ดูโทรมนัก ทว่าอำเภอที่เธออยู่ก็เจริญมา

วงตากลมเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีดเมื่อมองเห็นแขนของตัวเองชัด ๆ ทำไมเธอถึงได้

ียงคนเปิดประตูเข้ามา

ง ในวินาทีแรกเธอคิดว่าเป็นพ่อกับแม่ของเธอ แต่แล้วหัว

กสาวด้วยความดีใจหัวใจทั้งสองเต้นรัวเร็วเพราะไม่คิดว่าลูกจะฟื้นขึ้นมา

่าเป็นลูกขมวดมุ่นเข้าหากัน ภาษาที่พวก

่ามันเกิดอะไรขึ้นสองผัวเมียนี้ถึงได้รู้จักชื่อเธอ ลล

แห่งความยินดีไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ในวันที่ลูกสาวตกต้นไม้จนสลบไปนั้นหมอบอกว่าลู

ไม่มีลงไปอย่างยากลำบาก “น้ำ” ลลิลบอกผู้เป็นแม่เสียงแหบแห้

่งเห็นลูกอยู่ในสภาพนี้ก็ยิ่งสงสาร ปกติไพลินก็เป็นคนป่วยออด ๆ แ

่อกับแม่จะให้เธอเรียนต่อปริญญาตรีเ

กลับมาที่อีสานบ้านเกิด กินข้าวกับครอบครัวในตอนเย็น

ตายใช่หรือไม่? ลลิลคิ

ภาษาอีสานออกมาเช่นกัน ทำไมความฝันนี้ถึงได้เ

าไปสบตากับสามี ไพลินไม่เคยแทนตัวเองว่าฉัน

ไรนะลูก” นพพลถามย้ำอีกคร

ภอ หรือจังหวัดอะไร แล้วพวกคุณเป็นใครคะ” เธอต้องก

ิดว่าลูกตัวเองคงความจำเสื่อม น้ำตาที่เห

พูดเสียงสั่น นพพลก็อยู่ในอาการช็อ

ูก บ้านที่เราอยู่นี่ก็คือบ้าน…” นพพลอธิบายลูกด้วยความใจเย็นแม้ในใจจะรู้สึกวูบโหวงแค่

ลลิลพยัก

ำค่ะ” ในใจยังสับสนไม่มั่นใจว่า

็แทนว่าลินเหมือนเดิมได้ไหมลูก” พาขวัญรู

อ ค่ะ ปีนี้ลินอ

“ยี่สิ

ิลทวนคำผู้เป็นแม่เสียงสูง พาข

ายเป็นเด็กอายุยี่สิบสองได้อย่างไรกัน หร

ๆ มันคงเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก “ปีนี

อศอสองพันห้าร้

่เธอเกิดเลย แต่เธอกลับมาอยู่ในส

ิดออกแล้วเอ่ยขึ้น “ลิลเข้าคนเดียวก็ได

เหรอลูก” พาขวัญมีสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย

ามเนื้ออยู่บ้างแต่เธอก็ยังสามารถทรงตัวอยู่ได้

ตากลมเบิกกว้างขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นใบหน้าของเจ้าของร่างเดิมชัด

ามือเล็กจึงตบเข้า

ีย

งนี่หว่า” ลลิล

นอยู่หน้าห้องน้ำตะโกนถามเสียงร

ดออกไปเพราะเผลอร้องเสียงดัง แม่เธอจึงเงียบเ

็ตัวใหญ่กว่าไม้เสียบลูกชิ้นนิดหนึ่ง ถ้าเธออ้วนขึ้นอีกสักหน่อยหน้าตาก็คงไม่ขี้เหร่เห

ันได้เจอหน้ายายก็ต้องมาจากไปเสียแล้ว ทำไมชะตาเธอถึงได้อายุสั้นนัก เธอยังไม่

่มีผู้ชายคนไหนมาชายตามอง ขนาดตอนอยู่ยุคปัจจุบันเธอสวยและน่ารักจะตายยังไม่มีผู้ชายคนไหนมาเหลียวแล